9.5.06

Απορίες ημέρας

Τρία πλυντήρια έβαλα σήμερα. Μαύρα, μαύρα και ελαφρώς προς το γκρι. Η θυσία στο θεού του πλυντηρίου μου κόστισε 3 κάλτσες. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός πως κρέμονται 9 κάλτσες στην απλώστρα. Τρία ζευγάρια και τρεις μονές. Την κάνω που την κάνω τη θυσία, τουλάχιστον ας επιλέγω από πριν ποιές θα χάνονται. Πάρε τις τρύπιες. Πάρε τις παλιές. Πάρε αυτές που μου κάνανε δώρο. Όχι αυτές που πήρα την προηγούμενη βδομάδα!

Το έχω παράπονο. Κάθε τρεις μήνες πάω για σώβρακα και κάλτσες. Πού πηγαίνουν, δεν έχω ιδέα. Με μια παλιά γκόμενα το είχαμε κάνει ανέκδοτο. Την πρώτη φορά που κάναμε σεξ μου έχασε το σώβρακό μου. Στο σπίτι μου. Να το πήρε για σουβενίρ αποκλείεται, το σεξ μεταξύ μας ήταν χάλια. Πλήρης ασυμβατότητα. Μας πήρε ένα μήνα και πολλά άδεια προφυλακτικά για να το παραδεχτούμε.

Διάβασα κάτι (έτσι ξεκινάνε όλες οι άσχημες ιστορίες) και μετά από χρόνια κατέβασα το mIRC, ένα πρόγραμμα για chat. Δε σχολιάζω το γεγονός πως το site είναι το ίδιο από τότε που ήμουν πρωτοετής φοιτητής. Το εγκαθιστώ και μπαίνω για chat.

Oh My God!

Λαοθάλασσα ανθρώπων να ψάχνουν για γκόμενα (και μεις γαμήσαμε και μας άρεσε αλλά δεν κάναμε έτσι). Αυτόματα μηνύματα ανά πεντάλεπτο:
- Καμιά γλυκούλα από Θεσσαλονίκη; Στείλε μου μήνυμα.
- Ώριμος με χώρο δικό του ζητεί παρέα.
- Είμαι στην τάδε σχολή. Μένει καμία στις εστίες;
Τώρα που το σκέφτομαι, το παίρνω πίσω αυτό που είπα. Κάποτε κάναμε κι εμείς έτσι. Δεν θυμάμαι αν ήταν έτσι ακριβώς, αλλά είναι από αυτά τα πράγματα που κάνεις και μετά από λίγο η μνήμη έχει διαγράψει. * (αστερίσκος εδώ, να θυμηθώ να σας πω για τη μνήμη μου)

Άπειρες ώρες μπροστά σε μια οθόνη και ένα πληκτρολόγιο. Τόσες και τόσες μαλακίες έχω κάνει, αυτή δεν ήταν τίποτα. Μετά τι έγινε; Δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι. Εκμεταλλεύομαι το κενό μνήμης για να πω για τη μνήμη μου. Απίστευτη. Άπειρα σκηνικά αφηρημάδας και διαλλείψεων.

Περιγραφή σε slow-mo: Πατάω στο κινητό να πάρω κάποιον, φέρνω το κινητό στο αυτί μου, κατεβάζω το χέρι μου για κάνω ένα κλικ με το ποντίκι και ξεχνάω να το επαναφέρω. Στο μεταξύ, ο άλλος έχει απαντήσει και εγώ έχω ξεχάσει ότι τον έχω στη γραμμή. Αυτό έγινε για τελευταία φορά σήμερα.

Θέλετε χειρότερο; Σηκώνομαι από το γραφείο για να πάω στην κουζίνα για να πιω νερό. Στα μέσα της διαδρομής έχω ξεχάσει που πηγαίνω και γυρνάω πίσω.

Δεν έπρεπε να το λένε Αλτσχάιμερ.
Αναγνωστόπουλος έπρεπε να το λένε.

6 σχόλια:

Cybergoulion είπε...

Σου έχω καλύτερο:

Πάω να επιστρέψω ταινία DVD στο 24h videoClub που τη νοίκιασα (δε θυμάμαι ποια!). Κάρτα, μπαίνω μέσα, λέω ας δω μήπως γύρισε κανένας μια άλλη ταινία που περίμενα. Δεν την επέστρεψε (ο αλήτης), κοιτάω καμία άλλη δε βρίσκω κάτι που να έχω τη διάθεση να δω. Δεν πειράζει, δεν έχει ταινία σήμερα, επιστρέφω σπίτι, βγάζω τα κλειδιά από την τσέπη, το μπουφάν και... την ΤΑΙΝΙΑ!

no (more) comment

Λύσιππος είπε...

Ηταν αριστερές ή δεξιές οι κάλτσες που έχασες;

diki είπε...

Ένας φίλος μου θα έλεγε πως τις κάλτσες σου τις κλέβουν βουδιστές μοναχοί που προετοιμάζονται για να κατακτήσουν τον κόσμο!

Δε ξέρω από που το είχε κλέψει το ρητό. Αλλά έτσι εξηγούσε το πώς εξαφανίζονται καθημερινά τόσα στυλό, αναπτήρες και άλλα μικροπράγματα.

Η λύση George είναι μία. Παίρνεις όλες τις κάλτσες σου ίδιες οπότε έχεις πάντα Ν/2 ζευγάρια και ίσως μια ορφανή που θα χαθεί ούτως ή άλλως στο επόμενο πλυντήριο ;-)

Your Man είπε...

@Γκουλιον: Όχι, το χειρότερο θα ήταν να νόμιζες ότι τώρα τη νοίκιασες και να κάτσεις να την ξαναδείς. Και να είναι το Memento! :-P

@Λύσιππος: Αριστερό πράγμα δεν μπαίνει εδώ μέσα. Όλες δεξιές είναι. :-P

@Diki: Να και μια σοφή κουβέντα.

YO!Reeka's είπε...

α, εγώ πάσχω από αναγνωστόπουλο τα τελευταία 25/30 χρόνια της ζωής μου! απλά μαθαίνεις και ζεις με την αφηρημάδα, εσύ και οι γύρω σου!

Ανώνυμος είπε...

Μην ξαναμπείς στο #hellas στο IRC. Υπάρχουν και άλλα πιο ενδιαφέροντα κανάλια!