30.12.05

Santa baby...

Όχι ρε, δε θα κάνω τίποτα Πρωτοχρονιάτικα.

Θα αφήσω όλα τα clubs και όλες τις πίστες (χιονοδρομικές και μη) στις αρχοντόφατσές σας που θέλετε να πάτε να τα σπάσετε. Για το καλό του χρόνου βέβαια, λες και πέρσι που τα σπάσατε σας πήγε καλά ο χρόνος.

Σιγά μην κάτσω να στριμωχτώ για να ακούσω τον χ διάσημο τραγουδιάρη (αυτός με διαβάζει εμένα;) ή να μας βάλουν 12 άτομα σε τραπέζι με 4 υπαναθρεμμένα σκαμπουδάκια και να τους παρακαλάμε να μας φέρουν και Coke Light, με μόλις 150 ευρώ το μπουκάλι. Όοοοοχι φίλε μου.

Ούτε φυσικά θα ανάψω την τηλεόραση για να δω μπούτια, βυζιά και κώλους να μου εύχονται happy new year, γιατί φοβάμαι πως θα μπερδευτεί καμιά ξανθιά και θα μου ευχηθεί happy birthday και θα θυμηθώ πάλι πως γέρασα.

Θα κάνω το μπανάκι μου ωραία ωραία, θα βουλιάξω μέσα στον αφρό για κάνα δίωρο για να βγάλω από πάνω μου τη βρώμα της φετινής χρονιάς ενώ στο background παίζει το Santa Baby και άλλες διασκευασμένες χριστουγεννιάτικες επιτυχίες, θα υποσχεθώ στον εαυτό μου πως το 2006 θα γίνω καλύτερος (εραστής; επαγγελματίας; στο μπάσκετ; θα δούμε!), θα δω τα βεγγαλικά από το μπαλκονάκι μου πίνοντας ένα ballantines στα καλά τα ποτήρια που δεν βγάζω στον κόσμο και θα ξαπλώσω.

Θα σηκωθώ κατά τις 2 και θα κατευθυνθώ σ' ένα cafe-bar που θα έχει οριενταλατζούδες που θα μου κάνουν το χορό της κοιλιάς, θα τους βάλω ένα δεκαρικάκι στο βυζί, θα πιω άλλο ένα ποτηράκι και μετά θα γνωρίσω κόσμο.

Τρέμε κόσμε.

29.12.05

Santa baby #2

Κυκλοφορώ με το αυτοκίνητο, πηγμένος στην κίνηση των μαγαζιών, όπου ο κάθε πικραμένος αφήνει με αλάρμ το αυτοκίνητό του απ' έξω από το μαγαζί που θέλει να αγοράσει το κατιτίς του και πετάγεται με τη δικαιολογία "ένα λεπτάκι θα κάνω".

Αυτό το τελευταίο μην το πάρετε ως παράπονο, έχω κάνει πολύ χειρότερα τα οποία θα σας περιγράψω αφού παραγραφούν και ξεχαστούν από τη μνήμη των περίπου 100 ανθρώπων που ταλαιπώρησα.

Όντας λοιπόν στο αυτοκίνητο και αφήνοντας το τρανζίστορ να παίζει τα αμερικάνικα, βλέπω εντελώς τυχαία πως στο μπροστινό μου αμάξι επιβαίνουν δύο νεανίδες απείρου κάλλους. Και επειδή το "απείρου" είναι λίγο ασαφές, please allow me:

Η οδηγός, ξανθιά με αφέλειες, φοβερό προσωπάκι, πράσινες τεράαααστιες ματάρες α λα Candy-Candy και κόκκινα μάγουλα και ένα στενό πουκαμισάκι. Η συνοδηγός, πλατινέ ξανθιά, bitch look με ένα χαμόγελο μέσα στην πέρλα.

Θα μου πεις τώρα πως τις είδες ρε μάγκα τις γκόμενες αφού ήσουν από πίσω. Τις πρόσεξα λοιπόν όταν γυρίσανε και οι δύο και κοιτάζανε προς τα πίσω τους, δηλαδή προς τα εμένα.

Ενώ την πρώτη φορά που τις είδα αναλογίστηκα "τήρα, ω φίλε μου, οποίες όμορφες κορασίδες" (επί το μπαναλότερον: κοίτα ρε μαλάκα κάτι μουνιά), τη δεύτερη φορά στρόφαρε ο κεντρικός μου επεξεργαστής και αναρωτήθην:

"Γιατί, ω φίλε, κοιτούν όπισθεν οι κορασίδες;"

Κοίταξα στον καθρέφτη μου μήπως πίσω μας ήταν -ας πούμε- ο Godzilla όπως συμβαίνει στις ταινίες, αλλά το μόνο που είδα ήταν η ασχημόφατσα του πισινού μου (συγγνώμη για το λογοπαίγνιο) οπότε θεώρησα πώς μάλλον δεν κοιτάνε αυτόν.

Για να μην κοιτάνε αυτόν όμως κοιτάνε εμένα!

Και επειδή την έχω ξαναπατήσει έτσι μια μέρα που είδα μια ΘΕΑ με δερμάτινη στολή να κατεβαίνει από μηχανάρα και να κοιτάει για ώρα και μετά να με ρωτάει "Γιώργο, τι κάνεις;" κι εγώ να προσπαθώ να ξεπεράσω το εγκεφαλικό, αυτή τη φορά πιέστηκα και σκέφτηκα:

"Ρε μαλάκα, μήπως τις ξέρεις;"

Εμένα όμως δε μου λέγανε τίποτα, οπότε μάλλον πραγματικά κοιτάνε εμένα.

Και τώρα πλέον δεν με κοιτάνε απλά, αλλά μου μιλάνε, μου χαμογελάνε, με χαιρέτανε, μου στέλνουν φιλάκια, μου κάνουν ματάκια.

Και φυσικά εγώ έχω μείνει μλκς, γιατί συνήθως αυτό συμβαίνει αφού ανοίξω το στόμα μου. ;-O

Προσπαθώντας να κρύψω την αμηχανία μου, χαμογέλασα ελαφρώς και μετά πολύ και μετά προσπάθησα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό τους και άρχισα να γελάω ελαφρώς με την κατάσταση, πάντα κοιτάζοντάς τες όπως κι αυτές κοίταζανε εμένα.

Κι ενώ αυτό συνεχιζότανε για 5, 10, 15, 20 δευτερόλεπτα, μετά κάτι έγινε.

Ένα μικροσκοπικό χεράκι, συγκεκριμένα ένα χέρι μωρού, εμφανίστηκε να σηκώνεται από το πίσω κάθισμά τους.

Και τότε κατάλαβα πως οι γκριμάτσες και τα γελάκια δεν προορίζονταν για μένα, αλλά για τον μικρό επιβάτη της πίσω θέσης.


Whiskeypedia

Wikipedia: Εγκυκλοπαίδεια με αρχίδια:

http://en.wikipedia.org/wiki/Zamanfou

(τι πίνουν και δε μας δίνουν;)

28.12.05

Χώρισα

Χώρισα.

Και θέλω να πω στην υπέροχη αυτή ψυχή που με άντεξε για ακριβώς δύο μήνες πως είναι πανέμορφη. Είναι σεξουαλική. Είναι αισθησιακή. Είναι έξυπνη. Και, αλήθεια σας λέω, είναι σφιχτή σαν τη Μίνα, την πρώτη στριπτιτζού που χούφτωσα ποτέ.

Για όλα αυτά θέλω να κρατήσω επαφή μαζί της. Και έχει πολλά ακόμα να μου μάθει που, καθότι πιπίνι, δεν ξέρω.

Δεν πιστεύω στο πεπρωμένο και δεν πιστεύω πως η μοίρα μπορεί να μας ξαναφέρει κοντά.

Όμως πιστεύω πως μπορεί σε κάποιες καλύτερες συνθήκες να έρθουμε εμείς κοντά από μόνοι μας.

Τα σενάρια όλα είναι πιθανά, γενναία μου.

Και για ότι με χρειαστείς, είμαι δίπλα σου.

27.12.05

Δίσεκτο λεπτό

Τι πούστηδοι που είναι αυτοί οι Αμερικάνοι. Άμα θέλουν να κάνουν κάτι, θα βρούνε τρόπο.

Βγάλανε λέει ένα λεπτό με 61 δευτερόλεπτα. Ρε τι σου είναι ο καπιταλισμός!

Google News Link

Εγώ σας λέω πως έτσι το ξεκινάνε τώρα για να μας δοκιμάσουν και μετά θα σου λένε "ναί, θα δουλεύεις μεν οκτάωρο, αλλά κάθε ώρα θα έχει 180 λεπτά".

Να μου το θυμηθείτε!

Αυτά τα πράγματα πρέπει να τους τα κόβεις όσο είναι ακόμα νωρίς.

26.12.05

Τα παιδιά των φαναριών

Δεν δίνω λεφτά στα φανάρια όπως δε βλέπω και τηλεόραση.

Και τα δύο αυτά έχουν απειροελάχιστες εξαιρέσεις, πολύ πολύ αμελητέες και τόσο αραιές μεταξύ τους που ούτε καν είναι άξιες αναφορές.

Χθες όμως έδωσα σε ένα γενειαφόρο παππού που πουλούσε χαρτομάντηλα στο φανάρι κοντά στο σταθμό της Καλλιθέας. Του είχα δώσει και πριν μια βδομάδα. Τελευταία φορά που έδωσα σε κάποιον ήταν μετά από πρήξιμο προτροπή της Λίλης, το καλοκαίρι.

Και τις δύο αυτές φορές παρατήρησα το εξής:

Όντας το πρώτο αμάξι στη σειρά και ανοίγοντας απλά το παράθυρό μου για να του δώσω κάτι, είδα πώς το 2ο, 3ο και 4ο αμάξι στη σειρά επίσης έβγαλαν και του έδωσαν.

Δίνοντας όταν είσαι πρώτος, ο δεύτερος θα δυσκολευτεί να είναι αυτός που θα πάει κόντρα στο ρεύμα. Και αν δεν έχει σοβαρούς λόγους να μην δώσει, τότε δίνει. Και πάει σερί.

Αν λοιπόν βρεθείτε ποτέ πρώτοι σε φανάρι, ακόμα κι αν δεν έχετε ψιλά, απλώστε το χέρι και δώστε ακόμα κι ένα κουμπί (όπως κάναμε πιτσιρίκια που πετούσαμε κουμπιά και οτιδήποτε μεταλικό στο "ταμείο" του λεωφορείου). Οι επόμενοι δεν ξέρουν τι δώσατε και ο ζητιάνος της γειτονιάς σας θα εξασφαλίσει τουλάχιστον μια τυρόπιτα.

Αν τώρα του δώσετε ένα κουμπί και αυτός σας βρίσει, τουλάχιστον του εξασφαλίσατε ένα κουμπί.

Αλλά φαντάζομαι πως οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πιάσει το ότι "αν το πρώτο αμάξι δώσει, θα δώσουν και τα υπόλοιπα".

Αυτές τις μέρες διαβάζω...

... αφού τα πάντα είναι κλειστά και δεν έχω πολύ όρεξη για έξω, έχω καταπιαστεί με τα βιβλία που είχα παραγγείλει και ως τώρα είχαν ένα ρόλο κυρίως διακοσμητικό στο queue μου.

Ξανάπιασα λοιπόν το Freakonomics πάλι (κάποιος άλλος blogger το σχολίασε ως βιβλίο, νομίζω κάτι τέτοιο θυμάμαι) και διάβαζα την πολύ καλή ανάλυση του Levitt για το πώς μία έκτρωση άλλαξε την ιστορία της Αμερικής και ίσως και του κόσμου.

Όσοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα τη θεωρία του χάους ή δεν ξέρουν την υπόθεση ας μην σχολιάσουμε, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου άλλωστε.

Κάπου, το βιβλίο έχει μια απλή πρόταση που έκανε όλη τη διαφορά. Πάνω στο argument του αν θα έπρεπε η έκτρωση να είναι παράνομη ή νόμιμη, λέει ο συγγραφέας το απλό:

"Αν μια μητέρα θέλει να κάνει έκτρωση συνήθως είναι για καλό λόγο."

Δηλαδή, αν μια γυναίκα νιώθει πως δεν είναι έτοιμη ή νιώθει πως δε μπορεί να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και να το στηρίξει, τότε θα έπρεπε να έχει την επιλογή να μη το φέρει στον κόσμο.

Και εμένα αυτό μου φτάνει.

24.12.05

Μουνί, μπριζόλα, κοκακόλα!

... αλλά αν δε σας κάνει αυτή η ευχή (πόσο σας αρέσει να μου το παίζετε αφ' υψηλού), κοπιάστε μέχρι την Κρίσμας Κάρντ μου.

http://www.GeorgeIsYourMan.com/xmas2005/

(δημιουργικό μπάι Χάινεκεν, κλεμμένο φρομ δε Λάφιν Σιπ)

22.12.05

Φάε λάδι...

...κι έλα βράδυ!

Απόψε, 22/12, στο Banana Moon στο Γκάζι η σχολή χορού Έκφραση στην οποία έχουν την τιμή να με έχουν μαθητή κάνει το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ της.

Χίλιοι καλοί χωράνε (αρκεί να έχουν από 10 ευρώ στην τσέπη).

Όποιοι έρθετε και θέλετε αυτόγραφο παρακαλώ να έχετε και στυλό ή μαρκαδοράκι μαζί σας, γιατί έπαψα να κουβαλάω μαζί μου.

Σας υπόσχομαι πως θα δείτε πολύ ωραίες χορεύτριες αλλά δε θα σας γνωρίσω καμία γιατί είμαι μονοφαγάς και φαταούλας.

Ευχαριστώ.

Μη μου την ακακύκλωση τάρατε!

Ανακυκλώνεις;

Έλα μην κάνεις μαλάκα, μόνοι μας είμαστε, δεν ακούει κανείς. Ανακυκλώνεις; Συλλέγεις τα μπουκάλια, τα τενεκεδάκια, τα χαρτιά και τα πλαστικά σε ξεχωριστές σακούλες για να μπορέσεις μετά να τα πετάξεις στους ειδικούς κάδους προκειμένου να κάνει ότι μπορείς για να σώσεις το περιβάλλον;

Ή προτιμάς κάθεσαι στη χοντροκωλάρα σου και λες πως αυτό δεν είναι δική σου δουλειά και να πάει να ασχοληθεί με αυτά τα πράγματα κάνας συνταξιούχος γιατί εσύ πρέπει να βάλεις καλύτερο στερεοφωνικό στο αμάξι, να πάρεις τη γκόμενα τηλέφωνο, και να πας να δεις τον King Kong στο σινεμά;

Άσε και σε μυρίστηκα, είσαι αυτής της κατηγορίας (κι ας μην έχεις γκόμενα).

Και σε ρωτάω ρε: Γιατί ρε μαλακισμένο δεν κάνεις ότι μπορείς για να σώσεις τον πλανήτη; Γιατί εγώ να υποφέρω εξαιτίας σου; Επειδή δηλαδή εσύ γαμάς (ή ΔΕΝ γαμάς) θα μας πάρει κι εμάς η μπάλλα;

Ε λοιπόν σου έχω νέα. Κάθεσαι καλά;

Σίγουρα;

Ε λοιπόν νάτα τα νέα: Η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος!

Ναι, καλά διάβασε και σε περίπτωση που δεν το έπιασε με την πρώτη, επέτρεψέ μου να το κάνω copy-paste από πάνω για να στο ξαναπώ: Η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος!

Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι γιατί όλο και κάποιος από τα τρεισήμισι εκατομμύρια αναγνώστες μου θα αναρωτηθεί "κι εγώ μαλάκας είμαι που μαζεύω τενεκεδάκια κοκακόλας τόσο καιρό;"

Ναι φίλε μου, μαλάκας είσαι.

Σου είπανε μια παπαριά κι εσύ την πίστεψες γέρο μου, γιατί λες κι εσύ με το κουτό σου το μυαλό ότι για να το λέει τόσος κόσμος, δίκιο θά'χει.

Θες να σου πω γέρο μου γιατί η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος; Επειδή από τότε που την πρωτοσκεφτήκαμε ως concept μέχρι σήμερα, όλες οι πρώτες ύλες έχουν φτηνήνει. Και αυτό επειδή έχουμε γίνει καλύτεροι στο να τις βγάλουμε από τη γη, ή από τη θάλασσα και τις φέρουμε στο εργοστάσιό μας.

Παράλληλα το να διαφημίζουνε (αυτοί που διαφημίζουνε τέλος πάντων) κάθε τρεις και λίγο ένα μήνυμα του στυλ "ανακυκλώστε ρε ρεμάλια γιατί χανόμαστε" και μετά να συλλέγουνε καμιά εκατοστή τενεκεδάκια, τους έρχεται κάπως ακριβό. Συγκεκριμένα, τους έρχεται στο διπλάσιο κόστος από το να πέρνανε νέες πρώτες ύλες.

Γιατί όμως συνεχίζουμε να το κάνουμε, αν δεν μας συμφέρει;

Δύο βασικοί λόγοι:
  • Αν κάποιος πολιτικός βγει αύριο και σου εξηγήσει αυτά που σου είπα εγώ και να σου κόψει το επιδοτούμενο πρόγραμμα ανακύκλωσης, θα εξεγερθείς (όχι εσύ με την χοντροκωλάρα αλλά ο άλλος, εσύ που ανακυκλώνεις). Γιατί θα εξεγερθείς; Γιατί ανακυκλώνοντας νιώθεις πώς κάτι κάνεις για το περιβάλλον. Σε κάνει να νιώθεις λιγότερο ένοχος και λιγότερο υπεύθυνος που τρως-κοιμάσαι-χέζεις (θα έλεγα τρως-κοιμάσαι-γαμάς-χέζεις αλλά κάτι μου λέει ότι όσοι ανακυκλώνουν γαμάνε λιγότερο, πείτε με στραβό).

  • Θέλουν (εκείνοι, ξέρεις, αυτές οι ΜΚΟ και γενικότερα όσοι ξέρανε ήδη αυτό που σου λέω πριν στο πω όμως) να σε βάλουν στο τριπάκι του να σέβεσαι το περιβάλλον γιατί ποτέ δεν ξέρεις αύριο-μεθαύριο αν θα χρειαστεί να σε βάλουν να κάνεις διαδηλώσεις γιατί οι άλλοι (ξέρεις, αυτοί που κυβερνάνε) θα κάνουν καμιά πατάτα του στυλ "ουπς, δοκιμάσαμε ένα νέο είδος ατομικής βόμβας και τώρα πρέπει να αλλάξουμε τον παγκόσμιο χάρτη γιατί η Αφρική βρίσκεται 8 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας".
Άρα λοιπόν, άμα θέλεις να συνεχίσεις να ανακυκλώνεις, κάντο.

Αλλά να ξέρεις πως μας κοστίζεις.

21.12.05

Νέα του κώλου


Οι Ταϊβανέζοι βγάλανε ένα νέο σούπερ μηχάνημα για όσους θέλουν κάτι να διαβάζουν όση ώρα είναι στην τουαλέτα.

Το έξυπνα επονομαζόμενο RSStroom Feeder εκτυπώνει τις ειδήσεις ή τα blogs που σας ενδιαφέρουν με το που κάθεστε στη λεκάνη.

Και μάλιστα καταλαβαίνει ποιός χρήστης έκανε login (το πιάσατε έτσι;) από το βάρος του.

Παραθέτω το Δελτίο Τύπου της εταιρίας:

Yi Tien Electronics enters the digital home with rsstroom reader™ personal news delivery system

TAIPEI, December 4, 2005 - Yi Tien Electronics today announced a breakthrough news delivery system for the restroom. At a press conference, Yi Tien Electronics unveiled the rsstroom reader™, an rss reader for the restroom which prints directly to toilet tissue through RapidResolution® inkjet technology. Complete with wireless connectivity, the rsstroom reader™ will print out up to the minute articles from rss 2.0 and atom newsfeeds. Configurable via web browser*, the rsstroom reader™ can be set up to output an unlimited number of feeds in either sequential, alternating, or random mode. Included with the rsstroom reader™ deluxe package is the biometric seat which allows for customized feed output based on the unique features of users. The biometric seat also allows for tracking & printing the progress of your weight-loss regime.

Yi Tien Electronics also announced the future availability of a commercial version of the rsstroom reader™, a more robust model intended for installation in public restrooms. The commercial model allows advertisers to place customized messages targeted to a specific audience through Yi Tien Electronics' online subscription service.

* rsstroom reader™ control panel requires Internet Explorer 6.0 or higher on PC or Mac

Και για όσους νομίζουν ότι κάνουμε πλάκα, ένα link στο BBC:
http://news.bbc.co.uk/1/hi/technology/2917739.stm

20.12.05

Με ανάβεις...

Να σας τα π(αρ)ουμε;

Απορία το έχω: Στα κάλαντα πόσα δίνετε;

Η γιαγιά μου μου είπε πως έβαλε ήδη το κρύσταλλο με τα ψιλά (και τα καρύδια (?)) δίπλα στην πόρτα εις αναμονή των μικρών καλαντο-αοιδών, και θέλω να δω πόσα θα δίνατε.

Και δίνετε ανά άτομο; Ανά παρέα;

Επιβραβεύετε όσους εκτός από τρίγωνο έχουν και αρμόνιο, φυσαρμόνικα ή όμποε;

Τιμωρείτε όσους σας ξυπνάν από τις 7 για να σας τα π(ρηξ)ουνε;

Θέλω αριθμούς, όχι σούξου μούξου.

42 - η έσχατη απάντηση για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα

Ερευνητές από μια κοινωνία ανώτερων γαλάζιων όντων κατασκευάζουν έναν υπερ-υπολογιστή με το όνομα Νέα Διακυβέρνηση και του ζητούν να δώσει την Έσχατη Απάντηση. Μετά από ενάμιση χρόνο σκέψης, ο υπολογιστής δίνει την απάντηση: Σαράντα δύο.

Ο Βαντζέλ Μεϊμάρ εξανέστη. "Σαράντα δύο; Σε έχουμε βάλει να σκεφτείς εδώ και ενάμιση χρόνο και μόνο αυτό έχεις να μας πεις;"

Η Νέα Διακυβέρνηση απάντησε: "Το έλεγξα πολύ καλά και αυτή είναι πράγματι η απάντηση. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι ποτέ δεν σκεφτήκατε ποια είναι η ερώτηση."

Η Νέα Διακυβέρνηση συμπληρώνει ότι θα σχεδιάσει έναν δεύτερο και ακόμη μεγαλύτερο υπολογιστή, ονόματι Νέα Ελλάδα, τόσο μεγάλο που μερικοί νομίζουν ότι πρόκειται για χώρα. Αυτός ο υπολογιστής θα κατασκευαστεί με σκοπό να διατυπώσει την ερώτηση. Οι γαλάζιοι ερευνητές τρέχουν το πρόγραμμα αλλά δυστυχώς η ερώτηση χάνεται, πέντε λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα διατύπωσής της. Κι αυτό γιατί η Νέα Ελλάδα καταλύεται από τους Ευρωλάνδιους, οι οποίοι αργότερα αποκαλύπτεται ότι συμμετέχουν σε μια συνομωσία κασώνων που φοβούνταν ότι θα έχαναν τις δουλειές τους όταν ο κόσμος θα μάθαινε την απάντηση στο ποιο είναι το νόημα της ζωής.

Καθώς λοιπόν απουσίαζε η πραγματική ερώτηση, οι γαλάζιοι ερευνητές πρότειναν τις εξής πιθανές ερωτήσεις:

1. Πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος;
2. Πόσο πάει το μαλλί;
3. Πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα;
4. Πόσα τάλαρα γυρεύεις;

Οι ερωτήσεις αυτές απορρίφθηκαν μετά πολλών επαίνων, ώσπου στη συνέχεια εμφανίστηκε το πνεύμα του Γεωργίου Μαυρομιχάλη, δολοφόνου του Καποδίστρια, το οποίο σχημάτισε με τη βοήθεια μιας κιμωλίας και ενός μαυροπίνακα την εξής φράση:

"Πόσο τοις εκατό αρκεί για να εκλεγεί ένας δήμαρχος;"

Ο Βαντζέλ Μεϊμάρ ήταν πλέον σίγουρος. Είχε μπροστά στα μάτια του την πραγματική ερώτηση στην οποία αντιστοιχούσε η Έσχατη Απάντηση.

In memory of Douglas Adams and John Capo D' Istria.

Πηγή: Λάσπη

19.12.05

Αχ βρε κορίτσι μου...

Ωραίο γκομενάκι είσαι, αλλά μην τα πετάς έτσι και μας αφήνεις μαλάκες.

Είπαμε, το ωραίο είναι αυταπόδεικτο και δε μας χαλάει καθόλου να σε βλέπουμε και γι αυτό ασχολούμαστε με την πάρτη σου (για να θυμόμαστε ότι κι εμείς είμαστε ωραίοι άνδρες), αλλά βρε κορίτσι μου βάλε τη γλώσσα στο νιονιό σου πριν ανοίξεις το στοματάκι σου.

17.12.05

Αφιερωμένα εξαιρετικά

Ο Alombar42 κάτι έφτιαξε και μας το αφιερώνει:

http://afieroseis.blogspot.com/

16.12.05

Πόσα ναρκωτικά πήρατε σήμερα;

Μια κοπέλα μου είχε πει πως το πρώτο πράγμα που θέλει μια γυναίκα να ακούσει όταν θες τη γνωρίσεις δε χρειάζεται να είναι κάτι έξυπνο ή πρωτότυπο. Ένα απλό γειά σου είναι μια χαρά.

Πάμε σήμερα σε ένα μαγαζί και μια κοπέλα στεκόταν πάνω από το τραπέζι που θέλαμε να κάτσουμε (3 άνδρες). Σερβιτόρα θα είναι, λέω.

Την κοιτάω, χαμογελάω και της κάνω γειά σου.

Με κοιτάει, στραβώνει και μου λέει:

- Άντε στο διάολο, ηλίθιε.

15.12.05

Επειδή Χριστούγεννα έρχονται

... και κάποιοι από σας μπορεί να τη βρίσκετε με το να στριμώχνεστε σε μπουζουκερί, κλαμπερί ή άλλου είδους μουζικερί για να ακούσετε το "χρόνια πολλά" δια στόματος του αγαπημένου σας αηδού, μάθετε τουλάχιστον να το λέτε σωστά το γαμήδι:

table d'hote

και όχι double-dot


(και το o από πάνω έχει τον πιο περίεργο τόνο που έχετε δει ποτέ σας, τον αξάν σερκονφλέξ που είναι σαν παγόδα, αλλά μη με βάζετε να τον ψάχνω βραδιάτικα και θέλω να την πέσω γιατί είμαι πτώμα)

Όπερ σημαίνει κυριολεκτικά "host's table" δηλαδή το τραπέζι του οικοδεσπότη.

Και μεταφορικά σημαίνει εδώ έχουμε στάνταρ μενού και στάνταρ τιμή και άμα είσαι άφραγκος να πας αλλού να φας και ν' ακούσεις μπουζούκια ρε παλιολεχρίτη που μού'μαθες και τι είναι το table d' hote!

Για τους άνεργους, φοιτητές, Δημοσίους Υπαλλήλους και τους πυροσβέστες, εδώ θα βρείτε ένα θαυμάσιο λινκ για να διαβάσετε τον ορισμό σε όσα λεξικά τον έχουν.

13.12.05

Ταινιάρα (με Γ κεφαλαίο)

Για πολλά γούστα και για ιδιαίτερα αρρωστημένες σκηνές και μοναδικές καταστάσεις που θα σας αφυπνίσουν, δείτε το Saw II.

Αν το πρώτο Saw σας άρεσε, σε αυτό θα κτυπιέστε στις θέσεις σας, θα κοπανιέστε καθήμενοι, θα φρικάρετε.

Αλλά θα γουστάρετε.

Πότε ακριβώς σταματάς να είσαι κομμουνιστής;

Σήμερα πήγα στο The Mall.

Μια χαρά εμπορικό. Πολύ χάσιμο (του χρόνου μου, κυρίως)...

Είδα λοιπόν μια ομάδα 20-30 ανθρώπων με ντουντούκα και πανώ να διαμαρτύρονται γι αυτό το εμπορικό το οποίο εκμεταλλεύεται ο Όμιλος Λάτση, γιατί καθώς λένε πίνει το αίμα των εργαζομένων, δεν δίνει ρεπό κλπ.

Δεν το ξέρω κατά πόσον είσαι έτσι γιατί ως "απόδειξη" μου φέρανε δύο παραδείγματα, το ότι δεν υπάρχουν (λένε) σκαμπώ μέσα στα καταστήματα και το ότι οι σεκιουριτάδες του κτιρίου κάνανε στάση εργασίας την προηγούμενη βδομάδα γιατί κάνανε 12 μέρες χωρίς ρεπό.

Τα λαμβάνω ως αληθή γεγονότα γιατί δεν έχω καμία πρόθεση να θίξω τον κύριο που είχε ντουντούκα και μου πήρε τα αυτιά. Στην τελική, ο καθένας τα δικά του δικαιώματα κοιτάει να προφυλάξει. Και ο Λάτσης και ο Ντουντούκας, όμως ε!

Και το Ντουντούκας το λέω με όλη την καλή διάθεση, απλά γιατί το φυλλάδιο που μοίραζε ήταν ανυπόγραφο, ενώ του Λάτση το όνομα το είπε 10 φορές.

Δεν εξέτασα τελικά το κατά πόσο τα καταστήματα έχουν σκαμπώ, γιατί μου έκανε εντύπωση αυτός ο ισχυρισμός του Ντουντούκα. Δεν ξέρω αν ξεζουμίζουν τους υπαλλήλους τους.

Αλλά -συγγνώμη κιόλας- αυτό δεν έχει να κάνει με το Λάτση. Ο Λάτσης νοικιάζει το χώρο και έχει και μια μικρή Eurobank εκεί μέσα (η οποία επιχείρηση -λένε- να δουλέψει και Σάββατο).

Ο Λάτσης απλά νοικιάζει το χώρο σε 200-300 επιχειρήσεις. Δε νομίζω πως ασχολείται ιδιαίτερα με αυτές τις επιχειρήσεις για το αν θα έχουν σκαμπώ μέσα στο κατάστημά τους ή το αν θα πληρωθούν την υπερωρία τους οι πωλήτριες;

Δηλαδή, συμφωνώ με την αρχή αυτών που λες, αλλά γιατί δε τα λες όπως είναι; Γιατί τα βάζεις με τον Λάτση και όχι με τους καταστηματάρχες και τις αλυσίδες που έχουν ανοίξει μέσα στο The Mall; (Παρακαλώ όποιος θελήσει να σχολιάσει πως είμαι αρχίδης μαλακοκαπιτάλας να το κάνει αφού απαντήσει με επιχειρήματα, ναι;)

Και εφόσον λοιπόν θα έπρεπε να τα βάλεις με τους καταστηματάρχες, θέλω να σε ρωτήσω κάτι:

Πότε, πιστεύεις, σταμάτησε αυτός ο καταστηματάρχης ή ο αλυσιδοκράτορας να είναι κομμουνιστής;

Πάρε έναν τυπάκι που δουλεύει σε ένα μικρό σαντουϊτσάδικο στα 18 του, φτάνει στα 25 να δουλέψει σε σουβλατζίδικο, στα 30 έχει γίνει υπεύθυνος βάρδιας, στα 35 υπεύθυνος καταστήματος όταν λείπει το αφεντικό. Και στα 40 έχει μαζέψει αρκετά λεφτά για να το αγοράσει. Με κόπο, με τρελλή δουλειά, έχοντας στερηθεί τους φίλους και την οικογένειά του για να μπορεί να είναι λίγο πιο άνετος όλα αυτά τα χρόνια, αποκτά δικό του μαγαζί.

Και επειδή είναι δουλευταράς, το μαγαζί πάει καλά. Και σε 2 χρόνια ανοίγει άλλο ένα. Και μετά κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Και σήμερα, στα 60 του, έχει ας πούμε τη μεγαλύτερη αλυσίδας σουβλατζίδικων με 100 καταστήματα.

Αυτός ο άνθρωπος πότε σταμάτησε να είναι κομμουνιστής και έγινε καπιταλιστής; Σε ποια ακριβώς φάση; Όταν έγινε υπεύθυνος; Όταν πήρε το μαγαζί; Όταν τα έκανε 2 ή όταν τα έκανε 5;

Και σκέψου, ότι αυτός ο άνθρωπος είσαι εσύ. Ένας αριστερός που εργάζεται σκληρά και έχεις απαιτήσεις για τη δουλειά που κάνεις (και καλά κάνεις που έχεις απαιτήσεις). Εσύ που σήμερα ξεκινάς να δουλεύεις για το μαγαζί αυτό με όνειρα μια μέρα να κάνεις ένα δικό σου και από ένα να το κάνεις πολυεθνική.

Πότε σταματάς να είσαι αριστερός;

12.12.05

Εφορία μου, μεγάλη φτωχομάνα

Σήμερα ξεμπέρδεψα από μία δουλειά στην εφορία το πρωί.

Γυρνάω σπίτι και βλέπω επιστολή από την εφορία πως πρέπει να τακτοποίησω τις συγκεντρωτικές καταστάσεις πελατών - προμηθευτών.

Καλά μέχρι εδώ; Καλά.

Το ότι με καλούν όμως στην εφορία μέχρι τις 20/12 για να το κάνω αυτό για τη χρήση 2003 και ότι άμα δεν το κάνω θα υποστώ τις ανάλογες ποινικές κυρώσεις.

Έχοντας λοιπόν μόλις γυρίσει από τη ΔΟΥ Μοσχάτου, ξαναπάω. Και μάλιστα στο ίδιο ακριβώς γραφείο και στον ίδιο ακριβώς υπάλληλο.

- Πάλι εδώ εσύ;
- Μου λείψατε.
- Τι ξέχασες;
- Δεν ξέχασα. Μου ήρθε αυτό.
- Α, το χαρτάκι του Κωτσόβολου.
- Ποιός;
- Είναι η Χριστουγεννιάτικη κάρτα του. Αγόρασες κάτι από τον Κωτσόβολο μέσα στο 2003;
- (ξύσιμο κεφαλιού, φάτσα απορίας)... Τι να σου πω τώρα...
- Πές μου ένα τηλέφωνο κι έφυγες.

Όπερ κι έγινε.

Μου λέγανε πως μπορούν να γίνουν μυστήριοι οι εφοριακοί, αλλά να με απειλήσουν με ποινικές κυρώσεις επειδή αγόρασα μια τηλεόραση όταν ήμουν μισθωτός, ε τι να πω, δε το περίμενα.

ΚΕΠΥΟ, I love you.

10.12.05

Ένα τελείως αντιμαρκετίστικο άρθρο για τα durable goods*


* αγαθά που αγοράζεις για να χρησιμοποιείς συνέχεια, σε αντίθεση με αυτά που αγοράζεις στο supermarket για παράδειγμα.

Αγοράζεις ένα πακέτο software και είναι μέσα στα bugs και τα προβλήματα. Κάθε τρεις και λιγο πρέπει να πάρεις το update, να κατεβάσεις το patch, να ασχοληθείς. Και αν δεν είσαι γνώστης, να προσλάβεις τεχνικό.

Το hardware που στεγάζεται στο ίδιο tower είναι ασύμβατο μεταξύ του και χτυπάει όποτε θυμηθεί.

Η μπαταρία στο UPS σου κρατάει περίπου 1 λεπτό και όχι 7-10 λεπτά που γράφει του κουτί.

Αγοράζεις εκτυπωτή και σου μασάει τις σελίδες.

Το monitor δεν έχει εγγύηση παρά μόνο αν σου καούν 4 pixels, γιατί ως 3 pixels θεωρείται αποδεκτό.

Το κινητό που εμφανίζει προβλήματα όποτε θέλει δε μπορεί να αντικατασταθεί γιατί αυτά τα προβλήματα δεν μπορούν να απαραχθούν από τους τεχνικούς προκειμένου να γίνει διάγνωση.

Το αυτοκίνητο είναι επιρρεπές σε οποιοδήποτε μικροτεχνικό πρόβλημα, το οποίο σου καλύπτει μεν η εγγύηση αλλά κι αυτοί το φτιάχνουν έτσι ώστε να παρουσιάσει 10 προβλήματα στα πέντε πρώτα χρόνια, θα χαλάσουν τα 4 πράγματα μέσα στα πρώτα δύο χρόνια, θα στα φτιάξουν δωρεάν και μετά θα πρέπει να πληρώσεις για να φτιάξεις τα άλλα 6 μόλις λήξει η εγγύηση. Και οι λαμαρίνες είναι φτιαγμένες τόσο λεπτές ώστε να τσαλακώνουν με το παραμικρό χάριν "ασφάλειας", όταν μπορούν πολύ εύκολα να κάνουν το μισό αυτοκίνητο πλαστικό απ' έξω και ανθεκτικό από μέσα για να μην τρέχεις να το βάφεις κάθε φορά.

Το ADSL modem δουλεύει με τον ένα χρήστη των Windows αλλά όχι με τον άλλον, και δεν σώζει τα settings που του έχεις εισάγει.

Ακόμα και τα πιο trendy ρούχα που χρυσοπληρώνεις είναι με τέτοιες ραφές και υφάσματα που θα σου αντέξουν το πολύ για δύο χρόνια. Άλλωστε μετά θα ξαναγοράσεις ρούχα, έτσι δεν είναι μικρέ trendoμαλάκα καταναλωτή;

Τα γυαλιά ηλίου είναι από νέα υπερπροστατευτικά υλικά (καμία σχέση με αυτά που είχαμε πριν 5 χρόνια) για να χαράσσονται πιο εύκολα!

Α όχι, φίλοι κατασκευαστές. Αρκετά μαλάκα με πιάσατε ως τώρα. Από εδώ και πέρα θα κρίνω, θα συγκρίνω και όποτε μου κάνετε μαλακία θα σας κατακρίνω. Και μάλιστα δημοσίως.

8.12.05

Μου κλέψανε το αυτοκίνητο!

Κατεβαίνω από το σπίτι και ψάχνω το κλειδί του αυτοκινήτου στις τσέπες μου. Φορούσα μπουφάν, κολλεγιακό με τσέπες και πεντάτσεπο τζιν, οπότε μου πήρε ώρα να ψάξω όλες τις τσέπες και μετά να τις ξαναψάξω.

Σκέφτομαι πως ξέχασα το κλειδί στο σπίτι οπότε παίρνω το ασανσέρ και ξανανεβαίνω για να το ψάξω. Σήμερα η βόλτα μου είχε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, χαρτιά, σφραγίδες και τέτοια και το κλειδί μπορεί εύκολα να χάθηκε κάπου μέσα σε όλα αυτά (τα Renault δεν έχουν κλειδιά αλλά κάρτες για κλειδί που είναι ιδίαιτερα ευάλωτες σε ανθρώπους-χρυσόψαρα).

Έχω αργήσει να πάω στο χορό, ψάχνω όλο το γραφείο, μετά όλα τα χαρτιά, μετά τα μπλοκάκια. Ξαναψάχνω τσέπες, κοιτάω πίσω από έπιπλα.

Σε μια φάση παγώνω συνειδητοποιώντας ότι τα κλειδιά δεν είναι μέσα στο σπίτι.

Βγαίνω στο μπαλκόνι να δω αν τα βλέπω κάπου κοντά στο αυτοκίνητο. Και βλέπω πως το αυτοκίνητο λείπει. Και όπως κρεμιέμαι από το κάγκελο, μένω κάγκελο.

Μπαίνω μέσα: "Μου κλέψανε το αυτοκίνητο!"

Είναι βέβαια ασφαλισμένο από όλες τις μπάντες, αλλά το να σου κλέψουν το αυτοκίνητο σημαίνει πως μέχρι να το βρούνε ή να μη το βρούνε θα περάσουν 2 μήνες χωρίς αμάξι, δε θα σου δώσουν όλη την αξία, χάνεις ότι έχεις μέσα και μπαίνεις σε μια λούπα τεράστια για να ξαναπάρεις αυτό που είχες.

Και θυμάμαι μέσα ότι είχα μέσα χαρτιά και συμφωνητικά αναντικατάστατα. Πίκρα.

Κάθομαι στο γραφείο. Κοιτάω την οθόνη χωρίς να βλέπω. Σηκώνω το βλέμμα μου μετά από ώρα με την πίεση να χτυπάει κόκκινο και κοιτάω τον κάδο ανακύκλωσης. Τον κοιτάω και νιώθω κάτι να μου έρχεται. Όχι, όχι δεν ήταν εγκεφαλικό.

Ήταν η ανάμνηση ότι πριν από πέντε ώρες το άφησα το αμάξι στο βενζινάδικο για να μου το πλύνουν.

Ρε άστραψε το μάτι μου!

Κουτσομπολιό

Ο Μπάμπης αρραβωνιάστηκε τη Σοφία και πηδάει την Ξένια.

Κι εγώ σας το λέω επειδή είμαι άνθρωπος ηθικός*


* ηθικός (ουσ.): εκείνος που θέλει ηθική συμπεριφόρα από τον περίγυρο του ή περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχει στις πράξεις τους.

Σας παρακαλώ...

Μπορώ να τελειώσω τη δουλειά μου στην ώρα μου και να πέσω για ύπνο για 5 μέρες;


6.12.05

Vodafone, TIM, Cosmote κι αυτή η τέταρτη με το περίεργο όνομα

Έντεκα εκατομμύρια λαός κι έχουμε εντεκάμισι εκατομμύρια κινητά.

Πότε θα σταματήσετε να διαφημίζετε νέες συνδέσεις επιτέλους και θα αρχίσετε να διαφημίζετε κάτι για αυτούς που δε θέλουν να αλλάξουν τον αριθμό τους; Άντε πουλάκια μου, να ανέβει λίγο το competition γιατί πολύ καρτέλ μου γίνατε και σκάω πολλά στο κινητό.

5.12.05

Προς όλες τις ναυτιλιακές

Ο φίλος μου ο Παύλος μόλις τελείωσε από το στρατό.

Μην τον βάζετε τώρα να ψάχνει τις διευθύνσεις σας, να σας στέλνει βιογραφικά, να τρέχει για interviews και τέτοια.

Μιλάμε για τύπο με 2 χρόνια προϋπηρεσία στη μεγαλύτερη γιαπωνέζικη ναυτιλιακή στο Λονδίνο, πτυχίο σε marine engineering και δεύτερο πτυχίο σε maritime, και τα καλύτερα references.

Αρπάξτε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Εγώ για σας το λέω, γιατί αν δεν τον πάρετε θα χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο.

Ολυμπί - Ολυμπί - Ολυμπιακέ!

Γυρνάς μετά από μια βόλτα στην Εφορία και στο ΤΕΒΕ και έχεις μια μικρή επανάσταση στα χέρια σου. Δε μιλάω για τις φορές που γυρνάς εξουθενωμένος από τα όσα πέρασες γιατί πάνε αυτά και περάσανε.

Μιλάω για εκείνες τις φορές που έφυγες από εκεί στις τρεις παρά κάτι έχοντας πάει για ένα απλό χαρτί, σε έχουν κάνει να πας βόλτα από όοοοοολα τα γραφεία (όπου πέτυχες και μια πολύ πρώην σου η οποία παντρεύτηκε τώρα εκείνον για τον οποίον σε είχε παρατήσει) και όχι μόνο δε σου δίνουν το χαρτί που θέλεις, αλλά βάσει αυτού του χαρτιού που σου λείπει τώρα εσύ δε μπορείς να κάνεις άλλα 1002 πράγματα εκτός κι αν παρανομήσεις.

Γυρνάς στο σπίτι, παρκάρεις το αμάξι τρώντας τον καθρέφτη σου στον τοίχο σου δίνοντάς του μια νέα λευκή-του-τοίχου χροιά στο κατά τα άλλα πανέμορφο αμαξάκι σου και ενώ βρίζεις θεούς και δαίμονες, πετυχαίνεις ένα θείο σου ο οποίος απλά κάθεται και λιάζεται (συνταξιούχος γαρ) και σου λέει:

- Ρε Γιώργο, πήρα αυτό το κινητό που έχει και φωτογραφίες. Πώς θα βάλω τον Ολυμπιακό να τον βλέπω;

Και πάνω που είσαι έτοιμος να βρίσεις για την εφορία, το ΤΕΒΕ, τον καθρέφτη, τη χαμένη σου μέρα και τις χαμένες επόμενες μέρες καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβεις να κάνεις όλα αυτά που θέλουν (αν καταφέρεις ποτέ να τα κάνεις γενικότερα και δε σε αναγκάσουν να παρανομήσεις ως προείπα) έχεις το θείο Μιχάλη να θέλει τον Ολυμπιακό στο wallpaper.

Ανασυγκρότηση. Σφίξιμο δοντιών. Χαμόγελο.

- Δε γίνεται θείε, πρέπει να έχεις ήδη τον Ολυμπιακό σε φωτογραφία.
- Τον έχω.

Α τότε για φέρε. Φέρνει.

Παίρνεις το κινητό, ψάχνεις στις φωτογραφίες, δε βρίσκεις Ολυμπιακό.

- Πού είναι η φωτογραφία του Ολυμπιακού, θείε;
- Στην εφημερίδα.

Και ενώ τον κοιτάω με το στόμα ανοιχτό, αυτός συνεχίζει να κοιτάει στην οθόνη του κινητού του, το οποίο κρατάω εγώ, για να δει τι θα πατήσω για να δει πώς θα μεταφερθεί η φωτογραφία του Ολυμπιακού από την εφημερίδα (που είναι στο σπίτι του) στο κινητό (που είναι στα χέρια μου).

Ένα δευτερόλεπτο.
Δύο δευτερόλεπτα.
Τρία δευτερόλεπτα.
Τέσσερα δευτερόλεπτά.

- Α, θες να σου φέρω την εφημερίδα;

4.12.05

504

Μερικές φορές...
... θες και δε μπορείς να δώσεις.
... μπορείς αλλά δεν προλαβαίνεις.
... προλαβαίνεις αλλά δε βιάζεσαι.
... βιάζεσαι αλλά δε θες να βιαστείς για να μην κάνεις λάθος.

3.12.05

Αυτό σημαίνει σωστός επαγγελματίας...

Άλλο να στο λένε...

... κι άλλο να τ' ακούς.

Ατάκες Bush η μία πίσω από την άλλη:

http://www.imgag.com/product/full/ap/3067907/graphic1.swf

Μα με αυτόματο;

Είναι λογικό να κάθεται άνθρωπος με πολιτικά έξω από τράπεζα και με ένα αυτόματο στο χέρι; Όχι πείτε μου δηλαδή.

Τάδε συνέβη την Πέμπτη στις 13.30 έξω από το υποκατάστημα της Εθνικής στη Θηβών. Εδώ να σ' έχω... να μην ξέρεις αν γίνεται ληστεία για να περιμένεις λίγο που θα πλακώσουν οι κάμερες και να φτιάξεις λίγο το μαλλί για να φαίνονται καλά οι γωνίες σου στο γυαλί.

(δύο σ' ένα)

2.12.05

2005 δεν έχουμε;

Ξέρετε τι μέρα έχουμε; Τι μήνα; Τι χρόνο;

Πόσο τρομακτικό είναι να ακούς από τη βοηθό σου:
2005 έχουμε; Ε, 2005 δεν έχουμε;
Την κοιτάω με το στόμα ανοιχτό (όχι δε φορούσε ξώβυζο).

Ο υπολογιστής της γράφει την ημερομηνία μπροστά της (έχει δύο γραμμές taskbar και εκτός από το ρολόι φαίνεται και η ημερομηνία). Το κινητό της γράφει την ημερομηνία. Τα πάντα γύρω της της θυμίζουν την ημερομηνία.
Έλα, ξεκόλλα, δε θυμάμαι τώρα, μπερδεύτηκα, πες μου! 2005 δεν έχουμε;
Της πήρε δύο λεπτά και ένα τηλεφώνημα να το εξακριβώσει.

Λάντζα, you know?

Πώς λέμε ζητείται άτομο για λάντζα όταν η επιχείρησή μας είναι μεγάλη και έχει ένα κάποιο κύρος;

Ζητείται Προϊστάμενος Τμήματος Εκπλύσεως Σκευών...

Έχει κι αλλού πορτοκαλιές...

Έμαθα πρόσφατα για κάποιον παλιό γνωστό. Προσωπικά έχω χρόνια να τον δω και αυτά που έμαθα ήταν πράγματα που έγιναν πριν καν τον γνωρίσω. Ας τον πούμε Λουκά. Ο Λουκάς πλέον έχει παντρευτεί την Ελένη μετά από 10 χρόνια σχέσης και έχουνε 3 παιδιά.

Έμαθα λοιπόν πως ο Λουκάς, κάπου στα 6 χρόνια σχέσης με την Ελένη, την είχε πέσει άγρια σε μια γκόμενα, της είχε κάνει ερωτική εξομολόγηση, αυτή τον έφτυσε και τά'φτιαξε με τον κολλητό του Λουκά, ο οποίος τα είχε παλιότερα με την Ελένη.

Και μπαίνω τώρα εγώ στη θέση του καθενός από αυτούς τους ήρωες και αναρωτιέμαι:

Αυτή η θεωρία με τα μισά πορτοκαλάκια ισχύει ακόμα;

Ξέρετε, αυτήν όπου ο καθένας μας είναι σαν μισό πορτοκάλια που ψάχνει σε όλη του ζωή να βρει το άλλο του μισό, το οποίο υπάρχει, είναι κάπου και τον αναζητά.

Και εννοώ: Υπάρχει κανείς πού την πιστεύει;

Υπάρχει κανείς που πιστεύει πως ταιριάζει μόνο με έναν άνθρωπο;

1.12.05

Κύριε Γιώργο

Με είπανε στο τηλέφωνο "κύριο Γιώργο" και δεν ήξερα να γελάσω ή να κλάψω.

Σνιφ.