Θα με δεις και θα πάθεις ατύχημα...

Όχι επειδή μαύρισα στη Χερσόνησο (κατράμι έγινα, ας είναι καλά αυτό το θαυματουργό Carotten που σε μαυρίζει ακόμα κι αν είσαι κλεισμένος σε σκοτεινό θάλαμο).

Το ατύχημα το έπαθε νεαρή προ ολίγου που μπήκε σε επικίνδυνο μονόδρομο. Μπαίνοντας, κάποιος οδηγός της κόρναρε και αυτή έβγαλε το χέρι έξω από το παράθυρο σε στυλ τιθερέ. Και επειδή δε μου φάνηκε από αυτές που έχουν Νου (ούτε στο πίσω τζάμι, ούτε γενικότερα), όταν έφτασε δίπλα μου της είπα ότι είναι σε μονόδρομο. Κάπου σκιάχτηκε που είδε να με ακολουθούν και τρία λεωφορία, κάνει όπισθεν και χτύπάει άλλο όχημα. Μαλακία ε;

Επιστροφή στη Χερσόνησο λοιπόν.

Τι; Νομίζετε ότι πέρασα καλά που καθόμουν όλη μέρα σε μια πισίνα που είχε και μπαρ από μέσα; Ή ότι μου άρεσε κάποια από τις μιλλιούνια ξανθές, πρασινομάτες, δείχνω-10-χρόνια-νεότερη-από-ότι-είμαι Ολλανδέζες; Ή μήπως ότι πέρασα καλά πιτσιλώντας μπύρα στις ως άνωθεν γυμνόστηθες κορασίδες, εν μέσω μεσημεριού, με τη μουσική, το αλκοόλ και τον ήλιο να χτυπάνε κατακέφαλα; Η μήπως γλύφοντας την ως άνωθεν πιτσιλιμένη μπύρα από τα ηλιοκαμμένα στήθη τους ενώ αυτές τσιρίζανε στα ολλανδικά;

Ε δε θά'στε καλά!

Πάλι καλά δηλαδή που υπήρχε και νυχτερινός διαγωνισμός πίπας (για την Ειρήνη δεν ξέρω, αλλά για τη Maya, τη Myriam και την Daisy (που τον παίζει) τον κόβω) και κάποιες που ζεσταινόντουσαν τόσο που κυκλοφορούσαν τελείως γυμνές, γιατί αλλιώς εγώ θα πήγαινα για ύπνο και blogging.


...


Καλά ρε, δεν ντρέπεστε; Τέσσερις μέρες έλειψα, 1680 νέα posts στα bloglines μου; Πάτε καλά; Νομίζετε ότι θα σας διαβάσω καλοκαιριάτικα; Όχι κύριοι, λυπάμαι, άι αμ ον χόλιντει.

Τώρα που είπα κύριοι, θυμήθηκα:

Ανώνυμε, εσύ που νομίζεις ότι κάνεις κουτσουκέλες: Όπως είδες, κανείς δεν ασχολείται με την πάρτη σου. Πράγμα ολίγον ανησυχητικό γιατί εσύ ασχολείσαι μαζί μου. Οπότε είτε πρέπει να σου αφιερώσω το τετράστιχο "μαζί μου ασχολείσαι" είτε πρέπει να μου τα χώσεις πολύ πιο γερά μήπως και σου δώσει κανείς σημασία (και μένα μαζί σου). Βγάλε ότι έχεις απωθημένο αγόρι μου. Πες με αδερφή, μαλάκα, ανίκανο, καράφλα, πίθηκο, βρε κάτι ρε παιδί μου. Το αφήνω πάνω σου, ε!

Τώρα που είπα απωθημένο.

Δεν ξέρω γιατί το λέμε απωθημένο. Απωθημένο είναι αυτό που έχουμε απωθήσει, δηλαδή αυτό που έχουμε διώξει. Αλλά μια γκόμενα που δε σού 'κατσε (ενώ το ήθελες) μόνο απωθημένη δεν σου είναι. Οπότε μήπως το σωστό είναι "ποθημένο" και όχι "απωθημένο";

Help! Διαβάζει κανείς από την Άσπρη Λέξη;


...


Α, επίσης θα ήθελα να επισημάνω το ότι παρόλο που η γκόμενα με το τελειότερο βυζί πανευρωπαϊκώς (η οποία μου έριξε την χυλόπιτα Άνοιξη - Καλοκαίρι 2006) θυμίζει το πρωτοχρονιάτικο παιχνίδι Πάρτα Όλα, τελικώς έμαθα από έγκυρη πηγή ότι δεν γαμιέται πατόκορφα (ότι κι αν σημαίνει αυτό) και γενικά κάνει βαρετό κρεβάτι.

Κάτι λέγατε για κεράσια και καλάθια;

Btw, special thanks στις δύο "είμαι 18 χρονών, 1.85 ύψος, και superdupermodel που πάω στοίχημα πως δεν αντέχεις να με κοιτάξεις για πάνω από 10 δευτερόλεπτα χωρίς να θέλεις να μου κάνεις τρια δισεκατομμύρια κουτσούβελα" φίλες που δε θυμάμαι τα ονόματά τους (τόσο λιώμα), οι οποίες δε χαλαστήκανε καθόλου που κάτσανε μαζί με μια παρέα οκτώμιση ρεμαλιών. (Γιωργάκη δεν υποννοώ τίποτα, I love you κάργα ρε!)




Και επιστροφή στα δικά μας, εν Αθήναι.

Την Κυριακή το βράδυ ήμουν Αθήνα πέραν του δέοντος ποτισμένος, ξενυχτισμένος, κουρασμένος και απροπόνητος, αλλά στο θεατροχορευτικό στου Ψυρρή κάναμε ότι δεν κάναμε στη Χερσόνησο. Γαμήσαμε και δείραμε.

Με κορμί να είναι on fire από την εξάντληση, με καρδιά να τρέχει, ιδρώτα να στάζει και μυαλό καρακατακαβλωμένο με το να κάνουμε ένα καταπληκτικό show, βγάλαμε 2 παραστάσεις με γεμάτο το θέατρο. Στη δεύτερη είχαμε και όρθιους.

Αφού τους υπνωτίσαμε όλους καλά-καλά δείχνοντάς τους στιγμιότυπα από τα 10 χρόνια της Σχολής (πώς χώθηκε μέσα και αυτό το περσινό κλιπάκι που με δείχνει να τρώω τούμπα, δεν ξέρω), μετά τους ξεκωλώσαμε στο γέλιο.

Έλενα, εκ μέρους όλων, ευχαριστούμε. Max Respect!
Σωτήρη, κερνάς πίτσα. (Ε μαλάκα, κέρασα σουβλάκι)

Μετά τη δεύτερη παράσταση, μας κάνανε πρόταση για να ανεβάσουμε την παράσταση αυτή το χειμώνα -δυο φορές την εβδομάδα καλά είναι, να το αφήσω;-, αλλά επειδή εμείς δεν είμαστε ψωνάρες, αρνηθήκαμε ευγενικά όταν μας είπαν πως το πακέτο δεν συμπεριλαμβάνει καμαρίνι.

Εμείς είμαστε καλλιτέχνες, ρε!