29.1.06

Watch this space

Φέτος κλείνω δέκα χρόνια από τότε που τελείωσα το Λύκειο.

Δέκα χρόνια από τότε που το σημαντικότερο πράγμα ήταν να φιλήσω τη Βίκη, να αντιγράψω στο διάλλειμα τη μετάφραση στα αρχαία να από τη Λίζα, να κάνω κοπάνα με το Μανώλη.

Δέκα χρόνια από τότε που ο φυσικός μας, ο Καραδήμας, με φώναζε απατεώνα και συνταγματολόγο γιατί του αράδιαζα πως δε μπορεί να μας κρατάει μέσα στο διάλλειμα για να τελειώσει το μάθημά του.

Δέκα χρόνια όπου αφεντικό της ζωής μου ήταν άλλοι: γονείς, καθηγητές, λυκειάρχης.

Σκέφτομαι να κανονίσω κάποιο reunion με τους συμμαθητές μου φέτος. Δεν είχα φροντίσει να κρατήσω καμία επαφή μαζί τους. Μετά το καλοκαίρι του '96 έφυγα για Αγγλία. Θυμάμαι είχα μοιράσει τη διεύθυνσή μου σε όλους λίγες μέρες πριν φύγω για να μαθαίνω νέα τους. Κανείς δεν έστειλε γράμμα.

Στην αρχή απόρησα, μετά το ξέχασα. Δε θυμάμαι να θύμωσα ή να απογοητεύτηκα. Για κάποιο λόγο, μου φάνηκε λογικό. Πάμε γι άλλα.

Στο πανεπιστήμειο, νέοι φίλοι, νέες παρέες, νέες ασχολίες. Και παράλληλα νέοι στόχοι για τον εαυτό μου.

Πρώτη από την τάξη παντρεύτηκε η Έφη. Τώρα περιμένει ένα παιδάκι. Η Βίκη αρραβωνιάστηκε (νομίζω δίς). Ο Μανώλης και η Λίζα μετά από 10 χρόνια σχέσης χώρισαν. Τα αγόρια έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα γιατί κάποιος έφαγε τη γκόμενα κάποιου. Δε θυμάμαι ποιός έφαγε ποια ποιανού, ούτε είμαι σίγουρος πως είναι τόσο σημαντικό πλέον. But, boys will be boys.

Σκέφτομαι πως όλοι κάνουν σχέδια για τη ζωή τους. Ο Χάρης έγινε μαθηματικός και διδάσκει σε φροντιστήριο. Ο Παύλος, ο δικηγόρος, δουλεύει με τον πατέρα του και πλέον πέρασαν οι εποχές που μας έλεγε πως αναλαμβάνει μόνο υποθέσεις με αυτοκίνητα γιατί είναι η πιο εύκολες. Ο Βαγγέλης παντρεύτηκε μια κρητικοπούλα και εγκατάστηθηκε μόνιμα στην Κρήτη όπου έγινε ταξιτζής. Ο Τάσος έγινε δημοτικός μπάτσος και περνάει τη μέρα του διώχνοντας Κινέζους από τα πεζοδρόμια. Η Λίζα σπούδασε, πέρασε στο ΑΣΕΠ και περιμένει. Ο Μανώλης δούλεψε για λίγο σε μια μεγάλη εταιρία ως πωλητής αλλά δεν άντεξε την πίεση και τώρα δεν ξέρω τι κάνει. Η Βίκη είχε φροντίσει να μπει - με κομματικές διασυνδέσεις - σε τράπεζα και είναι ευχαριστημένη. Ο Γιώργος νομίζω έγινε στρατιωτικός.

Κάθισα και σκέφτηκα τι είναι η ζωή μας.

Τι θα έχουμε να πούμε ο ένας στον άλλον σε κάποιο επικείμενο reunion.

Ρώτησα την Άννα πρόσφατα αν έχει βάλει στόχους για το 2006. Μου είπε όχι, αλλά είπε ότι θα το σκεφτεί. Την ξαναρώτησα μετά από μια βδομάδα, το είχε ξεχάσει, μάλλον δεν το θεώρησε σημαντικό.

Η ζωή τρέχει και δεν έχουμε χρόνο να κάνουμε σχέδια. Για να το κάνουμε πρέπει να έχουμε την πολυτέλεια να κοιτάξουμε τη ζωή μας αφ' υψηλού. Και μπορεί ο Θεός να χαμογελάει όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια αλλά πώς μπορώ εγώ να θρώσκω άνω αν δεν οραματίζομαι τουλάχιστον τι είναι εκεί;

Ένας MLMer με προσέγγισε σήμερα και ήθελε να συζητήσουμε επαγγελματικά. Μου έδειξε τα sites του, μου είπε ότι δεν είναι πολύ καλά αλλά έχουν όραμα.

Μπορεί γι αυτόν να είχαν. Για μένα δεν.

Αλλά μου έκανε εντύπωση η χρήση της λέξης. Είχα καιρό να την ακούσω και πάντα την ακούω σε business environment, ποτέ σε προσωπικό.

Γι αυτό θέλω να κάνω στόχους κάθε χρόνο για την πάρτη μου. Κι ας μην τους πιάσω. Κι ας τους ξεχάσω μέχρι την επόμενη πρωτοχρονιά που θα αναρωτηθώ πού είναι εκείνο το Στόχοι.doc που τους σώζω.

Είμαι πού είμαι στην προσωπική μου ζωή πάρτο αυγό και κούρευτο, στην επαγγελματική τουλάχιστον έχω και στόχους.

Θέλω να γίνω πολιτικός. Δε γουστάρω κανένα κόμμα όμως, δεν έχω κολλήσει ποτέ μου αφίσα, δεν τρέχω για κανένα πούστη πολιτικό (και μόνο τέτοιους έχουμε), οπότε νομίζω πως είναι αρκετά σίγουρο πως δε θα γίνω.

Θα κάνω πολιτική αλλιώς. Θα κατακτήσω τον κόσμο. Θα γαμήσω και θα δείρω (please line up).

Μ' αρέσουν τα όμορφα πράγματα που έκανα το τελευταίο εξάμηνο, ως αντιστάθμιση των κακών που μπορεί να έχω κάνει. Έκανα μια δωρεά στη Wikipedia και άλλη μια σε ένα charity για μια παιδική ασθένεια που ούτε καν θυμάμαι.

Δεν είναι καλό αυτό. Το ότι δε θυμάμαι. Σημαίνει πως δε το ένιωσα. Σημαίνει πως δε μέτρησε. Σημαίνει πως απλά προσπαθώ να εξαγοράσω τη συνείδησή μου. Και δεν ξέρω αν θα πετύχει το πείραμα.

Δε νιώθω κενός όμως. Νιώθω γεμάτος. Πολύ γεμάτος. Τόσο γεμάτος που δεν κατάλαβα πως βρήκα ένα δίωρο κενό σήμερα. Τι έχω να κάνω τίποτα. Πολλά μπορώ να κάνω, αλλά δε με τραβάνε.

Μπορεί να μη μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, αλλά μπορώ να αλλάξω τον δικό μου κόσμο. Και αυτό σκοπεύω να κάνω.

Ξέρω πως ότι κι αν γίνει, το υπόλοιπο της ζωής μου, I'm in it for the ride of my life. Μπορεί πολύ καλά, μπορεί πολύ άσχημα. Αλλά σίγουρα όχι κάτι μέσο.

Νιώθω πως αυτή τη στιγμή, η ζωη μου είναι ένα διαφημιστικό πλαίσιο, όπου πριν μπει η διαφήμιση, για λίγο καιρό βάζουν απλά ένα μεγάλο πόστερ που λέει απλά:




 W A T C H   T H I S   S P A C E 



14 σχόλια:

. είπε...

πολύ όμορφο ποστ γιώργο...

απ τη δική μου οπτική τα οράματα είναι ανάσες για να ζούμε. προσωπικά έχω σοτ μυαλό μου κάποια πράγματα που θα ήθελα να φτάσω, μερικά είναι κάπως αφηρημένα , μερικά είναι-για άλλους- ρηχά.

Για μένα είναι όμως πολύτιμα, καόμα κι αν αλλάζουν συχνά. Η αλήθεια είανι ότι πάντα θυμάμαι να έχω συγκεκριμένα όνειρα.

είναι καποιοι που απλά ζουν και όπου τους βγάλει, δεν είναι πάντα κακό, αλλλά νομίζω πως αν δεν εχουν κάποιες αξίες ώστε να πορεύονται σε μια κατεύθυνση-αλλά πάνε όπου τους πάνε τα πράγματα, τότε μάλλον απλά φοβούνται να ονειρευτούν.

Storyteller είπε...

Ε λοιπόν κάτι συμβαίνει στην blogoσφαιρα σχετικά με τους παλιούς φίλους και γνωστούς...
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο!
εσύ..το μικρούλι...εγώ...να δω και ποιος άλλος...για να δούμε...

Αντώνιος είπε...

νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο post αυτού του blog ως τώρα.

Η ζωή είναι σύντομη και το ανακάλυψα μετά το λύκειο. Κατ' άλλους είναι αργή, αλλά αυτό δε με αφορά γιατί δε με εκφράζει.

Είναι σημαντικό να κοιτάς μπροστά και να βλέπεις όσα έχεις να διανύσεις. Είναι όμως εξίσου σημαντικό να κοιτάς πίσω και να βλέπεις όσα κατάφερες. Και έτσι να κάνεις συνεχώς ένα αγώνα που σε βγάζει νικητή και χαμένο.

Τέλος, υπάρχει μία μοναδική ικανοποίηση στο να επιλέγει κανείς τι θέλει να κάνει, έστω και αν δεν του κάθεται όλες τις φορές...

Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να αποφύγεις αυτό που μου λένε όλοι στην ηλικία μου απόλαυσε τώρα όσο μπορείς τη ζωή σου γιατί μετά θα αρχίσουν οι έγνοιες και τα βάσανα .

Εγώ λοιπόν σας ενημερώνω μέσα από το blog του φίλτατου Γιώργου ότι είμαι ήδη βασανισμένος και σκοπεύω να βασανιστώ κι άλλο και ότι δεν κάνω camping στη διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής...

Αντώνιος είπε...

ωραίο πανεπιστήμειο,

sikia είπε...

Αν κατέβεις ως πολιτικός θα σε στηρίξουμε όλοι οι θαυμαστές σου. George for President! Αλλά φρόντισε να κάνεις delete το blog πριν το debate παραμονές εκλογών μην δώσεις στοιχεία στους αντιπάλους. Φιλάκιααααα.

vatraxokoritso είπε...

Άμα είναι να γίνεις πολιτικός εγώ θα γράψω το όνομα σου στο πιο ωραίο και επίμαχο σημείο του κορμιού μου και θα το τυπώσω σε τεράστιες αφίσες !!!
Ελπίζω να βιαστείς γιατί όλα κάποια στιγμή παίρνουν την κατιούσα ,δεν ξέρω ακόμη πόσο θα παραμείνουν οι μετοχές μου ψηλά!!!

Υγ. σ αγαπάω και σε πιστεύω-στο λέω όταν μιλάμε ,το γράφω και εδώ και ας είναι περιττό.
Ένας έρωτας σου λείπει Γιώργο μου αλλά διαισθάνομαι πως δεν θα αργήσει…να σου χτυπήσει την πόρτα..
Ξέρεις πως σπάνια πέφτω έξω στις προβλέψεις μου..

Ανώνυμος είπε...

με τετηα αφισα την εκανες την τυχη σου. εσυ και ο βεργης θα ειστε.

καλλιτερα να λειπει τετια υποστηρηξη. βλακειες.

alombar42 είπε...

θυμήσου οτι δεν χρειάζεται πάντα να θυμάσαι :)

YO!Reeka's είπε...

Εγώ πάντως δεν έχω καμία διάθεση για reunion. Να φανταστείς έμαθα ότι κάποιος προσπάθησε να οργανώσει, αλλά δεν ασχολήθηκα, ούτε θα πήγαινα. Τελικά αναβλήθηκε. Πάντως τους 3 ανθρώπους που ήθελα να βλέπω, τους βλέπω ακόμα και είμαστε το ίδιο αγαπημένοι. Σήμερα οι υπόλοιποι μου είναι πραγματικά διάφοροι. Το σχολείο ήταν για μένα μια καταπιεστική και αφυδατωμένη περίοδος. Τα ωραία ήταν μετά, στο πανεπιστήμιο...

Τζων Μπόης είπε...

10 χρόνια αφότου τελείωσες το Λύκειο...
...μάλιστα...

και νιώθεις μεγάλος;
εγώ που το έχω τελειώσει εδώ και 21 τι να πω;

Ανώνυμος είπε...

Μπες στο Δημόσιο.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή εγώ πήγα και στις δύο συγκεντρώσεις των συμμαθητών (21 χρόνια που άφησα πίσω ξένοιαστες εποχές) σου προτείνω να πάς. Στην αρχή θα είναι λίγο παράξενα, αλλά μετά θα πιείτε όλοι τα πάντα και θα ξεκαρδιστείτε με φάσεις που θα θυμάστε και ιδιαίτερα με καθηγητές. Πίστεψέ με. Στην τελευταία συγκέντρωση (Ιούλιος 2005) πέσαμε όλοι με τα καλά μας ρούχα στην πισίνα κι έγινε το σώσε.....

Dimitris Athanasiadis είπε...

Get a gun (or a pen).

Citronella είπε...

Πολύ μού άρεσε αυτό το "Watch This Space" - στην πιο κατάλληλη στιγμή.
(και λένε μετά ότι τα παλιά ποστς πάνε στον παράδεισο)