Το φαινόμενο της πεταλούδας

Πίστευα εδώ και πολλά χρόνια πως δε θα έβρισκα με τίποτα κάποια ταινία που να ξεπεράσει το Usual Suspects.

Χωρίς να πάω στον κινηματογράφο, χωρίς καν να πάω στο βίντεο κλαμπ, ένας φίλος μου την έφερε. Μου περιέγραψε την υπόθεση και μου φάνηκε βαρετή και άδεια.

Όμως, μόλις τη δεις τότε καταλαβαίνεις με τι έχεις να κάνεις. Με ένα αριστούργημα! Ένα εκπληκτικό δείγμα ψυχολογικού θρίλλερ το οποίο όμως δεν μένει απλά στην οθόνη αλλά ουσιαστικά το ζούμε όλοι κάθε μέρα, κάθε στιγμή με κάθε μας μικρή, απειροελάχιστη και ασυνείδητη απόφαση!

Ο σταθμός που θα επιλέξεις μπαίνοντας στο αμάξι σου, μπορεί να έχει ένα τραγούδι που θα σου αρέσει και έτσι όταν ξεπαρκάρεις να μη δεις τον πεζό που ήταν αφηρημένος και να τον σκοτώσεις.

Ή μπορεί να γύρισες στο σπίτι σου για να σβήσεις το φως και αυτό να σου κόστισε δύο δευτερόλεπτα, τα οποία μετά μετατράπηκαν σε 2 λεπτά γιατί κάποιος πρόλαβε σε αυτό το χρόνο να καλέσει το ασανσέρ πιο γρήγορα από σένα. Και χάνοντας 2 λεπτά, δεν γνώρισες την αδερφή του γείτονά σου που έφευγε, την οποία θα γνώριζες και θα παντρευόσουν μετά από 3 χρόνια, γιατί αν την είχες δει τώρα θα φρόντιζες να μην έχανες το γάμο του γείτονά σου μετά από 2 μήνες, με την ελπίδα να την ξαναδείς.

Η θεωρία του χάους δεν είναι θεωρία. Είναι η ζωή. Είναι η καθημερινότητά μας, είναι οι επιλογές μας, οι επιλογές των άλλων, η τύχη, το timing, η φύση.