16.8.05

Δεν έχω πρόβλημα

Έχετε παρατηρήσει πως η δική μας η γενιά όσο πάει και "δεν έχει πρόβλημα";

- Τι ταινία να δούμε;
- Α, δεν έχω πρόβλημα.

- Έχει μια συναυλία εκεί.
- Πάμε, δεν έχω πρόβλημα.

Από το τι μουσική ακούμε μέχρι το τι θα φάμε, δεν έχουμε πρόβλημα. Δεν είμαστε επιλεκτικοί. Όλο και κάπου θα σκαλώνουμε βέβαια. Εγώ δεν ακούω ελληνικά, ο Παύλος δεν βλέπει επιστημονική φαντασία, η Βάσω δεν τρώει κρέας, αλλά σε γενικές γραμμές είμαστε εύκολοι.

Τώρα είναι καλό αυτό;

Ή μας δείχνει πως έχουμε γίνει άβουλοι και επιρρεπείς σε ότι μας πλασάρουν; Είτε προϊοντικά, είτε ιδεολογικά. ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ στις εκλογές; Δεν έχω πρόβλημα. Υπέρ της Δύσης ή της Ανατολής; Δεν έχω πρόβλημα. Star ή ΝΕΤ για ειδήσεις; Δεν έχω πρόβλημα.

Αν οι επιλογές μας είναι αυτές που καθορίζουν αυτό που είμαστε, κι εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με τη μία ή την άλλη επιλογή, τότε τι λέει αυτό για το ποιοί είμαστε;

5 σχόλια:

TziNtziras είπε...

ειδες τι ευτυχια υπαρχει στον κοσμο? κανεις δεν εχει προβλημα και ολα τα θεματα ειναι λυμμενα :D

Marina είπε...

Στις διάφορες προτάσεις που γίνονται αυτοί που ποτέ "δεν έχουν πρόβλημα" είναι όσοι θα συμβιβασθούν και θα πάνε/κάνουν ότι και οι αλλοί, αρκεί να έχουν παρέα σε ότι κάνουν.
Και βέβαια έχουν πρόβλημα. Πρόβλημα να πούν τη γνώμη τους.
Πρόβλημα μήπως και δεν γίνουν αποδεκτοί.
Πρόβλημα με τον κόσμο γύρω τους..
Πρόβλημα με τη ζωή γενικά
Κυρίως έχουν πρόβλημα με τον εαυτό τους

Σκέτο πρόβλημα είναι όλοι τους.

Thrass είπε...

Ενδιαφέρον κείμενο. Μου θύμισε κάτι πράγματα που έχω διαβάσει, μπορεί να τα βρεις ενδιαφέροντα.

Θυμάμαι τον Κούντερα στην "Αθανασία" να περιγράφει πόσο φανατικά κάποιοι υποστηρίζουν τις απόψεις τους, για να δώσουν το στίγμα τους. Το παράδειγμά του (μπορεί να μην το θυμάμαι καλά) ήταν μια κυρία σε ένα χαμάμ που διακήρυττε με αυτοπεποίθηση την ανωτερότητα του ζεστού νερού για μπάνιο. Αυτό αυτομάτως τη διαχώριζε από τον πληθυσμό που του αρέσει το κρύο νερό. Κτίζοντας πάνω σε αυτό, αν στη συνέχεια η ίδια κυρία αναφερθεί στην αγάπη της για (πχ) Σοπέν, τότε αυτό την κατατάσσει σε ένα ακόμα μικρότερο υποσύναλο, αυτών που ακούν Σοπέν και τους αρέσει το ζεστό νερό για μπάνιο. Τελικά, μικραίνοντας συνέχεια το υποσύνολο με τον ίδιο τρόπο, κτίζουμε την ατομική μας συνείδηση για το ποιοί είμαστε.

Αυτό μπορεί να είναι "φυσικό" (ο ίδιος ο Κούντερα μάλλον έδινε την εντύπωση ότι το ειρωνευόταν, πάντως), όμως άλλοι έχουν διαφορετική άποψη.

Θυμάμαι το "Λύκο της Στέπας" του Έσσε. Η βασική ιδέα του βιβλίου (όπως την αντιλαμβάνομαι) ήταν ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα αποτελείται από διάφορες συνιστώσες, για την ακρίβεια από όλες τις δυνατές συνιστώσες σε διαφορετική ισχύ, και ονόμαζε τον πρωταγωνιστή του ιδιοφυία, γιατί μπορούσε να αντιληφθεί ΔΥΟ από αυτές (άνθρωπος της σκέψης, αλλά τελικά και οπαδός της λαγνείας).

Ποιό είναι το "σωστό"? Εγώ θέτω για τον εαυτό μου ως προτεραιότητα την ανάγκη "να γνωρίζω τι θέλω". Αυτό συχνά είναι πρόβλημα, καθότι πολλές φορές δε θέλω τίποτα ή δεν μπορώ να ασχοληθώ άμεσα με αυτά που πράγματι θέλω. Άλλες φορές πάλι, απλώς μου λείπουν δεδομένα και ο χρόνος πιέζει.

Τελικά το "Δεν έχω πρόβλημα" πολλές φορές προκύπτει από έλλειψη καλύτερων επιλογών. Το οποίο δεν είναι δα και τόσο παράλογο:

- Πάμε σινεμά σήμερα?

- Δεν έχω πρόβλημα, αν και σαφώς θα προτιμούσα να είμαι σε ένα χαρέμι, δοκιμάζοντας τις αντοχές των γεννητικών μου οργάνων.

Μου φαίνεται πως το βασικό πρόβλημα προκύπτει από την ανάγκη που νιώθουμε να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από τους άλλους, σε αντιδιαστολή με το συγγενές πρόβλημα να ανήκουμε κάπου (πχ ιδεολογικά ρεύματα). Προσωπικά δεν μπορώ να θέσω τη μια κατάσταση ως ανώτερη της άλλης. Το πιο τίμιο, προς τον εαυτό μου, θεωρώ ότι είναι απλά να κάνω αυτό που γουστάρω (ή ισοδύναμα αυτό που μισώ λιγότερο) κάθε στιγμή. Κι όταν αυτό δεν είναι εφικτό (είτε γιατί δε γίνεται, είτε γιατί δεν ξέρω τι θέλω), τότε "ούτε εγώ έχω πρόβλημα".

Tero είπε...

"Αν οι επιλογές μας είναι αυτές που καθορίζουν αυτό που είμαστε, κι εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με τη μία ή την άλλη επιλογή, τότε τι λέει αυτό για το ποιοί είμαστε;"

Ανεμοδείκτες!

Tero

Lili είπε...

Mην σε ξανακουσω να γκρινιαζεις επειδη ζηταω διαδρομο στο Βιλατζ, η επειδη θελω καντρικο βαρελι στο καραοκι, θα φας παντουφλα.



(και μην ακουσω "εσυ δεν εισαι της γενιάς ΜΑΣ", η παντουφλα θα βρεθει στο εντερο σου.)