25.11.06

Feels like Sunday

7 Κατερίνες και μια Κάτια.

Μία εξ' αυτών την πήρα καταλάθος. Άλλη νόμιζα ότι πάτησα στο κινητό, απάντησε μια Κατερίνα που είχα 2-3 να ακούσω, της είπα χρονιά πολλά, τη ρώτησα τα νέα της, μου είπε ότι άλλαξε το τρίπτυχο γκόμενο-δουλειά-σπίτι τους τελευταίους 2 μήνες, πολύ χάρηκα με τα νέα της. Μετά κατάλαβα ότι άλλη Κατερίνα είχα πάρει και άλλη νόμιζα.

Ενδείξεις των σχέσεων μια άλλης εποχής, όχι πολύ μακρινής; Maybe.

-o-

Μετακόμισα. Πήγα σε καινούριο διαμερισματάκι σε νέα πολυκατοικία, εδώ και καμιά βδομάδα.

Πενήντα μέτρα από τον ιστορικό ψιλικατζή. Κάποια στιγμή με έπιασε λιγούρα και πήγα να πάρω το Χρυσό Derby της Ίον (I love the stuff).

Μπαίνω μέσα. Με καλωσορίζει ο εκνευριστικός ήχος ενός τιτιβίσματος από τα μηχανήματα που ειδοποιούν τον καταστηματάρχη πως μπήκε πελάτης. Ο ήχος δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 12 χρόνια.

Ούτε το μαγαζί έχει αλλάξει. Το ψιλικατζίδικο είναι παρατημένο, τα ράφια αμελώς τακτοποιημένα, όπως ήταν και τότε. Η βιτρίνα του ψιλικατζίδικου σκονισμένη με σημάδια από σηλοτέιπ φθαρμένα και ηλιοκαμένα που έχουν πλέον γίνει ένα με το τζάμι. Παλιές διαφημιστικές αφίσες για Panafon a la carte, διαφήμιση Χάρυ Κλυν από Φουντούνια και ένας παλιός κατάλογος παγωτών με τιμές σε δραχμές. Και ο πάγκος του ψιλικατζή γεμάτος αυτοκόλλητα από ένας Θεός ξέρει τι.

- Δεν έχετε αλλάξει καθόλου, του λέω, καθώς παίρνω 3 Derby.
- Από πότε με θυμάσαι;
- Από το '94. Ήμουν απέναντι, όταν αυτό το κτίριο ήταν φροντιστήριο.

Τα μάτια του ταξιδεύουν πίσω. Η φάτσα του είναι η ίδια με τότε, τα μάτια του όμως είναι λίγο πιο θολά. Το γήρας ουκ αν έρχεται μόνον.

- Κάπου εκεί μου άλλαξες τη ζωή. Μου έδωσες ένα περιοδικό για σπουδές στην Αγγλία. Το διάβασα, πήγα Αγγλία, έμεινα 6 χρόνια, γύρισα άλλος άνθρωπος.
- Έτσι είναι, μου λέει χωρίς να κουραστεί καθόλου να αφομοιώσει τη βαρύτητα των πληροφοριών που του έδωσα.

Και συνεχίζει:
- Όταν αλλάζεις τη ζωή κάποιου, δε το ξέρεις. Ούτε αυτός το ξέρει τις περισσότερες φορές. Δύσκολα πάει ο νούς μας στο τι προκάλεσαι την ύπαρξή μας κάπου, κάποτε, κάπως.
- Κι εγώ τυχαία το ανακάλυψα. Δεν ξέρω γιατί το έψαξα. Αλλά όπως και να έχει ευχαριστώ.
- Παρακαλώ.

Κοιτιόμαστε με ένα ανθυποχαμόγελο για λίγο.

- 1 ευρώ και 20 λεπτά, μου λέει.


-o-

Γυρνώντας σήμερα στην πολυκατοικία, κάποιος έκλεινε την είσοδο του parking. Δεύτερη φορά στη μία βδομάδα που είμαι εδώ.

Ο πρώτος τη γλύτωσε με ένα σημείωμα πως την επόμενη φορά θα φωνάξω γερανό. Αυτός κατέβηκε γρήγορα και ζήτησε συγγνώμη. Εξήγησε πως η αδερφή του μένει στην πολυκατοικία και ήθελε να παρκάρει στη θέση της, αλλά κάποιος την έχει πάρει. Έφυγε αμέσως.

Κατέβηκε η αδερφή του, μια ψηλή και αδύνατη κοπέλα με αγέρωχη στάση του σώματος για να με ρωτήσει αν ξέρω ποιός έχει παρκάρει στη θέση της. Δεν ήξερα τον κάτοχο του Audi, αλλά έδωσα σημασία περισσότερο στην κάτοχο της θέσης.

Μου συστήθηκε, με βοήθησε με τα ψώνια του supermarket, μου είπε σε ποιό διαμέρισμα μένει. Το ηλιοκάμενο πρόσωπό της Νοέμβρη μήνα και τα λευκά της δόντια της προσδίδουν μια ιβιρική αύρα. Το όνομά της πάλι προδίδει ανατολική καταγωγή. Όπως και νά'χει, ήταν καλωσυνάτη και πρόσχαρη. Μάλλον δε μένει πολύ καιρό στην Αθήνα.

-ο-

Το μεσημέρι ήρθαν το ψυγείο, η κουζίνα και το πλυντήριο.

Μετά από συμβουλές από φίλους, γνωστούς και συγγενείς, για τα πόσα κιλά να πλένει το ψυγείο, το να έχει πυρόλυση το πλυντήριο και το να χωράει δίλιτρο μπουκάλι Coca Cola στην κουζίνα, διάλεξα αυτά που ήθελα με βάση τα δικά μου κριτήρια: Timer με αυτόματα σβήσιμο στην κουζίνα, gadgety-look στο ψυγείο, και στεγνωτήριο μαζί με το πλυντήριο.

Πήρα και έναν καναπέ μέσα στη βδομάδα από το Ikea, το οποίο έβαψα σε ένα απόγευμα, αλλά ακόμη να τον μοντάρω. Μ' αρέσει που είναι στη μέση του σαλονιού και δίνει ένα under construction look στο διαμέρισμα. Άλλωστε ακόμα μου λείπουν μικροέπιπλα, βιβλιοθήκη, χαλιά και κουρτίνες.

Τις πρώτες μέρες την έβγαλα με ένα ποτήρι, ένα PC και το κρεβάτι στο διαμέρισμα. Στο καπάκι κρύωσα και αναγκάστηκα να πάρω και ένα βραστήρα νερού για να φτιάχνω τσάι. Αλλά σιγά-σιγά τα κομματάκια του παζλ άρχισαν να πέφτουν στη θέση τους.

Έπιπλο τηλεόρασης λέω να μην πάρω. Όπως και τηλεόρασης. Στο παλιό μου σπίτι, δεν την άνοιγα αν δεν είχαμε φτάσει σε κάποιο τελικό. Ταίνιες έβλεπα στον υπολογιστή.

Η Άννα μου είχε πει πως δε μπορούσε να καταλάβει εκείνους τους ανθρώπους που βλέπουν ταινίες στον υπολογιστή αντί να κάτσουν να τις απολαύσουν σε ένα περιβάλλον στο οποίο μπορούν να βυθιστούν σε ένα καναπέ και να ταξιδέψουν στην ταινία. Τις άρεσαν οι ιστορικές ταινίες.

Σε αυτό ήξερα ότι ήμασταν παντελώς αντίθετοι. Και παραμένουμε ακόμη. Είναι κάτι που θέλω να αλλάξω σε μένα, αλλά θα τα κάνω όταν νιώσω την ανάγκη να το κάνω και όχι επειδή απλά μου το είπαν, όσο κι αν εκτιμώ τη γνώμη του λαλήσαντος.

-o-

Μετά από ένα άblogo καλοκαίρι, έκανα την πρώτη μου επίσκεψη στα Bloglines μου, όπου με περίμενε τετραψήφιος αριθμός αδιάβαστων posts σε κάθε κατηγορία μου.

Από τα ελληνικά, μπήκα ψευδοτυχαία σε κάποια και άφησα το mouse να κάνει ένα αργό autoscroll μέχρι κάτι να πιασει το μάτι μου, ενώ καθάριζα το keyboard από τις σκόνες της μετακόμισης και το κακό συνήθειο του να τρώω μπισκότα βλέποντας ταινίες.

Ήθελα να προσθέσω και κάνα δύο, αλλά ήταν στην AthensVoice, η οποία από όσο κατάλαβα δε δημοσιεύει RSS/XML, άρα λυπάμαι αλλά με χάσατε από αναγνώστη. Ξέρω, ξέρω, εσείς δε λυπάστε καθόλου.

Για το ότι στο site της AV, το account μου εξαφανίστηκε, αυτό ήταν μάλλον τυχαίο. Χου κέαρς;

-o-

Ποιοτικό και εμπορικό δε γίνεται.

Έτσι θα ξεκινούσα αυτό το ποστ αν δεν ήθελα να αφήσω αυτό το θέμα προς το τέλος.

Είναι δυο έννοιες ενδολεχώς αντίθετες μεταξύ τους. Για να το καταλάβεις πρέπει να έχεις κάποια στιγμή στη ζωή σου δημιουργήσει κάτι μοναδικό, το οποίο σε ενδιαφέρει, κι ας είναι μαλακία. Το προηγούμενο ποστ ήταν τρανή απόδειξη. Πρώτη φορά μάζεψα τόσα comments και emails που με συγχαίρανε επειδή έπιασα πάτο. Ποιότητα βλέπεις.

Και επειδή ήμουν περίεργος, μπηκα να δω αυτό το counter που είχα βάλει πρόπερσι και έχω να επιθεωρήσω από πέρσι. Αφενός δεν πάτε καλά. Πρόπερσι τέτοια εποχή με διαβάζανε βία 100 άτομα τη μέρα, πέρσι 150, τώρα που δεν ποστάρω με διαβάζουνε 500-παρα-κάτι (note to self: να βάλω διαφημίσεις του Γούγλη για να βγάζουμε το λογαριασμό της ΔΕΗ).

Αλλά άμα κάνεις ποστ-ο-κεντρική ανάλυση, η επισκεψιμότητα του ποστ ήταν γ.τ.π. Μπήκαν όσοι είχαν μπει και την προηγούμενη μέρα που δεν είχα ποστάρει τίποτα και λιγότεροι από την παραπροηγούμενη που είχα ποστάρει μια φωτογραφία με μια γλώσσα. (Αυτό φταίει. Μας γλωσσοφάγανε.)

Και από linkblogs; Α εκεί να δεις. Μέχρι το τέλος της ημέρας είχα το τεράστιο σύνολο τους ενός linkblog, όταν κάτι χεσμεντέν ποστ κάποτε μαζέυανε 8-10.

Έτσι είναι μάγκα μου. Η ποιότητα έχει μια άλφα μιζέρια, ένα βήτα παράπονο και ένα γάμμα προβληματισμό. Και μου λέει και ο επίδοξος virtual επισκέφτης: Αν είναι να μιζεριάσω, δε χρειάζομαι να σε διαβάζω ρε my man. Το κάνω και μόνος μου.

Αλλά επειδή γραμμένο σε έχω φίλε επισκέπτη αν με διαβάζεις ή όχι (έχω κι άλλους 499 σαν κι εσένα πλέον καθημερινά, είμαι μούρη εγώ ρε) και επειδή ο καλλιτέχνης πρέπει να πει αυτά που πρέπει να πει για να τα βγάλει από μέσα του, γιατί αλλιώς δε θα φχαριστηθεί το τριολέ που θα κανονίσει Χριστουγεννιάτικα, συνεχίζω το αυτοξεμπρόστιασμα.

Στέκομαι σε ένα σχόλιο που μ' άρεσε από τον Αλητόβιο, ο οποίος είπε: Οι σχέσεις είναι απλές όσο πιο συγκροτημένος και ικανοποιημένος από τον εαυτό σου είσαι. No offense αλλά από τα κείμενα σου δεν φαίνεσαι να είσαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Και σκέφτομαι κατά πόσον έχει δίκιο. Και απαντάω πως ναι έχει δίκιο. Αλλά το συγκροτημένος δεν έχει μόνο θετικές έννοιες αλλά έχει (in my book) και αρνητικές. Σημαίνει πως η συμπεριφορά σου έχει μια συνοχή, ένα προκαθορισμένο output για να συγκεκριμένο input, ένα βαθμό predictability. Και αυτό είναι κάτι που προσπαθούσα καιρό να αποφύγω από τον εαυτό μου, για να μη βαρεθώ κυρίως εγώ.

Το ικανοποιημένος με τον εαυτό σου πάλι έχει και κακή έννοια. Γιατί αν κάποιος είναι σε ένα επίπεδο x και είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του τότε θα παραμείνει σε αυτό το επίπεδο και ποτέ δε θα έχει κάποιο κίνητρο για να φτάσει πιο ψηλά, πιο μακριά, πιο δυνατά (Citius, Altius, Fortius, anyone?)

Μπα, μαλακίες λέω. Μη δίνεις σημασία.

Ο Ανώνυμος προς το τέλος μάλλον έπεσε μέσα. Συγκινητικό ποστ, μου έκατσε με πάθος κοπέλα που ήθελα, αλλά δεν διαβάζει το blog μου. Για την ιστορία, είμαι καλά και θέλω να πιστεύω πως κάνω baby steps προς την επανένταξή μου στην κοινωνία ως δημιουργικό άτομο, μετά απο απουσία μιας βδομάδας (και δυο χρόνων).

-o-

Και επειδή η ώρα άργεψε και έχω μεγάλο κεφάλι να ξυρίσω, θα ήθελα να κλείσω με μια special super-duper μνεία στον commentator Ρέμπελο, ο οποίος τυγχάνει φίλος από τα μαλλιά παλιά. Κάναμε μαζί κοπάνα από τα αγγλικά, πήραμε μαζί το proficiency, λουφάραμε μαζί μια ντάνα τσόντες κάποτε (λέει πως δε θυμάται τίποτα), και τον είχα χάσει για 10 χρόνια. Welcome, man.

-o-

17.11.06

Late night bloggin': Σχέσεις

Οι σχέσεις είναι για να τις χέσεις.

Νομίζω πως κατάφερα να κάνω τον πιο ανώριμο, αντικοινωνικό και μονόπλευρα παρωπιδικό πρόλογο σε ένα σοβαρό ποστ που πολύ καιρό ήθελα να ξεκινήσω, το οποίο δεν ξέρω αν θα καταφέρω να βγάλω, και πιστέψτε πως γράφω χωρίς συγκεκριμένο συμπέρασμα από την αρχή.

Ένας φίλος μου (όχι και τόσο φίλος μου, όπως είχε πει κάποτε ο Δήμου, αλλά γνωστός που αποκαλώ φίλο) είχε κάποτε μετρήσει πως είχα περισσότερες σχέσεις από οποιονδήποτε που είχε ακούσει ποτέ.

Και δε μιλάω για one night stands. Όχι ότι θυμάμαι πόσα ήταν αυτά, αλλά νομίζω πως μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού ενός κινέζου εστιάτορα στην china town, ο οποίος πριν έξι μήνες αρνήθηκε να πληρώσει προστασία και ήρθε ο ντουλάπας της περιοχής του για να διαπιστώσει αν κόβει καλά ο μπαλτάς του.

Όχι μιλάω για σχέσεις, οι οποίες ξεκινούσανε συνήθως με καλές προϋποθέσεις και διαρκούσανε λίγο. Πολύ λίγο. Γιατί εγώ -φυσικά- ήμουν το αρχίδι της υπόθεσης.

Πόσες σχέσεις μου μετρήσανε άραγε; Δύο; Τρεις; Tops.

Αλλά σοβαρά τώρα, οι σχέσεις είναι καταδικασμένες από την αρχή. Πόσες κάνατε στη ζωή σας; Μετρήστε τες όλες. Σε πόσες από αυτές νιώσατε πως επιλέξατε το/η σύντροφό σας τόσο όσο σας επέλεξε κι αυτός/ή;

Όχι γιατί ας πούμε αν είσαι σαν γαμώ το κέρατό μου, και περιμένεις τίποτα γενέθλια για να φιλήσεις κάποια στο μάγουλο τότε το πιο πιθανό είναι πως θα γίνεις η κολώνα του σπιτιού κάποιας την οποία δεν ήθελες να ξέρεις πριν 10 χρόνια. Ενδιαφέρον μηδέν, επιφανειακό και εκ βάθους.

Απλά ήσουν εκεί όταν το βιολογικό της ρολόι χτύπησε 12 φορές, βγήκε ο κούκος, και προκειμένου να μείνει κι αυτή σαν τον κούκο, διάλεξε εσένα. Και άλλαξε η ζωή σου σε μια βραδιά. Οι βόλτες με τους ανύπαντρους φίλους αντικαταστάθηκαν με κάτι ρομαντικό: μακαρόνια και ταινία στο Star, έξοδο με τη φίλη της και τον άνδρα της, επίσκεψη στο Ikea για ιδέες διακόσμησης, ή επίσκεψη σε πρατήριο δερμάτινων για να αγοράσεις κι ένα παπούτσι λίγο πιο ευπαρουσίαστο για όταν σε πάει στους γονείς της.

Όχι ότι δε γουστάρεις. Γουστάρεις και μάλιστα τόσο που δεν θέλεις να κάνεις τίποτα άλλο.

Αλλά όπως σου είπα, αυτό το ποστ δεν είναι για σένα, μάγκα.

Είναι για εκείνους και εκείνες που έχουν παραπάνω από μία επιλογή και σε κάποια φάση την εξάσκησαν. Είπαν μέσα τους Δε θέλω εσένα, θέλω εκείνη/ον. Ζύγισαν ανθρώπους που έθεσαν εαυτό εθελοντικά ενώπιόν τους. Δίκασαν και καταδίκασαν.

Όλοι είμαστε την ίδια στιγμή ένοχοι για αδικήματα για τα οποία συνεχώς μέσα στο μυαλό μας αυτόματα καταδικάζουμε τους άλλους: Εσύ είσαι χοντρή, εσύ είσαι βλάχος, εσύ βρωμάς, εσύ δεν είσαι αρκετά κουλ, εσύ είσαι ρατσιστής, εσύ έχεις αραιά δόντια, εσένα δε σε γουστάρει η φίλη μου, εσύ είσαι πουτάνα, εσύ είσαι καλό παιδί, εσένα σε γουστάρει ο φίλος μου, εσύ είσαι μυξοπαρθένα, εσύ είσαι άσχημος, εσύ είσαι καραγκιόζης.

Και συνεχίζουμε να βαδίζουμε "αθώα" σε ένα κόσμο στον οποίο καθημερινά τσακιζόμαστε να συνεισφέρουμε άλλοι λιθαράκια και άλλοι μενίρ, καταδικάζοντας αλλήλους και μη φτιάχνοντας τον εαυτό μας.

Πώς λοιπόν να δουλέψει μια σχέση όταν πρωταρχικός σκοπός είναι να περάσουμε εμείς καλα; Όταν επιλέγουμε και επιλεγόμαστε με βάση ιδιότητες που εικάζουμε πως ο άλλος μπορεί να έχει απλά κοιτώντας τον; Σε πόσους/ες δεν ρίχνουμε δεύτερη ματιά στο δρόμο, στη σχολή, στη δουλειά, στις εξόδους επειδή τους έχουμε ήδη καταδικάσει στο μικρό ταχυδικαστήριο που διεξάγει επί 24ώρου βάσεως δίκες κεκλεισμένων των ψυχικών μας θυρών, και απουσία μαρτύρων και υπεράσπισης;

Δουλεύει λοιπόν το δικό σου σύστημα, GeorgeIsYourMan;

Και η απάντηση, μάγκες και γοργόνες, είναι πως το σύστημα δεν δούλεψε ούτε δευτερόλεπτο περισσότερο από οποιοδήοτε άλλο σύστημα που ξέρω. Η επιλογή του να προσπαθείς να κάνεις πολλές σχέσεις είναι εξίσου μαλακία με το να κάνεις λίγες ή μεσαίας ποσότητας σχέσεις.

Το μόνο αποτελέσμα με το να προσπαθήσεις όσο πιο γρήγορα να μάθεις τον νέο σύντροφό σου βάζοντας τον πολύ γρήγορα στα βαθιά για να δεις αν θα κολυμπήσει ή αν θα βουλιάξει είναι το ότι μετά από δέκα χρόνια γνωρίζεις και πέντε ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλό κολύμπι.

Αλλά εσύ δε θέλεις να ξέρουν καλό κολύμπι. Θέλεις να κάνεις κάτι ρομαντικό όπως εκείνος που νόμιζες πως δεν είχε στον ήλιο μοίρα γιατί δεν είχε βγάλει ποτέ γκόμενα στη ζωή του: μακαρόνια και ταινία στο Star, έξοδο με τη φίλη της και τον άνδρα της, επίσκεψη στο Ikea για ιδέες διακόσμησης. Το πολύ πολύ να γλυτώσεις την επίσκεψη σε πρατήριο δερμάτινων γιατί κάποτε είχες μια γκόμενα που ήξερε να ντύνεται καλά και σου έμαθε και πέντε πράγματα.

Θέλω μια αλλαγή. Θέλω να ζήσω λίγο διαφορετικά. Και θα δεχόμουν συμβουλές από ίσως τους μοναδικούς δύο ανθρώπους που νιώθω πως ξέρουν what the fuck they're doing, αν δεν ήμουν τόσο σίγουρος πως είμαι κοντά στο απρόσμενο τέλος μιας αναζήτησης με ένα μαλάκα πρωταγωνιστή και τόσους πολλούς κομπάρσους. Μία ακόμη γωνία...

14.11.06

Tongue stud



Μύθος!

8.11.06

No backups

Δεν ξέρω γιατί δε μπορούσα να κοιμηθώ.

Είχα πολλά στο κεφάλι μου και λίγα στην αγκαλιά μου; Πιθανόν. Είναι άλλωστε το πρώτο πράγμα για το οποίο παρεξηγούνε πολλοί όταν με βλέπουν. Όλοι νομίζουν ότι ξέρω περισσότερες γυναίκες από ότι άνδρες. Μάγκες, βλέπετε μόνο αυτά που θέλετε να δείτε.

Πόσα Σαββατόβραδα έχω κάτσει σπίτι γιατί απλά δε γουστάρω να βγω και προτιμώ να κάτσω στο σπιτάκι μου, στην ησυχία μου και στις όμορφες σκέψεις μου;

...

Κάποια ψυχή που περνάει τα ίδια αυτό τον καιρό όπου όλα είναι καλά στην επιφάνεια (πούστικο πράγμα ο βυθός, κρύβει τέρατα), μου είπε πως μερικά πράγματα δεν είναι θέμα απόφασης και αξιολόγησης ρίσκου. Δεν είναι επιχείρηση. Δεν μπορείς να έχεις και εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση αποτυχίας.

Μου είπε κάτι σήμερα. Κάτι άσχετο. Και επειδή θέλω να της συμπαρασταθώ, έσβησα καμιά 150αριά τηλέφωνα από το κινητό.

Άνθρωποι που έχω να μιλήσω πριν από το καλοκαίρι έφαγαν πόδι. Το ίδιο και μακρινοί συγγενείς. Το ίδιο και κάποιοι που θέλουν να κάνουμε δουλειά μαζί (το site για κάποιο λόγο τραβάει ενδιαφερόμενους συν-επενδυτές σε ότι ιδέα μπορεί να κατεβάσει η καρκάλα μου -- ευχαριστώ παιδιά αλλά έχω κάτι να κάνω). Κοπέλες που γνώρισα, πήρα τηλέφωνα και μετά απλά δε μπορούσαμε να ξαναδημιουργήσουμε το κλίμα της πρώτης φοράς. Και 6-7 άτομα που απλά δεν μου λέει τίποτα το ονοματεπώνυμο τους.

No backups.


...


Είναι μια όμορφη νύχτα. Νιώθω ήδη ελαφρύτερος. Θα αφήσω το κινητό κλειστό και θα βγω να γιορτάσω αυτή τη πολυπληθή μοναξιά του μικρού μου χωριού. Ρε πού πάμε πέντε εκατομμύρια άνθρωποι μονάχοι;

7.11.06

Στην πυρά, στην πυρά!

Κάτι καλοί κύριοι μας δώσανε αυτό έξω από τον Copperfield:


Copperfield

Δηλαδή, πείτε με Βελζεβούλη, αλλά υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως ο Copperfield είναι πραγματικός μάγος και καλεί δαιμόνια;

6.11.06

Ονειροκρίτης (part 2)

Αγαπητό μου blog,

όταν βλέπεις το εξής όνειρο, τι σημαίνει; Θα βγάλεις λεφτά, θα βγάλεις γκόμενα ή καλύτερα να βγάλεις το σκασμό μπας και ησυχάσει ο πλανήτης από την περιττή παρουσία σου;

Είμαι σε ένα παζάρι σε μια πόλη με ανηφοροκατήφορους, κάτι σαν το San Fransisco αλλά χωρίς το τραμ. Το παζάρι είναι σε όλη την πόλη και γίνεται της πουτάνας από κόσμο.

Σε μια φάση στον ουρανό εμφανίζονται κάτι μικρά πράγματα που λάμπουν. Τα βλέπω εγώ πρώτος από όλο τον κόσμο γιατί όπως και να το κάνουμε άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας.

Τα παρατηρώ χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι είναι μέχρι που αυτά αρχίζουν να μαζεύονται και να συσπειρώνονται σε συστάδες, μέχρι να σχηματίσουν έναν τέλειο κύβο.

Καθώς αυτά κατεβαίνουν αγέρωχα προς το πλήθος, όλοι έχουμε μείνει μαλάκες και παρατηρούμε αυτά τα μικρά αντικείμενα τα οποία βλέπουμε ότι είναι σαν βέλη από τόξο με φουντουτή ουρά, φτιαγμένα από ασήμι (γιατί το μάτι του λάγου είδε και την ένδειξη 995/1000 σε ένα βέλος, εντάξει;)

Αυτά τώρα κινούνται από πάνω μας σαν ένας όγκος, σαν να κάνουν παρέλαση πάνω από τα κεφάλια μας. Στρίβουν στις γωνίες των δρόμων σαν να έχουν ένα μυαλό, με απόλυτο συντονισμό. Η τέλεια παρέλαση.

Κάποια στιγμή μετά τα εντυπωσιακά whoosh-whoosh εξαφανίζονται πίσω από ένα λόφο και μετά από ένα δευτερόλεπτο ορμάνε κάτι ασημένια ρομπότ (τα οποία ήταν ολόιδια με το ρομπότ από το Μάγο του Οζ, ταινία που δεν έχω δει ποτέ μου) να μας σκοτώσουν.

Και κάπου εκεί εγώ ξύπνησα.

Γιατρέ, είναι σοβαρό;

5.11.06

Κάνω 3 δίαιτες. Με τη μία δε χόρταινα.

Σήμερα έχω βαλθεί να φάω ότι μυστήριο υπάρχει. Δεν έφαγα το μεσημέρι αλλά το απόγευμα τσάκισα:
  • μισό κιλό παγωτό μουστάρδα (Ζαχαροπλαστείο Τούλα, finder's credit: AV)
  • Μισό ταψί σπιτική τυρόπιτα Κανάκη
  • Ένα cheesecake
  • Και για να είμαστε ΟΚ διατροφικώς έκλεισα με ένα κατακόκκινο μηλαράκι.
Πείτε κάτι τώρα που βλέπω μια σοκολάτα να μου κλείνει το μάτι: Αυτή η Σοκολάτα Υγείας, τι το υγειινό έχει;


Και για επιδόρπιο (από το Word Verification του Blogger):

Τι λέει ο απατημένος Λαρισαίος στη γυναίκα του όταν τη συλλαμβάνει επ' αυτοφόρω;

2.11.06

Γκάλλοπ

(Παλιό ποστ, από το αρχείο, μετά από ραντεβού σε πάρκο)

Όταν ο Prime Minister Karamanlis μιλούσε για νταβατζήδες, δεν εννοούσε αυτούς που για να βρούμε ένα γκομενάκι / μία σύντροφο / ή τη γυναίκα της ζωής μας έπρεπε να:
  • αγοράσουμε τα trendy ρούχα τους;
  • φάμε στα ακριβά εστιατόριά τους;
  • δούμε τα χολυγουντιανά έργα τους;
  • οδηγήσουμε τα κάμπριο αυτοκινητά τους;
  • φορέσουμε τα δερμάτινα παπούτσια τους;
  • ακούσουμε τη μπιτάτη μουσική τους;
  • πιούμε στα καλοδιακοσμημένα μπαράκια τους;
Γιατί κύριε, εσένα ρωτάω που τα ξύνεις τώρα που με διαβάζεις, αν δε το βγάλεις το 18/21/25/30/35 - χρονο στο κάτι της τους (Goodys για τις πρώτες και Baraonda για τις τελευταίες, ανάλογα πάντα με το πόσο πουλ-μουρ θες να είσαι) τι θα κάνεις;

Θα την πας στο πάρκο; Είσαι τόσο σίγουρος ότι θα περάσει/-ετε καλά ταΐζοντας τα περιστέρια από με τα ψίχουλα του κουλουρτζή;

Γκάλλοπ: Πού ήταν το πιο fun ραντεβού σας;

1.11.06

Όλη η αλήθεια για τον Τσιπρόπουλο

Καλά ρε, δεν πήρατε πρέφα ότι η όλη φάση με τον Τσιπρόπουλο ήταν στημένη για να κλέψει την παράσταση από το Γρηγόρη και την Καλομοίρα; Μήνες ολόκληρους σχεδιαζότανε αυτό λέμε. Σιγά μη το σκάγανε μέσα στο καλοκαίρι που ήσασταν στα χωριά σας, μουρτζόβλαχοι!

Εγώ θα σας πω την μία και μοναδική αλήθεια: Και το blogme αλλά και το ακατανόμαστο blog είναι του ίδιο του μηνυτή!

Ο άνθρωπος καθόταν μετά την εκπομπή του και αυτοσατιριζόταν για να ανέβει η θεαματικότητά του και οι πωλήσεις του. Ρε σεις, ο τύπος είναι έξυπνος λέμε. Σιγά που θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια.

Εγώ μέχρι και τηλέφωνο θα με έπαιρνα στην εκπομπή μου για να γίνει το σώσε και να πουλάω. Όσο πιο πολύ βαβούρα γύρω από το όνομά μου τόσο πιο πολύ πουλάω ρεεεεε.

Τι βόδια που είστε, γραμμή δεν πήρατε. Βρε δεν υπάρχει αυτός ο Τσιπρόπουλος. Φανταστικό πρόσωπο είναι, λέμε. Και η συνέντευξή του στο ραδιόφωνο φτιαχτή ήταν.




Μα είναι δυνατόν να μην δείτε τόσο ξεκάθαρα τα στοιχεία; Να μην ψάξετε τους αναγραμματισμούς; Ένα γαμημένο Κώδικα Ντα Βίντσι δεν τον είδατε μέσα στο καλοκαίρι; Πού να δείτε! Σάμπως έχετε Βίλλατζ στο κωλοχώρ';

Εδώ οι μεγάλες αποκαλύψεις.

Τι θέτε; Τσιπρόπουλο θέτε; Πάμε αναγραμματισμό το TSIPROPOULOS για να αποκαλύψουμε το κρυμμένο μήνυμα:



SOLO PRO PUSTI
POSTS POUR OIL

Εδώ αναφέρεται στον μοναχικό επαγγελματία εξπέρ από του οποίου τα posts κάποιος βγάζει πετρέλαιο, δηλαδή φέρνουν κέρδη.


PIP OR U SO LOST

Από που φαίνεται ως απειλή προς τον προαναφερόμενο (κιχ γιατί θα σε βρούνε σε κάνα χαντάκι) μπορεί είναι για τα μάτια του κόσμου. Το πραγματικό νόημα είναι μάλλον "μη σου ξεφύγει το μυστικό σε κανέναν γιατί είσαι χαμένος από χέρι".

SOUL POPS RIOT

Εδώ φαίνεται η προφητεία, κυρίες και κύριοι, όπου αποδεικνύει πως από από μία και μοναδική ψυχή θα ξεσπάσει η οχλαγωγία που ξέσπασε στα blogs. Η Επανάσταση ξεκίνησε. Viva el revolucion!



Και δυστυχώς εδώ φαίνεται επίσης και η καταστολή αυτής της απειθαρχίας, στο φαινομενικά αθώο όνομα του website BLOG ME:

GLOB ME





(Παρακαλώ τα αστυνομικά όργανα να μην έρθουν να με πάρουν τα χαράματα γιατί τείνω να ξενυχτάω λίγο αυτές τις μέρες. Και στις 9 εδώ θα είμαι, κερνάω καφέ. Επίσης, παρακαλώ ενημερώστε το κοινό μου τι email θα έχω στη ΓΑΔΑ.)