Απορίες ημέρας

Κλειστά μπαντζούρια. Κάποιες ηλιαχτίδες περνούσαν από τις χαραμάδες, αλλά δεν υπάρχει σύγκριση. Σαφώς καλύτερα να κοιμάσαι στο σκοτάδι.

Στις 6 και κάτι είχε αρχίζει να χαράζει. Χτες, Παραλία. Όχι παραλία. Παραλία με πι κεφαλαίο. Νεάνοιχτο μαγαζί, το παλιό Frangelico. Πήγαμε με την παρέα για λουλουδοπόλεμο ο οποίος έληξε με τη Νίκη του ωραίου φύλου. Μετά κουλούρι και κεφαλογραβιέρα απ' έξω για 2 ευρώ.

Οι εικόνες από χθες βράδυ θωλώνουν καθώς κάπου ακούω ένα τηλέφωνο να χτυπάει.

- Ναι;
- Έλα. Τι έκανες τελικά με τα ντουλάπια της κουζίνας;
- Μαμά, όχι τώρα, ακόμα κοιμάμαι. Μετά.

Δυόμισι ώρες αργότερα ξαναξύπνησα. Αυτή τη φορά από φυσικά αίτια.

Η ώρα σχεδόν τρεις. Δεν προλαβαίνω να δώσω το κουστούμι στο καθαριστήριο για να είμαι ετοιμοπόλεμος για την επόμενη φορά. Η γραβάτα με τους νάνους έκανε το θαύμα της όμως. Μπαίνει από εδώ και πέρα στο συρτάρι με τις αγαπημένες μου.

Πετάχτηκα σε ένα κατάστημα μέσα στο Factory Outlet για να αλλάξω ένα πουκάμισο. Δεν μου πάνε τα καρώ. Είκοσι λεπτά έψαχνα και κατέληξα σε μια μονόχρωμη μπλούζα και κάλτσες. Δε βρίσκω τίποτα άλλο στο στυλ μου, δικαιολογήθηκα στην πωλήτρια, η οποία είχε γκρινιάξει πως δεν κάνουν αλλαγές τα Σάββατα. Τη ρώτησα γιατί. Μου λέει επειδή τα Σάββατα έχει κόσμο που θέλει να αγοράσει και δεν θέλουν να κάνουν τις αλλαγές εις βάρος κάποιας πώλησης. Κοιτάω γύρω μου στο μαγαζί και βλέπω το αφεντικό και 3 πωλητές που καθόντουσαν στη γωνία. Την ξανακοιτάω. Δεν είπε τίποτα, και μου έκανε την αλλαγή.

Surprise visit από το σουβλατζίδικο. Βασικά πεινούσα. Οι υπάλληλοι διαβάζουν εφημερίδες έξω από το μαγαζί. Με βλέπουν και μπαίνουν μέσα στα γρήγορα. Δεν τους βάζω χέρι. Μέχρι να ξεκινήσει το delivery, τα σαββατοκύριακα είναι νεκρά. Χτυπάω δύο σουβλάκια με κοτόπουλο και κάνω μια σημείωση στο μυαλό μου να την πω στον προμηθευτή που μας βάζει στήθος αντί για μπούτι. Αν το ξανακάνει, τον αλλάζουμε.

Πέρασα κι από έναν ανταγωνιστή που πουλάει μόνο κοτόπουλα σχάρας και πατάτες. Τίποτα άλλο. Κάθε μέρα, πουλάει 80 κοτόπουλα και κλείνει το μαγαζί μόλις τα πουλήσει. Ό ίδιος δεν είναι καν εκεί. Εδώ και 25 χρόνια, πάει το πρωί, φτιάχνει με μια "μυστική" συνταγή τα μπαχαρικά του και τις σάλτσες του και αφήνει έναν υπάλληλο να πουλάει. Ούτε delivery δεν κάνει. Μαγκιά του.

Γυρνώντας σπίτι σκέφτηκα τι ωραία που θα ήταν να υπήρχε μια υπηρεσίας προσωποποίησης ρούχων. Πας κάποια ρούχα σου και σου τα φτιάχνουν ακριβώς πάνω στο στυλ σου. Σου βάζουν τα patches που θέλεις, τις πούλιες, τα γαζιά, τα σκισίματα, τις στάμπες. Ούτως η άλλως, αν θέλουμε να δείχνουμε όσο μοναδικοί πραγματικά είμαστε, δε θα το πετύχουμε ποτέ φορώντας pret-a-porter, οπότε γιατί να μην έχουμε τα δικά μας ρούχα;

Μπαίνοντας παίρνω τη μάνα μου και κάνουμε videoconference στο MSN. Ζει στο Βέλγιο και δε μπορεί μακριά μου. Γι αυτό πήγε σε κάτι σεμινάρια Windows και Office, έμαθε να ανάβει τον υπολογιστή, να γράφει κάτι στο Word και να κάνει Save. Πώς λέμε μάνα raver, ε η δικιά μου είναι μάνα saver. Τώρα μου τη λέει άμα πάω να αποσυνδέσω κάνα USB stick χωρίς πρώτα να έχω πάτήσει την επιλογή Safely remove this hardware.

Το βράδυ κάτι έλεγα να κάνω, αλλά δεν έκατσε. Πήρα ένα τηλέφωνο μια κοπέλα που σπουδάζει στη γεωπονική στον κλάδο Εκμετάλλευση Επιχειρήσεων Ζωϊκής Παραγωγής και μου είπε για να ένα πάρτυ που κάνει η σχολή της.

Αυτό που λέμε party animals.