Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες

Μια που πιάσαμε τα παλιά, ήταν μια φάση στο Portsmouth όταν ακόμα ήμουν φοιτητής που τη θυμάμαι με πόνο.

Η Κατερίνα ήταν καλό κορίτσι από κάποια μικρή επαρχιακή πόλη. Ήθελε δεν ήθελε ήταν σεξουάλα καθώς σε ηλικία 20 ετών είχε κάτι βυζιά μεγέθους EE.

(Όσοι δεν ξέρετε πόσο ακριβώς είναι το EE, και επειδή η Wikipedia δε νομίζω πως το καλύπτει ως θέμα, ακολουθήστε αυτό το link)

Εκτός όμως από τα βυζιά, το σώμα της Κατερίνας γενικότερα ήτανε θάνατος. Στρογγυλός κώλος, 1.70, πέτρα γενικότερα, πρόσφατο τατού πάνω από τον κώλο.

Το πρόσωπό της ήταν επίσης θάνατος αλλά δυστυχώς κυριολεκτικά.

Η Κατερίνα ήταν φιλική μαζί μου από τον Οκτώβρη που τη πρωτογνώρισα στα γενέθλια μου, αλλά το Γενάρη που κάναμε το αποχαιρετιστήριο πάρτυ μου γιατί γυρνούσα Ελλάδα μόνιμα, ήταν λίιιιιγο πιο φιλική.

Μια βδομάδα πριν ήρθε με ένα μπουκάλι Absolut για να έχω καλό δρόμο. Η φίλη της που ήταν συγκάτοικός μου δήλωσε πως δεν έχει κουράγια και πάει για ύπνο γιατί είναι πτώμα. Στις 9 το βράδυ, ημέρα Παρασκευή, η Δήμητρα που δουλεύαμε μαζί τις νύχτες σε club πήγε για ύπνο. Right!

Η βότκα εμένα είναι η χειρότερή μου αλλά τι να πεις τώρα; Όχι δε θέλω να πιώ, πάμε να πηδηχτούμε ξεροσφύρι;

Άντε γειά μας, κι άντε στην υγειά σου που φεύγεις, κι άντε στην υγειά σου που μένεις, κι άντε δώστου άλλο ένα ποτηράκι, μετά από μιάμιση ώρα η Κατερίνα ήταν γυμνή στο κρεβάτι μου. Προσχεδιασμένο το έγκλημα σας λέω. Τη μιάμιση ώρα την κάναμε επειδή κατά βάθος είμαι gentleman (εσύ εκεί στο βάθος μη γελάς).

Η Κατερίνα είχε στο μυαλό της full πρόγραμμα. Πιπούλα, όρθιο, πισωκολλητό, πιασίματα ελεύθερα.

Δε θα φτάναμε όμως ποτέ μέχρι εκεί.

Η πίπα της Κατερίνας ήταν καλή. Πολύ καλή και αποτελεσματική. (Το αστείο είναι πως η Κατερίνα σπούδαζε Languages, τουτέστιν Γλώσσες)

Όταν όμως τελείωσε η πίπα και η Κατερίνα ανέβηκε για να περάσουμε στο κυρίως πιάτο, τα αποτελέσματα της πίπας εξαφανίστηκαν. Κρύφτηκαν, μη σου πω.

Χμ, δεν έχει ξανασυμβεί αυτό.

Ρε Κατερινάκι, για ξανακάνε λίγο τα μαγικά σου.

Ξανακατεβαίνει η Κατερίνα ενώ αυτή εργαζόταν σκληρά, εγώ τραγουδούσα το "10 μάγισσες τα δάχτυλά σου, δυο φωτιές τα χείλη τα δικά σου". Και φυσικά είχαμε και πάλι έπαρση της σημαίας.

Ξανανεβαίνει η Κατερίνα και είχαμε άμεση υποστολή. Να μη σας τα πολυλογώ, εκείνο το βράδυ δε τη γαμήσαμε την Κατερίνα.

Σόρρυ ρε Κατερίνα, τι να πω, δεν έχει ξανασυμβεί αυτό, η βότκα θα φταίει ρε γαμώτο. Μπορεί να ήταν μπόμπα, τι να πω.

Κοιμήθηκε σε μένα το κορίτσι (που να το διώξεις μετά από τέτοιες προσπάθειες).

Μετά από δυο μέρες, τι βότκες και μαλακίες, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει τάδε ώρα σπίτι σου για γαμήσι.

Αλλάζω σεντόνια, ανάβω κεράκια (αυτές τις μαλακίες τα άσπρα τα μικρά), απλώνω τα προφυλακτικά γκρουπαρισμένα ανά χρώμα και υφή, στέλνω τους συγκατοίκους για μπύρες και περιμένω.

Σκάει η Κατερίνα και δεν κρατιέται. Ξεκινήσαμε στο σαλόνι και για να φτάσουμε στο κρεβάτι δεινοπαθήσαμε. Εγώ προτιμούσα το σαλόνι που ήταν στο ισόγειο και είχε μόνο κάτι see-through κουρτινάκια, αλλά άστο το πιτσιρίκι μη το φρικάρουμε και πολύ.

Κατεβαίνει η Κατερίνα, βλέπει τον Μελεούτσο Δήμαρχο και σου λέει εδώ είμαστε, δε χρειάζεται τίποτα ο Δήμαρχος. Αρχίζει με κάτι δαγκωματιές και κάτι νυχιές να ξανανεβαίνει και ο Μελεούτσος από Δήμαρχος βρέθηκε κλητήρας.

Και τότε κατάλαβα τι τρέχει.

Η Κατερίνα βρωμούσε. Ή μάλλον όχι η ίδια η Κατερίνα αλλά το ζελέ της. Κάθε φορά φορά που ανέβαινε, εγω έπιανα τη μυρωδιά στα μαλλιά της και χαλιόμουν τρελλά. Ήτανε μιλάμε εμετικό! Αλλά την πρηγούμενη φορά με τη βότκα δε μπορούσα να καταλάβω τι έφταιγε. Αυτή τη φορά που την είχα face to face τό'πιασα με τη μία.

Το θέμα όμως είναι:

Τι δικαιολογία λες στη γκόμενα που σε κυνηγάει να σε πηδήξει και θες κι εσύ να την κάνεις να πει το Δεσπότη Παναγιώτη αλλά δε μπορείς λόγω ανωτέρας βίας; Τι θα μπορούσες να σκεφτείς για να μην την προσβάλεις και να μην της φωνάξεις "κορίτσι μου βρωμάς!";

- Κατερίνα, πρέπει να σου πω κάτι... Νομίζω πως είμαι gay!