Δεν είσαι ο τύπος μου

(ναι, αυτό πάει για σένα)

Αν είχα ένα ευρώ κάθε φορά που το άκουγα αυτό, θα ήμουν πλούσιος.

Και δε μιλάω για τις φορές που μου το λένε επειδή δε με γουστάρουν εμφανισιακά. Εκεί δεν έχω πρόβλημα. Αν θες τον τύπο με τις φέτες, πάρε τον τύπο με τις φέτες. Άμα θες στον γνωρίζω κιόλας από το να κάθεσαι να τον κοιτάς από απόσταση σαν χάνος. Στην τελική, κι εγώ βάσει εμφάνισης επέλεξα να σου μιλήσω, δε σε ήξερα από χθες, δεν έχω καμιά τρελλή απαίτηση να μην κάνεις κι εσύ το ίδιο.

Μιλάω για τις εκείνες τις φορές που πραγματικά πιστεύω ότι το εννοούν. Μία στις πέντε; Μία στις δέκα, έστω! Το έχω ακούσει πολλές φορές από κοπέλες οι οποίες πιστεύουν πως πιστεύουν πως ξέρουν τι θέλουν.

Αν, κορίτσι μου καλό, ο τελευταίος σου γκόμενος ήταν ο τύπος σου, τότε θα ήσουν ακόμα μαζί του!

Αλλά αν ήταν ο τύπος σου και γούσταρες, και μια μέρα αυτός αποφάσισε πως εσύ δεν είσαι ο δικός του τύπος, τότε μήπως πρέπει να αναθεωρήσεις τα κριτήριά σου;

Αλλά πες πως όλα αυτά τα καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ υπήρξα άπειρος. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω στους περισσότερους ανθρώπους είναι το άαααλλο: Γιατί πάτε και βρίσκετε μόνο γκόμενες/ους που (πιστεύετε πως) είναι ο τύπος σας; Αν δεν πειραματιστείτε, δεν εξευρενήσετε, δεν δοκιμάσετε, δεν γνωρίσετε, τότε πώς θα καταλήξετε σε μία απόφαση; Και με τι μούτρα θα προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας πως αυτή η απόφαση ήταν η καλύτερη δυνατή, όταν αυτός/η σας πληγώσει, κάποια χρόνια μετά;