Η κατάρα του να είσαι αφεντικό

Το έγραψε ο Θεόφιλος Βασιλειάδης του kariera.gr στην εφημερίδα Καριέρα και το αναδημοσιεύω γιατί τα είπε ακριβώς όπως τα πιστεύω:

Ακούω το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερες κρίσεις και αναθέματα για τους απάνθρωπους εργοδότες που "πίνουν" το αίμα του εργαζομένου και παίρνουν τις επιχειρήσεις τους για να πάνε στο εξωτερικό, χωρίς να σκέφτονται το μέλλον των υπαλλήλων τους ή κλείνουν τις εταιρίες τους και απολύουν ακατάπαυστα.

Και απορώ: τι πρέπει να κάνει δηλαδή ένας επιχειρηματίας που είτε η δουλειά του δεν πάει καλά είτε εμφανίζεται μια ευκαιρία να βγάλει την παραγωγή του με πολύ χαμηλότερο κόστος; Μήπως και ο ίδιος ο εργαζόμενος αν μπορεί να αγοράσει
από το Praktiker φθηνότερα από ότι από τον Σκλαβενίτη δεν θα το κάνει;
Μήπως τότε θα σκεφτεί ότι το πρώτο σουπερμάρκετ είναι γαλλικό και το δεύτερο ελληνικό; Μήπως θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί ένας εστιάτορας σε έναν τακτικό του πελάτη αν σταματούσε να τρώει έξω εφόσον "δεν τον παίρνει" η οικονομική του κατάσταση;

Γιατί έχουν περάσει από καιρό οι εποχές που ο μέσος επιχειρηματίας έτρωγε με χρυσά κουτάλια την ώρα που υπάλληλοί του πάλευαν για να τα βγάλουν πέρα...

Δυστυχώς σήμερα είναι πολλοί περισσότεροι οι επιχειρηματίες (ειδικότερα στο εμπόριο) που κάθε τέλος μήνα πραγματικά βογγάνε και αναζητούν με αγωνία τις λύσεις που απλά θα τους γλυτώσουν!

Εδώ ακριβώς είναι που έρχεται και ο ρόλος του κράτους, ενός κράτους που κρύβεται δυστυχώς πίσω από τη γενικευμένη αντίληψη ότι "κάποιος άλλος φταίει", ίσως οι άκαρδοι κερδοσκόποι επιχειρηματίες ή οι υπερβολικοί συνδικαλιστές ή ίσως ο Άγιος Βασίλης ή απλά το κακό μας το ριζικό, και δεν επιλέγει την οδό των τομών που θα φέρει στην αγορά μας την ανάσα ανάπτυξης που είναι απαραίτητη προκειμένου να δημιουργηθεί τζίρος, όχι μόνο από τον δανεισμό, αλλά και από την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας της οικονομίας μας.

Αν αυτή η παρέμβαση δεν γίνει πραγματικότητα, τότε απλά θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο αδιέξοδο που δυστυχώς ήδη διαφαίνεται και τότε η πτώση θα είναι πολύ πιο άσχημη από ότι νομίζουμε, ακριβώς διότι δεν έχουμε αντιληφθεί πόσο μεγάλος είναι ο γκρεμός και πόσο κοντά στο χείλος του βρισκόμαστε.