Οίνος ευφραίνει καρδίαν

Γράφτηκα σε ένα σεμινάριο οινολογίας και σήμερα ήταν το πρώτο μάθημα.

Σε ένα πανέμορφο χώρο στο BizArt με απαλή μουσικούλα και soft φωτισμό κάναμε ένα γρήγορο introduction στο χώρο του κρασιού και δοκιμάσαμε πέντε κρασιά, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους.

Τριάντα κρασοπατέρες και κρασομητέρες τα τσούξαμε κανονικά με μεζεδάκια και καναπεδάκια, ενώ μαθαίναμε για το κρασί.

Πέρα από τα βασικά (βαθμούς συντήρησης, σερβιρίσματος, ποικιλίες σταφυλιών, χώματος, κλίματα, κλήματα κλπ) κάναμε μια γρήγορη αναδρομή στο κρασί στην αρχαιότητα, στο γιατί ένα κρασί διαφέρει από το άλλο.

Χωρίς να έχουμε μια συγκεκριμένη δομή στο όλο μάθημα, μάθαμε ακόμα και για το ότι μόνο ένα δρύινο βαρέλι κάνει για το κρασί, κι αυτό μόνο για 4 χρόνια γιατί μετά παλιώνει. Μάθαμε πώς να το μυρίζουμε και τι να ψάχνουμε στη μυρωδιά του.

Μάθαμε πώς το πίνανε στην αρχαιότητα, πώς το ζουπάνε το σταφύλι, ποιές είναι οι καλύτερες συνθήκες για τ' αμπέλια, ποιές χρονιές ήταν καλές για ποιά κρασιά.

Κάπου εκεί τράβηξα με το πόδι μου ένα καλώδιο που είχε μπλεχτεί στο πόδι μου και η αίθουσα βυθίστηκε στο σκοτάδι. Και έτσι έγινα το πρώτο άτομο που μάθανε όλοι πως με λένε. :-)

Μετά, δοκιμάσαμε κρασιά συνηθισμένα και κρασιά ασυνήθιστα. Ανάψαμε τα φώτα για να δούμε πως το "ροζέ" που πίναμε στην πραγματικότητα είναι ένα κόκκινο τριανταφυλλί χρώμα το οποίο μύριζε μούρα και βιολέτα.

Όμως το καλύτερο το ήπιαμε στο τέλος. Ένα κρασί που κυκλοφορεί πολύ, αλλά όχι στο εμπόριο. Μας το σερβίρει ο (οινολόγος) Δημήτρης Χατζηνικολαόυ με καλυμμένο το μπουκάλι για να μη βλέπουμε τι είναι.

Χρώμα καφετί, μυρίζει όμως σαν ροζέ. Μυρωδιά γεμάτη. Χρώμα αδιαυγές και
ακρυστάλλωτο. Πηχτό και πυκνό στην αφή του. Φαίνεται βαρύ στο μάτι. Το πλησιάζεις στο στόμα σου και υποψιάζεσαι πως θα είναι βαρύ.

Το ακουμπάς στη γλώσσα σου και το άρωμα αλλάζει. Αρχίζεις να ξεχωρίζεις πως έχει τη μυρωδιά από φρούτα και λουλούδια, κάτι τρομερά σπάνιο στο χώρο των κρασιών. Βάζεις μισή γουλιά στο στόμα σου και δεν έχεις ξαναπιεί τίποτα παρόμοιο. Θείο κρασί.

Αφήνεις τη γλώσσα σου να γευτεί την πλούσια γεύση του και ο ουρανίσκος σου τρελλαίνεται καθώς αυτό το κρασί είναι καλύτερο και απο σοκολάτα. Γεύση και μυρωδιά από αποξηραμένο σύκο.

Στην αρχή νόμιζα πίστευα πως μας κάνει κάποια πουστιά και πως θα ήταν κάποιο λικέρ ή μπράντυ με κρασί. Αυτό το νέκταρ δε μπορεί να είναι κρασί, είναι πολύ απίστεύτα τέλειο. Δεν το έχω πιεί πουθενά, κι αν έχω πιεί κρασιά στη ζωή μου.

Βγάζει το κάλυμμα και το κρασί ήταν Νάμα Ορθοδοξίας. Ένα κρασί που έφτιαξε ο ίδιος το 1995 και το 1998 κατ' εντολή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την Θεία Κοινωνία. Δεν κυκλοφορεί πουθενά στο εμπόριο, δεν έχει τιμή, δεν θα το βρείτε στις εκθέσεις και τη συνταγή (καθώς πρόκειται για μείγμα πέντε κρασιών ή και παραπάνω) την ξέρουν μόνο δύο άτομα.

Και αυτό ήταν απλά το πρώτο μας μάθημα...

Υστερόγραφο:

Παρασκευή 14 με Κυριακή 16 Οκτώβρη έχει κρουαζιέρα κρασιού στην Ιταλία, μόνο 180 ευρώ για εισιτήρια πλοίου, πούλμαν, διαμονή, σεμινάρια, τουρισμό και κρασοκατάνυξη σε διάφορα παραδοσιακά οινοποιεία (χμ, για φαγητό δε ρώτησα, περίεργο μου φαίνεται αυτό τώρα που το σκέφτομαι, πώς μου ξέφυγε εμένα αυτό;). Είναι για αρχάριους, αν ενδιαφέρεστε, email me.