Be positive! Dismiss your myths!

Ακούω κάτι στερεοτυπημένες μαλακίες ώρες-ώρες και τρελλαίνομαι που ο κόσμος τα πιστεύει.

Φυσικά, η πιο στερεοτυπημένη μαλακία είναι το "τρίτωσε το κακό" ή "θα τριτώσει το κακό". Σε αυτή την περίπτωση ο πιστεύων-θύμα πιστεύει πως τα κακά πάνε συνέχεια σε τριάδες. Αυτά που δε βλέπει είναι πως:

• Τα περισσότερα κακά συμβαίνουν μόνα τους, όπως και τα περισσότερα καλά. Αλλά όταν συμβαίνει κάτι μόνο του, δεν κάθεται να σκεφτεί.
• Όταν γίνεται ένα δεύτερο κακό (το οποίο μπορεί να συμβεί και δυο μέρες μετά, αυτός θέλει να το χωρέσει στο στερεότυπο που έχει στο μυαλό του, οπότε μετράει το σημερινό κακό σαν δεύτερο και το προχθεσινό σαν πρώτο). Σε αυτή την περίπτωση περιμένει πότε θα τριτώσει το κακό, το οποίο μπορεί να συμβεί και μετά από μια βδομάδα και θα νιώθει πάλι πως το κακό τρίτωσε.
• Αν μάλιστα συμβούν τρία κακά στην ίδια εβδομάδα, τότε έχει να μιλάει για διαολεμένη σύμπτωση, φτου φτου φτου, σκόρδο κρεμμύδι.
• Και στην περίπτωση που συμβεί και ένα τέταρτο κακό στην ίδια βδομάδα φυσικά μένει κολλημένος στο ότι το κακό έχει απλά τριτώσει και "ξεχνάει" να μετρήσει το τέταρτο κακό γιατί απλά θέλει να λέει πως το κακό τρίτωσε.

Όμως το θέμα μου εμένα δεν είναι εκεί. Θες να πιστεύεις πως τρίτωσε το κακό; Κανένα πρόβλημα.

Σήμερα θα εξετάσουμε τον άλλο μύθο: Το "η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται".

Φυσικά είναι κι αυτό ένα self-fulling prophecy. Αν νιώθεις πως κάτι θα σου πάει στραβά σήμερα (ή αν όντως σου συμβεί κάτι στραβό πρωινιάτικα) και μετά δεν έχεις θετική διάθεση, λογικό δεν είναι να προκαλείς στραβά πράγματα μετά; Και ακόμα και όταν κάτι θετικό συμβεί να μην το μετράς;

Μα τι μαλάκας κόσμος, Θεέ μου (don't even get me started για την έννοια του Θεού στην καθημερινότητα του μέσου αστού).

Η δική μου η ημέρα πάντως σήμερα το πρωί φαινότανε χάλια. Μια μουντάδα, μια ξυνίλα, ένα μπλιαχ τέλος πάντων (και μετά σου λένε πως η Αγγλία έχει χάλια καιρό, η Ελλάδα είναι χάρμα).

Με λίγη επιμονή όμως από μένα, η μέρα έφτιαξε. Επέμεινα στη SonyEricsson πως δε θα πληρώσω για το σέρβις του κινητού μου παρά μόνο αν επαναφέρουν τα τηλέφωνά μου. Και ως δια μαγείας, με πήραν τηλέφωνο και μου είπανε πως και το κινητό φτιάχτηκε μια επισκευή στην πλακέτα αλλά και όλα μου τα δεδομένα δεν χάθηκαν. Μπουγιουρντί 88 ευρώ.

Άραγε αν πίστευα πως η κακή η μέρα από το πρωί φαίνεται, θα επέμενα στην SonyEricsson να κάνουν κι άλλες προσπάθειες ανάκτησης των δεδομένων μου; Doubtful.

Αφού λοιπόν βρήκα τα νούμερα, πήρα ένα φίλο και τον ρώτησα για μια δουλειά που θα κάναμε. Το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από εκεί, μου είπε ΟΚ. Θα γινότανε άραγε η δουλειά αν δεν ήμουν εγώ στα καλά μου κέφια για να τον ψήσω να κάνουμε τη δουλειά; Μπαααα...

Για να μην "δευτερώσει" το κακό λοιπόν, πήγα κι έκανα ένα backup των contacts μου στο Γερμανό. Ο "Γερμανός" με κοιτούσε καλά καλά όταν είδε ότι είχα 463 πρόσωπα καταχωρυμένα στο κινητό μου γιατί "αργούσε" το μηχάνημα να τα σώσει και έκανε 3-4 restart. Πέντε ώρες μετά το κινητό μου ξαναπέθανε. Τη Δευτέρα θα το πάω πίσω στη SonyEricsson και θα ζητήσω τα λεφτά μου πίσω. :-)

Το βραδάκι έκανα την καλή πράξη της ημέρας. Βγήκα με το ξαδερφάκι μου και της είπα κάποια βασικά πράγματα για το πώς είναι να επιλέγεις στα 18 να σπουδάσεις ένα επάγγελμα το οποίο μπορεί στα 21 σου να καταλάβεις ότι δε σ' αρέσει. Και της είπα πως αν αλλάξει γνώμη, δεν τρέχει τίποτα, γιατί όλοι την έχουν αγχώσει να πάει εδώ κι όχι εκεί, να κάνει αυτό κι όχι εκείνο.