Ο ήλιος καίει...

Το κάναμε κι αυτό.

Πήγαμε σε gay bar (μην το πείτε σε κανέναν όμως, ναι;). Ευτυχώς με γυναικεία παρέα, για να είναι τα πράγματα λίιιιιιγο πιο εύκολα. Ναι, οκ, μου χρυσώσανε το χάπι για να με πείσουν (που έχω μπλέξει;). Πήγαμε λοιπόν στο Fou, στο Γκάζι.

Και τώρα θα σας πω τι όργια γίνονται μέσα σε ένα gay bar. Ιδού μια live ανταπόκριση. Βασικά: τίποτα.

Το μπαράκι ήταν σχεδόν άδειο και κατά τις 2 άρχισε να έχει τόσο κόσμο ώστε άμα ήταν gay bar και έμπαινες να μην έλεγες πάμε να φύγουμε.

Βέβαια εμείς όταν μπήκαμε και είδαμε τα 8 άτομα όλα κι όλα (διόρθωση: 7 αρρένες + 1 σερβιτόρα) δε μπορούσαμε να φύγουμε γιατί θα μας έλεγαν ξενέρωτους και βλάχους που μπήκαμε σε gay bar, σοκαριστήκαμε και φύγαμε. Και μόλις είχαμε φάει τέτοιο ξενέρωμα από το Banana Moon παραδίπλα που δεν είχαμε και πού αλλού να πάμε.

Άνδρες, ακούστε καλά, θα σας πω το μεγάλο μυστικό που ανακάλυψα: Στα gay bar δεν έχει γυναίκες. Θα μου πεις να μην κρίνω από τη μία και μοναδική φορά, οκ, αλλά η ζωή είναι πολύ μικρή για να θέλω να ξαναπάω σε gay bar για πλάκα. Είχε 4 πελάτισσες όλες κι όλες. Δεν ξέρω αν ντρέπονται περισσότερο οι γυναίκες ή πηγαίνουν σε lesbian bars (δεν είδα σχετική κατηγορία στο Αθηνόραμα), ή δε τους βολεύει η Παρασκευή σαν ημέρα, πάντως άλλα περίμενα να δω και άλλα είδα.

Ανοίγω μια μικρή παρένθεση εδώ πέρα, για να δώσω τα συγχαρητήριά μου στη μεγαλολεσβία που το έριξε το γκομενάκι στο πάτωμα με κάτι γλωσσόφιλα, παρεμπιπτόντως. Έχουμε πολλά να μάθουμε. Κλείνει η παρένθεση.

Αυτό που με ανησύχησε λίγο είναι πως στο Fou έπαιζε τα τραγούδια που μ' αρέσει να χορεύω στα κλαμπάκια (80s, Disco και κάτι φλώρικα). Μήπως οι μουσικές μου προτιμήσεις είναι λίγο τοιούτες; Χμ...

Το θέμα όμως είναι ότι επειδή μου σφυρίξανε ότι κάποιος με κοιτούσε επίμονα, και εμένα μου ερχόντουσαν σκηνές από το Blue Oyster, το μόνο που έκανα ήταν να κάτσω εντελώς μα εντελώς ακίνητος. Μεγάλη καταπίεση αυτά τα gay bars για να έναν straight.

Και ευτυχώς μετά πήγαμε Zapata όπου ξεβιδώθηκα.