CS:CZ

Το πέρασα το γαμήδι.

Τρείς μήνες κολλημένος στην ίδια πίστα στο CounterStrike, ήταν εκνευριστικό. Απίστευτες ώρες χαμένες. Και να πεις ότι παίζω κι άλλα παιχνίδια και ξεχνιέμαι; Μπα! Μόνο ετούτο.

Ξέρεις τι είναι τρεις μήνες στην ίδια πίστα; Ξέρεις τι είναι να είσαι μπροστά με σκορ 9-2 και μετά οι τρομοκράτες να κατατρόπώνουν, όταν ένιωθες ότι η νίκη ήταν τόσο μα τόσο κοντά;

Αλλά όχι. Με τελικό σκορ 14-12, στην πρώτη πίστα του τέταρτου κύκλου του hard επιπέδου, τους έσκισα. Στο τσακ μιλάμε. Στο πιο τσακ δεν γίνεται. Με την τελευταία σφαίρα, πάνω που ήταν έτοιμη να εκραγεί η βόμβα τους, σκοτώνω τον ένα και μοναδικό που έπρεπε να σκοτώσω (και με τον τρόπο που έπρεπε να τον σκοτώσω).

Και μετά το βάζω στα πόδια, κι ας βομβαρδίσουν το στόχο μου, γιατί εμένα σκοπό μου ήταν να επιβιώσω, γιατί αλλιώς κερδίζουν αυτοί.

Τι; Να get a life? Moi?

Next time. Τώρα έχω τρεις νέες πίστες να καθαρίσω.