Μήπως η Δημοκρατία είναι ντεμοντέ;

Να ξεκαθαρίσω κάτι από πριν. Δεν τον πάω τον Bush. Δεν είμαι όμως αντι-αμερικάνος όπως το εννοούν οι αριστεροί, απλά διαφωνώ με τα αποτέλεσματα των πράξεών του. Αυτουνού. Του Bush.

Όμως ήθελα να δω πόσο διαφθείρει η εξουσία. Αν αυτός που βγάζει π.χ. 2000 ευρώ από τη μπίζνα που έχει και μπορεί να πληρώνει 600 ευρώ σε μία γραμματέα και θεωρεί πως αυτό του δίνει το δικαίωμα να της την πέφτει, τότε πόσο μπορεί να διαφθαρεί κάποιος ο οποίος έχει πάμπολλες επιχειρήσεις και έχει έναν ολόκληρο πλανήτη στα πόδια του;

Έκανα λοιπόν μια ανεπίσημη έρευνα στο Joy.gr και έθεσα το ερώτημα: Πόσο εύκολα θα σκοτώνατε 1 εκατομμύριο ανθρώπους;

Για να κάνω λίγο πιο ρεαλιστικές τις συνθήκες για να μην πούνε όλοι ότι δε θα το κάνανε και διάφορα τέτοια, έριξα πολλά ανταλλάγματα για τον αφανισμό του πληθυσμού αυτού, όπως θα δείτε αν διαβάσετε το ερώτημα. Ότι δε θα το μάθει κανείς, ότι δεν τους ξέρει κανείς, ότι θα λυθούν όλα σας τα προβλήματα αυτόματα. Φυσικά αυτό το έκανα για να απενοχοποιήσω την πράξη, για να βγάλω το χειρότερο εαυτό του καθένα που απαντάει. (Τώρα που σας εξηγώ το πώς λειτουργεί αυτή η ερώτηση δεν περιμένω να απαντήσετε κι εσείς έτσι, γιατί στην εδώ περιγραφή μου του ερωτήματος είμαι πιο ανθρωπιστής.)

Η ερώτηση είχε ως εξής:

Ας υποθέσουμε ότι σας παρουσιάζεται η ευκαιρία να μπορείτε να λύσετε όλα σας τα προβλήματα πολύ εύκολα. Με το πάτημα ενός κουμπιού. Και θα λυθούν αυτόματα όλα τα προβλήματα που έχετε αυτή τη στιγμή: υγείας, οικονομικά, οικογενειακά, οτιδήποτε. Και θα λυθούν πέρα από κάθε σας προσδοκία όλα σας τα προβλήματα. Θα παντρευτείτε το άτομο που θέλετε, θα έχετε τα λεφτά που λίγοι μόνο εφοπλιστές έχουν, θα γιατρευθείτε από ότι σας βασανίζει αυτή τη στιγμή. Τέρμα οι δουλειές και οι μπελάδες, τώρα θα ζείτε ζωή χαρισάμενη. Όμως, πατώντας αυτό το κουμπί θα πεθάνουν ένα εκατομμύριο άνθρωποι σε μία χώρα που ποτέ δεν έχετε ξανακούσει, ούτε καν μπορείτε να τη βρείτε στο χάρτη. Είναι ένα εκατομμύριο άνθρωποι που δεν έχουν επικοινωνία με κανένα παρά μόνο μεταξύ τους, δεν έχουν συγγενείς ή φίλους παρά μόνο όσους ανήκουν στο σύνολο των ανθρώπων που θα αφανιστούν. Αν το αποφασίσετε, θα πεθάνουν σχεδόν ακαριαία χωρίς να βασανιστούν καθόλου. Η χώρα θα αφανιστεί από το χάρτη σας να μην υπήρξε ποτέ.

Κανείς δε θα ξέρει ότι ήσασταν εσείς που πατήσατε το κουμπί και δε θα το μάθει ποτέ (παρά μόνο αν του του πείτε εσείς). Προφανώς δεν θα υπάρχει καμία απολύτως νομική συνέπεια, αφού δε θα το ξέρει κανείς. Και κανείς δεν πρόκειται να μάθει ότι πέθαναν αυτοί οι άνθρωποι αφου κανένα ΜΜΕ δε θα το προβάλει και κανείς δε θα αναζητήσει τον πληθυσμό της χώρας αυτής. Με το που πατάτε δηλαδή το κουμπί, μεταφέρεστε αυτόματα πάνω στο γιωτ σας έξω από ένα θέρετρο της επιλογής σας και απολαμβάνετε τη ζωή και ότι αυτή έχει να σας προσφέρει.

Το ερώτημα που ακολουθεί λοιπόν είναι καθαρά ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ: - Θα πατούσατε το κουμπί;

Και η απάντηση ήταν πως οι περισσότεροι θα το κάνανε, θα πατούσανε ένα κουμπί που θα αφάνιζε 1 εκατομμύριο ανθρώπους!

Θα σκοτώνανε ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ανθρώπους. Όχι έναν και δύο και τρεις. Όοοοοχι! Σαν να λέμε ότι αν ο μέσος άνθρωπος ξέρει 100 ανθρώπους, θα σκοτώνανε εσένα, τους 100 γνωστούς σου, τους εκατό γνωστούς του κάθένα από τους γνωστούς σου, και τους 100 γνωστούς του καθένα από τον καθένα από τους γνωστούς σου.

Και το σκεφτήκανε περίπου για 20 δευτερόλεπτα ο καθένας τους πριν βάλουν το χέρι στην καρδιά και πούνε ότι "ναι, εγώ θα το έκανα".

Πόσο μάλλον αν είχαν πραγματικά την εξουσία να το κάνουνε, αν ήταν πεπεισμένοι και οι ίδιοι αλλά και οι γύρω τους ότι αυτοί οι ένα εκατομμύριο άνθρωποι ήταν κακοί, αν ήξεραν ότι δε μπορεί να τους αγγίζει κανείς, αν είχανε μεγαλώσει "προεδρικά" και είχαν μάθει να περνάει μόνο το δικό τους, αν ζούσαν στην χώρα που μπορεί από το βούρκο να σε πάει στα ουράνια (ή το αντίστροφο), αν είχαν μάθει πως για να κερδίσεις σε σεβασμό πρέπει να έχεις εξουσία και πως για να δείξεις ότι έχεις εξουσία πρέπει να την ασκείς στο έπακρο.

Οπότε, θέλω να καταλήξω, ο Bush δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κακή πλευρά του εαυτού μας. Ενός εαυτού που έπρεπε να σκοτώσει και να παραπληροφορήσει για να επανεκλεγεί και έτσι να σώσει το κύρος του πατέρα του που έχασε τις εκλογές πριν 12 χρόνια από τον Δημοκρατικό Clinton.

Και ποιοί τον εκλέξανε και επανεκλέξανε; Ο λαός.

Άρα, ο λαός έκανε λάθος επιλογή; Μήπως ακόμα και η Δημοκρατία, όσο καλό πολίτευμα να είναι, έχει κι αυτή τα λάθη της;

Και μήπως, λέω μήπως, ΔΕΝ ζούμε στην εποχή των μεγάλων πολέμων που θα καταστρέψουν τον κόσμο, αλλά απλά ζούμε σε μια εποχή όπως όλες οι άλλες; Μήπως δεν είμαστε τόσο σημαντικοί και θα το καταλάβουμε όταν γεράσουμε και θα λέμε ότι την καλύτερη εποχή την ζούνε τα εγγόνια μας;

Χμ;