IKEA και πάλι IKEA

Συγκρίνεται τώρα η ποιότητα του χειροποίητου; Μα τι λες τώρα;

Κάτι τέτοια ακούω από μικρός και ποτέ μου δεν τα κατάλαβα. Από κρύσταλλα μέχρι αυτοκίνητα, τίποτα δε συγκρίνεται με το χειροποίητο.

Γιατί; Εγώ είμαι λάτρης της τεχνολογίας, πώς μπορεί το ρομπότ να κάνει λάθος; Κανείς ποτέ δεν μου έδωσε απάντηση. Απλά όλοι επαναλαμβάνουν σαν παπαγαλάκια πως το χειροποίητο είναι πάντα το καλύτερο. Μάλιστα.

Και έτσι όταν κι εγώ είπα επιτέλους να αλλάξω το κρεβάτι μου και να πάρω ένα υπέρδιπλο, είπα να μην πάρω ένα μαζικής παραγωγής και να πάρω ένα χειροποίητο.

Πήγα σε έναν εξειδικευμένο κρεβατά, διάλεξα το σχέδιο, το χρώμα, το ξύλο και το πάχος του σιδήρου (για να αντέξει το κρεβάτι όταν βάλω τις αδερφές Κανονίδου επάνω). Πήρα το κρεβάτι 2 βδομάδες μετά, αλλά δεν πειράζει, το καλό πράγμα αργεί να γίνει, έτσι;

Γιουβέτσι.

Στήνουμε το κρεβάτι, όλα καλά όλα ωραία. Πρώτη νύχτα όλα καλά. Δευτερη νύχτα καλά. Τρίτη νύχτα, κάτι ακούω. Ένα τρίξιμο. Ένα μικρό. Δεν είναι τίποτα.

Fast forward μια βδομάδα μετά.

Το κρεβάτι κάνει διάφορους ήχους σε διάφορες φάσεις. Επειδή δεν έχει και σωστά ποδαράκια, το σίδερο έχει φάει την τσόχα και κατά τη διάρκεια του σεξ, ενώ το κρεβάτι πήγαινε πέρα δώθε, το παρκέ μου απέκτησε κάτι γρατζουνιές ΝΑ (με το συμπάθειο).

Ψάχνω να βρω τον κρεβατά, με καθυστερεί 2 βδομάδες, τελικά τον βρίσκω και μου λέει ότι είναι στραβό το κρεβάτι. Μόνο που δε βριζόμαστε, τον βάζω να το ξεστήσει και να το πάρει να το ισιώσει. Το φαίρνει μετά πίσω και έχει κάτι πατέντες που φαίνονται οι νέες ενώσεις και κάνουν μπαμ στο μάτι. Καμία σχέση με το γκρι χρωματάκι του κρεβατιού, οι ενώσεις είναι στο χρώμα της οξυγονοκόλλησης, μαύρο καπνιστό.

Το κέρατο μου.

Άλλη φορά ΙΚΕΑ και πάλι ΙΚΕΑ. Και χέστηκα για την εκροή του ευρώ μου στη Σουηδία. Εκεί παίρνω διπλό κρεβάτι με 200 ευρά, όχι 670. Και αν χαλάσει, μου το αλλάζουν. Δε μου το φτιάχνουν.

Μην ξανακούσω για προϊόν που το φτιάχνει χέρι και όχι μηχανή.