Χαμένα λεφτά

Μου τη σπάει ιδιαίτερα όταν ο ενθουσιασμός μου προτρέχει της λογικής και κάνω μαλακισμένες αγορές.

Εκτός από το κρεβάτι για το οποίο όλοι μάθατε, έχω και άλλα πολλά παραδείγματα.

Πριν 2 χρόνια αγόρασα για 120 ευρώ ένα πράγμα που σου κάνει υδρομασάζ στα πόδια. Το έκανα 2 φορές και τώρα δεν ξέρω που είναι. Πάλι καλά που δεν αγόρασα το πιο ακριβό μοντέλο.

Πριν 1 χρόνο αγόρασα το Ferrari 3000 laptop της Acer με το σκεπτικό ότι εφόσον είναι όμορφο θα μπορέσω να το ξαναπουλήσω σε υψηλή τιμή. Τώρα βρίσκεις laptop με 800 ευρώ, εγώ το πήρα €1800+ΦΠΑ.

Για να μη μιλήσω για ρούχα τα οποία με ενθουσίασαν και τα φόρεσα μία και μοναδική φορά. Να μη σου πω ότι υπάρχει μπλούζα που αγόρασα γιατί ήταν σε προσφορά και έχει ακόμα το χάρτινο ταμπελάκι επάνω.

Ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που λέγεται Knowing me, knowing you. Τι χάλια που είναι, δεν το παίξαμε ούτε μία φορά. Άλλα τριάντα ευρά εκεί.

Βιβλία που αγόρασα και δεν διάβασα παρά μόνο ξεφύλλισσα: Περίπου 10, τα οποία φυσικά έχουν περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου, μπας και φιλοτιμηθώ ποτέ να τα διαβάσω (ή να τα πετάξω).

Τα διάφορα έργα που νοικιάζω και αποδεικνύονται ανάξια ακόμα και για φτύσιμο. Τελευταία παράδειγμα το Intermission με τον Colin Farrell. Λέω, δε μπορεί, μια χαρά πηγαίνει η καριέρα του τώρα, γιατί να βγάλει μάπα ταινία; Πόσες φορές την έχω πατήσει με τον ακριβώς ίδιο τρόπο;

Τα πέντε dual-layer DVD-Rs που αγόρασα από το Πλαίσιο χωρίς να μάθω την τιμή τους παρά μόνο όταν έφτασα στο ταμείο. Νόμιζα ότι θα είχαν κάπου στο ένα-δύο ευρώ όπως και τα υπόλοιπα, τελικά είχαν 10 το ένα. Και να πω ότι είχα κάπου να τα χρησιμοποιήσω...

Και αυτά είναι μόνο στο δωμάτιό μου, να μην επεκταθώ στο υπόλοιπο σπίτι ή την αποθήκη.