Ανεπίπεδοι;

Είσαι σε μια παρέα και η Χ σου φέρνει το νέο γκόμενο, να τον γνωρίσει στην παρέα.

Και πρέπει τώρα ο νέος να την ψαρώσει την παρέα, να δηλώσει ποιός είναι, να το παίξει μούρη. Αλλά ενώ θα μπορούσε να είναι αραχτός και light και περάσουμε όλοι καλά, πρέπει να μας κάνει επίδειξη ότι έχει κάνει το γκομενάκι σκυλάκι και γενικά να το παίζει νταής.

Παραγγέλνουμε στην ταβέρνα, γινόταν της πουτάνας, αργούσε η παραγγελία, να κατεβάζει καντήλια, να βρίζει τους σερβιτόρους και να προκαλεί πρόβλημα. Η κοπελίτσα τσιμουδιά. Στο τέλος κάνει στα γκαρσόνια "δε θέλουμε τίποτα, φεύγουμε όπως είμαστε".

Μας βλέπει εμάς ατάραχους να τα πίνουμε, του κάνουμε "εμείς θα κάτσουμε". Κατάπιε τον εγωισμό του, και αφού υπολόγισε με ακρίβεια πόσα έπρεπε να πληρώσει για τα όσα ορεκτικά είχε φάει, άφησε 60 λεπτά λιγότερα (χωρίς να υπολογίσει καν τα κουβέρ).

Πήραμε τις πληροφορίες μας και αρχίσαμε την ανάλυση της ψυχοσύνθεσής του (κοινωνικός σχολιασμός, βλ. κουτσομπολιό). Δεν έχει επίπεδο, δεν ξέρει να σταθεί και του βγαίνουν όλα τα κόμπλεξ σε νταηλίκι και μαγκιά. Κάτι πρέπει να κάνει κι αυτός για να διαφοροποιηθεί, για να του δώσουμε σημασία.

Δεν ξέρω για τους άλλους στην παρέα, εγώ απλά δε σκοπεύω να την ξαναδώ την κοπελίτσα και άμα ξανακούσω ότι θα έρθει κάπου, θα τρέχω. Δε θα κάνω τα δικά του κοινωνικά προβλήματα και τα δικά της προσωπικά προβλήματα δικά μου.