Το ψέμα του καλού

Σε γενικές γραμμές μουσική ακούω μόνο στο αυτοκίνητο ή στις εξόδους μου. Πολύ σπάνια στο σπίτι.

Αλλά ανάβω σήμερα και ακούω 88,3 Village fm.

Και ακούω τον Κώστα Πετάση να μου προτείνει να πάω σινεμά (συγγνώμη, κινηματογράφο) και να δω τις καλές ταινίες που κυκλοφορούνε: The Ring 2 και Constantine.

Έχοντας ήδη και τις δύο τώρα, τσαντίζομαι. Γιατί και οι δύο ήταν μια μαλακία και μισή. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν καλές ταινίες. Πιο δημιουργικά περνάει το δίωρο αν ρίξεις έναν υπνάκο, διαβάσεις τις κυριακάτικες εφημερίδες, πας να δεις αν κουνιούνται οι βάρκες στο λιμάνι, πλύνεις το χρυσόψαρό σου.

Και να πω ότι είναι κοινωνική δραστηριότητα; Μπα. Καλύτερα να πάρω τους φίλους και να μαζευτούμε σπίτι για Taboo και Trivial.

Αλλά για κάποιο λόγο, για το ψέμα που μας έχουν πουλήσει και για το ψέμα που μας έχουν κάνει να θέλουμε να πιστεύουμε κάθε εβδομάδα, όλο και κάποια καλή ταινία θα βγαίνει κάθε Παρασκευή και έτσι ψάχνουμε εναγωνίως να τη βρούμε.

Πάω να πλύνω το χρυσόψαρό μου.