9.8.07

Undo

Αύγουστος, Παρασκευή πρωί, στο δρόμο για το γραφείο, με παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας μου. Μετά βίας ακουγόταν η φωνή του.

"Είμαι σε ασθενοφόρο με μάσκα οξυγόνου."

Πάω στο νοσοκομείο και τον βρίσκω μόνο του σε ένα θάλαμο στα επείγοντα, με ορό και μάσκα οξυγόνου. Αναπνέει, περπατάει, μιλάει, τα τετρημένα τα κάνει. Καλό σημάδι.

"Το έχω ελατώσει το ρημάδι το τσιγάρο. Ο γιατρός μου είπε ότι αυτό θα έπρεπε να αρκεί."

Θυμήθηκα ατάκα του George Clooney, η οποία με ακολουθεί από τότε που την άκουσα στο Three Kings: "Οι άνθρωποι ζούνε με βασικό κριτήριο αποφάσεων την ανάγκη. Θα κάνουν αυτό που νιώθουν πως είναι αναγκαίο να γίνει."

Δυστυχώς όμως τις περισσότερες φορές θα κάνουν ΜΟΝΟ αυτό και τίποτα παραπάνω. Το αναγκαίο τους μας αρκεί.

Όταν όμως γίνει μια στραβή που ήταν λίγο-πολύ προβλέψιμη, καθόμαστε σαν σχολιόπαιδα μπροστά σε έναν ιδεατό γυμνασιάρχη με τα μούτρα κατεβασμένα, το πρόσωπο κατακόκκινο από ντροπή που θα ειδοποιήσει τους γονείς μας για τη σκανταλιά μας.

Υποσχόμαστε πως δε θα ξαναχρησιμοποιήσουμε τη σφεντόνα μας και του την παραδίδουμε. Παράλληλα υποσχόμαστε πως αν δε μας τιμωρίσει, θα ανεβάσουμε τους βαθμούς μας και θα λέμε την προσευχή κάθε πρωί. Μια εβδομάδα μετά, αφού η μπόρα περάσει, πάμε και αγοράζουμε φυσοκάλαμο.

Οι εξετάσεις του μπαμπά, δείχνουν πως τα πνευμόνια του δεν προκάλεσαν την κρίση δύσπνοιας που είχε. Το νοσοκομείο τον παρέπεμψε στο καρδιολογικό τμήμα για εισαγωγή και επίβλεψη.

Μας φάνηκε περίεργο. Ποτέ δεν είχε καρδιά. Αλλά για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά, έτσι; Το πρώτο στάδιο της διαπράγματευσης με το γυμνασιάρχη άρχισε: "Είστε σίγουροι πως είναι η καρδιά; Δε μπορεί. Ξαναελέγξτε."

Ξαναελέγξανε και το επιβεβαιώσανε.

"Θα το κόψω. Μαχαίρι. Το πήρα απόφαση.", μου είπε από το κρεβάτι του πόνου. Ή αν όχι του πόνου, τότε σίγουρα από το κρεβάτι της βαρεμάρας, αφού 4 Αυγουστιάτικες μέρες στο νοσοκομείο δεν πέρασαν παρά μόνο με τηλεόραση.

Τέσσερις μέρες αργότερα, του είπαν πως θα κάνει στεφανιογράφημα μετά από 1 εβδομάδα. Αυτό θα δείξει σε τι κατάσταση βρίσκεται και τι θα χρειαστεί να κάνει. Ίσως φτάσει να χρειαστεί και bypass.

"Το ξανασκέφτηκα. Αν μου πούνε να κόψω 2-3 πράγματα, θα τα κόψω. Αλλά αν μου πούνε 10, θα τα κάνω και τα 10, κι ας ζήσω μόνο 3 βδομάδες."

Τι του λες τώρα;

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

na ton agkaliaseis kai na tou peis perastika. Den tha exoume tin polyteleia na exoume tous goneis mas dipla mas gia olh mas th zwh. Afto kai mono, einai o shmantikoteros logos gia na eimaste dipla tous xwris na krinoume pws thn zoyne. Asxeta an kanoun xontromalakies me ta kwlotsigara. To kseroune allwste.

kissez.

Lina είπε...

περαστικά του Γιώργο.

Θα σου έλεγα ότι κανείς δε μπορέι να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να κόψει μια συνήθεια, αλλά στη θέση σου μάλλον κι εγώ θα θύμωνα, όταν αγαπώ θυμώνω.

Άσε που σε κάθε άνθρωπο πιάνει διαφορετική μέθοδος..

Moloch είπε...

Περαστικά του! Να τον αφήσεις να κάνει ότι θέλει. Η μητέρα μου γυναίκα μή καπνίστρια, έφυγε στα 44 της με καρκίνο του πνεύμονα. Ξέρεις πόσες είναι οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο; Γελοία μικρές. Άσ' τον λοιπόν να καπνίσει να φάει να πίει να ζήσει όσο κι αν είναι αυτό!

Ανώνυμος είπε...

Πολλές φορές η δύσπνοια σημαίνει δυσλειτουργία της καρδίας. Αν ο πατέρας σου δεν εχει κανει ποτέ στη ζωή του καρδιολογικές εξετάσεις, αν είχε αρύθμιστη πίεση (χωρίς φαρμακευτική αγωγή) τότε όλα αυτά ειναι πιθανά, οπως επίσης και το ενδεχόμενο μιας πνευμονικής εμβολής (θρόμβος που σκάλωσε κάπου στον πνεύμονα!). Το τσιγάρο is the least of his problems!!

Alpha είπε...

ξέρω ότι θα είναι σπαστικό αυτό που θα πω αλλά δεν πειράζει:

του λες ότι πρέπει να κόψει το τσιγάρο και ότι άλλο του πούνε!!!


υπάρχει ένας μύθος(κατά τη γνώμη μου) που λέει:αμά δε γαμάς, δεν τρώς κρέας κάθε μέρα, δεν πίνεις και δεν καπνίζεις τι να την κάνεις τη ζώη?

η πραγματικότητα είναι:η ζωή είναι υπέροχη από μόνη της δε χρειάζεται βοηθήματα του Πατάκη(ή του Παπαστράτου ή του Τσάνταλη κλπ) για να χαρείς το βράδυ τ αστέρια.

ένας άλλος μύθος λέει:αλλάζεις αμά τα χεις κάνει επάνω σου από το φόβο σου μην πάθεις τίποτα.

η πραγματικότητα είναι:ο άνθρωπος αλλάζει πολύ δύσκολα τις συνήθειες του μετά τα 40, ακόμα κ αν του χουνε πει πως είναι η Αλλαγή αυ΄τη είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
ειδικά αυτοί που παθαίνουν καρδιά και είναι πολύ συγκεκριμένα αυτά που πρέπει να κάνουν...τι να σου πω..οι στατιστικές είναι πολύ κακές.

περαστικά του και να του τι λες, χωρίς να γίνεσαι πολύ σπαστικός όμως.

Andrew67 είπε...

Ψυχραιμία παιδιά!
Δείτε πρώτα σε τι φυσική κατάσταση βρίσκεται ο άνθρωπος
(καρδία, καρωτίδες, χοληστερίνη, ζάχαρο, κτλ) και μετά βλέπουμε πως θα του περιορίσουμε ή κόψουμε τα περιορισμένα! Τι ηλικία έχει ο father?

vatraxokoritso είπε...

θα τον φτιαξουμε καινουριο τον φαδερ μην μασας!

Ανώνυμος είπε...

Περαστικά και όλα να πάνε καλα!

Ανώνυμος είπε...

Γιωργη καλησπερα

Ολα θα πανε καλα μην φοβασαι
το φακελακι το εχεις ετοιμο?

Ανώνυμος είπε...

δυστηχως την εχω ζησει ζωντανα απο κοντα με τον Πατερα μου αυτη την ιστορια.
αστον θελει τον χρονο του.
θα παρει τις σωστες αποφασεις.

μην τον πιεσεις θα ειναι λαθος.

Inside a Box είπε...

George είχα παρόμοια φάση πρίν 2 μήνες, ο πατέρας μου δεν άκουγε κανέναν από σπόντα έκανε εξετάσεις, έκανε τα μπαλονάκια του,
και τώρα όλα θα πάνε πρίμα,

Περαστικά του! και όλα θα πάνε καλα!

Ανώνυμος είπε...

sumfwnw me th psilikatzou..oi goneis einai o,ti poluthmotero exoume se auth th zwh..mh ton piezeis polu na kopsei tis sunhtheies tou..alla siga siga..kane upomonh mazi tou kai deikse tou oti eisai ekei..mh tou thumwneis omws..
tespa ..apla perasa ..wraio blog.

Lili είπε...

sounds like the same dad you always had :)
Περαστικα και καλη δυναμη.

vatraxokoritso είπε...

Ευτυχώς όλα καλά!!!

(Δυνατός σαν άλογο...ακόμη γελάω ..)

Ανώνυμος είπε...

Eixa petuxei to blog sou tote pou to ekleines dustuxws, kai tuxaia ksanaepesa shmera poy profanws to Black humour o Anwnumos... :-)