The numbers game

Οι φωτιές σβήσανε. Με κάθε σεβασμό στα 64 θύματα, στην οικολογική καταστραφή και στους εν γένει πυρόπληκτους, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη μας πως έχω συμμετέχει και σε μια κατάσβεση πυρκαγιάς στη ζωή μου και είμαι συχνός δωρητής σε διάφορα charities, μπορώ να μιλήσω ελεύθερα τώρα;

Παίρνω ένα κομπιουτεράκι και υπολογίζω πως από τα 11 εκατομμύρια ανθρώπους σε αυτή τη χώρα, κάθε μέρα πεθαίνουν κατά μέσο όρο 376. (11 εκατομμύρια πληθυσμός, δια 80 έτη μέσος όρος ζωής, δια 365 ημέρες)

Από αυτούς τους 376 κάθε μέρα πόσοι είναι εκείνοι που πεθαίνουν λόγω ανεπαρκούς πρόνοιας; Πόσοι πεθαίνουν από ναρκωτικά; Πόσοι από ασθένειες που θεραπεύονται με ένα φακελάκι που δεν έχουν να δώσουν; Πόσοι σκοτώνονται στους δρόμους επειδή δε φορούσανε ζώνη ή κράνος; Πόσοι πεθαίνουν από το κάπνισμα; Πόσοι πεθαίνουν επειδή επιβαρύνανε χρόνια την υγεία τους και κανείς δεν υπήρξε να τους παρέχει δωρεάν ετήσια τσεκάπ μέχρι να ήταν πολύ αργά για να σωθούνε;

Ε, πόσοι;

Κατεβαίνουμε να διαμαρτυρηθούμε για το θάνατο 64 ανθρώπων σε 5 ημέρες, όταν ο μέσος όρος μέσα σε οποιεσδήποτε πέντε ημέρες του χρόνου είναι 1880 άνθρωποι.

Πόσο αυξήθηκε ο μέσος όρος των νεκρών μέσα στο έτος λόγω των πρωτοφανών και καταστροφικών αυτών πυρκαγιών για τη χώρα μας; Κατά μέσο όρο πεθαίνουν στη χώρα μας 137.500 άνθρωποι. Φέτος θα έχουν πεθάνει 137.564.

Αλλά οι 137.500 δεν αντιπροσωπεύουν άριθμό που σοκάρει. Ο αριθμός αυτός δεν έχει σημαντικό στόρυ. Δεν έχει shock value. Δεν πουλάει.

Ο θάνατος συνανθρώπων δεν πουλάει αν κάποιος έγινε χονδρός και πέθανε από καρδιά, ακόμα και αν το 40% όλων των θανάτων είναι από καρδιά.

Ο θάνατος συνανθρώπων δεν πουλάει αν κάποιος έπινε και πέθανε από συκώτι, ακόμα και αν το 2% όλων των θανάτων είναι από κίρρωση ήπατος.

Ο θάνατος συνανθρώπων δε μετράει αν χτυπήθηκαν από καρκίνο, γιατί δεν ήταν εξίσου σοκαριστικός, απρόσμενος και βίαιος, ακόμα κι αν το 13% των θανάτων οφείλονται σε καρκινώματα.

Ο θάνατος συνανθρώπων δε μετράει αν έγινε από κάποια μεταδοτική ασθένεια όταν το 20% των θανάτων ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Ο θάνατος συνανθρώπων δεν πουλάει αν κάποιος αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, ακόμα και αν το 1,5% όλων των θανάτων είναι από αυτοκτονίας επειδή κάποιος βρέθηκε αντιμέτωπος με μια κατάσταση που δε μπορούσε να αντιμετωπίσει στην κοινωνία που εμείς φτιάχνουμε και συντηρούμε καθημερινά γι αυτόν.

Γιατί;

Γιατί κοντοφθαλμούμε και βλέπουμε το δένδρο και όχι το δάσος; Γιατί σε ένα μήνα θα έχουμε ξεχάσει τις φωτιές; Γιατί σε ένα μήνα θα κοιτάμε πάλι τα δικά "μας", αδιαφορώντας πως μέσα στους 137.500 τον επόμενο χρόνο θα είναι και κάποιος δικός μας;

Γιατί, είναι πιο σημαντικοί οι 64 από τους 137.500;