Shop till you drop

Το Dubai ειναι βαρετό μέχρι να ανακαλύψεις το shopping.

Σήμερα σε ένα παζάρι μόνο κάτσαμε 7 ώρες και γυρίσαμε με 11 τσάντες πράγματα. Από αυτές, εγώ ψώνισα για μισή ώρα. Τις υπόλοιπες εξίμισι τις ξόδεψε η Ελευθερία η οποία κατέβασε κάθε ύφασμα, μαξιλαράκι, ριχτάρι, αραχνοΰφαντο, τσάντα και χαϊμαλί.

Γυρνώντας στο ξενοδοχείο μετά από αυτή την απίστευτη κούραση, μου στέρησε το να χωθώ στη μπανιέρα με ένα απλό "πού ξέρεις ποιός έχει μπει εκεί πριν από σένα" και περιορίστηκα στο ντους.

Και τώρα είχε τη φαεινή ιδέα αύριο να πάμε για σαφάρι στην έρημο. Εγώ όμως δεν πείθομαι με τίποτα. Έχω ξανανέβει σε καμήλα (για να μην αναφέρω γκαμήλες) και το όλο κόνσεπτ με αφήνει του (Not So) Cool Rider με αφήνει παγερά αδιάφορο.

Για να με πείσει μου διαβάζει από τη μπροσούρα:

Γιώργο, μας πάνε βόλτα με κάτι όμορφες καμηλίτσες και μετά μας δείχνουν τα σπιτάκια στα οποία μένουν αυτά τα υπέροχα ζωάκια και μετά μας πάνε με τζιπάκια για σαφάρι στους αμμόλοφους! Αχ, και μετά έχει μπάρμπεκιου στην έρημο!

Από αυτά εγώ άκουσα:

Γιώργο, μας πάνε βόλτα με κάτι βρώμικα ζώα που ζέχνουν, φτύνουν και δεν υπακούν ότι και να κάνεις και είναι τελείως άβολα, και μετά μας πάνε σ' ένα στάβλο που είναι πολλά τέτοια ζώα που μυρίζουν και μετά μας πάνε στην έρημο στους 55 βαθμούς Κελσίου στον ήλιο (γιατί εκεί σκία δεν υπάρχει) και αντί να μας τουφεκίσουν για να τελειώνει το μαρτύριό μας μια ώρα αρχίτερα, μας οδηγάνε πάνω-κάτω σε κάτι αμμόλοφους για να μας ζαλίσουν, να μας ανακατέψουν και να κάνουν τη ζωή μας να φανεί σαν μαρτύριο. Και μετά θα θέλουν να σε ταΐσουν καμήλα με μπαχαρικά και θα θέλουν να φας μέχρι να ρευτείς γιατί αν δε ρευτείς είναι αγένεια. Και άμα ξεράσεις δεν είναι!

Όχι κορίτσι μου. Εγώ θα πάω στο μεγαλύτερο εμπορικό του κόσμου και μετά στο καλύτερο ξενοδοχείο του κόσμου (φάτσα κάρτα), κι εσύ πήγαινε όπου θέλεις.

Καλού κακού, άσε μου και το κλειδί του ξενοδοχείου.