Hooters: Ή φτιάχτε το ή κλείστε το

Έμαθα οτι κάποιοι πλακωθήκανε στη μπλογκόσφαιρα για το μέγεθος των βυζιών τους και επί τη ευκαιρία του ότι ο PrezaTV το "διαφήμισε" αποφάσισα να επισκεφθώ το Hooters.

Και πιστέψτε με όταν λέω ότι και χαμηλά standards να είχα, πάλι θα απογοητευούμουν. Σε επίπεδο εμφάνισης, μόνο 3 κοπέλες είναι αυτό που σου διαφημίζουν στις φωτογραφίες. Οι άλλες είναι απλές καθημερινές κοπέλες.

Αλλά πες ότι αυτο το δικαιολογώ. Ο επιχειρηματίας ήθελε να ανοίξει asap, κάπου ήταν δύσκολο να βρει κούκλες σε πρόσωπο και σώμα και έκανε κάποιο σκόντο.

Όμως, η λιτότατη παρουσίαση του φαγητού στο πιάτο, η προχειρότητα στην προετοιμασία του φαγητού, η αργοπορία στην εξυπηρέτηση, η διακόσμηση που εγώ ο πανάσχετος θα μπορούσα να κάνω καλύτερη και το ότι δεν υπάρχουν χαρτοπετσέτες αλλά μόνο ρολό χαρτιού κουζίνας για να σκουπίζεστε, ήταν μεγάλα turnoffs ακόμα και για κάποιον σαν εμένα που συνήθως είμαι αρκετά ανεκτικός όταν το στόρυ είναι καλό.

Κάποια από αυτά τα στοιχεία σίγουρα επιβάλλονται από τους αμερικάνους για να διατηρήσουν την ομοιογένεια των μαγαζιών, για να μην απεξενίσουν τον Αμερικάνο που θα έρθει να φάει εδώ. Αλλά εμένα δε μου άρεσε.

Μπορεί το σεξ να πουλάει, αλλά προς το παρόν το Hooters είναι στημένο φτωχά. Επειδή είδα δυο βυζιά, ένα κώλο, ένα χαμόγελο, μια αβίαστη σπιρτάδα και μια φιλικότατη εξυπηρέτηση (σε ένα πακέτο όλα: αναζητήστε την Τόνια) δε σημαίνει πως δε θα αξιολογήσω το φαγητό που θα μου φέρουν και το υπόλοιπο περιβάλλον. Για φαΐ πήγα, όχι σε κωλόμπαρο.

Τουλάχιστον, αν θέλετε να "ζήσετε την αυθεντική εμπειρία" και δείτε πώς είναι τα Hooters στην Αμερική, αναζητήστε τα τραπέζια που εξυπηρετεί η Anna, διεθνής εκπαιδεύτρια των Hooters, κυκλοφορεί με μαύρη αμφίεση.

Αν βρεθείτε στο The Mall και θέλετε αμερικανιά, προτιμήστε τα Ruby Tuesday. Καλύτερο ντεκόρ, καλύτερο σέρβις, καλύτερο φαγητό. Και είναι του ιδίου.