Worldview

Θυμάμαι πως μέχρι σχετικά πρόσφατα θεωρούσα πως ήμουν πολύ καλός στο να μπορώ να πείσω κάποιον για κάτι.

Κάποια στιγμή κατάλαβα πως έκανα λάθος.

Πρέπει να ήταν περίπου η 12η φορά που έστειλα στη Λένα ένα email του τύπου

"Λένα ξεκόλλα, επειδή το email αυτό λέει πως αν δε το στείλεις σε 20 γνωστούς σου, θα πεθάνεις σε μια βδομάδα, δε σημαίνει πως είναι έτσι!"

ή

"Λένα ξύπνα! Δεν υπάρχει κανένα παιδάκι που θα πάρει 2 cents από κάθε email που μου κάνεις forward και θα σωθεί έτσι από λευχαιμία."

Αρχικά η απάντηση της Λένας (και της κάθε Λένας, γιατί υπήρξαν πολλές) ήταν "και πού το ξέρεις εσύ;". Και φυσικά εγώ έπρεπε τώρα να αποδείξω κάτι που ήταν - για μένα - ηλίου φαεινότερο. Της έδωσα links πως πρόκειται για μύθο που ανακυκλώνεται συνέχεια, της έστειλα άρθρα εφημερίδων, της απέδειξα πως δεν μπορεί κάποια εταιρία να παρακουλουθεί όλα τα μηνύματα σε όλο το Internet για να δει πόσα έστειλε ο καθένας στους φίλους του.

Φυσικά δεν την έπεισα. Δεν το ξανασυζήτησε το θέμα, μέχρι που κάποια στιγμή, άρχισε να μου ξαναστέλνει κάτι τέτοιες αηδίες. Αυτή τη φορά θα κέρδιζε $100 αν έστελνε το email σε 200 άτομα, μισό δολλάριο το κεφάλι.

Ρε χρυσή μου, κατάλαβέ το, γαμώ το φελέκι μου, δεν γίνεται αυτό που πιστεύεις. Αυτή εκεί. Να το στείλει, να το ξαναστείλει, με τη δικαιολόγια "τι έχω να χάσω;".

Κάποια στιγμή δεν άντεξα. Την έβρισα χωρίς links: Λένα, είσαι ήλιθια που τα πιστεύεις.

Και τι μου είπε; Μου είπε ότι δε χρειάζεται να γίνομαι σκληρός.

Και συ ρε Λένα, δε χρειάζεται να γίνεσαι ηλίθια, αλλά γίνεσαι. Γιατί αν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου, αν σου έβαζε κάποιος ένα πιστόλι στον κρόταφο και σε ρωτούσε τι πραγματικά πιστεύεις για το αν είναι αληθινά αυτά τα emails, θα έλεγες πως δεν είναι, γιατί το ένστικτο της επιβίωσης θα σου έλεγε πως πρέπει να απαντήσεις με βάση τη λογική και όχι το συναίσθημα.

Άρα λοιπόν, αφού το ξέρεις στην πραγματικότητα, γιατί ενοχλείς κάθε φορά 63 άτομα (πολλά από τα οποία ενοχλούν άλλα 63, και πάει λέγοντας) πιστεύοντας κάτι που δεν ισχύει;
Γι αυτό σε είπα ηλίθια. Γι αυτό έκανες ένα χρόνο να μου ξαναμιλήσεις, και για αυτό - πίστεψε με - δε μου έλειψες καθόλου αυτό τον ένα χρόνο.

Αλλα είχα την εντύπωση πως παρόλα αυτά, ήταν ένας διαξιφισμός που κέρδισα. Ήταν κάτι στο οποίο τελικά παραδέχτηκες το λάθος σου και απλά δεν το άντεξε ο εγωισμός σου και πειράχτηκες.

Αλλά έκανα λάθος. Παρατηρώντας, βλέπω πως δεν παίζουν ρόλο τα γεγονότα, αλλά οι ιστορίες που επιλέγουμε να πιστέψουμε.

Αν θέλεις, Λένα, να πιστέψεις πως στέλνοντας αυτό το email κάνεις το χρέος σου, κάνεις την καλή πράξη της ημέρας και συνεισφέρεις στο να σωθεί η ζωή ενός παιδιού, τότε κάντο. Θα μπορούσες να μου το είχες πει βέβαια ότι προτιμάς να μην ξέρεις ότι ζεις ένα ψέμα, αλλά αν μου το έλεγες βέβαια αυτό, θα έχανε και το ψέμα την αξία του.

Για να γενικεύσω το παράδειγμα της Λένας, το δίδαγμα είναι απλό: Αν μια ιστορία αντιπροσωπεύει την άποψη που έχεις εσύ για το τι γίνεται στον κόσμο, τότε θα την πιστέψεις σαν να είναι πραγματική. Όταν μια ιστορία ταιριάζει στο worldview σου, δεν χρειάζεσαι τα γεγονότα για να την πιστέψεις.

• Αν τα πας καλά με την εξουσία, τότε πιστεύεις πως οι αστυνομικοί έλεγχοι στις πλατείες είναι καλό πράγμα και είναι ένας σημαντικός τρόπος καταστολής του εγκλήματος, παρόλο που ξέρεις πως η ταυτότητα κανενός δεν αναγράφει αν είναι εγκληματίας ή όχι.
• Αν δεν τα πας καλά με την εξουσία, οι αστυνομικοί που σε σταματάνε για αλκοτέστ είναι κωλόμπατσοι και καλά θα κάνουν να μη σε γράψουν γιατί εσύ ξέρεις ότι μπορείς να οδηγήσεις εξίσου καλά και μετά από 7 ουισκάκια.
• Αν πιστεύεις σε κάποια θρησκεία, τότε αυτό σου κάνει καλό, είτε η θρησκεία σου είναι αληθινή είτε όχι. Ούτε αν οι επι γης αντιπρόσωποι της θρησκείας σου κάνουν αλλαξοκωλιές.
• Αν δεν πιστεύεις σε μία θρησκεία, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις τον Κώδικα DaVinci να περιγράφει σε μεγάλο ποσοστό πραγματικά γεγονότα, ακόμα και αν ο συγγραφέας του λέει παντού πως είναι ένα μυθιστόρημα.
• Αν πιστεύεις πως η Coca Cola είναι καλύτερη, τότε θα χαλαστείς στο εστιατόριο που θα σου πούνε πως έχουνε μόνο Pepsi. Ακόμη και αν στα double blind tests, η Pepsi βγαίνει πάντα καλύτερη.
• Αν είσαι Αμερικάνος και ο Bush σου πει πως κινδυνεύεις από τον υπόλοιπο πλανήτη, τότε δε θα ακούσεις τον Kerry που θα δείξει τα γεγονότα και θα σου πει πως εσύ με τις επιλογές σου είσαι αυτός που κάνει τον υπόλοιπο πλανήτη να σε μισεί.
• Αν πιστεύεις πως το ΚΚΕ είναι μια επιλογή που δεν σε εκφράζει παρόλο που υπόσχεται 1.100 ευρώ βασικό μισθό και εσύ τώρα παίρνεις 600, τότε ποτέ δεν πρόκειται να θέλεις να ξαναδείς την Παπαρήγα.
• Αν πιστεύεις πως ότι γράφει η αγαπημένη σου εφημερίδα είναι αληθινό, αυτό θα συνεχίσεις να πιστεύεις, ακόμα και αν κάποιος σου δείξει πως στα τελευταία χρόνια τα μισά πράγματα που η εφημερίδα είπε πως θα γίνουν, δεν έχουν γίνει!
• Αν πιστεύεις πως μια μαύρη γάτα φέρνει ατυχία, περίμενε να δεις τι ατυχία φέρνει ένας μαύρος πάνθηρας.
• Αν πας στο τάδε προπατζίδικο να παίξεις γιατί την προηγούμενη βδομάδα εκεί παίχτηκε ένα τυχερό δεκατριάρι και πιστεύεις ότι αυτό έχει κάτι να κάνει με το ότι ας πούμε το μέρος αυτό είναι τυχερό, τότε καλωσήρθες στην ουρά μεγάλε!
• Αν πιστεύεις πως τα άστρα επηρρεάζουν τη ζωή σου, τότε δε σε ενδιαφέρει το πόσες φορές θα πέσει έξω ο αστρολόγος στο περιοδικό, αλλά σε ενδιαφέρει το πόσες φορές θα πέσει μέσα. Γι αυτό και εγώ άνοιξα μια γραμμή αστρολογίας για όσους παίρνουν στα 090, η οποία κονομάει λέγοντας αρλούμπες.
• Αν πιστεύεις πως το λαγοπόδαρο θα σου φέρει τύχη, τότε θα αγνοήσεις τις 100 φορές που θα αγοράσεις λαχείο και θα χάσεις, ενώ πολύ εύκολα θα αποδώσεις τη μία νίκη σου στο λαγοπόδαρο. Μεταξύ μας, αν το λαγοπόδαρο είναι τόσο τυχερό, ο λαγός που είχε τέσσερα, γιατί τώρα είναι στην κατσαρόλα;

Κάθε μέρα, μένω έκπληκτος με την επιμονή των ανθρώπων να υποστηρίζουν αυτό και όχι εκείνο, γιατί πιστεύουν πως απλά είναι το καλύτερο ή το σωστότερο.

Πλέον έχω υιοθετήσει άλλη τακτική:

Εφόσον με ρώτησες, η γνώμη μου είναι αυτή. Αν θες να την εμπιστευτείς, καλώς.

Αν πάλι όχι, έχω ένα πολύ καλό αστρολόγο στο 90 11 ...