Στην άμμο με ραδιάκι φορητό

Σήμερα κάναμε beach party. Η Έλενα δηλαδή, εγώ απλά της έκανα τη χάρη να πάω. Και ήταν πολύ πολύ όμορφα.

Τι μου λέτε για Balux και για Destijl, για clubbing by the pool κάθε Σαββατόβραδο και μαλακίες τούμπανα... Εδώ είναι όλα τα λεφτά. Άσε που ποτέ δεν το πήγαινε το clubbing (δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να είμαι σε ένα τραπέζι και να σηκώνομαι να χορέψω για λίγο και μετά πάλι να κουτοποιώ την διασκέδασή μου σε μια faux-παραλία).

Το σκηνικό στη δική μας παραλία ήταν πολύ καλύτερο. Μία δάδα να μας φωτίζει με τη φλόγα της να τρεμοπαίζει από τον αέρα, ροζέ κρασί σπιτικό από το Πόρτο Χέλι, φουντούνια από το Lidl και καμιά σοκολάτα για να αλλάζουμε γεύσεις. Κάτσαμε στην άμμο και αφήσαμε να παίζει το τρανζίστορ τα αμερικάνικα, τα λατινοαμερικάνικα, τα ελληνικά και ότι άλλο ήθελε η παρέα. Μετά πλατσουρίσαμε τα ποδαράκια μας στην παραλία, πιτσιλιστήκαμε, τραγουδήσαμε, φλερτάραμε.

Μπορεί να μην είχαμε φωτιά, μπορεί να μην είχαμε κιθάρα, μπορεί να μην είχαμε μαγιώ για να κάνουμε νυχτερινό μπανάκι, αλλά είχαμε κέφι, είχαμε κρασί και είχαμε πολλές πολλές ιστορίες να μοιραστούμε.

Χρόνια σου πολλά Ελενάκι, πολύχρωμη και εντοιχισμένη. Και του χρόνου!