Killing me softly

Ήμουν έτοιμος για ένα ήρεμο βράδυ της Τρίτης. Ήδη στις 11 είχα πιτζαμωθεί και είπα να παίξω CS. Σημάδι απραγίας και ξεπεσμού, επειδή απλά δεν ήθελα να αντιμετωπίσω τις όποιες πραγματικές καταστάσεις βρισκόντουσαν μπροστά μου. Η πραγματικότητα άλλωστε είναι για αυτούς που δεν μπορούν να την αποφύγουν.

Ντριν το κινητό. Πετάγομαι από την κουζίνα (όπου χαλβάδιζα κάτι νέες γεύσεις Haagen Dazs) και το σηκώνω. Η Ελευθερία, κολλητή 8 χρόνια τώρα, θέλει να βγούμε. Τώρα.

Εχμ, ξέρεις, δεν είμαι και πολύ... Άσε που είμαι σχεδόν για ύπνο... Και είναι και καθημερινή, που να πηγαίνουμε; Και θυμάμαι πως είναι Τρίτη και πως η Λίλη μου είχε πει να κατέβω στο Mike's για Karaoke.

Ελευθερίτσα, σε τρία τέταρτα στο Mike's.

Βρωμούσα και έζεχνα γιατί είχα κάνει δουλειές κοπιαστικές (πότισα το τριφύλλι μου στον κήπο) και δεν ήμουν για να δω άνθρωπο βραδιάτικα. Αλλά να που κάτι τέτοια χρειάζονται για να ξεφύγεις.

Βάζω ένα σκισμένο τζιν και ξεσκισμένο δερμάτινο μπουφάν πάνω από ένα χιλιοφορεμένο T. Δε με ένοιαζε αν οι κάλτσες μου ταιριάζανε μεταξύ τους (πόσο μάλλον με το υπόλοίπο σύνολο) και κατέβηκα στο Mike's.

Η Λίλη με την παρέα της ήταν εκεί και η Ελευθερία είχε ήδη φτάσει και είχε πιάσει ένα τραπεζοβαρελάκι άκρη Θεού. Την πιάνω, τη συστήνω και τη φέρνω πρώτο τραπέζι πίστα. Μετά ήρθε και η Συνήθως Ύποπτη στο τραπέζι με την παρέα της.

Το γλέντι άρχισε και άναψε πολύ γρήγορα. Είχα 10 μέρες να πιω οτιδήποτε αλκοολικό. Όχι για κανένα ψαγμένο λόγο, απλά είχε παπαριάσει η γλώσσα μου από τις πολλές καϊπιρίνιες των τελευταίων ημερών και ήθελα να δω αν μπορούσα να μείνω για λίγο μακρια ή αν είχα γίνει αλκοολικός χωρίς να το πάρω χαμπάρι. Τελικά, την αποτοξίνωση μάλλον τη γλύτωσα για φέτος.

Η Λίλη κάτι είχε αναφέρει για ένα demo CD που είχε κάνει, αλλά σιγά μη μπορείς να εμπιστευτείς γυναίκα που δείχνει 10 χρόνια μικρότερη από ότι είναι. Άσε που όταν μιλάει γκαρίζει, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορεί να τραγουδ...

Και ενώ τα σκέφτομαι αυτά, η σκέψη μου διακόπτεται από μια φωνή που με αφήνει ΜΑ-ΛΑ-ΚΑ. Με την έκφραση τι'πες τώρα και με το Southern Comfort να με πνίγει γιατί δεν περίμενα τέτοιο θαύμα ο άπιστος, έχω μείνει να την παρακολουθώ. Να την ακούω.

Ένα ξανθό πραγματάκι, με 1002 διαφορετικές εμπειρίες, που όταν μιλάει σε πρήηηηηηηηζει και δε βάζει γλώσσα μέσα, βγάζει μια φωνή που γυρνάει όλο το bar και κοιτάζει.

Γκλουπ.

Ακολούθησαν αρκετοί. Μερικές φωνάρες. Έλενα, Δήμητρα, Ναταλία, Μπέττυ. Άλλοι less so αλλά χαβαλέδες ή με καταπληκτρική σκηνική παρουσία. Γιατρός, Μάγειρας και Ζαχαρίας.

Τα Southern Comforts έφευγαν το ένα μετά το άλλο. Εφτά στο σύνολο. Πέρασα καλά. Η Ελευθερία, εργαζόμενο νιάτο, έφυγε κατά τη μία. Εγώ συνέχισα να χτυπιέμαι στους ροκ ρυθμούς το κάθε τραγουδιού.

Και άκουσα και μερικά που δεν περίμενα. Big Spender. Je t' aime (ζήτημα να το έχω ακούσει 3 φορές στη ζωή μου, που μου θύμισε πόσο φτωχός είμαι). La Bamba (ξελαρρυγγιάστικα).

Είχα ένα εξάμηνο να πάω στο Mike's και μου άρεσε πολύ. Η ατμόσφαιρα, το international, το ότι έμοιαζε και μύριζε σαν το Bootleggers που τα πίναμε φοιτητές στην Ουαλλία.

Και μη με ρωτήσετε πως οδήγησα μέχρι σπίτι. Κουνουπίδι.

Φτάνοντας σπίτι, στον Galaxy, έπαιζε Fugees. Killing me softly. Πάρκαρα στην πυλωτή, έσβησα τα φώτα και παρόλο που κατουριόμουν ελεϊνά, κάθισα και το άκουσα όλο, τραγουδώντας κι εγώ σαν παράφωνη γάτα που ψάχνεται για ένα γρήγορο.

Ήμουν σε άλλο πλανήτη.

Thanks for the invite.