Παντού υπάρχει ένας μύθος

Πλάθουμε ένα μύθο γύρω από τις σχέσεις μας: Οι γονείς μου θα έκαναν τα πάντα για μένα. Οι φίλοι μου είναι παντοτινοί, no matter what. Μωρό μου, σε λατρεύω όπως κι αν είσαι.

Έχουμε μια καταπληκτική αντίληψη της πραγματικότητας.

Και γι αυτή την αντίληψή μας παίζει ρόλο η εγκεφαλική στραβομάρα μας. Αυτή η στραβομάρα που μας επιτρέπει κεραυνοβόλα να δημιουργήσουμε ένα μύθο γύρω από τις σχέσεις μας.

Και μετά να προσπαθήσουμε να τον ζήσουμε, εθελοτυφλώντας σε όλες τις καθημερινές ενδείξεις πως δεν υπάρχει τίποτα το μαγικό.

Και τη στιγμή της απομυθοποίηση που η σχέση θα μείνει χωρίς φρου-φρού κι αρώματα, τότε τι κάνεις;

Όλα αυτά όμως καλύτερα να μείνουν κρυφά. Γιατί ο δικός σου μπαμπάς είναι ο καλύτερος. Η δική σου η μαμά είναι καταπληκτικότερη. Το έτερόν σου ήμισυ θα έκανε τα πάντα για σένα. Και οι δικοί σου φίλοι, αυτοί οι άνθρωποι που ασυναίσθητα έχουν εσένα σαν μέτρο σύγκρισης για το πόσο καλά θα πρέπει να νιώθουνε με τον εαυτό τους, θέλουνε μόνο το καλό σου.