27.12.06

Lemmings

Συζητούσα τώρα με μια φίλη, της οποίας όλα της πάνε στραβά.

Έκλεισε η επιχείρηση στην οποία δούλευε, περίμενε πως το αφεντικό της θα την πάρει σε μια άλλη επιχείρηση που θα άνοιγε αλλά ποτέ δεν άνοιξε, δεν έχει σχέση, χτύπησε μια γριά με το αμάξι, κάνει ένα άθλημα ημι-επαγγελματικά για το οποίο είναι η μόνη στην ομάδα της που δεν πληρώνεται και οι δόσεις για το αμάξι της τρέχουν ενώ οι δουλειές στις οποίες πηγαίνει είναι όλες πουλήστε-για-να-φάτε.

Και έχοντας μεγαλώσει σε μια οικογένεια από αυτές που ποτέ δεν είχαν φράγκο αλλά πάντα υπήρχε ένα πιάτο φαΐ για όλα τα παιδιά και ένα στρώμα για κρεβάτι, ανακαλύπτει τώρα πως ο κόσμος είναι κακός, άγριος, και παρτάκιας.

Αφήνοντας κατά μέρους το φιλοσοφικό σκέλος της σκέψης μου, για το ότι πλέον η σημασιολογία της λέξης αθώος είναι μάλλον κακόβουλη και όχι ευπρόσδεκτη παρά μόνο αν είσαι κατηγορούμενος σε δικαστήριο, άκουγα με υπομονή το πόσο έχει λαλήσει και πως πλέον οι επιλογές που της απομένουν είναι να μετακομίσει στο χωριουδάκι της ή να βάλει μέσο μπας και βρει καμιά δουλίτσα στο Δημόσιο με δόντι.

Παίρνοντας υπόψη μου λοιπόν το Δαρβίνο, τον οποίο όχι μόνο λατρεύω αλλά πιστεύω πρέπει να καταργηθεί η πρωινή προσευχή στα σχολεία και να αντικαταστηθεί με την θεωρία του περί φυσικής επιλογής, αναρωτιέμαι αν η επόμενη γενιά θα έχει παραδείγματα σαν αυτό το αθώο κορίτσι.

Και αν έχει, πώς θα τους συμπεριφερθούνε οι (ακόμα πιο) εκφυλισμένοι απόγονοί μας, όταν δούνε πως υπάρχει ακόμα κόσμος που περνάει το κουτόχορτο για ζουμερή μπριζόλα, και δουλεύει επίμονα για τρεις κι εξήντα.

Και μόλις ξεφορτωθούμε λοιπόν αυτούς που δεν ξέρουν να διεκδικούνε σε αυτή τη ζωή (αφήνοντας πάλι το σκέλος περί ανταμοιβής στην επόμενη για να μη με πείτε αντίχριστο μέρες που δεν είναι αλλά συμφωνήσαμε όλοι μαζί να σας αφήσουμε να πιστεύετε πως είναι) θα αρχίσουμε επιτέλους να τρωγόμαστε μεταξύ μας;

Όχι τίποτα άλλο, αλλά θέλω πολύ να αρχίσει να φτάνει ο κόμπος στο χτένι, να σφίξουν λίγο οι (χοντροί μας) κώλοι, να χεστούμε λίγο πάνω μας, να χωθούμε λίγο στο καβούκι μας και να καταλάβουμε πως για να έχουμε εμείς κάτι, κάποιος άλλος δεν το έχει.

Είτε είναι υλικό αγαθό, που κάποιος δε μπορεί να αγοράσει γιατί εμείς που μπορούμε να το αγοράσουμε κρατάμε την τιμή του ψηλά, είτε είναι άυλο (ελεύθερος χρόνος, παιδεία, υγεία) το οποίο εμείς απολαμβάνουμε επειδή δε μας λείπει κάτι βασικό.

Και ενώ μέσα στο μυαλό (κάποιων από) μας το Κεφάλαιο είναι κάποιο τέρας με πολλά τέρατα το οποίο πρέπει να καταπολεμηθεί, είναι ένα κεφάλαιο το οποίο εμείς οι ίδιοι καθημερινά ταΐζουμε για να διατηρηθούμε ζωντανοί.

Νιώθοντας λοιπόν μια ένα τόσο τρυφερό πλασματάκι να είναι ξενερωμένο με τη ζωή του και επειδή, κάνοντας μια γρήγορη περασιά από τις καφετέριες κάτω από δημόσιες υπηρεσίες το μεσημέρι και βλέποντας κάτι στατιστικά επισκεψιμότητας από siteάκια με παιχνιδάκια, δε βλέπω κάποιον να αρπάζει το τουφέκι any time soon (παρά μόνο ίσως για να πυροβολήσει κάποιον που του έφαγε τη θέση παρκαρίσματος), εγώ πρότεινα στη φίλη μου να δώσει κώλο στη Σόλωνος.

5 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

Δηλαδή να γίνει πόρνη;

Ανώνυμος είπε...

Οι ανθρωποι ευθυνονται για σχεδον ολα τα προβληματα των ανθρωπων. :)

Το κεφαλαιο το δημιουργησαν οι ανθρωποι, το πως συμπεριφερεται και μας επηρεαζει εξαρταται απο εμας τους ιδιους.

Ανώνυμος είπε...

Όταν ξεπαστρεφτούν οι αδύνατοι και μετά ξαναφαγωθούνε οι εναπομείναντες μεταξύ τους, τότε και μόνο τότε θα πέσει ο καπιταλισμός (μαζί με το κεφάλαιο).

Εμείς φυσικά, μάλλον δεν θα υπάρχουμε ως τότε, και είναι μαλακία, γιατί θα ήθελα να τη δω αυτή τη μέρα.

Ανώνυμος είπε...

Όλα σχεδόν τα έχω ξαναακούσει (παραδέχομαι βέβαια ότι το χτυπήσεις μία γριά με το αμάξι είναι καπως πρωτότυπο), απλώς όχι όλα... μαζεμένα σε έναν άνθρωπο.

Κώλο στην Σόλωνος; Είναι, ασφαλώς μία αξιοπρόσεκτα ιδιοφυής ιδέα.

Και σε περίπτωση που έχω καταλάβει και καλά το υπόλοιπο ποστ σου, είναι και μία θαυμάσια επιλογή ενός συστήματος που παραδέχεσαι οτι υπάρχει.

Λοιπόν, δύο σενάρια:

Απο την μία, τα γεγονότα: Έτσι είναι τα πράγματα, μαλακία αν σου κάτσουνε όλα στραβά, η κοινωνία που δεν αλλάζει έχει λύσεις για εύκολο χρήμα, αρκεί να πουλήσεις κάτι: την ψυχή σου, τον κώλο σου, την αξιοπρέπειά σου. Πάντα υπάρχει κάτι για πούλημα. Το λιγότερο ο χρόνος σου, κάτι που απο ότι έχω αντιληφθεί ξέρεις καλά.

Δύο, η αλληλοβοήθεια. Το έχεις κάνει και εσύ (ω, έκπληξη) στο παρελθόν: Γράφεις κάτι παραπάνω, και κάποιος την δοκιμάζει στην δουλειά της, ψάχνεις σε φίλους και γνωστούς, κοιτάς αν εσύ χρειάζεσαι μία βοηθό, ή στην χειρότερη, κοιτάς τις δικές σου διασυνδέσεις για το Δημόσιο.

Προφανώς, όπως λεει και το σχόλιο, καλύτερα να τους μάθεις να ψαρεύουν - και η Σόλωνος είναι ένα πετυχημένο phising point. Αλλά είναι ένα κρίμα να χαθούν μερικοί κώλοι στην διαδικασία...

(ps: ποιός είπε οτι η επιστροφή στο χωριό δεν είναι λύση; Και ποιος εν πάσει περιπτώσει πιστεύει οτι να δώσεις κώλο είναι καλύτερη απο το βουκολικό του πράγματος;)

Ωραίο ποστ για άλλη μία φορά pal...

vatraxokoritso είπε...

γυρισα αρκουδακι!