Η θεωρία της πεταλουδίτσας

Η πραγματικότητα δε γνωρίζει πιθανότητες. Δεν καταλαβαίνει την έννοια του πιθανού, του απίθανου, του σιγά μη γίνει.

Αυτό στο οποίο εμείς δίνουμε 1 πιθανότητα στο δισεκατομμύριο να συμβεί αποτελεί τη βαρετά μίζερη ρουτίνα στην καθημερινότητα της πραγματικότητας.

Όσο προσποιούμαστε πως είμαστε ρεαλιστές, τόσο η πραγματικότητα κυλάει μέσα από τα χέρια μας σαν άμμος της ερήμου.

-ο-

Το να γουστάρεις να ζεις τη ζωή σου διαφορετικά έχει τα πάνω του και τα κάτω του.

Κάποιες μέρες θα τις περάσεις ξαπλωμένος στον καναπέ αναρωτόμενος γιατί δεν σου τηλεφώνησαν οι φίλοι σου για να πάτε για εκείνη την εκδρομή που πρότεινες στο Αττικό Πάρκο. Και τι έγινε που βρέχει;

Άλλες πάλι μέρες θα είσαι καλεσμένος σε τόσα events που θα χρειάζεσαι και δύο κλώνους για να πας.

Κι άλλες πάλι, απλά αφήνεσαι, ως άλλος David Dunn μέσα στο πλήθος. Με τα χέρια ανοιχτά, αφήνεις τους αισθητήρες όλου σου του σώματος να υποδεχτούν μικροσκοπικές τζούρες αόρατων μηνυμάτων σε αναζήτηση για κάτι ενδιαφέρον.

-o-

Θα σε πάρω το βράδυ να κανονίσουμε, ήταν το τελευταίο πράγμα που μου είπε πριν μπει στο λεωφορείο. Δεν προλάβαινα να την πάω σπίτι γιατί ήθελα να πάω στα μαγαζιά.

Ακόμα μου λείπουν κάποια βασικά πράγματα. Σίδερο, σιδερώστρα και απλώστρα. Έριξα μια ματιά, μου φάνηκαν όλα λίγο μπερδεμένα και αποφάσισα να ρωτήσω την καθαρίστριά μου τι την βολεύει πριν πάρω ένα οποιοδήποτε σίδερο. Είπαμε, να κάνουμε καμιά δουλειά του σπιτιού για να μην πιάσουμε ποντίκια, αλλά προτιμώ να το παίξω τσαλακοtrendy παρά να σιδερώσω.

Εκείνη δεν πήρε τηλέφωνο. Σκέφτηκα πως μάλλον έπεσε για ύπνο και δεν την πήρα ούτε κι εγώ. Άλλωστε θα πηγαίναμε κάπου που εγώ είχα πολλούς γνωστούς, κι έτσι ντύθηκα για να πάω μόνος.

Πριν φύγω, με πήρε τηλέφωνο μια φίλη για να περάσει. Ήρθε από το σπίτι, μου την είπε που δεν έχω βάλει κανένα έπιπλο, άρχισε να κάνει τις δικές της διακοσμητικές προτάσεις και αφού της εξήγησα τους προσωπικούς μου λόγους για τους οποίους το σπίτι θα παραμείνει φοιτητικό, φύγαμε.

Φτάνοντας στο πάρτυ που είχαμε σκοπό να πάμε κατά τη μία, βλέπουμε την παρέα μου να βγαίνει. Πάμε στη Θεοδοσία Τσάτσου, τραγουδάει στο Γκάζι.

Εκεί γνωριστήκαμε με ...

...

* Σκατά, δε μπορώ να γράψω. Και δε θέλω. *

Εν κατακλείδι, γαμώντας σε ένιωσα ζωντανός.

Εσύ, όμως η πρώην με το μαλλί, δε θα το μάθεις ποτέ αυτό. Θα μάθεις μόνο πόσο κάβλα ήταν να πηδάω τη φίλη σου. Η αλήθεια όμως είναι πως θά'θελα να ήσουν εσύ εκεί. Μωρό μου.

Να ήσουν εκεί μωρό μου και να με βλέπεις να τη σκίζω. Να την πηδάω και να φωνάζει εκστασιασμένη.

Στη διαδρομή για την κόλαση, παρακαλώ κρατήστε μου μια θέση δίπλα στο παράθυρο.