No backups

Δεν ξέρω γιατί δε μπορούσα να κοιμηθώ.

Είχα πολλά στο κεφάλι μου και λίγα στην αγκαλιά μου; Πιθανόν. Είναι άλλωστε το πρώτο πράγμα για το οποίο παρεξηγούνε πολλοί όταν με βλέπουν. Όλοι νομίζουν ότι ξέρω περισσότερες γυναίκες από ότι άνδρες. Μάγκες, βλέπετε μόνο αυτά που θέλετε να δείτε.

Πόσα Σαββατόβραδα έχω κάτσει σπίτι γιατί απλά δε γουστάρω να βγω και προτιμώ να κάτσω στο σπιτάκι μου, στην ησυχία μου και στις όμορφες σκέψεις μου;

...

Κάποια ψυχή που περνάει τα ίδια αυτό τον καιρό όπου όλα είναι καλά στην επιφάνεια (πούστικο πράγμα ο βυθός, κρύβει τέρατα), μου είπε πως μερικά πράγματα δεν είναι θέμα απόφασης και αξιολόγησης ρίσκου. Δεν είναι επιχείρηση. Δεν μπορείς να έχεις και εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση αποτυχίας.

Μου είπε κάτι σήμερα. Κάτι άσχετο. Και επειδή θέλω να της συμπαρασταθώ, έσβησα καμιά 150αριά τηλέφωνα από το κινητό.

Άνθρωποι που έχω να μιλήσω πριν από το καλοκαίρι έφαγαν πόδι. Το ίδιο και μακρινοί συγγενείς. Το ίδιο και κάποιοι που θέλουν να κάνουμε δουλειά μαζί (το site για κάποιο λόγο τραβάει ενδιαφερόμενους συν-επενδυτές σε ότι ιδέα μπορεί να κατεβάσει η καρκάλα μου -- ευχαριστώ παιδιά αλλά έχω κάτι να κάνω). Κοπέλες που γνώρισα, πήρα τηλέφωνα και μετά απλά δε μπορούσαμε να ξαναδημιουργήσουμε το κλίμα της πρώτης φοράς. Και 6-7 άτομα που απλά δεν μου λέει τίποτα το ονοματεπώνυμο τους.

No backups.


...


Είναι μια όμορφη νύχτα. Νιώθω ήδη ελαφρύτερος. Θα αφήσω το κινητό κλειστό και θα βγω να γιορτάσω αυτή τη πολυπληθή μοναξιά του μικρού μου χωριού. Ρε πού πάμε πέντε εκατομμύρια άνθρωποι μονάχοι;