Late night bloggin': Σχέσεις

Οι σχέσεις είναι για να τις χέσεις.

Νομίζω πως κατάφερα να κάνω τον πιο ανώριμο, αντικοινωνικό και μονόπλευρα παρωπιδικό πρόλογο σε ένα σοβαρό ποστ που πολύ καιρό ήθελα να ξεκινήσω, το οποίο δεν ξέρω αν θα καταφέρω να βγάλω, και πιστέψτε πως γράφω χωρίς συγκεκριμένο συμπέρασμα από την αρχή.

Ένας φίλος μου (όχι και τόσο φίλος μου, όπως είχε πει κάποτε ο Δήμου, αλλά γνωστός που αποκαλώ φίλο) είχε κάποτε μετρήσει πως είχα περισσότερες σχέσεις από οποιονδήποτε που είχε ακούσει ποτέ.

Και δε μιλάω για one night stands. Όχι ότι θυμάμαι πόσα ήταν αυτά, αλλά νομίζω πως μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού ενός κινέζου εστιάτορα στην china town, ο οποίος πριν έξι μήνες αρνήθηκε να πληρώσει προστασία και ήρθε ο ντουλάπας της περιοχής του για να διαπιστώσει αν κόβει καλά ο μπαλτάς του.

Όχι μιλάω για σχέσεις, οι οποίες ξεκινούσανε συνήθως με καλές προϋποθέσεις και διαρκούσανε λίγο. Πολύ λίγο. Γιατί εγώ -φυσικά- ήμουν το αρχίδι της υπόθεσης.

Πόσες σχέσεις μου μετρήσανε άραγε; Δύο; Τρεις; Tops.

Αλλά σοβαρά τώρα, οι σχέσεις είναι καταδικασμένες από την αρχή. Πόσες κάνατε στη ζωή σας; Μετρήστε τες όλες. Σε πόσες από αυτές νιώσατε πως επιλέξατε το/η σύντροφό σας τόσο όσο σας επέλεξε κι αυτός/ή;

Όχι γιατί ας πούμε αν είσαι σαν γαμώ το κέρατό μου, και περιμένεις τίποτα γενέθλια για να φιλήσεις κάποια στο μάγουλο τότε το πιο πιθανό είναι πως θα γίνεις η κολώνα του σπιτιού κάποιας την οποία δεν ήθελες να ξέρεις πριν 10 χρόνια. Ενδιαφέρον μηδέν, επιφανειακό και εκ βάθους.

Απλά ήσουν εκεί όταν το βιολογικό της ρολόι χτύπησε 12 φορές, βγήκε ο κούκος, και προκειμένου να μείνει κι αυτή σαν τον κούκο, διάλεξε εσένα. Και άλλαξε η ζωή σου σε μια βραδιά. Οι βόλτες με τους ανύπαντρους φίλους αντικαταστάθηκαν με κάτι ρομαντικό: μακαρόνια και ταινία στο Star, έξοδο με τη φίλη της και τον άνδρα της, επίσκεψη στο Ikea για ιδέες διακόσμησης, ή επίσκεψη σε πρατήριο δερμάτινων για να αγοράσεις κι ένα παπούτσι λίγο πιο ευπαρουσίαστο για όταν σε πάει στους γονείς της.

Όχι ότι δε γουστάρεις. Γουστάρεις και μάλιστα τόσο που δεν θέλεις να κάνεις τίποτα άλλο.

Αλλά όπως σου είπα, αυτό το ποστ δεν είναι για σένα, μάγκα.

Είναι για εκείνους και εκείνες που έχουν παραπάνω από μία επιλογή και σε κάποια φάση την εξάσκησαν. Είπαν μέσα τους Δε θέλω εσένα, θέλω εκείνη/ον. Ζύγισαν ανθρώπους που έθεσαν εαυτό εθελοντικά ενώπιόν τους. Δίκασαν και καταδίκασαν.

Όλοι είμαστε την ίδια στιγμή ένοχοι για αδικήματα για τα οποία συνεχώς μέσα στο μυαλό μας αυτόματα καταδικάζουμε τους άλλους: Εσύ είσαι χοντρή, εσύ είσαι βλάχος, εσύ βρωμάς, εσύ δεν είσαι αρκετά κουλ, εσύ είσαι ρατσιστής, εσύ έχεις αραιά δόντια, εσένα δε σε γουστάρει η φίλη μου, εσύ είσαι πουτάνα, εσύ είσαι καλό παιδί, εσένα σε γουστάρει ο φίλος μου, εσύ είσαι μυξοπαρθένα, εσύ είσαι άσχημος, εσύ είσαι καραγκιόζης.

Και συνεχίζουμε να βαδίζουμε "αθώα" σε ένα κόσμο στον οποίο καθημερινά τσακιζόμαστε να συνεισφέρουμε άλλοι λιθαράκια και άλλοι μενίρ, καταδικάζοντας αλλήλους και μη φτιάχνοντας τον εαυτό μας.

Πώς λοιπόν να δουλέψει μια σχέση όταν πρωταρχικός σκοπός είναι να περάσουμε εμείς καλα; Όταν επιλέγουμε και επιλεγόμαστε με βάση ιδιότητες που εικάζουμε πως ο άλλος μπορεί να έχει απλά κοιτώντας τον; Σε πόσους/ες δεν ρίχνουμε δεύτερη ματιά στο δρόμο, στη σχολή, στη δουλειά, στις εξόδους επειδή τους έχουμε ήδη καταδικάσει στο μικρό ταχυδικαστήριο που διεξάγει επί 24ώρου βάσεως δίκες κεκλεισμένων των ψυχικών μας θυρών, και απουσία μαρτύρων και υπεράσπισης;

Δουλεύει λοιπόν το δικό σου σύστημα, GeorgeIsYourMan;

Και η απάντηση, μάγκες και γοργόνες, είναι πως το σύστημα δεν δούλεψε ούτε δευτερόλεπτο περισσότερο από οποιοδήοτε άλλο σύστημα που ξέρω. Η επιλογή του να προσπαθείς να κάνεις πολλές σχέσεις είναι εξίσου μαλακία με το να κάνεις λίγες ή μεσαίας ποσότητας σχέσεις.

Το μόνο αποτελέσμα με το να προσπαθήσεις όσο πιο γρήγορα να μάθεις τον νέο σύντροφό σου βάζοντας τον πολύ γρήγορα στα βαθιά για να δεις αν θα κολυμπήσει ή αν θα βουλιάξει είναι το ότι μετά από δέκα χρόνια γνωρίζεις και πέντε ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλό κολύμπι.

Αλλά εσύ δε θέλεις να ξέρουν καλό κολύμπι. Θέλεις να κάνεις κάτι ρομαντικό όπως εκείνος που νόμιζες πως δεν είχε στον ήλιο μοίρα γιατί δεν είχε βγάλει ποτέ γκόμενα στη ζωή του: μακαρόνια και ταινία στο Star, έξοδο με τη φίλη της και τον άνδρα της, επίσκεψη στο Ikea για ιδέες διακόσμησης. Το πολύ πολύ να γλυτώσεις την επίσκεψη σε πρατήριο δερμάτινων γιατί κάποτε είχες μια γκόμενα που ήξερε να ντύνεται καλά και σου έμαθε και πέντε πράγματα.

Θέλω μια αλλαγή. Θέλω να ζήσω λίγο διαφορετικά. Και θα δεχόμουν συμβουλές από ίσως τους μοναδικούς δύο ανθρώπους που νιώθω πως ξέρουν what the fuck they're doing, αν δεν ήμουν τόσο σίγουρος πως είμαι κοντά στο απρόσμενο τέλος μιας αναζήτησης με ένα μαλάκα πρωταγωνιστή και τόσους πολλούς κομπάρσους. Μία ακόμη γωνία...