Τι σου είναι οι Αμερικάνοι

Πληρώνεις για το δηλητήριο. Πληρώνεις και για το αντίδοτο.




(γαμάτη διαφήμιση όμως, ε;)

Παίζοντας με τις τάπες των βαρελιών

Too drunk too fuck.
So we went fishing.

Rappingly good songs

One
One way or Another
Another one bites the Dust
Dust in the Wind
Winds of Change
Change of Heart
Heart Breakers
Unbreak my Heart
Heart-break Hotel
Hotel California
California Love
Love me Do
Don't take the Girl
Girl like You
You and I

(δικό σας για να συμπληρώσετε...)

Ειρήνη

Η Ειρήνη είναι ένα κορίτσι στο χορό με πολύ απαλά χαρακτηριστικά. Γλυκούλα, κοντά στα 25, τη βλέπω σπάνια, και όποτε τη βλέπω φοράει μια φορμίτσα για να χορέψει. Απέχει πολύ από το πρότυπο που μας πλασάρουν για τη σέξυ γκόμενα, όχι γιατί δεν έχει τις σωστές αναλογίες ή τη φυσική ομορφιά, αλλά γιατί δεν προσπαθεί να τα δείξει.

Σήμερα, για κάποιο λόγο αναφερθήκαμε στη Γκάνα και χωρίς να είχε καμία πρόθεση για δειχτεί, άρχισε να μας ξετυλίγει ένα μικρό και γλυκό κουβαράκι μιας ιστορίας πως έχει "υιοθετήσει" ένα παιδί στη Γκάνα στέλνοντας 25 ευρώ το μήνα.

Μας είπε το όνομα του παιδιού, αλλά δεν τα πάω καλά με αφρικάνικα ονόματα, οπότε ας τον πούμε Bob. Ο Bob λοιπόν της γράφει γράμματα για το πώς είναι η ζωή του και εκείνη του γράφει για τη δική της ζωή. Η Ειρήνη έλαμπε καθώς μας έλεγε ότι συνεισφέρει για το Bob εδώ και 4 χρόνια.

Και εγώ έχω μείνει καθηλωμένος καθώς δεν είχα ιδέα ότι η Ειρήνη ήταν άτομο με τόση ευαισθησία και θέληση να δώσει αγάπη. Ήθελα τόσο πολύ να την αγκαλιάσω αλλά επειδή θα το παρεξηγούσε (και όχι χωρίς λόγο, η Ειρήνη μεταξύ άλλων έχει ένα θεϊκό κώλο κι εγώ είμαι αρκούντως ρεμάλι για να το έχω παρατηρήσει) της χάϊδεψα στοργικά το κεφάλι.

Και ήρθα στα καπάκια σπίτι για να γίνω κι εγώ "νονός" ενός παιδιού.

Για όσους λοιπόν ενδιαφέρονται με 20-30 ευρώ το μήνα να γίνουν "νονοί", CLICK.

Χρήστης MyPhone.gr ζητά αίμα O-

Ένα νέο παιδί, συχνότατος συνδρομητής μιας online κοινότητας που σίγουρα όλοι μας έχουμε κατά καιρούς χρησιμοποιήσει και έχουμε βρει λύση σε κάτι που μας απασχολεί, ζητά αίμα ομάδος Ο με ρέζους αρνητικό.

Ό ίδιος είναι χρόνια αιμοδότης και τώρα δε μπορεί να βρει αίμα.

Λέει ο ίδιος την ιστορία του:
http://www.myphone.gr/forum/showthread.php?t=154220

Gillian and Maryliz Phillips

Ετοίμαζα ένα ποστ το οποίο μάλλον δεν έχω χρόνο να ξεκινήσω, πόσο μάλλον να το τελειώσω, αλλά μπήκα στη Wikipedia, ψάχνοντας έναν ορισμό και πληροφορίες για το τι ακριβώς είναι η Φιλία.

Μέσα σε όλα, είδα διάφορα άλλα είδη φιλίας, ένα εκ των οποίων είναι οι Penpals και θυμήθηκα τη Gillian. Από εδώ και κάτω διαβάστε μόνο αν έχετε χρόνο για χάσιμο. Δεν υπάρχει conclusion.

Όταν αυτή ήταν 13 κι εγώ 14, την είδα γυμνή. Ήμασταν στην Αγγλία σε μια μεγάλη διεθνή προσκοπική κατασκήνωση (jamborees τα λένε, εντάξει;) και μου άρεσε. Πολύ. Ήταν το crush του καλοκαιριού νομίζω.

Σε κάποια φάση την είδα γυμνή, επειδή μπήκα στη σκηνή της χωρίς να ρωτήσω και εκείνη άλλαζε.

Ο Χάρης (βλ. Dirty Harry σε άλλα posts) δε σταμάτησε για 3 βδομάδες να με ρωτάει "Ρε μαλάκα, πραγματικά το είδες;".

Όπως ήμουν λοιπόν κρασαρισμένος, ήθελα να τα φτιάξω με Τζίλλιαν η οποία ήταν ένα χαρούμενο κοκκινοτρίχικο, κοτσιδομάλλικο, σιδερακοφόρετο, φακιδοφερούμενο Ιρλανδεζάκι.

Φυσικά, ντρεπόμουν τρελλά να της πω να τα φτιάξουμε, άσε που τη γούσταρε ο Richard. Ευτυχώς εκείνη την φώναζε Shithead, αν και πολλά χρόνια μετά έμαθα ότι αυτό δεν σήμαινε ότι δε γούσταρε κιόλας. Ίσως και το ακριβώς αντίθετο.

Επειδή κι άλλοι Έλληνες γουστάρανε άλλα Ιρλανδεζάκια, βάλαμε μια καταχώρηση στην εφημερίδα: Greece loves Ireland.

Την επόμενη μέρα, τα ιρλανδεζάκια δεν είχαν απαντήσει, οπότε το τραγικοποιήσαμε: Does Ireland love Greece?

Δύο μέρες μετά, απάντησαν οι Πολωνέζες πως μας θέλανε, αλλά εμείς δεν τις είχαμε δει και παρόλο που ήταν κουκλάκια, εμείς πέρα βρέχει.

Anyway, την τελευταία μέρα, μάζεψα όλο το κουράγιο μου, της λέω ότι θέλω να μιλήσουμε, την παίρνω πιο κει και τη ρωτάω με αγωνία:

Gillian, do you want to be my... penpal?

Είπε ναι (νομίζω) αν και ποτέ δεν πήρα τη διεύθυνσή της, μέσα στη χαρά μου.

:-)




Τον επόμενο χρόνο είχα αποφασίσει ότι πρέπει να ζητήσω απο ένα κορίτσι να τα φτιάξουμε. Μια μέρα, στα αγγλικά, γράφω ένα χαρτάκι σε μια όμορφη συμμαθήτρια, τη Maryliz Phillips, με την οποία ζήτημα να λέγαμε ένα γεια.

Θέλεις να τα φτιάξουμε;

Μου απάντησε, με χαρτάκι, στο σχόλασμα.

I hate to say it, αλλά τα έχω με άλλον. Πάντως, πολύ απότομα βρε παιδί μου.

Γυρνώντας σπίτι χοροπηδούσα από τη χαρά μου που επιτέλους ζήτησα από κάποια να φτιάξουμε. *blush*

Oh well, βγαίνω να περάσω γαμάτα.

Rita, Ritaki...

Lufthansa

Iksera oti exei polloys Toyrkoys sti Germania, alla ayto de to perimena sti Lufthansa.

Ονειροκρίτης

Εσείς που ξέρετε τα πολλά, τι σημαίνει αν δεις στον ύπνο σου ότι κάνεις παρτούζα με τον Tommy Lee και τη γκόμενα σου;

Did you know?

Το ξέρατε πως η Paris Hilton έδωσε τελικά τη συγκατάθεσή της για τη διάθεση της τσόντας της (όλοι έχουμε δει την Paris, έτσι;) αφού πληρώθηκε $400,000 και ποσοστά από τα κέρδη (τα οποία έδωσε σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς);

Τι ανοικτόμυαλο που είναι αυτό το κορίτσι.

Ich bin ein Berliner *

Μέσα στη βδομάδα πετάω για Βερολίνο.

Δε γουστάρω ιδιαίτερα τα ταξίδια εδώ και καιρό. Μ' αρέσουν οι μετακομίσεις. Να πεις ας πούμε ότι αποφασίσεις να μείνεις για ένα χρόνο στη Σουηδία μέχρι τα μπαλάκια σου να γίνουν μπλε από το κρύο και να πέσουν, και να βαρεθείς να σιχαθεί η ψυχή σου να βλέπει ξανθιές γαλανομάτες.

Αλλά τα ταξίδια με τη βαλίτσα στο χέρι, το ξενοδοχείο και το τρέξε να προλάβεις να δεις μια πόλη και να προλάβεις να μπεις σε φάση που να καταλάβεις την κουλτούρα ενός ολόκληρου λαού. Μπα, δεν τρελλαίνομαι.

Όπως και νά'χει, στο Βερολίνο έχω να πάω από τότε που η ηλικία μου μετρούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού του Ντόναλτ Ντακ, οπότε δέχομαι προτάσεις για το τι να δω, τι να μη δω, τι να φάω και τι καρτ-ποστάλ θέλετε να σας φέρω πίσω για να ποστάρω όταν γυρίσω.




* Είμαι ένα ντόνατ.

Hey, hey, μας κάνανε review!

Click!

Σας παρακαλώ, παραπληροφορίστε με!

Μου ήρθε αυτή η εικόνα με email, η οποία προειδοποιούσε για τους κινδύνους των προϊόντων που σερβίρουν οι μεγάλες και κακές αμερικάνικες αλυσίδες Starbucks και McDonalds που θέλουν να μας δηλητηριάσουν.

Μέχρι εδώ καλά, έτσι; Άλλωστε είναι γνωστό πως κάθε αλυσίδα θέλει να κάνει κακό στους πελάτες της και να τους σκοτώσει. Τη συμφέρει, γιατί εξυπηρετεί στην πραγματικότητα τα κρυπτο-εβραϊκά των Σοφών της Σιών, οι οποίοι θέλουν να αφανίσουν όλους τους άλλους πολιτισμούς από προσώπου Γης.

Κάθε φορά λοιπόν που μπαίνετε σε ένα αμερικάνικο κατάστημα, προσέξτε. Αυτό που σας σερβίρουν είναι στην πραγματικότητα ένα δηλητήριο με αργή δράση. Τόσο αργή που είναι πολύ πιθανό να κάνει μια ολόκληρη ζωή να σας σκοτώσει. Και αυτό ακριβώς αποδεικνύει και τη μεγαλοφυία των Σοφών της Σιών και του αμερικάνικου Πενταγώνου, το οποίο πειραματίζεται επάνω μας με τα νέα του βιολογικά όπλα που έχουν κωδικά ονόματα όπως Big Mac και Grande Latte.

Αντιπαρέρχομαι το γεγονός πώς σύμφωνα με αυτό το δημοσιεύμα, η Pepsi εμφανίζεται ως ένα υγεινό εναλλακτικό προϊόν, αφού περιέχουν μόνο 25 mg καφεΐνης. Αντίθετα, ένας κακός και διαβολικός Φραπουτσίνο περιέχει 80-160 mg καφεΐνης.

Πόσο κακό είναι αυτό, θα μπορούσε να πει κανείς; Τόσο που η WADA (World Anti Doping Agency) απαγορεύει τη χρήση καφεΐνης στους αθλητές. Ούτε Coca Cola δε μπορούν να πιούν πριν αγωνιστούν οι άνθρωποι, να χέσω εγώ Ολυμπιακό σπόνσορα!

Ξαναγυρνάω όμως στην εύπεπτη εικονίτσα που μας σερβίρανε Τα Νέα και το WSJ.

Πόση καφεϊνη λοιπόν έχουν τα 228 γραμμάρια (8 oz) από άλλες απολαύσεις:

• Τσάι: 60 mg καφεΐνης
• Espresso και ελληνικός: 400 mg καφεΐνης

Με λίγα λόγια, ο "δικός μας" καφές είναι πιο βλαβερός, αλλά θέλουμε να δείξουμε πως οι Αμερικάνοι είναι κακοί άνθρωποι και μας εκμεταλλεύονται γι αυτό προσφέρουμε κι ένα γραφικό που χωρίς να πούμε εμείς κάτι άλλο (για να μη μας πούνε και ψεύτες) πιάνει τους Αμερικάνους στα πράσα.

Ρε δε πάτε να μαζέψετε καμιά μπανάνα που θα μας πείτε ότι οι άλλοι είναι οι κακοί;

Ξέρουμε να βγάζουμε τα μάτια μας και μόνοι μας, thank you very much.

The A(u)nt Story

Ξέχασα ένα μπισκότο στην κουζίνα. Από αυτά τα μεγάλα, τα σοκολατένια με τα κομματάκια άσπρης σοκολάτας που έχουν στα Starbucks, που θες να βυθίζεις τα δόντια σου μέσα και να αφήσεις το μεγάλο τραγανο και ταυτόχρονα μαλακό κομμάτι τους να αναπαυθεί στη γλώσσα σου.

Το ξέχασα λοιπόν και μαζεύτηκαν μυρμήγκια σε ένα απόγευμα. 20-30 μυρμήγκια.

Πήρα το μπισκότο, μαζί με το χάρτινο σακουλάκι του, το έβαλα στο νεροχύτη και άνοιξα τη βρύση. Τα μυρμήγια, με το που τα έφτανε το νερό, σταματούσαν να κινούνται. Πνίγονται αυτόματα τα μυρμήγκια ή μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους για λίγο; No idea.

Πέταξα το σακουλάκι στα σκουπίδια.

Και τώρα νιώθω ενοχές.

Η πιο κοντινή μου θεία είναι Βουδίστρια. Όχι τάχα μου - τάχα μου. Βουδίστρια μοναχή σε μοναστήρι στη Γαλλία. Σε απομόνωση μαζί με 10-12 άλλες. Κάθε κύκλος απομόνωσης διαρκεί 3 χρόνια, 3 μήνες, 3 εβδομάδες και 3 μέρες. Ο αριθμός 3 είναι σημαντικός σε πολλές θρησκείες, μάλλον.

Έκατσε για τον πρώτο κύκλο, βγήκε για ένα μήνα, είδε τα σινεμά της, πήγε στο θέατρο, μας είδε, και έφυγε μετά πάλι για το δεύτερο κύκλο. Άλλο τόσο. Και τώρα, μας προετοιμάζει ότι θα κάτσει και για 3ο κύκλο. Επικοινωνούμε με γράμματα.

Η ζωή της είναι συναρπαστικά απλή στην απομόνωση. Δέκα γυναίκες, η κάθε μία με ένα μικρό δωματιάκι δύο επί τρία όπου χωράει ένα λιτό κρεβάτι, μία κουζίνα, μπάνιο και ένα χώρο προσευχής. Στον κήπο καλλιεργούν λαχανικά και τρώνε από αυτά. Βασικές προμήθειες τους φέρνει μια άλλη εκπαιδευόμενη βουδίστρια από το κοντινό χωριό των 350 κατοίκων. Πρέπει να περάσεις πρώτα από αυτό το στάδιο για να κερδίσεις το δικαίωμα να κλειστείς για 3,333 χρόνια.

Λαχανάκια, κάνα κρεατάκι μία στο τόσο, όσπρια και αλεύρι για λίγο ψωμί. Όλη μέρα προσευχές, μηδέν υλικά αγαθά και ελάχιστη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Χωρίς τηλεόραση, ραδιόφωνο, τηλέφωνο, δεν έχουν αποσπάσεις από την 16-ώρη προσευχή τους κάθε μέρα.

Η προσευχή τους κάθε άλλο παρά σαν τη χριστιανική είναι. Μελέτη ιερών κειμένων, ναι μεν, αλλά και διαλογισμός και φυσική άσκηση. Η άσκηση που κάνουν για να διατηρήσουν το σώμα τους είναι εξουθενετική.

Στις πρώτες 10 μέρες του κύκλου έπρεπε να κάνουν 10.000 φορές την ίδια άσκηση: από όρθιος πέφτεις στα γόνατα και τινάζεσαι μπροστά ώστε να βρεθείς μπρούμυτα στο πάτωμα τεντωμένος όσο δεν πάει. Και στο καπάκι ξανασηκώνεσαι και έρχεσαι στην αρχική σου θέση. Το σώμα, ως φύλακας της ψυχής, πρέπει να δεχτεί αυτή την άσκηση για να ανοίξει τα ενεργειακά του κανάλια και να δεχτεί αυτό που ακολουθεί.

Οι βουδιστές γενικά είναι από τα πιο φιλήσυχα άτομα που έχω γνωρίσει. Έχω γνωρίσει από τη μία βουδιστή με τζιπάκι που γυρνάει τον κόσμο και δίνει διαλέξεις και από την άλλη έχω τη θεία μου και τις συμμοναχές της οι οποίες προσεύχονται κάθε μέρα για τη σωτηρία και την ευημερία προσώπων γνωστών τους και αγνώστων. Έχουν αγοράσει μία δασική έκταση στη Γαλλία σε μία ασήμαντη και δύσβατη τοποθεσία και από εκεί μοιράζουν ευχές στον κόσμο.

Προς τι όλα τα περί θείας Βουδίστριας;

Η θεία η Βουδίστρια πάντα μου έλεγε πως δεν πρέπει να σκοτώσεις ούτε μυρμήγκι, ούτε κατσαρίδα. Ανάλογα με το ποιο παρακλάδι του Βουδισμού πιστεύεις, μπορεί αυτό που σήμερα είναι μυρμήγκι να είναι η ενσάρκωση κάποιου αυριανού ανθρώπου.

Η απλή λογική είναι πως κάποιος άνθρωπος που είχε κακό κάρμα μπορεί ας πούμε να μετενσαρκωθεί σε μυρμήγκι. Ποτέ δε ρώτησα πώς ένα μυρμήγκι αποκτά καλό κάρμα για να ξαναγίνει άνθρωπος. Ή έστω κανισάκι της Paris Hilton.

Δεν τρελλαίνομαι για καμία θρησκεία, κανένα πνευματικό σύστημα αξιών από αυτά που έχω γνωρίσει (το argument πως ο βουδισμός δεν είναι θρησκεία αλλά φιλοσοφία και τρόπος ζωής είναι εν μέρει σωστό αλλά δεν αφορά αυτό το ποστ). Αλλά μπορώ να σας πω ότι από αυτά που έχω δει εγώ, οι Βουδιστές είναι απίστευτα απλοί άνθρωποι. Ειρηνόφιλοι. Ευτυχισμένοι.

Σίγουρα ο καθένας βγάζει συμπεράσματα για τα πάντα μέσα από τις δικές του εμπειρίες. Και κανενός οι εμπειρίες δεν μπορούν σε όλα τα θέματα να αντιπροσωπεύουν το μέσο όρο. Αλλά είναι εκπληκτικό να βλέπεις στις φωτογραφίες που σου στέλνει η πενηντάρα θεία σου πως στο πρόσωπό της μοιάζει με εικοσάρα και συνεχώς χαμογελάει.

Κάποια στιγμή, θα μιλήσουμε για το πόσο συντελούν στην ευτυχία μας όλα αυτά με τα οποία έχουμε επιλέξει να περικυκλωθούμε. Δουλειά, γραφείο, υπολογιστές, chatting, κινητά, γκόμενες, κλαμπζ, πόλεις, αυτοκίνητα, έπιπλα, gadgets, πίτσα με μπάλα και cookies από τα τα Starbucks.

Θα νιώθω άσχημα κάθε φορά που σκοτώνω ένα μυρμήγκι μέχρι να βρω την κατάλληλη για να τα αναρωτηθώ όλα αυτά και να εξαφανιστώ μαζί της μέσα στο ηλιοβασίλεμα για μέρη που δεν υπάρχουν στο χάρτη.

Sold

Μάγκες πουλήσαμε. Χωρίς παζάρι.

Όχι επειδή είμαι γατόνι, όχι επειδή είμαι έξυπνος, όχι επειδή η froggy είναι γουρλού, αλλά επειδή έχω γαμηθεί να δείχνω το σπίτι επί 3 μήνες, να βάζω αγγελίες, να βάζω πωλητήρια, να το λέω σε γνωστούς και φίλους και να έχω βάλει όλους τους μεσίτες πάνω στο σπίτι να το πουλήσουν. Κάτι από αυτά θα απέδιδε και ήταν τελικά οι μεσίτες (το χωρίς παζάρι σημαίνει όμως πληρώνεις μεσιτικά, ε!)

Χτες είχα βρει κάποιους που το ήθελαν, όπως είχα βρει και την προηγούμενη βδομάδα. Οι προηγουμενηβδομαδιότες με πήραν Κυριακή και Δευτέρα θα μου φέρνανε τα λεφτά. Όσο τους είδατε εσείς, άλλο τόσο κι εγώ.

Οι χτεσινοί ήταν ένα ζευγαράκι που το ήθελαν κι εγώ τους ήθελα γιατί φαινόντουσαν μια χαρά παιδιά. Αλλά κάτι να πρέπει να τσοντάρει η γιαγιά του ενός, κάτι το ότι μου είπαν για προκαταβολή την Τρίτη, τους λέω ότι δε μπορώ να το κρατήσω χωρίς προκαταβολή.

Σήμερα με παίρνει άλλη μεσίτρια να μου πει ότι βρήκε αγοράστρια και έχει την προκαταβολή στα χέρια της. Και μάλιστα η μεσίτρια κόβει από τη δική της αμοιβή για να γίνει η δουλειά σήμερα.

Καλός ο χαβαλές, καλά τα παιδιά, αλλά όπως είχε πει και ο μεσίτης στην Ανήθικη Πρόταση, You snooze, you lose.

Με την εμπειρία της προηγούμενης βδομάδας των Τώρα θέλω, αύριο δε θέλω και την εμπειρία της δικής μου γιαγιάς που ξεχνάει σήμερα τι είπε χτες και πώς το εννοούσε, δεν τίθεται θέμα. Πήρα τη μεσίτριά τους να τους ενημερώσω. Και όπως ήταν φυσικό, το θεώρησαν μάλιστα ως εκβιασμό από μέρους μου και ότι δήθεν βρήκα άλλους για ανεβάσω την τιμή τελευταία στιγμή.

Και τι να εξηγήσω και σε ποιόν;

Λυπάμαι που δε το πήραν τα παιδιά, αλλά επειδή ο καθένας την πάρτη του κοιτάει, κι εγώ κοιτάω τους 3 μήνες που γαμιέμαι να το πουλήσω, πήρα προκαταβολή από τη σημερινή ενδιαφερόμενη.

Φυσικά, επειδή έκανα την έρευνά μου, 1 στις 4 φορές που έχει δοθεί προκαταβολή σε περιπτώσεις αγοραπωλησίας σπιτιού, η δουλειά μπορεί να χαλάσει από πουστιά του μεσίτη, μαλακία του αγοραστή ή του πωλητή, αλλαγή γνώμης, ή ότι άλλο. Αλλά αυτός ο κίνδυνος υπάρχει άσχετα με το ποιός θα την δώσει την προκαταβολή.

Ενδιαφέρουσα εμπειρία να πουλάς το πατρικό σου. Σε κάνα μήνα τα συμβόλαια...

Το μόνο κακό είναι ότι δεν παίρνω φράγκο από αυτά γιατί πάνε όλα υπέρ της οικογενείας, η οποία αυτή τη στιγμή έχει ανάγκες.

Froggy on E

Το βατραχοκόριτσο ήρθε στην Αθήνα για να πάει στα βαφτίσια μιας φίλης. Του μωρού μιας φίλης τέλος πάντων.

Πήρε το νυχτερινό τραίνο και έφτασε στο σταθμό Λαρίσης στις 6.30. Εφτά η ώρα ήταν στο σπίτι μου.

Την είχα προειδοποιήσει:

- Τέτοια ώρα που θα έρθεις, μην περιμένεις να ξυπνήσω. Για ύπνο θα πέσουμε!
- Ναι, ναι, Γιωργάκη μου.

Τα υποκοριστικά μου τη δίνουν, όσο τρυφερά κι αν είναι, αλλά δεν είπα τίποτα.

Της άνοιξα και με το που μπήκε άρχισε:

- Τι καταπληκτικός τρόπος να ταξιδεύεις. Έτσι θα έρχομαι από εδώ και πέρα. Το τραίνο μύριζε πλαστικίλα. Ολοκαίνουριο μιλάμε. Ντάξει, δεν παίζει, θα έρχομαι συχνότερα.

Δεν ήταν το τι έλεγε ή το πόσα έλεγε. Ήταν η ταχύτητα και ο ενθουσιασμός με τα οποία τα έλεγε. Στις 7 το πρωί.

Την πέφτουμε για ύπνο και συνεχίζει το παραληρήμά της:

- Ξύπνημα και μπάνιο στις 10, Κομμωτήριο στις 11, Εκκλησία στη 1. Καλά σου είπα τι γαμάτα που πέρασα χτες;

Δύο ώρες μετά, το νευρικό μου σύστημα είχε ταραχτεί τόσο που δεν ήθελα πλέον να κοιμηθώ.

Ξύπνησα στις 9 και κάθομαι στον υπολογιστή. Από εκείνη την ώρα, κάθε 10 λεπτά, πετάγεται και με ρωτάει τι ώρα είναι, και ξανακοιμάται.

Την επόμενη φορά θα της πω ότι είναι δωδεκάμιση.
}:-)

It's never too early

Πού μας έχει φέρει το Ποτέ Δεν Είναι Αργά;

Το έχετε αναλογιστεί ποτέ;

Έχουμε εκφυλίσει τις πραγματικές μας επιθυμίες και τις έχουμε αντικαταστήσει με άλλες, εικονικές επιθυμίες, που μας προβάλλουν. Γιατί; Επειδή μπορούμε. Επειδή πάντα μπορούμε μετά να κατασταλάξουμε στο κάτι άλλο. Ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξουμε τη δουλειά μας, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά, να αλλάξουμε το σπίτι μας, να επισκεύασουμε το αμάξι μας, να ανακαλύψουμε πως τελικά η θρησκεία μας καλύπτει. Whatever.

Είναι όμως έτσι;

Γιατί να σκεφτούμε έτσι και να μην πούμε πως Ποτέ Δεν Είναι Νωρίς.

Και να αρχίσουμε να διεκδικούμε περισσότερα για εμάς. Να είμαστε πιο απαιτητικοί από τους εαυτούς μας και να προσφέρουμε (πρώτα σε μας, μετά στους άλλους) το 100% μας; Όχι αυτό που θα μπορούσαμε να ήμασταν αν κάναμε αυτή τη δίαιτα, αν είχαμε ψάξει για την άλλη δουλειά που πάντα λέγαμε ότι βρίσκαμε, αν κάναμε στη ζωή μας τις αλλαγές που λέγαμε πως πάντα θέλαμε να κάνουμε, αλλά πάντα αναβάλλαμε;

Ποτέ δεν είναι νωρίς να πάρουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά. Ποτέ δεν είναι νωρίς να αρχίσουμε να αλλάζουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο. Ποτέ δεν είναι νωρίς να αφήσουμε το βόλεμα και την ασφάλεια των κεκτημένων μας και να γίνουμε πιο ευτυχισμένοι και δραστήριοι ανακαλύπτοντας τι κρύβεται πέρα από τη νοητή γραμμή του τι μπορούμε να κάνουμε αλλά ποτέ δεν κάναμε.

Αλλάξτε:

• τη στάση του σώματός σας όταν κάθεστε στη δουλειά για να μην πάθετε σκολίωση.
• τη διατροφή σας για να ζήσετε περισσότερο και καλύτερα.
• τη σχέση σας, αν βρίσκετε πως διαρκώς είστε σε μια κατάσταση stand-by.
• τη δουλειά σας, αν δε σας κάνει ευτυχισμένο ή αν ξέρετε πως ποτέ δεν πρόκειται να φτάσετε εκεί που θέλετε γιατί προηγούνται άλλοι 10 πριν από εσάς για την προαγωγή.

You get the point.
Now get the fuck out of here and change yourself.

Γιατί να πουλήσετε σπίτι με μεσίτη

Ντριν ντριν. *

- Παρακαλώ;
- Ο κύριος Αναγνωστόπουλος;
- Μάλιστα.
- Έχετε ένα σπίτι 98 τετραγωνικών που πουλάτε;
- Μάλιστα.
- Του '78;
- Μάλιστα.
- Δύο υπνοδωμάτια και αποθήκη;
- Μάλιστα!
- Είμαι η κα Ζαβαρακατρανέμια. Μιλήσατε την προηγούμενη βδομάδα με τη μητέρα μου. Θα ήθελα να το αγοράσω.
- Είναι στις 140.000 ευρώ.
- Ναι, αλλά εγώ θα ήθελα να το αγοράσω 120.000.
- Έχουμε ένα μικρό πρόβλημα, εγώ δεν θέλω να το πουλήσω 120.000.
- Μα γιατί; Είναι πολλά λεφτά.
- Δεν είναι όσα ζητάω.
- Να το συζητήσουμε απο κοντά;
- Δεν έχουμε κάτι να συζητήσουμε αν δεν έχετε 140.000. Όσο και να το συζητήσουμε, τα 120 που έχετε δε θα γίνουν 140 που θέλω. Και τα 140 που θέλω δε θα γίνουν 120 που δίνετε.
- Γιατί είστε αρνητικός;
- Δεν είμαι αρνητικός. Είμαι θετικός υπό τις καταλληλες προϋποθέσεις;
- Ποιές είναι αυτές;
- Αν μου δώσετε 140.000 λόγους να γίνω θετικός, θα γίνω.
- Σας δίνω 120.000 λόγους.
- Δεν είναι αρκετοί.
- Θα κρατήσετε το κινητό μου για να το σκεφτείτε τουλάχιστον και να με πάρετε εσείς όποτε θέλετε;
- Ακούστε με, κυρία Ζαβαρακατρανέμια. Κάθε μέρα υπάρχει κάποιος που με παίρνει και μου προσφέρει 120, 125, 130. Ο τελευταίος πρόσφερε 132. Δεν το δίνω τόσα. Αν σας άρεσε το σπίτι, η τιμή του είναι 140.
- Εντάξει, αλλά αν αποφασίσετε να το ρίξετε, θα μου το δώσετε με 120;
- Κυρία Ζαβαρακατρανέμια, μάλλον έχετε πολύ ελεύθερο χρόνο στα χέρια σας και κάτι δεν καταλάβατε. Αν έχω προσφορές στα 132, 130 και 125, γιατί να το δώσω σε εσάς με 120;
- Εγώ θα σας τα δώσω μετρητά, όχι με δάνειο.
- Και τι επιχείρημα είναι αυτό κυρία Ζαβαρακατρανέμια; Το ότι θα αργήσω ένα μήνα να πάρω τα λεφτά και θα είναι στην τράπεζα είναι το πρόβλημα; Το ότι θα χάσω τους τόκους ενός μήνα, ήτοι 200 ευρώ;
- Ε ποτέ δεν ξέρετε, μπορεί και να μην τα πάρετε ποτέ.
- Καλό σας βράδυ κυρία Ζαβαρακατρανέμια.





* Συγκεκριμένα, το κινητό μου δεν κάνει ντριν ντριν αλλά κάνει τον ήχο που κάνουν τα τηλέφωνα της CTU στη σειρά 24. Όσοι την είδαν ξέρουν.

Chinese

Καθόμαστε σε ταβαρνείο και τσιμπάμε. Δεν τρώμε. Τσιμπάμε. Λίγη πανσέτα, λίγη μπριζόλα, λίγη μακεδονική σαλάτα (νέο φρούτο για το δικό μου μανάβικο τουλάχιστον).

Χαχαχά χουχουχού.

Εμφανίζεται Κινέζος μικροπωλητής με ένα τεράστιο δίσκο γεμάτο πράγματα. Κούκλες, σκυλάκια, φακούς, μπαταρίες, μαγνητάκια, τηλεκοντρόλ, φορτιστές.

Με βλέπει και μένει. Πλησιάζει στο τραπέζι και κάνει "Ωραίο. Καλό. Όμορφο. Καλό."

Τόσες κοπέλες τριγύρω, εμένα βρήκε. Wtf?

Spam

Για πρώτη φορά σήμερα με έπιασε γυναίκα και είπε "είσαι γυμνασμένος". Όχι πρώτη φορά αυτό το μήνα ή αυτό το χρόνο. Πρώτη φορά ever.

Για να το γιορτάσω έφαγα μια πίτσα. Ξυλόφουρνο, όχι μαλακίες.

Έχω πάρει 3-4 εκλογοspam τον τελευταίο μήνα, αλλά σήμερα για πρώτη φορά πήρα spam για να υποστηρίξω έναν τραγουδιστή. Ένα ολίγον ανορθόγραφο και ασύντακτο email μου ζητούσε να δημοσιεύσω στο σάιτ μου ότι πληροφορίες θέλω για έναν Σαράντη Κρεμμιζάκη. Δεν κατάλαβα αν έπρεπε και να τον ψηφίσω σε κάνα τηλεπαιχνίδι και δε σκοπεύω να μάθω.

Μια που είμαι στο θέμα, και μια που δύσκολο το αφήνει κανείς το consultingιλίκι, να ξέρετε όσοι στέλνετε newsletter πως άμα δε μου έχετε εμφανέστατο λινκ μέσα σε κάθε email σας για το πώς διαγράφομαι από τη λίστα σας, πατάω μια φορά ένα Report Spam (έγω κι άλλοι 2-3) και μετά δεν λαμβάνουν το email σας άλλοι 100. Έτσι είναι το collaborative anti spam filtering.

The Wikipedia Phenomenon

Την έχω καταβρεί με τη Wikipedia. Κάθε μέρα όλο και θα διαβάσω 5-6 αρθράκια.

Με ανησυχεί όμως πως η πληροφορία δεν αντικαθιστά την παιδεία. Και χωρίς παιδεία τι σκατά εγκυκλο-παίδεια θα χρησιμοποιήσουμε;

Τι να το κάνεις να μάθεις και να δεις για το κάθε σταφύλι αν δε μπορείς να εκτιμήσεις το κρασί; Να δεις τα έργα του El Greco αν δεν κατανοήσεις την ιστορία του; Να δεις φωτογραφίες της Βαρκελώνης αν δεν έχεις την επιθυμία να περπατήσεις στα πλακόστρατα σοκάκια της.

Παιδεία ε; Μπα, απεργία. Και μετά καταλήψεις. Και μετά εκλογές.