Froggy on E

Το βατραχοκόριτσο ήρθε στην Αθήνα για να πάει στα βαφτίσια μιας φίλης. Του μωρού μιας φίλης τέλος πάντων.

Πήρε το νυχτερινό τραίνο και έφτασε στο σταθμό Λαρίσης στις 6.30. Εφτά η ώρα ήταν στο σπίτι μου.

Την είχα προειδοποιήσει:

- Τέτοια ώρα που θα έρθεις, μην περιμένεις να ξυπνήσω. Για ύπνο θα πέσουμε!
- Ναι, ναι, Γιωργάκη μου.

Τα υποκοριστικά μου τη δίνουν, όσο τρυφερά κι αν είναι, αλλά δεν είπα τίποτα.

Της άνοιξα και με το που μπήκε άρχισε:

- Τι καταπληκτικός τρόπος να ταξιδεύεις. Έτσι θα έρχομαι από εδώ και πέρα. Το τραίνο μύριζε πλαστικίλα. Ολοκαίνουριο μιλάμε. Ντάξει, δεν παίζει, θα έρχομαι συχνότερα.

Δεν ήταν το τι έλεγε ή το πόσα έλεγε. Ήταν η ταχύτητα και ο ενθουσιασμός με τα οποία τα έλεγε. Στις 7 το πρωί.

Την πέφτουμε για ύπνο και συνεχίζει το παραληρήμά της:

- Ξύπνημα και μπάνιο στις 10, Κομμωτήριο στις 11, Εκκλησία στη 1. Καλά σου είπα τι γαμάτα που πέρασα χτες;

Δύο ώρες μετά, το νευρικό μου σύστημα είχε ταραχτεί τόσο που δεν ήθελα πλέον να κοιμηθώ.

Ξύπνησα στις 9 και κάθομαι στον υπολογιστή. Από εκείνη την ώρα, κάθε 10 λεπτά, πετάγεται και με ρωτάει τι ώρα είναι, και ξανακοιμάται.

Την επόμενη φορά θα της πω ότι είναι δωδεκάμιση.
}:-)