Και τα δύο αυτά έχουν απειροελάχιστες εξαιρέσεις, πολύ πολύ αμελητέες και τόσο αραιές μεταξύ τους που ούτε καν είναι άξιες αναφορές.
Χθες όμως έδωσα σε ένα γενειαφόρο παππού που πουλούσε χαρτομάντηλα στο φανάρι κοντά στο σταθμό της Καλλιθέας. Του είχα δώσει και πριν μια βδομάδα. Τελευταία φορά που έδωσα σε κάποιον ήταν μετά από
Και τις δύο αυτές φορές παρατήρησα το εξής:
Όντας το πρώτο αμάξι στη σειρά και ανοίγοντας απλά το παράθυρό μου για να του δώσω κάτι, είδα πώς το 2ο, 3ο και 4ο αμάξι στη σειρά επίσης έβγαλαν και του έδωσαν.
Δίνοντας όταν είσαι πρώτος, ο δεύτερος θα δυσκολευτεί να είναι αυτός που θα πάει κόντρα στο ρεύμα. Και αν δεν έχει σοβαρούς λόγους να μην δώσει, τότε δίνει. Και πάει σερί.
Αν λοιπόν βρεθείτε ποτέ πρώτοι σε φανάρι, ακόμα κι αν δεν έχετε ψιλά, απλώστε το χέρι και δώστε ακόμα κι ένα κουμπί (όπως κάναμε πιτσιρίκια που πετούσαμε κουμπιά και οτιδήποτε μεταλικό στο "ταμείο" του λεωφορείου). Οι επόμενοι δεν ξέρουν τι δώσατε και ο ζητιάνος της γειτονιάς σας θα εξασφαλίσει τουλάχιστον μια τυρόπιτα.
Αν τώρα του δώσετε ένα κουμπί και αυτός σας βρίσει, τουλάχιστον του εξασφαλίσατε ένα κουμπί.
Αλλά φαντάζομαι πως οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πιάσει το ότι "αν το πρώτο αμάξι δώσει, θα δώσουν και τα υπόλοιπα".
Τα καλύτερα...
4 σχόλια:
Εδώ βλέπεις σπάνια ζητιάνους με την ελληνική έννοια, αλλά πιο συχνά μουσικούς του δρόμου - ή του τραμ. Αν είμαι σε καλή διάθεση ή η μουσική τους μου φτιάξει την διάθεση, θα δώσω κάτι, το πολύ 3 ευρώ.
Στους τζάνκις δίνω κουπόνια του σουπερμάρκετ (όχι λεφτά) ελπίζοντας ότι θα πάρουν κάτι να φάνε, στους πανκς, που την στήνουν κυρίως έξω από τα σουπερμάρκετ, δίνω μόνο όταν βγαίνω έχοντας ψωνίσει κάτι ψωμοειδές ή σκυλοτροφές για τα σκυλιά τους, γιατί αν τους δώσεις ψιλά θα τα πάρουν μπύρες...
πάντως όταν έρχομαι ελλάδα με πιάνει σοκ γιατί οι "δικοί" μας ζητιάνοι είανι σκέτη αποθλίωση, ειδικά τα παιδιά των φαναριών.
1ον, διαβασα οτι εδωσες και χαμογελασα μεχρι ταυτια.
Μετα διαβασα οτι ξαναεδωσες και ετοιμαζομουν να σου κανω καζουρα περι κριστμας σπιριτ οταν ειδα το ονομα μου και ξεκαρδιστηκα.
δεν την θυμαμαι την φαση but it sounds like me...
(αληθεια πως κανετε το σβυσιμο αυτο? θελω και γω!)
Μουλειψες σκατοπαιδο!
βας, ενα σχολιο που εκανες μου θυμισε κατι που μου ειπαν στην Αγγλια οταν εδινα λεφτα
"θα τα πιει, μην δωσεις."
και εκμεταλλευομαι την φιλια μου με τον Γιωργο να αναπτυξω εδω το ερωτημα μου, μπας και μπορεσεις εσυ να μου το λυσεις, χωρις παρεξηγηση...
Ωραια, τα πινει, τα σνιφαρει...whatever.
οταν δινεις κατι παυει να ειναι δικο σου, και ειναι πλεον στην ευθυνη του αλλου.
δεν δινεις κατι υπο ορους right?
αλλιως δεν ειναι δωσιμο, ειναι παζαρι/συμφωνια.
Λυπηρο αν παει να τα πιει, η τα σουταρει, αλλα δνε μπορεις να τον παρεις τον αλλον απο πισω να δεις τι θα τα κανει, και η σκεψη να μην δωσω για να μην τα "σκορπισει" δεν ειναι ουτε πολυ θετικη απεναντι στον αλλον, σαν να περιμενεις τα χειροτερα νο?
Σταματαω γιατι ο Γιωργος θα παθει κριση και με το θεμα αλλα και με το σεντονι.
Λίλι εγώ το βλέπω ως εξής. Μου ζητάει ελεημοσύνη, οκ; Ελεημοσύνη είναι, στην δικό μου μυαλό, να κάνεις ένα καλό, όχι απαραιτήτως σε χρηματική μορφή.
Δεν θέλω την ελεημοσύνη μου να την σπαταλήσω, θέλω να πιάσει τόπο. Όχι να την τσεπώσει ο ντίλερ, ούτε να προκαλέσω προβλήματα με μεθυσμένα πανκιά. Δεν τους κάνω κανένα καλό να τους δώσω να πάρουν μπύρες και να τα βλέπω μετά απλωμένα στα παγκάκια και να λέω στον εαυτό μου κοίτα, εσύ το χρηματοδότησες αυτό.
Δέστο κι αλλιώς, πώς όταν κάνουμε δωρεά σε κάποιον οργανισμό έχουμε την απαίτηση να χειριστούν σωστά αυτούς τους πόρους; Όταν απαιτούμε να κάνουν προγράμματα ανάπτυξης ώστε ο τάδε λαός να μπορεί μετά να θρέψει τα παιδιά του με δικά του μέσα.
Έτσι κάπως κι εδώ. Δεν θέλω αυτό που δίνω να πάει χαμένο. Τώρα θα μου πεις για τα δύο ευρώ; Βάλε κάθε μέρα από δύο ευρώ... σημασία έχει όμως πιο πολύ το να σε πιάνουν μαλάκα...
Αν είναι έτσι, ε, προτιμάω πραγματικά να τα ξοδέψω- σκορπίσω- πετάξω εγώ κι όχι κάποιος άλλος.
Βλέπω ότι πολύς κόσμος δίνει απλά για να δώσει, να ξεφορτωθεί την ντοπή του έχειν μπροστά σε έναν ζητιάνο που δεν έχει τίποτα... στην ουσία μόνο για να απαλύνει τις τύψεις του και να νιώσει ωραία που "έδωσε" κάτι.
Υπάρχει και η ελληνική νοοτροπία του "κουβαρντά". Δλδ δίνε αλόγιστα, απλά για να δώσεις. Γιατί το να σκορπάς λεφτά είναι είδος διασκέδασης.
Αν δώσεις π.χ. ψιλά στα παιδάκια των φαναριών τί γίνεται; Νομίζεις ότι τους κάνεις καλό; Όχι βέβαια, τα βάζουν στην τσέπη τους οι συμμορίες που τα εκμεταλλέυονται και τα στήνουν στα φανάρια. Για αυτό λένε εκεί καλύτερα να δίνεις ένα σάντουιτς, ένα κρουασάν, κάτι να φάνε ή το καλοκαίρι να πιούνε, που ξεροσταλιάζουν μέσα στον καύσωνα πουλώντας κατά τα άλλα παγωμένα νερά...
Ουφ, πολύ ληπητερή ιστορία, δεν αντέχω να τα βλέπω όταν έρχομαι...
Ίσως απλά να έχω τα λεφτά σε μεγάλη εκτίμηση, δεν ξέρω...
Βλέπω ότι πολύς κόσμος δίνει απλά για να δώσει, να ξεφορτωθεί την ντοπή του έχειν μπροστά σε έναν ζητιάνο που δεν έχει τίποτα... στην ουσία μόνο για να απαλύνει τις τύψεις του και να νιώσει ωραία που "έδωσε" κάτι.
Υπάρχει και η ελληνική νοοτροπία του "κουβαρντά". Δλδ δίνε αλόγιστα, απλά για να δώσεις. Γιατί το να σκορπάς λεφτά είναι είδος διασκέδασης.
Εδω νιωθω οτι ερμηνευεις-και οχι πολυ θετικα.
Αναγκαστικα νιωθω οτι πρπει να δικαιολογησω την αλλη πλευρα αν και εχω γραψει σχετικο ποστ πριν καιρο.
Πιθανον να εχεις δικιο, πιθανον να ντρεπομαι που ανθρωποι διπλα μου πεινανε η ζουνε στον δρομο.
Ομως θεωρω οτι τα χρηματα μου ειναι χρηματα μου μεχρι την στιγμη που τα βαζω στο χερι του αλλου.
Η ευθυνη μου, το control μου σταματα εκει.
ο αλλος δεν ειναι παιδι.
Φτωχος ειναι.
Οσο για τα πιτσιρικια, ειναι προτιμοτερο να τα ακρωτηριασουν η να φανε το ξυλο της αρκουδας που δεν φερανε λεφτα?
Που σταματαει το control μας ρε βας?
Στο χερι που μπαινει στο ποσρτοφολι, και βγαζει ενα κερμα.
Η που δεν κανει τιποτα.
Ως εκει.
Δημοσίευση σχολίου