Maskara?

So there I am, στην πλατεία του Ψυρρή, να προσπαθώ να πείσω έναν μαλλιά και ένα λιγότερο μαλλιά να μου μάθουν πώς κάνουν ένα κόλπο με μια γυάλινη σφαίρα. Προφανώς, όπως και πολλά ταχυδαχτυλουργικά κόλπα, αυτό σημαίνει πως πρέπει να ξέρει το μυστικό, μετά να αφιερώσεις άπειρες ώρες εξάσκησης στο μάθεις να κάνεις το κόλπο και μετά άλλες τόσες για να το κάνεις με φυσικότητα.

Και -φυσικά- εμένα με ενδιέφερε να μάθω μόνο το μαγικό, να καταλάβω πώς γίνεται η πουστιά, να προσπαθήσω να το κάνω και να αποτύχω και μετά να πω ρε τον πούστη, πρέπει να έχει πολύ ελεύθερο χρόνο στα χέρια του αυτός.

Και αφού λοιπόν οι δύο σχετικά καλοί γυαλοσφαιροκολπίστες δε μου δείχνουν το κόλπο, τους παρατάω και αρχίζω να μιλάω για λίγο με τη μοναδική γυναίκα του γκρουπ. Μία η οποία μάλλον κρύβει τα φυσικά χαρακτηριστικά της φορώντας χαϊμαλιά, χώνει τα μαλλιά της κάτω από μια χοντρή κορδέλα και γενικά θυμίζει ένα μοντέρνο χίππυ.

Έρχεται λοιπόν ο Στάθης, ο οποίος χαζεύει λίγο τους τύπους με τις σφαίρες, κι έρχεται να μιλήσει στην κοπέλα για να ρωτήσει πως το κάνουν. Είναι καλός, καλύτερος από μένα και εκείνη του ανοίγεται πιο εύκολα.

Παρατηρώ το Στάθη, ο οποίος καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να φύγω αλλά ούτε και να του κάνω χαλάστρα, ο οποίος πολύ άνετα παίρνει το τηλέφωνο της κοπέλας και μετά φεύγει. Κι εκείνος μόνος κι εγώ.

Τον πιάνω καθώς φεύγει και μου λέει ότι ήθελε να μου μιλήσει.

Έτσι γνωριστήκαμε.

Τη δεύτερη φορά που τον είδα, ήταν στο σπίτι του. Μένει στην Καλλιθέα και είπαμε να βγούμε καμιά φορά. Η καμια φορά άργησε περίπου ενάμισι μήνα λόγω γιορτών, σχέσεων, blogs και άλλων ασήμαντων πραγμάτων.

Τώρα λοιπόν πέρασα να τον πάρω, αλλα είχε το κινητό του κλειστό οπότε του χτύπησα και μου είπε να ανέβω γιατί ακόμα ετοιμάζεται.

Ανεβαίνω, βλέπω ένα γαμώ τις γκαρσονιερίτσες, όλη με ξύλινο πάτωμα και ενιαίο χώρο, προσεγμένο και καθαρό. Περίμενε, έρχομαι, μου φωνάζει από το μπάνιο, οπότε μπαίνω και περιμένω χαζεύοντας το χώρο: Κρεβάτι, κομοδίνο, τραπεζάκι, ντουλάπα.

Ο Στάθης σε διάφορες φωτογραφίες κολλημένες στην ντουλάπα του. Κρίνοντας από τον ελέφαντα σε μία από αυτές, και την καμήλα σε μια άλλη, θα έλεγα πως ο Στάθης έχει ταξιδέψει αρκετά και στο εξωτερικό.

- Άντε ρε μαλάκα, τι κάνεις τόση ώρα;
- Βάφομαι ρε, τελειώνω.

Νομίζοντας ότι μάλλον μου κάνει πλάκα, αν και τα περίμενα όλα από αυτόν τον τυπο, μένω με το στόμα ανοιχτό όταν χάζεψα από την ορθάνοιχτη πόρτα ένα Στάθη να βάφεται.

- Λίγο από αυτό λέει για να μη φαίνονται τα σημάδια στη μύτη, λίγο για να φαίνεται ίδιο χρώμα το δέρμα μου, λίγο για να φαίνομαι μαυρισμένος, λίγο μάσκαρα για να αναδείξω τα μάτια μου, λίγο ζελέ στο μαλλί και είμαστε έτοιμοι. Δε θα το κάνεις θέμα, έτσι;
- Στάθη, το μαστιγώνεις το δελφίνι;
- Τι εννοείς;
- Το μελώνεις το μελομάκαρονο ρε παιδί μου;
- Ε;
- Ρε παιδί μου, μήπως είσαι λίγο φούστης;
- Όχι ρε μαλάκα, τι λες τώρα;

Σταματάω να μιλάω και κοιτάω δεξιά-αριστερά νευρικά.

- Γιώργο, τι έπαθες;
- Περιμένω.
- Τι πράγμα;
- Να πεταχτεί κάποιος μέσα από τον τοίχο και να μου πει ότι είμαι στην Candid Camera.
- Μαλάκα τι λες τώρα. Ρε, εφόσον πάμε για γκόμενες απλά χρησιμοποιώ ότι χρησιμοποιούν αυτές. Άμα μια μέτρια γκόμενα μπορεί με αυτά να γίνει καλή, εγώ γιατί να μην κάνω το ίδιο; - Ναι αλλά...
- Αλλά τι ρε; Άλλος βάζει το όριο του στην περιοποίηση στο να πάρει ένα Clearasil για να του φύγουν τα σπυράκια. Άλλος στο βάζει στο να πάρει Axe αντί για Noxema. Εσύ μπορεί να το βάζεις στο ζελέ.

Τον κοιτάω καλά-καλά.
- Εντάξει, όχι εσύ προσωπικά. Εγώ το πάντως το δικό μου όριο το βάζω όπου το βάζουν κι εκείνες. Μόνο τα νύχια μου δε βάφω.

Τον ξανακοιτάω με δυσπιστία.
- Ρε σίγουρα δεν τον παίρνεις; Έστω και λίγο;