Metablogging our way into the new year

Απαιτήσεις.

Γιατί πρέπει να γράψω κάτι; Δεν θυμάμαι να πληρώνομαι γι αυτό που κάνω. Και δε βλέπω καμιά εταιρία να ψάχνει να με βρει για να διαφημιστεί στο blog μου, παρόλο που χωρίς αμφισβήτηση έχω μάλλον την μεγαλύτερη συγκέντρωση από οπαδούς της μεγαλοφυώς ασταθής προσωπικότητάς μου. Δεν τους κάνει μάλλον αυτό το target audience.

Δε γουστάρω, δε γράφω ρε κύριος.

Δε γουστάρω επικαιρότητα. Γιατί να νιώθω μία πίεση να σχολιάσω το θάνατο του Σ_ντ_μ Χ__σσ__ν; (Ποιός θέλει να παίξουμε κρεμάλα;)

Ξεποδαριάστηκα στα ψώνια (αλλά η μπότα μπότα). Αλλά γιατί να γράψω για έλατα και πόνυ στην πλατεία Κοτζιά, λόγω του μοναδικού γεγονότος των Χριστουγέννων;

Έκανα μαλακία με το Ψηστήρι. Γιατί να πω πως ο προηγούμενος μας έκανε μαλακία με την Πολεοδομία και ότι το αποφεύγω ως θέμα;

Γιατί να γράψω άλλη μία ιστορία για το πώς γνώρισα ένα όμορφο κοριτσάκι; Και γιατί να έχω έμπνευσή για τη φετινή Χριστουγεννιάτικη κάρτα;




Οι ευχές είναι gay. Δε σας εύχομαι τίποτα. Πάρτε μια βαθιά ανάσα για να αντέξετε περισσότερα ή βρείτε τ' αρχίδια την ψυχική δύναμη να αλλάξετε.

Πάω να φορέσω το κόκκινο βρακί για την αλλαγή του χρόνου.