Great Expectations

Πήγα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Από μικρό με τραβούσαν οι μάγοι. Κάτι events που κατά καιρούς εμφανίζονται, τσίρκα, ακροβάτες, κινέζοι μουσικοί, ακόμα και χορευτές (αν και νιώθω μια ταύτιση μαζί τους καθότι tanguero-ψώνιο) μπορεί να τα σνομπάρω, αλλά δύσκολα θα μου ξεφύγει παράσταση με "μάγους", ταχυδακτυλουργούς και illusionists.

Πήγα λοιπόν στο Γυάλινο και απογοητεύτηκα. Είδα κάποιους από τους πιο βραβευμένους μάγους του κόσμου, με πρώτες θέσεις σε διάφορους διεθνείς διαγωνισμούς και δεν είδα κανένα κόλπο που να μου πήρε τα μυαλά.

Γιατί;

Όχι γιατί τα παιδιά δεν δουλέψανε σκληρά. Κάποια από αυτά τα κόλπα θέλουν πολλά χρόνια για να τελειοποιηθούν και να φτάσουν σε σημείο να παρουσιαστούν σε ένα μεγάλο και άγνωστο κοινό. Τα παιδιά δώσανε τον καλύτερό τους εαυτό.

Τότε τι έφταιγε;

Ίσως το ότι το έχω ξαναδεί το παραμύθι. Την έχω ξαναδεί την κοπέλα να κόβεται στα δύο, τον μάγο να αποδρά από το κουτί που πυρπολείται, τα ούτε ένα, ούτε δύο αλλά δεκαπέντε περιστέρια που έβγαζε από το πουθενά αυτός ο πούστης ο σχιστομάτης με τα φαρδιά μανίκια.

Κρίνοντας λοιπόν από το μάλλον ατονικό χειροκρότημα (παρόλο που η αίθουσα ήταν γεμάτη), ίσως να μην είμαι μόνος στη διαπίστωσή μου πως έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τους άλλους.

Περιμένουμε πως οι άλλοι θα μας κάνουνε να ξεφύγουμε για λίγο. Θα μας διασκεδάσουν, θα περάσουμε καλά μαζί τους, θα είναι κάτι το μαγικό αυτό που θα ζήσουμε κοντά τους.

(Το πιάσατε το υπονοούμενο πως δεν μιλάω πλέον για την παράσταση, έτσι;)

Αγόρασα το Status την Παρασκευή γιατί ήθελα να δω τη μόδα στα σακάκια (την είδα και δε μ' άρεσε). Είχα να το πάρω νομίζω 3 χρόνια και μη βλέποντας τηλεόραση μάλλον είχα αποσυνδεθεί πολύ από το τι μας πλασάρουν. Είδα λοιπόν μέσα άρθρα που δε με ενδιέφεραν καθόλου μαζί με σελίδες από κάποια glamour parties όπου ήταν κόσμος ο οποίος έδειχνε να χαμογελάει και να περνάει ωραία.

Δεν είμαι τόσο σίγουρος αν πραγματικά περνάνε ωραία ή θα περνούσανε καλύτερα στο σπίτιτους παίζοντας taboo, αλλά δε νομίζω να μπορεί να μου το απαντήσει κάποιος αυτό. Άλλωστε σε αυτά τα επίπεδα το πάρτυ δεν είναι μόνο για διασκέδαση αλλά και για δουλειά. Γνωριμίες είναι αυτές, όπως και να το κάνεις.

Επιστροφή στα δικά μου όμως.

Διαβάζοντας λοιπόν το Status είδα πως είμαι αποσυνδεδεμένος από αυτά που μας πλασάρουν. Και δεν ήξερα αν έπρεπε να νιώσω ξενέρωτος ή χαρούμενος, οπότε απλά το έβαλα στη γωνία, ίσα ίσα για να το ξαναβρώ μετά από κάνα εξάμηνο και να δω το μωρό του μήνα και να χαρώ.

Μήπως είμαστε μίζεροι γιατί έχουμε (= μας δημιουργήσανε) μεγάλες προσδοκίες;

Μας κάνανε να κυνηγάμε το όνειρο όπου όλοι πρέπει να φτάσουμε κάπου και θα είμαστε με κάποιον που έχει κάτι το μοναδικό;

Είτε αυτό είναι ανοιχτόχρωμα μάτια, ωραια φωνή, καλλίγραμο και σφιχτό σώμα, γωνίες στο πρόσωπο, είναι ευαίσθητος αλλά και ρεμάλι, θέλει (ή όχι) να κάνει παιδιά, έχει ωραίο κώλο, είναι γιατρός;

Και μάλιστα να επικροτούμε ο ένας τον άλλο όταν βρει αυτό που όλοι ψάχνουμε, σε σημείο να υποβιβάζουμε όχι μόνο ο ένας τον άλλο αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό που "ανέχεται" να είναι με ένα απλό άνθρωπο;

Ζηταμε από τους "υπεύθυνους", τους opinion leaders, τους image makers, τους σεναριογράφους, τους διευθυντές ειδήσεων, τους εκδότες περιοδικών ολοένα και πιο ενδιαφέροντα και διεγερτικά θέματα.

Μήπως προκαλούμε οι ίδιοι τη δυστυχία μας γιατί ο Μήτσος που ως χτες ήταν μια χαρά παιιδί ξαφνικά φαντάζει τοσοδούλης μπροστά σε αυτά που μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε ο Κίτσος, που στην τελική ντύνεται με πέτσινα και έχει ένα κώλο ροδάκινο;

Μήπως το ότι η χτεσινή "κορίτσι για σπίτι" Ειρηνούλα που για τις ανάγκες του γκομενίζειν έγινε Ρένα "κι από πίσω μπαίνουν τρένα" είναι απλά το πρώτο θύμα στις επάλξεις της θυματοποιήσης γιατί από εκεί που ο Μήτσος ήταν μια χαρά τώρα θέλει να τρώει τη σφαλιάρα της από τον Κίτσο;

Μήπως τελικά οι ξένες επιρροές δεν είναι τόσο αθώες όσο νομίζαμε; Μήπως δεν είμαστε τόσο δυνατοί χαρακτήρες όσο αρχικά πιστεύαμε; Μήπως ο εκάστοτε κωλόγερος που φωνάζει πως η νεολαία διαφθείρεται έβλεπε κάτι που εμείς δεν βλέπαμε μέσα την καύλα μας να κάνουμε παρτούζα με τη Ρένα και τη δίδυμη αδερφή της;

Και όταν την έχεις κάνει τη μαλακία και τα μυαλά σου έχουν παραπάρει αέρα, πώς ξεφουσκώνουν για να βρεις κι εσύ μια Ειρηνούλα να κατασταλάξεις και να είσαι και ευτυχισμένος μαζί της;

Ε;