Είχα κάτι παλιά CD που απλά δεν χωράνε, δεν ταιριάζουν, απλά κάθονται και μαζεύουν σκόνη.
Έλεγα πως πρέπει να βρω κάποιον να του χαρίσω εδώ και καιρό. Και βρήκα κάποιον που ενδιαφερόταν. Και ενώ του τα πακέταρα και τα ξανακοιτούσα, ένα προς ένα, μου έλειψαν.
Έβαλα ένα να το ακούσω. Μετά ένα δεύτερο.
Δεν κατάφερα να τα δώσω. Είναι μέρος του παρελθόντος μου.
Και το προτιμώ κοντά μου, κι ας είναι στην αποθήκη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Είσαι πολύ ευαίσθητο αγόρι τελικά... :P
DWSE KANA CD MPARMPAAA!! *perimenw me anoixta xerakia katw apo to para8yri sou th stigmh pou 8a ta peta3eis*
Δημοσίευση σχολίου