7.5.05

Internet Cafe

Έχω χαθεί. Το ξέρω.

Είναι επειδή αφενός το μπλογκ μου ωριμάζει, δεν θα έχει τόσο τα highlights της καθημερινής ζωή μου. Και αυτό γιατί το σκοπό του τον πέτυχε, ήταν για αρκετό καιρό το ησυχαστήριό μου και ολοκλήρωσε αυτό που ήθελα. Περνάει τώρα σε άλλη φάση.

Αφετέρου, υπάρχει και δεύτερος λόγος, τον οποίο συνειδητοποίησα όταν διάβασα ένα από τα marketing blogs που παρακολουθώ: όταν μιλάς, δεν κάνεις. Και επειδή είναι καιρός να περάσω και στα έργα, άρχισα να κάνω.

Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να σταματήσω να δουλεύω από το σπίτι. Όχι γιατί δεν αποδίδει, αλλά γιατί δεν είναι κοινωνικό. Δεν έχεις τον κολλητό να πεις μια μαλακία, δεν τρως την πίκρα της κίνησης για να παραπονεθείς μετά, δεν έχεις την υποχρέωση να είσαι κάπου όπου το κρεβάτι σου απέχει πάνω από 3 μέτρα από το γραφείο σου.

Γι αυτό αποφάσισα να ξεμυτήσω, να ασχοληθώ με κάτι λίγο πιο κοινωνικό ως επάγγελμα. Αυτό το αποφάσισα πριν μήνες.

Έκτοτε, όλο ιδέες είμαι ο πούστης για το τι επιχειρηματικό βήμα να κάνω μετά, γιατί προς το παρόν είμαι σχετικά μετέωρος με ιντερνετικές δουλειές, ροζ γραμμές (όσοι γουστάρουν, στείλτε να σας πω πού να παίρνετε, να βγάζω και τίποτα), αρθρογραφία και καλή ζωή.

Όμως θέλω να ξεκινήσω κάτι δικό μου. Από το Δεκέμβρη ψάχνω διάφορα concepts αλλά ότι ψάχνω μου μένει μισό. Για μοντέρνο φάγαδικο-delivery δε βρήκα συνέταιρο με εμπειρία στο φαγητό. Για το ιντερνετικό μεσιτικό που ήθελα, αυτοί που βρήκα δεν πήραν άδεια από τα κεντρικά τους να κάνουν αυτό που λέγαμε. Για καντίνα δε νομίζω ότι θα μπορούσα να την επιβλέπω εύκολα, οπότε το ξεχνάμε (γελάτε ε; έχει φράγκα η καντίνα ρε!). Για ένα miniature park (μινιατούρες μνημείων της Ελλάδας σε ένα κήπο όπου μπορούν να κάνουν βόλτα οι τουρίστες), το κράτος δε δίνει σημαντική επιδότηση (τι να σου κάνουν τα 9.000 ευρά;). Και για urban paintball, δυστυχώς ήρθα δεύτερος.

Τώρα λοιπόν, η ιδέα της εβδομάδας είναι το Internet Cafe προς ανατολική Αττική, Μεσόγεια, προς Ραφήνες, προς Κορωπία, προς Μαρκόπουλους. Χώρο ψάχνω. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι άμα βρω τον χώρο θα το κάνω κιόλας, είναι άλλα 1002 μαλακιούλες που μπορεί να παίξουν. Να το θυμάστε αυτό αν μετά από 2-3 μήνες δεν το έχω ανοίξει, μη μου λετε "μα, είπες αυτό κι εκείνο".

Το μοντέλο το έχω καλά στο μυαλό μου, δε θα είναι κάτι μεγάλο. Και όταν λέω το "μοντέλο", εννοώ το επιχειρηματικό (εντάξει Αλέξανδρε; δεν εννοώ το μοντέλο του PC που θα βάλω μέσα).

Τέλος πάντων, τώρα ξέρετε γιατί δε γράφω. Δεν μιλάω αλλά κάνω.

Και αν είστε κι εσείς στη φάση που θέλετε να κάνετε κάτι, ή αν ξέρετε από βέσπα (λέγε με Internet Cafe) ή από Μεσόγεια, τότε ρίχτε ένα email να γνωριστούμε. Μην κωλώνετε, είμαστε πρακτικά γνωστοί...

4 σχόλια:

Sakis Rizos είπε...

Επειδή "είμαστε πρακτικά γνωστοί" σου εύχομαι καλή, καλή επιτυχία, Γιώργο!

Your Man είπε...

Από το στόμα σου και στων gamers τ΄αυτί! Ευχαριστώ, Σάκη!

Blogarismenh είπε...

οποιος ψάχνει βρίσκει και όποιος γυρίζει μυρίζει. Οπότε λίαν συντόμος σε βλέπω μπίζνεσμαν.
Καλή επιτυχία και από εμένα.

Που και που να γράφεις όμως, μην το κλείσεις το μπλογκ. Σκέψου δηλαδή πόσα λινκς που οδηγούν σε εσένα θα πρέπει να αλλάξουν....κρίμα δεν είναι;
;-D

Stefanos είπε...

Άκου αδερφέ,εγώ είμαι απο Λαύριο..και όσον αφορά τα ιντερνετ καφέ κλπ ένα θα σου πω.. : ΜΑΚΡΙΑ. Θα χάσεις τα λεφτά σου. Ήδη σε όλα τα Μεσόγεια υπάρχει από ένα τουλάχιστον νετ καφέ. Και ναι πάνε οι πιτσιρικάδες και ξεκωλιάζονται στο παιχνίδι. Αλλά πόλεις σαν και αυτές, δεν μπορούν να στηρίξουν πάνω από 2 πχ τέτοια μαγαζιά. Αραιώνει πολύ ο κόσμος από κάποιο σημείο και πέρα. Στο Λαύριο νομίζω είναι ήδη 3 και μόνο το ένα δουλεύει αν με ενημέρωσαν σωστά οι πρώην μαθητές μου (πορωμένοι counter-ακηδες).
Γενικά η οποιαδήποτε επιχείρηση στα δικά μας μέρη είναι μεγάλο ρίσκο. Γιατί ο κόσμος έχει τη νοοτροπία να συρρέει σε οποιοδήποτε καινούριο μαγαζί ανοίξει στην αρχή, και μετά βαράνε μύγες όλοι μαζι