The Relationship Track

Τα Χριστούγεννα δεν είναι ακριβώς ο τύπος μου. Το καλό είναι ότι επιτέλους έχω το χρόνο να δω φίλους και να βάλω σε μια τάξη το σπίτι. Το κακό είναι όλα τα υπόλοιπα. Εκτός από τα μελομακάρονα φυσικά.

Δέχτηκα παράπονα για το ότι έχω παρατήσει το blog και επειδή κάποια εξ 'αυτών έγιναν από σημαντικούς ανθρώπους, είπα ότι πριν περάσει η χρονιά, θα ξαναγράψω κάτι.

Here it is λοιπόν.

Δεν είναι κάτι βαθυστόχαστο. Δεν είναι καν χριστουγεννιάτικο. Είναι όμως κάτι που είδα πριν από λίγο σε μια σειρούλα που μου προτείνανε.

Μια κοπέλα αποφεύγει να κάνει "booty-call-related" πράγματα (ελεύθερη μετάφραση: τσούλικα πράγματα) γιατί θέλει κάποιον τύπο να την δει σοβαρά σαν σχέση. Και αντί να κάνει αυτά που πραγματικά θέλει και ποθεί, όπως το να του κάτσει και να περάσουν και οι δύο πανέμορφα, κάθεται και τον ακούει, του μαγειρεύει κλπ.

Αγάπη μου, ότι κι αν του κάνεις, αν αυτός θέλει μόνο και μόνο να σε πηδήξει, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τον ξενερώσεις και να χάσεις και το πήδημα. Και μαζί και το χρόνο σου.

Καλή χρονιά, y' all.

1.1.11

Ο αριθμός 1 συμβολίζει την αρχή. Always has, always will.



Χτες, Πρωτοχρονιά, ήμουν με αγαπημένα πρόσωπα, όπως έπρεπε να είναι. Φίλους παλιούς που συνεχίζω να αγαπώ και να βλέπω ακόμα, αν και σπανιότερα.

Το σύνθημα της βραδιάς ήταν Save the date καθώς οι μισοί μας ανακοίνωσαν ότι παντρεύονται το καλοκαίρι. Οι άλλοι μισοί χάρηκαν και μάλλον ένιωσαν περίεργα.

Και σήμερα τι; Σήμερα θα πάω σε μια γιορτή της άλλης μου παρέας. Από αυτές που παλιά κανονίζαμε όλοι μαζί σε μαγαζί που συνήθως είχαμε πρώτα κάνει στέκι. Αυτή τη φορά απλά έλαβα ένα μήνυμα στο facebook για το πού θα ήταν το πάρτυ και έπρεπε να ψάξω το μαγαζί στο χάρτη. Έπρεπε να ήμουν ήδη εκεί, αλλά ακόμα είμαι βουτηγμένος στα όσα θέλω να είναι διαφορετικά.

Αλλά έτσι είναι. Όλα αλλάζουν.

Ψέματα. Το παίρνω πίσω. Δεν αλλάζουν. Εμείς τα αλλάζουμε.

Μια αλλαγή που κάνω και επηρεάζει άλλους, όπως είναι ο χρόνος που περνάω μαζί τους, είναι κάτι που οι άλλοι το βιώνουν διαφορετικό καθώς με βλέπουν λιγότερο. Αλλά δεν άλλαξε μόνο του. Εγώ το άλλαξα.

Και αυτό με φέρνει σε ένα θεματάκι που δε γουστάρω στις γιορτές. Όλοι ξαφνικά είναι τόσο για λίγο. Ντύνονται, αρωματίζονται, φοράνε ένα χαμόγελο και εύχονται τόσο ωραία πράγματα. «Χρόνια πολλά. Καλή χρονιά. Με ευτυχία, υγεία και αγάπη το 2011.»

Όλοι μας γινόμαστε πομποδέκτες ευχών.

Το πρόβλημα μου είναι πως μένουμε εκεί. Στην ευχή. Στη θεωρία. Και τα παίρνω. Η ευχή δεν είναι μόνο ανούσια. Είναι και επικίνδυνη. Μας κάνει να επαναπαυόμαστε στην απραξία.

Γι αυτό ας μην έχουμε μια καλή χρονιά. Ας τη δημιουργήσουμε.