2.7.09

Ιστορία μου, αμαρτίες μου...

Εδώ και ένα χρόνο, σπάνια ένιωθα την ανάγκη να γράψω κάτι προσωπικό στο blog.

Δεν ήταν η έλλειψη χρόνου που συχνά έλεγα στον εαυτό μου ότι φταίει. Ήταν η έλλειψη έμπνευσης για να στηρίξω ένα παλιό μου δημιούργημα που μέσα από τις ιστορίες του προάγει τον γκομενισμό.

Και ίσως να ήταν λάθος μου που προέβαλα τον εαυτό μου ως κάποιο ασύστολο και αχόρταγο γυναικοκατακτητή. Γιατί τελικά όπως κατάλαβα από αυτή τη σχέση, θέλω μία. Μία και καλή.

Σήμερα λοιπόν που χώρισα, ένιωσα ξανά την ανάγκη να γράψω. Να μιλήσω. Να ομολογήσω τις κακοτοπιές, γιατί τα γραπτά μένουν. Θέλω να δημιουργήσω μια γωνία σχεσιακής υστεροφημίας. Γιατί αυτή η ανάμνηση της όμορφης σχέση δεν θέλω με το χρόνο να γίνει σαν μια φραντζόλα από μπαγιάτικο ψωμί, αλλά σαν ένα μπουκάλι από παλιό κρασί.


Πριν ένα χρόνο παρά μια μέρα, γνώρισα μια κοπέλα που απλά μου πήρε τα μυαλά. Πανέμορφη και σεμνή, ήξερε πότε έπρεπε να μιλήσει και πότε να σκεφτεί. Αλλά πάνω απ’ όλα αυτό που μου άρεσε είναι πως ήταν καλό παιδί. Παιδί για σπίτι, άσχετα με το αν εγώ ποτέ ως τότε δεν είχα σκοπό να φτιάξω ένα τέτοιο.

Κολλήσαμε και γίναμε ζευγάρι σε ένα μόνο δίωρο.

Αυτά τα περί έρωτα κεραυνοβόλου δε τα πιστεύω. Δεν ήταν έρωτας κεραυνοβόλος. Εμένα τουλάχιστον μου πήρε κάποιες ώρες, αν και τα τείχη μου, αυτά τα αόρατα απόρθητα τείχη που είχα χτίσει γύρω μου για να μπορώ να μην δεσμεύομαι εύκολα, έπεφταν με ρυθμούς δεν είχα φανταστεί ποτέ.

Όχι επειδή δεν ήταν χτισμένα γερά. Είχαν, άλλωστε, χτιστεί με πολύ κόπο και πείσμα. Ήταν επειδή ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου, ένας μικρός δικός μου Εφιάλτης, υποδείκνυε στον κατακτητή τα τρωτά μου σημεία.

Κάποιες μέρες μετά μου είπε ότι της αρέσει πολύ το blog μου. Το blog λέει μέσα πολλά, οπότε ήταν δύσκολο να καταλάβω ποιά ακριβώς κομμάτια της άρεσαν και ποιες ιστορίες.

Μιλούσε διαρκώς για τα συναισθήματα που της προκαλούσα, κάτι το οποίο εγώ δε μπορούσα να αφομειώσω. Εγώ ήξερα να μιλάω ανέκαθεν με πληροφορίες, με έννοιες, με προγραμματισμό. Εκείνη έβαζε πρώτα πάντα τα συναισθήματα, τα χρώματα, τις εντυπώσεις.



Η σχέση ήταν πολύ όμορφη. Τα λόγια μας ήταν πολύ τρυφερά, από αυτά που λένε όχι οι εραστές, αλλά αυτοί που δείχνουν ότι θέλουν να μείνουν μαζί για πάντα. Κάναμε σχέδια τα οποία πρόδιδαν όχι μόνο έρωτα αλλά και αφοσίωση.

Με ένα τρόπο που μόνο μία (όχι μια) γυναίκα μπορεί να προκαλέσει και κανένας άνδρας δε μπορεί να εξηγήσει, σκεφτόμασταν και οι δύο μεγάλα πράγματα γι αυτή τη σχέση.

Με εξέπλησσα καθημερινά με τις σκέψεις μου, αλλά δεν της τα έλεγα και όλα για να μην πάρει αέρα. Χαιρόμουν όταν από μόνη της μου εξομολογούταν ότι έκανε κι εκείνη παρόμοιες σκέψεις.

Κάπου εδώ όμως υπάρχει ένα κρυφό «αλλά».

Η σχέση απειλούταν συνεχώς από ένα μαύρο σύννεφο. Το σύννεφο αυτό ήταν η δική μου υπερκοινωνικότητα όπως την χαρακτήριζε, η οποία την ενοχλούσε.

Ουκ ολίγες φορές η γυναίκα που επέλεξα να έχω δίπλα μου ένιωθε άβολα όταν έκανα πλάκα με άλλες γυναίκες. Παρόλο που έβλεπε και παραδεχόταν ότι την ίδια πλάκα, αν όχι περισσότερη, έκανα και με άνδρες, αυτό ήταν κάτι που με τον καιρό την τράβηξε μακριά μου.

Χωρίς να της πω τίποτα, άλλαζα διαρκώς παρέες ώστε να μην είμαστε γύρω από τα ίδια άτομα. Έτρεφα κρυφές (πλην όμως φρούδες) ελπίδες πως θα καταλάβαινε πως είναι η μόνη σταθερή αξία στη ζωή μου, η μοναδική γυναίκα που με ενδιαφέρει. Αντ’ αυτού εκείνη εισέπρατε ότι εκείνη ήταν η βάση και υπήρχαν γυναίκες που άλλαζα σαν τα πουκάμισα.


Παρόλο που ανέκαθεν παραδεχόταν ότι είμαι ένας έξυπνος άνδρας, παρόλο που ποτέ δεν έκανα τίποτα μεμπτό (κάτι για το οποίο ποτέ δε μπορούσα να την πείσω), παρόλο που ποτέ δεν της είπα ψέματα, παρόλο που ποτέ δεν υπήρξαν τίποτα ύποπτα τηλεφωνάκια ή μηνυματάκια τα βράδια, εκείνη επέμεινε μέχρι τέλους ότι κάτι κάνω πίσω από την πλάτη της.

Κάπου έπρεπε να είχα υιοθετήσει διαφορετική προσέγγιση. Αντί να προσπαθώ να της δείξω ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας αυτού που επέλεξε για άνδρα της ζωής της όπως με αποκαλούσε, αντί να προσπαθώ να την κάνω να νιώσει κι εκείνη άνετα με τις μπηχτές που έριχνα στην παρέα, ίσως να έπρεπε να είχα επιλέξει άλλο τρόπο να της δώσω να καταλάβει ότι υπάρχει μόνο αυτή για μένα.

Ίσως να έπρεπε να είχα διαλέξει να την έπαιρνα και να ζούσαμε μαζί σε ένα σπίτι λίγο έξω από τη Βαρκελώνη, μακριά από γνωστές καταστάσεις και κοινωικούς κύκλους. Ήταν άλλωστε πάντα μου ένας (ευσεβής;) μου πόθος να είμαι στην παρέα το ήμισυ από εκείνο το ζευγάρι που αποφάσισε να μετακομίσει και που τελικά κανείς δεν έμαθε που πήγανε και πόσο ευτυχισμένοι ζήσανε.

Θα πρέπει να τα ξαναρίξω όλα στη γαμημένη την πεταλούδα. Εκείνη την πεταλούδα από τη θεωρία του χάους, η οποία με ένα πέταγμά της μπορεί να φέρει φουρτούνες, καταιγίδες και τσουνάμι. Γιατί όταν εγώ επέλεγα ένα τρόπο δράσης, τότε βρήκε η πεταλούδα να απλώσει τα φτερά της.

Παρόλο που χτες το βράδυ κάτω από τον έναστρο ουρανό το κορίτσι μου με συγκίνησε αφάνταστα όταν μου είπε ότι θα ήθελε να γυρίσει το ρολόι πίσω και να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή, σήμερα μου είπε ότι δε μπορεί με τίποτα να με εμπιστευτεί και πως της δημιουργώ ανασφάλεια.

Σήμερα λοιπόν νιώθω κι εγώ σαν κάποιος αθώος που αδίκως βρέθηκε ένοχος λόγω πρότερου ανέντιμου βίου.

Και μέσα από την πληγωμένη καρδούλα μου εύχομαι στον αντίδικο και δικαστή μου να είναι καλά, να προσέχει τον εαυτό της και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της.

Κι έτσι μετά από πολύ καιρό, ένιωσα πάλι την ανάγκη να μπλογκάρω για κάτι προσωπικό. Ένιωσα την ανάγκη να δείξω δημοσίως ότι εννοούσα ότι έλεγα. Ότι είμαι κάτι παραπάνω από το ρεμάλι που διαβάζατε. Ότι θα μπορούσα να είμαι με μία. Απλα ίσως όχι τη συγκεκριμένη.

Άλλωστε όταν μας είδα να χάνουμε τη μπάλα της είχα πει ότι θα της γράψω κάτι, για να καταλάβει. Και ίσως κάποια στιγμή να το διαβάσει.

20 σχόλια:

kaltsovrako είπε...

respect, ρε πούστη μου!

να είστε όλοι καλα.

pascal είπε...

Λοιπόν, επειδή είμαι φίλος και επειδή οι φίλοι πρέπει να γίνονται και λίγο μαλάκες, θα σου γράψω τα χειρότερα, έτσι για να γουστάρουμε:

α) Ο έρωτάς σου βρήκε άλλον άντρα της ζωής της, λίγο πριν αφήσει εσένα. Σε κρατούσε ίσως τις τελευταίες μέρες μέχρι να οριστικοποιηθεί με τον άλλον το πράγμα. Το "θα ήθελα να γυρίσει πίσω ο χρόνος" ίσως να σημαίνει "νοιώθω τύψεις που ζαχαρώνω άλλον'

β)ΔΕΝ είναι λόγος για να χωρίσεις το "μου δημιουργείς ανασφάλεια". Ο άλλος είναι σωστός μέχρι αποδείξεως του εναντίου, όχι ένοχος.

γ)Θα τα ξαναβρείτε εκτιμώ. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό πάντως.

Θέλει αρχίδια πάντως για να γράψεις αυτά που έγραψες man.
Βρίσε με όσο θες :)

(α, και "δ", ενδεχομένως να μην ισχύει τίποτα από όλα αυτά)

Your Man είπε...

@kaltsovrako i luv u.

@pascal:

Για το [α] Είπαμε, είμαι έξυπνος, δε φοράω παρωπίδες. Το σκέφτηκα και μόνος μου αλλά σε αυτή την περίπτωση, εκείνη χάνει.

Για το [γ] Πρέπει να θέλουν και οι δύο πλευρές, φίλε Πασκάλ.

Όσο για τ' αρχίδια, συ είπας. :-)

Tsarouchaki είπε...

Φίλε Τζώρτζ, αυτό το δημιούργημα που όντως είχες αφήσει απεριποίητο είναι κάτι που πολλοί από εμάς είχαμε την ανάγκη να το διαβάζουμε. Δε θα ξεχάσω τα βράδια που πρωτοπήγα στο νησί κ με κρατούσε παρέα. Τελικά ένιωσες κ εσύ την ανάγκη να σου κάνει παρέα κ το έδειξες με αυτό το υπέροχό σου άρθρο. Μην το αφησεις ξανά κ για κανέναν γιατί, προσωπικά για'μένα, υπήρξε η αιτία να γνωρίσω κάποιους υπέροχους ανθρώπους, ανάμεσα σε αυτούς κ εσύ. Θα σου θυμίσω απλώς κάτι που ο ίδιος έγραψες καιρό πριν λέγοντας "Σημαντικός ο έρωτας. Οδηγεί τις εξελίξεις. Οι περισσότεροι που δεν είναι ερωτευμένοι σκύβουν πιο πολύ το κεφάλι και κάνουν επιλογές που τον οδηγούν στο ξαναξεχνάνε ότι γερνάνε χωρίς να περνάνε καλά.

Και δεν ήθελα να το κάνω αυτό. Δε γουστάρω να υποδουλωθώ στην κατάσταση που επιτάσσει πως δεν θα περνάω καλά. Θα ακολουθήσω το δικό μου όνειρο".
Και αυτό να κάνεις.

araXne είπε...

oh :(
με στεναχώρεσες :(
*αγκαλίτσες συμπαράστασης*
ομολογώ ότι πολύ μου άρεσε αυτό σου το κείμενο που ήταν ειλικρινές και όχι 'cocky' & δήθεν όπως άλλα παλαιότερα.

pascal λες τις γνωστές ατάκες που λένε κάποιοι "εξυπνάκηδες γνωστοί" όταν κάποιος χωρίσει.
Σε διαβεβαιώνω ότι μπορεί κάποιος/α να χωρίσει επειδή η υπάρχουσα κατάσταση δεν τον καλύπτει ή επειδή δεν τον κάνει να νιώθει όσο καλά θα πρεπε. Και όταν νιώθεις διαρκώς ανασφάλεια, τότε σίγουρα ΔΕΝ νιώθεις καλά. Κατ'εμέ μία σχέση πρέπει να σου δίνει χαρά και δύναμη για να είσαι καλά γενικότερα στη ζωή σου, όχι να σε κατατρώει η αγωνία και το άγχος. Από μία σχέση πρέπει να παίρνεις επιβεβαίωση και να νιώθεις σιγουριά.
Οπότε δε θεωρώ απαραίτητο να έχει βρει κανείς άλλον για να φύγει από αυτη την κατάσταση.

vatraxokoritso είπε...

Αυτή την πεταλούδα, αν την πιάσεις, πες της ότι έχει να φάει κι από μένα πολύ βρομόξυλο.
(καλά, μην ψήνεσαι ότι η ιστορία σας τελείωσε...)

athinovio είπε...

δε σε ξέρω αρκετά ώστε να σε συμβουλεύσω.

Όλα όσα είπαν οι προ-γράψαντες μπορεί να είναι αλήθεια αλλά όλοι ξέρουμε ότι μπορεί και να μην είναι.

Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι η ανασφάλεια πολλές φορές προέρχεται από μέσα μας, άσχετα από τις αφορμές που ίσως δώσει ο σύντροφός μας.

Η εικόνα που δίνεις από το βλογάκι σου είναι όντως "λίγο" επιθετική αλλά επισης φαίνεται ότι είσαι άνθρωπος με κρίση και πολλή ενέργεια. Χρησιμοποίησέ τα.

Άνοιξε τα μάτια σου και δες τι είναι αλήθεια.

DonnaBella είπε...

me sygkinhse to post sou. euxomai na to diavasei k auth syntoma. respect!

sibel είπε...

den exo apopsi. prwth fora mphka apo link se link.
ontws sigkinhtiko auto pou diavasa. kai ontws ypervoliko san logos xwrismou.
poso mallon otan grafeis pos den ipirkse kanena dikaioma typou thlefwnakia, minimatakia, klp. isos sindeetai me dikh ths anasfaleia pou isos esy den mporouses na kalupseis alla opws grafeis kataferes na katalaveis nwritera. mia erotisi exo mono loipon. an thes apantas. otan eipes pos "mas eida na xanoume thn mpala" giati emeines sto "tha grapso kati kapoia stigmh?"

Avocatus είπε...

Και μόνο το γεγονός ότι "εξαφανίστηκες" από το blog έδειχνε ότι είσαι "αλλού", αφού το blog ήταν αφιερωμένο (+/-) στα γκομενικά σου.
Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να νιώσει κανείς ανασφάλεια με την "υπερκοινωνικότητα" του άλλου, μπορεί να νιώσει απειλημένος, με 2 προϋποθέσεις οι οποίες μπορούν να ισχύουν ανεξάρτητα: 1)Έχει ανασφάλεια από μόνος του (δηλ δε νιώθει "αρκετός/η" για τον σύντροφό του), 2) Ο σύντροφός του του δίνει λαβές. Δεδομένου ότι, όπως λες, δεν έδινες λαβές, τότε μάλλον ισχύει το ότι ένιωθε ότι δεν άξιζε αρκετά ώστε να σε "απορροφήσει" από την κοινωνικότητά σου. Όμως η κοινωνική επαφή είναι για σένα ανάγκη, γεγονός το οποίο λογικά δεν μπορούσε να επεξεργαστεί και συναισθηματικά δεν μπορούσε να δεχτεί. Έτσι έμεινε με το λάθος συμπέρασμα ότι είσαι ένοχος λόγω προτέρου ανέντιμου βίου.

Δεν υπάρχει λογική σε αυτό, αλλά, και ας μου επιτραπεί η γενίκευση, οι γυναίκες δεν αντιδρούν με τη λογική.
Δυστυχώς η ανασφάλεια σκοτώνει τη σχέση κρυφά γιατί σπάει τους δεσμούς της σιγά σιγά. Δεν μπορείς να αλλάξεις εσύ επειδή ο άλλος είναι ανασφαλής. Είναι κουραστικό στο τέλος και τελειώνει άσχημα.

Ανώνυμος είπε...

Ρε γαμώτι μου, εχω ζήσει και γω παρόμοια ιστορία.
Πριν πολλα πολλα χρόνια,κόλησα με τον πιο ετσι τύπο της ζωής μου.
Ηταν ο κλασσικος καρδιοκατακτητης,
και ειχε γυρο του μια αυλή απο πρώην γκομενες, και καλες του φίλες.
Εζησα μαζί του την συναρπαστικοτερη σχεση της ζωής μου.
Ποτε δεν μου εδωσε καποιο δικαιωμα να αμφιβαλλω, ποτε μα ποτε,
δεν ειδα κατι ύποπτο,όλα θα μπορούσε να ηταν ιδανικά, αν..
αν εγω δεν ζούσα μεσα στην ανασφάλεια,
αν εγω ημουν σίγουρη για μενα και για αυτόν.
Και μια μερα, ετσι απλα, τον παρατησα, γιατι δεν μπορούσα,
ουτε αντεχα να φτιαχνω σεναρια.
Να σημειώσω εδώ οτι ποτε δεν ζήλεψα,
και ουτε εκανα σκηνές, ή σπασμωδικα πραματα.
Το "αστείο" είναι, πως μετα απο χρόνια,
παντρεμενη εγώ, παντρεμενος κι αυτός (πολλα χρονια μετα απο μενα)
βρεθήκαμε τυχαία, και μου είπε πόσο τον είχα αδικήσει,
και πωςημουν η σχεση της ζωής του,
πως εκανε χρονια να με ξεπερασει,
και τωρα πια ημουν μια γλυκια αναμνηση (καλα, μπορεί και να ηθελε να ξενογαμήσει, θα πει ο κυνικός).
Το θέμα είναι οτιστο μυαλό μου ειχε καταγραφεί ως μουνακιας,
και μια φορα μουνακιας για παντα μουνακιας.
Και ο φόβος μου,ηταν μακρυπρόθεσμος.
Τι θα γινόταν όταν εγω θα ειχα προσκοληθει τόσο πολύ,
οταν εγω δεν θα ημουν τόσο ωραια και ποθητή,
θα κατέληγα και γω στην γνωστή "αυλη";
Σορυ για την γλώσσα που χρησιμοποιώ.
Λυπάμαι για σένα,
Λυπάμαι και για μένα.

Zero Design είπε...

File George... Eisai san kai emena... Mono pou kat eme eisai ligo pio sovaros stin zwh sou... Kserw akrivws pws aisthanese kai to enoo... Alla tha sou pw kati...

To na eisai anoixtos anthrwpos (eksw kardia) kai na dhmiourgeis anasfaleia den einai diko sou provlima... to provlima to exoun oi alloi... Mhn upovivazeis pragmata pou tha prepe na kanoun oi anthrwpoi outws i allws gia na kalutereuoume san anthrwpoi, mono kai mono gia na aisthanonte kala anthrwpoi pou den mporoun na kseperasoune fovies pou exoun logo parelthontos, empiriwn kai koinwnikou perigirou...

Sunexise na eisai o euatos sou kai kapoia stigmi tha vretheis dipla se enan anthrwpo pou tha to katalavainei auto.. tha to thelei.. tha to sevete kai den tha to fovate giati tha exei to idio "anoixto" mualo me esena...

Gia tin wra omws... epeidi ponas.. kouragio aderfe..

Ανώνυμος είπε...

αχ και βαχ..
έχω βρεθεί στην θέση της και σάς νιώθω και τους δυο.
κι επίσης είμαι με αυτούς που δεν πιστεύουν ότι η ιστορία σας τελείωσε.

Ανώνυμος είπε...

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι το συγκεκριμένο άρθρο ήταν προχειρογραμμένο; Λίγα λαθάκια δηλαδή, τίποτα αξιόλογο αλλά συγκριτικά με παλιότερα άρθρα...
Anyways, δε ξέρω αν τα ξαναβρείς με τη δικιά σου -το εύχομαι- ξέρω όμως ότι χαλάς (χαλάλι της;;;;;;;) λίγο την εικόνα του blog σου.

Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν...

Maria Rafaella είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
dmaniatis είπε...

dude... kouragio! :(

oxirige είπε...

File pistevo oti oi gynaikes ta peiragmata se alles gynaikes stin parea mia xara aformi ta vriskoun. Akoma kai to pos koitas alles tous ftanei. Opote min les oti den edoses aformes, edoses, kai eimai kai aftoptis martyras. Tin epomeni fora pio prosektikos, kalytera na theorei oti den ta pas kala me tis gkomenes para na se vlepei san gynaikokataktiti. (milame gia tin gynaika tis zois sou panta, oxi gia tis alles pou isxyei to antitheto)

I alitheia einai oti exeis ektethei vevaia ligo me to blog sou, alla mporeis na peis oti einai ola tis fantasias sou kai oti etsi tha itheles na eisai... Pou opos kala oloi kseroume einai i alitheia! :)

Ektos an vreis tin super aneti kai asfali gynaika pou na pistevei oti oso megalonei omorfainei kai na min exei kanena complex kai anisyxia. Se tetoia periptosi vevaia afti i gynaika den tha prepei na anikei mono se esena alla se olous mas me tin idia logiki pou kai emas einai adikia na mas xairetai mono mia.

Agonistikous xairetismous!

ARD είπε...

Τζόρτζιο, όταν είσαι με κάποιον, αυτό που σου είπε δεν είναι λόγος να χωρίσεις. Από τη μία τις πειράζει η κοινωνικότητά μας και από την άλλη, αν δεν είμαστε κοινωνικοί, μας αποκαλούν μούχλες. Στο κάτω κάτω, αν δε μπορεί να αντέξει αυτό που πραγματικά είσαι, κρίμα και στο καλό. Όμως ο λόγος που σου είπε δεν είναι ικανή αιτία για χωρισμό.

Alitovios είπε...

Όταν συνοδεύεις μια γυναίκα και παρουσία της φλερτάρεις άλλες γυναίκες τότε είτε είσαι ανώριμος,
είτε απλά κόπανος.

Η αυτοσυγκράτηση είναι μια αρετή την οποία οι γυναίκες εκτιμούν δεόντως. Το λένε και ακαιρεότητα.

Better luck next time

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα, οι γκόμενες δε θέλουν μπλα-μπλα. Αν όντως τη γουστάρεις την αρπάζεις , την κολλάς στον τοίχο αν το προτιμάς και της δείχνεις πόσο τη θέλεις.Δεν γράφεις σε μλογκ και σε κοινή θέα αυτά που θα έπρεπε να της πείς face to face.Έγώ σαν γυναίκα δεν θα το εκτιμούσα.Ξηγήθηκα!