2.4.08

Exploding Head Syndrome

Κοιμάμαι αγκαλιά με το κοριτσάκι. Αν και δεν γνωριζόμαστε πολύ καταφέρνω να κοιμάμαι μια χαρά μαζί της. Μέχρι χτες.

Χωρίς να το καταλάβει, της κλέβω σιγά-σιγά το πάπλωμα όπως συνηθίζω να κάνω στον ύπνο μου.

Ξαφνικά, εκεί που κοιμάται δίπλα μου βγάζει την πιο απόκοσμη κραυγή και τινάζεται όρθια.

Μας πιάσανε! Πετιέμαι από το κρεβάτι, χάνω την ισορροπία μου και πέφτω στο πάτωμα από το ξάφνιασμα. Ευτυχώς το πάπλωμα έκοψε την πτώση μου.

Μέσα στο σκοτάδι, το μοναδικό φως που υπάρχει στην κρεβατοκάμαρα μπαίνει από τις χαραμάδες των παντζουριών. Οι κόρες μας διαστέλλονται (δεν θέλανε και πολύ από την τρομάρα). Το φως μας είναι αρκετό για να κοιταχτούμε και να επιβεβαιώσουμε ότι εγώ είμαι εγώ κι εκείνη είναι εκείνη. Αυτή πάνω, εγώ κάτω.

Πιάνει το κεφάλι της και προσπαθεί να πάρει ανάσα. Εγώ προσπαθώ να κατεβάσω τους παλμούς της καρδιάς μου που έχουν χτυπήσει κόκκινο. Ξανανεβαίνω στο κρεβάτι και ξαναχουχουλιάζω.

Αφού παίρνει λίγες ανάσες, έρχεται πάλι και κουλουριάζεται δίπλα μου.

«Είδες εφιάλτη ή ήταν κόλπο για να πάρεις το πάπλωμα;», τη ρωτάω.

«Εμμμ, τίποτα από τα δύο. Υποφέρω από exploding head syndrome.»

Το μυαλό μου θέλει λίγο να συνέλθει από τον ύπνο και προσπαθώ να ερμηνεύσω αυτές τις λέξεις μία προς μία. Head είναι η πίπα, Explosion είναι έκρηξη.

«Το ξέρω μωρό μου ότι παίρνεις καλές πίπες…» και παίρνω θέση πασάς στα Γιάννενα, βάζοντας δύο μαξιλάρια κάτω από το κεφάλι μου για να τη βλέπω επί τω έργω, έτοιμος να υποφέρω κι εγώ μαζί της από αυτό το σύνδρομο.

Δεν ήξερα πς οι εφιάλτες δημιουργούν τέτοιες ορέξεις, αλλά ποιός είμαι εγώ για να τα βάλω με την επιστήμη;

«Αλήθεια! Υπάρχει! Εκεί που κοιμάμαι ακούω έναν εκκωφαντικό θόρυβο και νομίζω ότι το κεφάλι μου εκρήγνυται. Δεν πονάει, απλά με τρομάζει και αντανακλαστικά πιάνω το κεφάλι μου για να σιγουρευτώ ότι είναι εκεί. Και φωνάζω λίγο.»

Σ’ αυτό το σημείο αρχίζω και τρομάζω εγώ.

«Και το παθαίνεις συχνά αυτό;», τη ρωτάω παίρνοντας την αγκαλιά.

«Ευτυχώς όχι. Πιο πολύ βλέπω εφιάλτες, φωνάζω, παραμιλάω και υπνοβατώ.»

«Α, ψιλοπράγματα δηλαδή.»

Δεν ξέρω αν με άκουσε. Είχε αποκοιμηθεί στο φτερό.

Εγώ δεν μπόρεσα να ξανακλείσω μάτι. Την παρατηρούσα. Κοιμόταν τόσο ήρεμα, σχεδόν χαμογελούσε. Δεν σου πήγαινε στο μυαλό ότι θα μπορούσε άνετα να αντικαταστήσει τη Linda Blair στον Εξορκιστή.

Κι αφού δεν μπορούσα να κοιμηθώ κατέφυγα στη Wikipedia. Μου άρεσε ιδιαίτερα η σημείωση που είχε…

"Note that exploding head syndrome does not involve the head actually exploding."

Πάλι καλά δηλαδή, γιατί ποιός θέλει να καθαρίζει νυχτιάτικα;

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ο επίλογος ήταν όλα τα λεφτά!

phoinix είπε...

και εγώ πες υποφέρω απο το ίδιο σύνδρομο. if you dont give me head θα σκάσω!

Πολύ εκρηκτικό δύδιμο κάνετε.

par...alogos είπε...

xaxaxaxa
Απίστευτος!!!
Να δω την συνέχεια...

Ανώνυμος είπε...

το τσεκαρα η σημειωση ειναι αληθινη...χαχαχα

An-Lu είπε...

Καλά...τι της έκανες πιά της κοπέλας που την κυνηγά στον ύπνο της ;-)

Your Man είπε...

@deadend mind: Όχι, η πίπα ήταν όλα τα λεφτά, αλλά δε μπορούσα να το μπλογκάρω αυτό.

@phoinix: Χαχαχαχα. Ωραίος!

@paralogos: Θα σου στείλω το βίντεο τότε.

@Ανώνυμος: Σοβρακολογούμε ή κυλωτάρουμε;

@an-lu: Δε μπορώ να σου πω. Θα σοκαριστεί η Άριελ.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

αν κυριολεκτούσε η επιστημονική ατάκα, η δική σου τηλεφωνική ατάκα θα ήταν, "τα μυαλά της κόρης σας έχουν πάρει πολύ αέρα"!