Τώρα εμένα προφανώς με ξέρετε, το ότι θεωρώ το κεφάλαιο ως μέσο προόδου (επικίνδυνο μέσο ναι μεν, αλλά οποιαδήποτε πρόοδος μπορεί να πάει either way) παίζει να το έχετε υποπτευθεί.
Έχω βάλει λοιπόν την αγγελία μου, έστειλε το παιδί αυτό ένα email με βιογραφικό, καλό φάνηκε από αυτά που έλεγε, είπε ότι έχει και demo να δείξει, τον έφερα για interview.
Αφού τα είπαμε περί θέσης, εταιρίας, αμοιβής και ότι άλλο λέμε στα πρώτα 15 λεπτά ενός interview, και αφού τον είδα λιγο να δαγκώνεται και να στριφογυρνάει στην καρέκλα του, έβγαλε και το demo...
... το οποίο demo απαρτίζεται από τα εξής βιντεάκια:
- διαφημιστικό κλιπάκι της ΚΝΕ
- συλλαλητήριο του ΚΚΕ
- βιντέακι - ντοκουμένο με αστυνομικές / στρατιωτικές δυνάμεις να κάνουν κάτι που δεν θυμάμαι, πιθανόν να ανοίγουν κεφάλια, να εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο ή κάτι αντίστοιχο που δεν θυμάμαι
- ομιλία Χαρίλαου Φλωράκη για την οποία είχα την απορία αν είναι ακόμα ζωντανός ο Φλωράκης, αλλά κρατήθηκα και δεν ρώτησα
- αποσπάσματα ομιλιών από πολιτικούς άλλων κομμάτων με φράσεις όπως "ΕΚΤΡΩΜΑ" να πετάγονται δίπλα τους ενώ μιλάνε
- συναυλία κάποιου death metal συγκροτήματος (όχι, όχι, ακόμα κι εκεί δε το σώζει γιατί ήταν συναυλία οργανωμένο από τον Οδηγητή)
Το ότι είμαι κομμουνιστής δεν έχει να κάνει με το ότι φοράω Nike, έτσι; Είμαι ελεύθερος να πρεσβεύω ότι θέλω και να φοράω ότι θέλω. Και όσο για το αν μπορώ να φτιάχνω βιντεάκια ελκυστικά ώστε να πιάνω τον παλμό της αγοράς, εγώ γνωρίζω το τι θέλει η αγορά καλύτερα από κάποιον άλλον γιατί εγώ την έχω πολεμήσει την αγορά.
Κρίνοντας λοιπόν πως εγώ θέλω video editor κι όχι πολεμιστή, τον ξεπροβόδισα με το catchphrase Θα σας ειδοποιήσουμε. Που σημαίνει Don't call us, we'll call you.