Ποιός σιδερώνει τη μπέρτα του Superman?

Ένα φιλοσοφικό άρθρο αφιερωμένο σε όσους/ες έχουν σχέση με καθημερινούς υπερ-ηρώες.

-o-

Στο σπίτι της γιαγιάς μου, κάθε έπιπλο είναι από διαφορετικό ξύλο. Η σαλονοτραπεζαρία είναι γεμάτη από τραπέζια, καρέκλες, βιβλιοθήκες σε όλες τις αποχρώσεις του καφέ, από καστανιά μέχρι βέγνκε.

Ο ήχος που κυριαρχεί όταν η τηλεόραση δεν είναι ανοιχτή για να δει η γιαγιά το Χατζηνικολάου (τα λέει αργά, γι αυτό της αρέσει) είναι ο διαρκής χτύπος του δευτερολεπτοδείκτη στο ρολόι τοίχου. Τικ τικ τικ. Ποτέ τικ τοκ. Ο λεπτός αυτός δείκτης ανεβαίνει και κατεβαίνει στο καντράν του ρολογιού κρατώντας τέλειο χρόνο, κι ας είναι φτιαγμένος στη Μαλαισία.

Το προηγούμενο ρολόι από αυτό ήταν ένα ρολόι με κούκο και καμπανάκι, όταν ήμουν μικρός. Το καμπανάκι χτυπούσε κάθε ώρα στις μισές ώρες και ο κούκος έβγαινε στις ολόκληρες. Ανυπόφορο πράγμα μέχρι κάποια στιγμή που ο παππούς και η γιαγιά πήγαν εκδρομή και εγώ άφησα τον κούκο να γυρίσει στη φωλιά του με τη βοήθεια ενός κατσαβιδιού.

Το ρολόι όμως που έχουν τώρα είναι διαφορετικό. Σε αντίθεση με τα άλλα ρολόγια, το καντράν του είναι αντιστραμμένο (στριμμένο το λέει η γιαγιά μου, κατεστραμμένο ο παππούς μου) και οι δείκτες κινούνται αριστερόστροφα.

Το αγόρασα στο μαγαζί που είχε ένας φίλος για αριστερόχειρες. Αυτοί λέει μπορούν να καταλάβουν αμέσως τι ώρα είναι βλέποντας το ρολόι, ενώ οι δεξιόχειρες μπορεί να το κοιτάνε προσπαθώντας να καταλάβουν γιατί δε μπορούν να διαβάσουν την ώρα.

Εμένα όμως μου αρέσει για έναν άλλο λόγο. Η ανάποδη κίνηση των δεικτών του είναι μια διακριτική αλλά επίμονη υπενθύμιση πως ο χρόνος δε γυρνάει πίσω. Για κανέναν. Ούτε για τους υπερ-ήρωες.

-o-

Έχεις φανταστεί ποτέ τον εαυτό του στη θέση της Lois Lane;

Και δεν εννοώ από την άποψη της απίστευτα παρωπιδικής στραβομάρας της που δε μπορεί να καταλάβει ότι ο Clark Kent και ο Superman είναι το ίδιο άτομο.

Φαντάσου πως γίνεται αυτό που θέλουν και οι δύο. Η Lois Lane μαθαίνει πως ο Clark Kent είναι ο Superman και πως κι αυτός την θέλει όσο κι εκείνη.

Παρότι ο γκόμενός της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φλώρος με τα σημερινά πρότυπα καθώς δεν έχει κάποιου είδους βίτσιο, ελάτωμα, πάθος, ή έστω χόμπυ εκτός από το να αποφεύγει τον κρυπτονίτη αλλά δε νομίζω πως υπάρχει κάποιο club γι αυτό.

Έστω λοιπόν πως έχουν και οι δύο έχουν την πρωινή τους δουλειά στην Daily Planet, και το απόγευμα ζούνε τη ζωή τους ως ζευγάρι.

Η Lois κανονίζει ένα ρομαντικό δείπνο με κεριά, όση ώρα ο Superman παίζει κλέφτες κι αστυνόμους στους δρόμους της Metropolis. Το φαγητό είναι ήδη στο πιάτο και κρυώνει, καθώς ο Superman στέλνει ένα SMS στη Lois: Κάποιοι ληστέψανε την Metropolis Bank και δεν υπάρχει κανείς άλλος που να μπορεί να πιάσει τους ληστές. Δε μπορώ σήμερα.

Την επομένη, η Lois κανονίζει να πάνε μια βόλτα στο πάρκο. Ο Superman έρχεται αλλά μετά από μισή ώρα βγάζει το κινητό του, στο οποίο είχε 4 αναπάντητες κλήσεις. Το έχει στο Αθόρυβο για να μην ενοχλήσει τη Lois αλλά "πρέπει" να απαντήσει στον Αρχηγό της Αστυνομίας, ο οποίος μπορεί να μην έκανε ποτέ καλύτερη δουλειά από το Superman, αλλά μπορεί πολύ άνετα να του την πει όταν πιστεύει πως εκείνος δεν κάνει καλά τη δουλειά του.

Η Lois ξέρει πολύ καλά πως ο Superman είναι τρελλά ερωτευμένος μαζί της, αλλά δε μπορεί να μην έχει μια σχέση με το δυνατό προσκοπάκι που προσφέρεται σε κάθε ανάγκη εκτός από τη δική του. Και να του πει τι; Ότι δεν θέλει να είναι μαζί του επειδή αυτός είναι πολύ καλός;

Και ο Superman καταλαβαίνει πως νιώθει η Lois, αλλά του είναι δύσκολο να μην νιώθει πως συμβάλλει στο να κάνει τον κόσμο καλύτερο με πράξεις. Και ξέρει πως το έργο του δεν τελειώνει ποτέ, αλλά ενώ κάνει κάνει σχέδια, πάντα κάτι γίνεται και δε βρίσκει το χρόνο που θέλει να αφιερώσει στη Lois.

-ο-

Είμαστε έτσι δομημένοι ώστε να προασπίζουμε τα δικά μας συμφέροντα πρώτα και όχι των άλλων. Οι φωτεινές εξαιρέσεις αργά ή γρήγορα καταπνίγονται. Viva Darwin.