Και τώρα στηθείτε γιατί θα αρχίσω να παίρνω κώλους.
Μ' αρέσουν οι επιχειρήσεις. Μ' αρέσει αυτό το να κάνουμε κάτι, το ξέρω εκείνον που ξέρει τον τάδε που κάνει αυτό που θες., το ρε μαλάκα πού πας, θα φας τα μούτρα σου. Κάτι σαν τον BMXά που θα φάει τα μούτρα του για να μάθει. Κάτι τέτοιο, αλλά χωρίς το ποδήλατο.
Δεν ξέρω αν είμαι καλό αφεντικό, αλλά μέχρι σήμερα νόμιζα πως ήταν σημαντικό. Δηλαδή σημαντικό για μένα, γιατί για κάποιον σίγουρα θα παίζει κάποιο ρόλο στη ζωή του. Αλλά όχι, μάγκες μου, από σήμερα εγώ σταματάω να πιστεύω. Λέω να γράψω και βιβλίο.
Πώς να πετύχετε στις επιχειρήσεις όντας το καλό αφεντικό, πώς να σας αγαπάει η πεθερά σας και άλλα 12 παραμύθια.Ναι, τις έχω ακούσει τις ιστορίες για τα καλά αφεντικά, με το προσωπικό που τους σέβεται.
Έχω γαλουχηθεί με ιστορίες για το πόσο σημαντικό είναι το HR στην επιχείρηση, αλλά όλα αυτά δε μου λένε τίποτα αυτή τη στιγμή.
Το ποσοστό των καλών υπαλλήλων είναι το ίδιο μικρό με το ποσοστό των καλών αφεντικών. Μικρό και στις δύο περιπτώσεις. Και αν εσένα δε σε νοιάζει να είσαι σωστός απέναντί μου, τότε μάντεψε πόσο χαμηλά στη λίστα προτεραιοτήτων μου θα πέσει το αγάπα (υπ)αλλήλους.
Δε θα βάλω καν σαν παράγοντα το ότι είμαι εντάξει απέναντί σου γιατί δεν έχω καθυστερήσει πληρωμή υπαλλήλου ούτε μια ώρα. Πιο νωρίς τους πληρώνω για να μην το ξεχάσω ή με πάρει ο ύπνος κάνα πρωί. Ούτε το ότι έχετε όλοι ΙΚΑ, λες και έχετε ξαναδει σουβλατζίδικο που ασφαλίζει ας πούμε τους ντιλιβεράδες. Αλλά όχι, εγώ το έκανα.
Ξέρετε όλοι από την πρώτη μέρα ότι στο μαγαζί δεν θα είμαι γιατί απλά δεν είναι η πρώτη μου δουλειά. Αυτό ήταν εξαρχής δεδομένο. Είναι η φιλοσοφία του μαγαζιού. Θα δουλεύετε αυτοεπιβλεπόμενοι. Και παρόλα αυτά γαμιέμαι στα δρομολόγια για να φροντίσω να πηγαίνουν όλα ρολόι.
Και έχετε την αυθάδεια να μου λέτε ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα αν δεν είμαι εκεί;
Τι είπες ρε, μη σε καρυδώσω και σε σταυρώσω στον τοίχο. Τι θέλετε ρε; Babysitter; Είσαστε τριών χρονών και θέλετε κάποιον να σας ξεσκατίζει και να σας πασπαλίζει με ταλκ, που θα μου πείτε να αφήσω τη στημένη μου δουλειά για να τρέξω από πίσω σας; Δε φτάνουν οι 6 ώρες τη μέρα;
Οι οδηγίες είναι απλές. Μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.
Ψήστη, σουβλάκι νόστιμο στα γρήγορα.
Ταμεία, ευγενική εξυπηρέτηση και προσοχή στα ρέστα.
Deliverygirl, γρήγορα και με χαμόγελο.
Και μετά τα αυτονόητα.
Το μαγαζί θα το καθαρίζεις κάθε στιγμή που ο πιο περίεργος πελάτης μπορεί να θεωρήσει ότι είναι βρώμικο. Πλέον δε με νοιάζει αν πέρασε τυφώνας ένα λεπτό πριν μπω στο μαγαζί. Αν σε δω να κάθεσαι έστω και με ένα κόκκο άμμο στο πάτωμα, τη γάμησες.
Να πω ότι είχες δουλειά; Να πω ότι κουράστηκες γιατί έκανες πολλά σήμερα; Να πω ότι δεν πρόλαβες να μπεις στο μαγαζί;
Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Απλά το έχεις ρίξει στο σορολό.
Άσε τις μαλακίες ότι είναι σήμερα αυτό και φταίει η συννεφιά. Σε βλέπω καιρό.
Και κάτι χειρότερο. Σε πληρώνω. Καιρό!
Και ενώ εγώ έχω ρίξει εδώ μέσα λεφτά, ο μόνος που έχει βάλει προς το παρόν στην τσέπη λεφτά είσαι εσύ. Κι εσύ. Κι εσύ. Κι εσύ.
Σου χάλασα τη ζαχαρένια; Θες να με σιχτηρίσεις που σε κάνω να ξεκουνηθείς και να σβήσεις το τσιγαράκι σου; Tough!
Σε νοιάζει καθόλου τι θα πούνε οι άλλοι υπάλληλοι για σένα όταν τους ρωτήσω; Ή τι θα σκεφτώ εγώ που σε βλέπω; Ε; Τα σκέφτηκες;
Ή μήπως σου πέρασε καθόλου από το μυαλό ότι αν εσύ δεν πας καλά τότε η δουλειά δεν πάει καλά;
Και πως αν η δουλειά δεν πάει καλά, τότε οι μαλάκες που ρίχνουν λεφτά στη δουλειά για να στηρίξουν την επιχείρηση, κάποια μέρα που θα τα βάλουν κάτω και θα δούνε πως ο χρόνος τους είναι πιο παραγωγικός σε άλλη δουλειά και θα κλείσουν την επιχείρηση για να βγάζουν λεφτά από το κύριό τους επάγγελμα;
Και το ότι τότε ούτε εσύ θα έχεις δουλειά, ούτε οι άλλοι και θα βρίζετε το κεφάλαιο που είναι τόσο μονοφαγάδικο, το σύστημα που δε δίνει ευκαιρίες και τους εργοδότες που είναι τόσο άκαρδοι.
...
Μάγκες, τελεσίγραφο.
Είχατε την επιλογή να με σέβεστε και δε σας άρεσε. Από εδώ και μπρος θα με φοβάστε.
Κι εσείς τι θέλετε; Σχόλια; Και τι είναι δω; Δημοκρατία;
Τσαρδί μου είναι, και όσοι δε γουσταίρνουν, πάτάνε στο X.
Τα καλύτερα...
