Όχι ρε, δε θα κάνω τίποτα Πρωτοχρονιάτικα.
Θα αφήσω όλα τα clubs και όλες τις πίστες (χιονοδρομικές και μη) στις αρχοντόφατσές σας που θέλετε να πάτε να τα σπάσετε. Για το καλό του χρόνου βέβαια, λες και πέρσι που τα σπάσατε σας πήγε καλά ο χρόνος.
Σιγά μην κάτσω να στριμωχτώ για να ακούσω τον χ διάσημο τραγουδιάρη (αυτός με διαβάζει εμένα;) ή να μας βάλουν 12 άτομα σε τραπέζι με 4 υπαναθρεμμένα σκαμπουδάκια και να τους παρακαλάμε να μας φέρουν και Coke Light, με μόλις 150 ευρώ το μπουκάλι. Όοοοοχι φίλε μου.
Ούτε φυσικά θα ανάψω την τηλεόραση για να δω μπούτια, βυζιά και κώλους να μου εύχονται happy new year, γιατί φοβάμαι πως θα μπερδευτεί καμιά ξανθιά και θα μου ευχηθεί happy birthday και θα θυμηθώ πάλι πως γέρασα.
Θα κάνω το μπανάκι μου ωραία ωραία, θα βουλιάξω μέσα στον αφρό για κάνα δίωρο για να βγάλω από πάνω μου τη βρώμα της φετινής χρονιάς ενώ στο background παίζει το Santa Baby και άλλες διασκευασμένες χριστουγεννιάτικες επιτυχίες, θα υποσχεθώ στον εαυτό μου πως το 2006 θα γίνω καλύτερος (εραστής; επαγγελματίας; στο μπάσκετ; θα δούμε!), θα δω τα βεγγαλικά από το μπαλκονάκι μου πίνοντας ένα ballantines στα καλά τα ποτήρια που δεν βγάζω στον κόσμο και θα ξαπλώσω.
Θα σηκωθώ κατά τις 2 και θα κατευθυνθώ σ' ένα cafe-bar που θα έχει οριενταλατζούδες που θα μου κάνουν το χορό της κοιλιάς, θα τους βάλω ένα δεκαρικάκι στο βυζί, θα πιω άλλο ένα ποτηράκι και μετά θα γνωρίσω κόσμο.
Τρέμε κόσμε.
30.12.05
29.12.05
Santa baby #2
Κυκλοφορώ με το αυτοκίνητο, πηγμένος στην κίνηση των μαγαζιών, όπου ο κάθε πικραμένος αφήνει με αλάρμ το αυτοκίνητό του απ' έξω από το μαγαζί που θέλει να αγοράσει το κατιτίς του και πετάγεται με τη δικαιολογία "ένα λεπτάκι θα κάνω".
Αυτό το τελευταίο μην το πάρετε ως παράπονο, έχω κάνει πολύ χειρότερα τα οποία θα σας περιγράψω αφού παραγραφούν και ξεχαστούν από τη μνήμη των περίπου 100 ανθρώπων που ταλαιπώρησα.
Όντας λοιπόν στο αυτοκίνητο και αφήνοντας το τρανζίστορ να παίζει τα αμερικάνικα, βλέπω εντελώς τυχαία πως στο μπροστινό μου αμάξι επιβαίνουν δύο νεανίδες απείρου κάλλους. Και επειδή το "απείρου" είναι λίγο ασαφές, please allow me:
Η οδηγός, ξανθιά με αφέλειες, φοβερό προσωπάκι, πράσινες τεράαααστιες ματάρες α λα Candy-Candy και κόκκινα μάγουλα και ένα στενό πουκαμισάκι. Η συνοδηγός, πλατινέ ξανθιά, bitch look με ένα χαμόγελο μέσα στην πέρλα.
Θα μου πεις τώρα πως τις είδες ρε μάγκα τις γκόμενες αφού ήσουν από πίσω. Τις πρόσεξα λοιπόν όταν γυρίσανε και οι δύο και κοιτάζανε προς τα πίσω τους, δηλαδή προς τα εμένα.
Ενώ την πρώτη φορά που τις είδα αναλογίστηκα "τήρα, ω φίλε μου, οποίες όμορφες κορασίδες" (επί το μπαναλότερον: κοίτα ρε μαλάκα κάτι μουνιά), τη δεύτερη φορά στρόφαρε ο κεντρικός μου επεξεργαστής και αναρωτήθην:
"Γιατί, ω φίλε, κοιτούν όπισθεν οι κορασίδες;"
Κοίταξα στον καθρέφτη μου μήπως πίσω μας ήταν -ας πούμε- ο Godzilla όπως συμβαίνει στις ταινίες, αλλά το μόνο που είδα ήταν η ασχημόφατσα του πισινού μου (συγγνώμη για το λογοπαίγνιο) οπότε θεώρησα πώς μάλλον δεν κοιτάνε αυτόν.
Για να μην κοιτάνε αυτόν όμως κοιτάνε εμένα!
Και επειδή την έχω ξαναπατήσει έτσι μια μέρα που είδα μια ΘΕΑ με δερμάτινη στολή να κατεβαίνει από μηχανάρα και να κοιτάει για ώρα και μετά να με ρωτάει "Γιώργο, τι κάνεις;" κι εγώ να προσπαθώ να ξεπεράσω το εγκεφαλικό, αυτή τη φορά πιέστηκα και σκέφτηκα:
"Ρε μαλάκα, μήπως τις ξέρεις;"
Εμένα όμως δε μου λέγανε τίποτα, οπότε μάλλον πραγματικά κοιτάνε εμένα.
Και τώρα πλέον δεν με κοιτάνε απλά, αλλά μου μιλάνε, μου χαμογελάνε, με χαιρέτανε, μου στέλνουν φιλάκια, μου κάνουν ματάκια.
Και φυσικά εγώ έχω μείνει μλκς, γιατί συνήθως αυτό συμβαίνει αφού ανοίξω το στόμα μου. ;-O
Προσπαθώντας να κρύψω την αμηχανία μου, χαμογέλασα ελαφρώς και μετά πολύ και μετά προσπάθησα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό τους και άρχισα να γελάω ελαφρώς με την κατάσταση, πάντα κοιτάζοντάς τες όπως κι αυτές κοίταζανε εμένα.
Κι ενώ αυτό συνεχιζότανε για 5, 10, 15, 20 δευτερόλεπτα, μετά κάτι έγινε.
Ένα μικροσκοπικό χεράκι, συγκεκριμένα ένα χέρι μωρού, εμφανίστηκε να σηκώνεται από το πίσω κάθισμά τους.
Και τότε κατάλαβα πως οι γκριμάτσες και τα γελάκια δεν προορίζονταν για μένα, αλλά για τον μικρό επιβάτη της πίσω θέσης.
Αυτό το τελευταίο μην το πάρετε ως παράπονο, έχω κάνει πολύ χειρότερα τα οποία θα σας περιγράψω αφού παραγραφούν και ξεχαστούν από τη μνήμη των περίπου 100 ανθρώπων που ταλαιπώρησα.
Όντας λοιπόν στο αυτοκίνητο και αφήνοντας το τρανζίστορ να παίζει τα αμερικάνικα, βλέπω εντελώς τυχαία πως στο μπροστινό μου αμάξι επιβαίνουν δύο νεανίδες απείρου κάλλους. Και επειδή το "απείρου" είναι λίγο ασαφές, please allow me:
Η οδηγός, ξανθιά με αφέλειες, φοβερό προσωπάκι, πράσινες τεράαααστιες ματάρες α λα Candy-Candy και κόκκινα μάγουλα και ένα στενό πουκαμισάκι. Η συνοδηγός, πλατινέ ξανθιά, bitch look με ένα χαμόγελο μέσα στην πέρλα.
Θα μου πεις τώρα πως τις είδες ρε μάγκα τις γκόμενες αφού ήσουν από πίσω. Τις πρόσεξα λοιπόν όταν γυρίσανε και οι δύο και κοιτάζανε προς τα πίσω τους, δηλαδή προς τα εμένα.
Ενώ την πρώτη φορά που τις είδα αναλογίστηκα "τήρα, ω φίλε μου, οποίες όμορφες κορασίδες" (επί το μπαναλότερον: κοίτα ρε μαλάκα κάτι μουνιά), τη δεύτερη φορά στρόφαρε ο κεντρικός μου επεξεργαστής και αναρωτήθην:
"Γιατί, ω φίλε, κοιτούν όπισθεν οι κορασίδες;"
Κοίταξα στον καθρέφτη μου μήπως πίσω μας ήταν -ας πούμε- ο Godzilla όπως συμβαίνει στις ταινίες, αλλά το μόνο που είδα ήταν η ασχημόφατσα του πισινού μου (συγγνώμη για το λογοπαίγνιο) οπότε θεώρησα πώς μάλλον δεν κοιτάνε αυτόν.
Για να μην κοιτάνε αυτόν όμως κοιτάνε εμένα!
Και επειδή την έχω ξαναπατήσει έτσι μια μέρα που είδα μια ΘΕΑ με δερμάτινη στολή να κατεβαίνει από μηχανάρα και να κοιτάει για ώρα και μετά να με ρωτάει "Γιώργο, τι κάνεις;" κι εγώ να προσπαθώ να ξεπεράσω το εγκεφαλικό, αυτή τη φορά πιέστηκα και σκέφτηκα:
"Ρε μαλάκα, μήπως τις ξέρεις;"
Εμένα όμως δε μου λέγανε τίποτα, οπότε μάλλον πραγματικά κοιτάνε εμένα.
Και τώρα πλέον δεν με κοιτάνε απλά, αλλά μου μιλάνε, μου χαμογελάνε, με χαιρέτανε, μου στέλνουν φιλάκια, μου κάνουν ματάκια.
Και φυσικά εγώ έχω μείνει μλκς, γιατί συνήθως αυτό συμβαίνει αφού ανοίξω το στόμα μου. ;-O
Προσπαθώντας να κρύψω την αμηχανία μου, χαμογέλασα ελαφρώς και μετά πολύ και μετά προσπάθησα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό τους και άρχισα να γελάω ελαφρώς με την κατάσταση, πάντα κοιτάζοντάς τες όπως κι αυτές κοίταζανε εμένα.
Κι ενώ αυτό συνεχιζότανε για 5, 10, 15, 20 δευτερόλεπτα, μετά κάτι έγινε.
Ένα μικροσκοπικό χεράκι, συγκεκριμένα ένα χέρι μωρού, εμφανίστηκε να σηκώνεται από το πίσω κάθισμά τους.
Και τότε κατάλαβα πως οι γκριμάτσες και τα γελάκια δεν προορίζονταν για μένα, αλλά για τον μικρό επιβάτη της πίσω θέσης.
Whiskeypedia
Wikipedia: Εγκυκλοπαίδεια με αρχίδια:
http://en.wikipedia.org/wiki/Zamanfou
(τι πίνουν και δε μας δίνουν;)
http://en.wikipedia.org/wiki/Zamanfou
(τι πίνουν και δε μας δίνουν;)
28.12.05
Χώρισα
Χώρισα.
Και θέλω να πω στην υπέροχη αυτή ψυχή που με άντεξε για ακριβώς δύο μήνες πως είναι πανέμορφη. Είναι σεξουαλική. Είναι αισθησιακή. Είναι έξυπνη. Και, αλήθεια σας λέω, είναι σφιχτή σαν τη Μίνα, την πρώτη στριπτιτζού που χούφτωσα ποτέ.
Για όλα αυτά θέλω να κρατήσω επαφή μαζί της. Και έχει πολλά ακόμα να μου μάθει που, καθότι πιπίνι, δεν ξέρω.
Δεν πιστεύω στο πεπρωμένο και δεν πιστεύω πως η μοίρα μπορεί να μας ξαναφέρει κοντά.
Όμως πιστεύω πως μπορεί σε κάποιες καλύτερες συνθήκες να έρθουμε εμείς κοντά από μόνοι μας.
Τα σενάρια όλα είναι πιθανά, γενναία μου.
Και για ότι με χρειαστείς, είμαι δίπλα σου.
Και θέλω να πω στην υπέροχη αυτή ψυχή που με άντεξε για ακριβώς δύο μήνες πως είναι πανέμορφη. Είναι σεξουαλική. Είναι αισθησιακή. Είναι έξυπνη. Και, αλήθεια σας λέω, είναι σφιχτή σαν τη Μίνα, την πρώτη στριπτιτζού που χούφτωσα ποτέ.
Για όλα αυτά θέλω να κρατήσω επαφή μαζί της. Και έχει πολλά ακόμα να μου μάθει που, καθότι πιπίνι, δεν ξέρω.
Δεν πιστεύω στο πεπρωμένο και δεν πιστεύω πως η μοίρα μπορεί να μας ξαναφέρει κοντά.
Όμως πιστεύω πως μπορεί σε κάποιες καλύτερες συνθήκες να έρθουμε εμείς κοντά από μόνοι μας.
Τα σενάρια όλα είναι πιθανά, γενναία μου.
Και για ότι με χρειαστείς, είμαι δίπλα σου.
27.12.05
Δίσεκτο λεπτό
Τι πούστηδοι που είναι αυτοί οι Αμερικάνοι. Άμα θέλουν να κάνουν κάτι, θα βρούνε τρόπο.
Βγάλανε λέει ένα λεπτό με 61 δευτερόλεπτα. Ρε τι σου είναι ο καπιταλισμός!
Google News Link
Εγώ σας λέω πως έτσι το ξεκινάνε τώρα για να μας δοκιμάσουν και μετά θα σου λένε "ναί, θα δουλεύεις μεν οκτάωρο, αλλά κάθε ώρα θα έχει 180 λεπτά".
Να μου το θυμηθείτε!
Αυτά τα πράγματα πρέπει να τους τα κόβεις όσο είναι ακόμα νωρίς.
Βγάλανε λέει ένα λεπτό με 61 δευτερόλεπτα. Ρε τι σου είναι ο καπιταλισμός!
Google News Link
Εγώ σας λέω πως έτσι το ξεκινάνε τώρα για να μας δοκιμάσουν και μετά θα σου λένε "ναί, θα δουλεύεις μεν οκτάωρο, αλλά κάθε ώρα θα έχει 180 λεπτά".
Να μου το θυμηθείτε!
Αυτά τα πράγματα πρέπει να τους τα κόβεις όσο είναι ακόμα νωρίς.
26.12.05
Τα παιδιά των φαναριών
Δεν δίνω λεφτά στα φανάρια όπως δε βλέπω και τηλεόραση.
Και τα δύο αυτά έχουν απειροελάχιστες εξαιρέσεις, πολύ πολύ αμελητέες και τόσο αραιές μεταξύ τους που ούτε καν είναι άξιες αναφορές.
Χθες όμως έδωσα σε ένα γενειαφόρο παππού που πουλούσε χαρτομάντηλα στο φανάρι κοντά στο σταθμό της Καλλιθέας. Του είχα δώσει και πριν μια βδομάδα. Τελευταία φορά που έδωσα σε κάποιον ήταν μετά απόπρήξιμο προτροπή της Λίλης, το καλοκαίρι.
Και τις δύο αυτές φορές παρατήρησα το εξής:
Όντας το πρώτο αμάξι στη σειρά και ανοίγοντας απλά το παράθυρό μου για να του δώσω κάτι, είδα πώς το 2ο, 3ο και 4ο αμάξι στη σειρά επίσης έβγαλαν και του έδωσαν.
Δίνοντας όταν είσαι πρώτος, ο δεύτερος θα δυσκολευτεί να είναι αυτός που θα πάει κόντρα στο ρεύμα. Και αν δεν έχει σοβαρούς λόγους να μην δώσει, τότε δίνει. Και πάει σερί.
Αν λοιπόν βρεθείτε ποτέ πρώτοι σε φανάρι, ακόμα κι αν δεν έχετε ψιλά, απλώστε το χέρι και δώστε ακόμα κι ένα κουμπί (όπως κάναμε πιτσιρίκια που πετούσαμε κουμπιά και οτιδήποτε μεταλικό στο "ταμείο" του λεωφορείου). Οι επόμενοι δεν ξέρουν τι δώσατε και ο ζητιάνος της γειτονιάς σας θα εξασφαλίσει τουλάχιστον μια τυρόπιτα.
Αν τώρα του δώσετε ένα κουμπί και αυτός σας βρίσει, τουλάχιστον του εξασφαλίσατε ένα κουμπί.
Αλλά φαντάζομαι πως οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πιάσει το ότι "αν το πρώτο αμάξι δώσει, θα δώσουν και τα υπόλοιπα".
Και τα δύο αυτά έχουν απειροελάχιστες εξαιρέσεις, πολύ πολύ αμελητέες και τόσο αραιές μεταξύ τους που ούτε καν είναι άξιες αναφορές.
Χθες όμως έδωσα σε ένα γενειαφόρο παππού που πουλούσε χαρτομάντηλα στο φανάρι κοντά στο σταθμό της Καλλιθέας. Του είχα δώσει και πριν μια βδομάδα. Τελευταία φορά που έδωσα σε κάποιον ήταν μετά από
Και τις δύο αυτές φορές παρατήρησα το εξής:
Όντας το πρώτο αμάξι στη σειρά και ανοίγοντας απλά το παράθυρό μου για να του δώσω κάτι, είδα πώς το 2ο, 3ο και 4ο αμάξι στη σειρά επίσης έβγαλαν και του έδωσαν.
Δίνοντας όταν είσαι πρώτος, ο δεύτερος θα δυσκολευτεί να είναι αυτός που θα πάει κόντρα στο ρεύμα. Και αν δεν έχει σοβαρούς λόγους να μην δώσει, τότε δίνει. Και πάει σερί.
Αν λοιπόν βρεθείτε ποτέ πρώτοι σε φανάρι, ακόμα κι αν δεν έχετε ψιλά, απλώστε το χέρι και δώστε ακόμα κι ένα κουμπί (όπως κάναμε πιτσιρίκια που πετούσαμε κουμπιά και οτιδήποτε μεταλικό στο "ταμείο" του λεωφορείου). Οι επόμενοι δεν ξέρουν τι δώσατε και ο ζητιάνος της γειτονιάς σας θα εξασφαλίσει τουλάχιστον μια τυρόπιτα.
Αν τώρα του δώσετε ένα κουμπί και αυτός σας βρίσει, τουλάχιστον του εξασφαλίσατε ένα κουμπί.
Αλλά φαντάζομαι πως οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πιάσει το ότι "αν το πρώτο αμάξι δώσει, θα δώσουν και τα υπόλοιπα".
Αυτές τις μέρες διαβάζω...
... αφού τα πάντα είναι κλειστά και δεν έχω πολύ όρεξη για έξω, έχω καταπιαστεί με τα βιβλία που είχα παραγγείλει και ως τώρα είχαν ένα ρόλο κυρίως διακοσμητικό στο queue μου.
Ξανάπιασα λοιπόν το Freakonomics πάλι (κάποιος άλλος blogger το σχολίασε ως βιβλίο, νομίζω κάτι τέτοιο θυμάμαι) και διάβαζα την πολύ καλή ανάλυση του Levitt για το πώς μία έκτρωση άλλαξε την ιστορία της Αμερικής και ίσως και του κόσμου.
Όσοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα τη θεωρία του χάους ή δεν ξέρουν την υπόθεση ας μην σχολιάσουμε, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου άλλωστε.
Κάπου, το βιβλίο έχει μια απλή πρόταση που έκανε όλη τη διαφορά. Πάνω στο argument του αν θα έπρεπε η έκτρωση να είναι παράνομη ή νόμιμη, λέει ο συγγραφέας το απλό:
Δηλαδή, αν μια γυναίκα νιώθει πως δεν είναι έτοιμη ή νιώθει πως δε μπορεί να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και να το στηρίξει, τότε θα έπρεπε να έχει την επιλογή να μη το φέρει στον κόσμο.
Και εμένα αυτό μου φτάνει.
Ξανάπιασα λοιπόν το Freakonomics πάλι (κάποιος άλλος blogger το σχολίασε ως βιβλίο, νομίζω κάτι τέτοιο θυμάμαι) και διάβαζα την πολύ καλή ανάλυση του Levitt για το πώς μία έκτρωση άλλαξε την ιστορία της Αμερικής και ίσως και του κόσμου.
Όσοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα τη θεωρία του χάους ή δεν ξέρουν την υπόθεση ας μην σχολιάσουμε, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου άλλωστε.
Κάπου, το βιβλίο έχει μια απλή πρόταση που έκανε όλη τη διαφορά. Πάνω στο argument του αν θα έπρεπε η έκτρωση να είναι παράνομη ή νόμιμη, λέει ο συγγραφέας το απλό:
"Αν μια μητέρα θέλει να κάνει έκτρωση συνήθως είναι για καλό λόγο."
Δηλαδή, αν μια γυναίκα νιώθει πως δεν είναι έτοιμη ή νιώθει πως δε μπορεί να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και να το στηρίξει, τότε θα έπρεπε να έχει την επιλογή να μη το φέρει στον κόσμο.
Και εμένα αυτό μου φτάνει.
24.12.05
Μουνί, μπριζόλα, κοκακόλα!
... αλλά αν δε σας κάνει αυτή η ευχή (πόσο σας αρέσει να μου το παίζετε αφ' υψηλού), κοπιάστε μέχρι την Κρίσμας Κάρντ μου.
http://www.GeorgeIsYourMan.com/xmas2005/
(δημιουργικό μπάι Χάινεκεν, κλεμμένο φρομ δε Λάφιν Σιπ)
http://www.GeorgeIsYourMan.com/xmas2005/
(δημιουργικό μπάι Χάινεκεν, κλεμμένο φρομ δε Λάφιν Σιπ)
22.12.05
Φάε λάδι...
...κι έλα βράδυ!
Απόψε, 22/12, στο Banana Moon στο Γκάζι η σχολή χορού Έκφραση στην οποία έχουν την τιμή να με έχουν μαθητή κάνει το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ της.
Χίλιοι καλοί χωράνε (αρκεί να έχουν από 10 ευρώ στην τσέπη).
Όποιοι έρθετε και θέλετε αυτόγραφο παρακαλώ να έχετε και στυλό ή μαρκαδοράκι μαζί σας, γιατί έπαψα να κουβαλάω μαζί μου.
Σας υπόσχομαι πως θα δείτε πολύ ωραίες χορεύτριες αλλά δε θα σας γνωρίσω καμία γιατί είμαι μονοφαγάς και φαταούλας.
Ευχαριστώ.
Απόψε, 22/12, στο Banana Moon στο Γκάζι η σχολή χορού Έκφραση στην οποία έχουν την τιμή να με έχουν μαθητή κάνει το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ της.
Χίλιοι καλοί χωράνε (αρκεί να έχουν από 10 ευρώ στην τσέπη).
Όποιοι έρθετε και θέλετε αυτόγραφο παρακαλώ να έχετε και στυλό ή μαρκαδοράκι μαζί σας, γιατί έπαψα να κουβαλάω μαζί μου.
Σας υπόσχομαι πως θα δείτε πολύ ωραίες χορεύτριες αλλά δε θα σας γνωρίσω καμία γιατί είμαι μονοφαγάς και φαταούλας.
Ευχαριστώ.
Μη μου την ακακύκλωση τάρατε!
Ανακυκλώνεις;
Έλα μην κάνεις μαλάκα, μόνοι μας είμαστε, δεν ακούει κανείς. Ανακυκλώνεις; Συλλέγεις τα μπουκάλια, τα τενεκεδάκια, τα χαρτιά και τα πλαστικά σε ξεχωριστές σακούλες για να μπορέσεις μετά να τα πετάξεις στους ειδικούς κάδους προκειμένου να κάνει ότι μπορείς για να σώσεις το περιβάλλον;
Ή προτιμάς κάθεσαι στη χοντροκωλάρα σου και λες πως αυτό δεν είναι δική σου δουλειά και να πάει να ασχοληθεί με αυτά τα πράγματα κάνας συνταξιούχος γιατί εσύ πρέπει να βάλεις καλύτερο στερεοφωνικό στο αμάξι, να πάρεις τη γκόμενα τηλέφωνο, και να πας να δεις τον King Kong στο σινεμά;
Άσε και σε μυρίστηκα, είσαι αυτής της κατηγορίας (κι ας μην έχεις γκόμενα).
Και σε ρωτάω ρε: Γιατί ρε μαλακισμένο δεν κάνεις ότι μπορείς για να σώσεις τον πλανήτη; Γιατί εγώ να υποφέρω εξαιτίας σου; Επειδή δηλαδή εσύ γαμάς (ή ΔΕΝ γαμάς) θα μας πάρει κι εμάς η μπάλλα;
Ε λοιπόν σου έχω νέα. Κάθεσαι καλά;
Σίγουρα;
Ε λοιπόν νάτα τα νέα: Η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος!
Ναι, καλά διάβασε και σε περίπτωση που δεν το έπιασε με την πρώτη, επέτρεψέ μου να το κάνω copy-paste από πάνω για να στο ξαναπώ: Η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος!
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι γιατί όλο και κάποιος από τα τρεισήμισι εκατομμύρια αναγνώστες μου θα αναρωτηθεί "κι εγώ μαλάκας είμαι που μαζεύω τενεκεδάκια κοκακόλας τόσο καιρό;"
Ναι φίλε μου, μαλάκας είσαι.
Σου είπανε μια παπαριά κι εσύ την πίστεψες γέρο μου, γιατί λες κι εσύ με το κουτό σου το μυαλό ότι για να το λέει τόσος κόσμος, δίκιο θά'χει.
Θες να σου πω γέρο μου γιατί η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος; Επειδή από τότε που την πρωτοσκεφτήκαμε ως concept μέχρι σήμερα, όλες οι πρώτες ύλες έχουν φτηνήνει. Και αυτό επειδή έχουμε γίνει καλύτεροι στο να τις βγάλουμε από τη γη, ή από τη θάλασσα και τις φέρουμε στο εργοστάσιό μας.
Παράλληλα το να διαφημίζουνε (αυτοί που διαφημίζουνε τέλος πάντων) κάθε τρεις και λίγο ένα μήνυμα του στυλ "ανακυκλώστε ρε ρεμάλια γιατί χανόμαστε" και μετά να συλλέγουνε καμιά εκατοστή τενεκεδάκια, τους έρχεται κάπως ακριβό. Συγκεκριμένα, τους έρχεται στο διπλάσιο κόστος από το να πέρνανε νέες πρώτες ύλες.
Γιατί όμως συνεχίζουμε να το κάνουμε, αν δεν μας συμφέρει;
Δύο βασικοί λόγοι:
Αλλά να ξέρεις πως μας κοστίζεις.
Έλα μην κάνεις μαλάκα, μόνοι μας είμαστε, δεν ακούει κανείς. Ανακυκλώνεις; Συλλέγεις τα μπουκάλια, τα τενεκεδάκια, τα χαρτιά και τα πλαστικά σε ξεχωριστές σακούλες για να μπορέσεις μετά να τα πετάξεις στους ειδικούς κάδους προκειμένου να κάνει ότι μπορείς για να σώσεις το περιβάλλον;
Ή προτιμάς κάθεσαι στη χοντροκωλάρα σου και λες πως αυτό δεν είναι δική σου δουλειά και να πάει να ασχοληθεί με αυτά τα πράγματα κάνας συνταξιούχος γιατί εσύ πρέπει να βάλεις καλύτερο στερεοφωνικό στο αμάξι, να πάρεις τη γκόμενα τηλέφωνο, και να πας να δεις τον King Kong στο σινεμά;
Άσε και σε μυρίστηκα, είσαι αυτής της κατηγορίας (κι ας μην έχεις γκόμενα).
Και σε ρωτάω ρε: Γιατί ρε μαλακισμένο δεν κάνεις ότι μπορείς για να σώσεις τον πλανήτη; Γιατί εγώ να υποφέρω εξαιτίας σου; Επειδή δηλαδή εσύ γαμάς (ή ΔΕΝ γαμάς) θα μας πάρει κι εμάς η μπάλλα;
Ε λοιπόν σου έχω νέα. Κάθεσαι καλά;
Σίγουρα;
Ε λοιπόν νάτα τα νέα: Η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος!
Ναι, καλά διάβασε και σε περίπτωση που δεν το έπιασε με την πρώτη, επέτρεψέ μου να το κάνω copy-paste από πάνω για να στο ξαναπώ: Η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος!
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι γιατί όλο και κάποιος από τα τρεισήμισι εκατομμύρια αναγνώστες μου θα αναρωτηθεί "κι εγώ μαλάκας είμαι που μαζεύω τενεκεδάκια κοκακόλας τόσο καιρό;"
Ναι φίλε μου, μαλάκας είσαι.
Σου είπανε μια παπαριά κι εσύ την πίστεψες γέρο μου, γιατί λες κι εσύ με το κουτό σου το μυαλό ότι για να το λέει τόσος κόσμος, δίκιο θά'χει.
Θες να σου πω γέρο μου γιατί η ανακύκλωση είναι χαμένος χρόνος; Επειδή από τότε που την πρωτοσκεφτήκαμε ως concept μέχρι σήμερα, όλες οι πρώτες ύλες έχουν φτηνήνει. Και αυτό επειδή έχουμε γίνει καλύτεροι στο να τις βγάλουμε από τη γη, ή από τη θάλασσα και τις φέρουμε στο εργοστάσιό μας.
Παράλληλα το να διαφημίζουνε (αυτοί που διαφημίζουνε τέλος πάντων) κάθε τρεις και λίγο ένα μήνυμα του στυλ "ανακυκλώστε ρε ρεμάλια γιατί χανόμαστε" και μετά να συλλέγουνε καμιά εκατοστή τενεκεδάκια, τους έρχεται κάπως ακριβό. Συγκεκριμένα, τους έρχεται στο διπλάσιο κόστος από το να πέρνανε νέες πρώτες ύλες.
Γιατί όμως συνεχίζουμε να το κάνουμε, αν δεν μας συμφέρει;
Δύο βασικοί λόγοι:
- Αν κάποιος πολιτικός βγει αύριο και σου εξηγήσει αυτά που σου είπα εγώ και να σου κόψει το επιδοτούμενο πρόγραμμα ανακύκλωσης, θα εξεγερθείς (όχι εσύ με την χοντροκωλάρα αλλά ο άλλος, εσύ που ανακυκλώνεις). Γιατί θα εξεγερθείς; Γιατί ανακυκλώνοντας νιώθεις πώς κάτι κάνεις για το περιβάλλον. Σε κάνει να νιώθεις λιγότερο ένοχος και λιγότερο υπεύθυνος που τρως-κοιμάσαι-χέζεις (θα έλεγα τρως-κοιμάσαι-γαμάς-χέζεις αλλά κάτι μου λέει ότι όσοι ανακυκλώνουν γαμάνε λιγότερο, πείτε με στραβό).
- Θέλουν (εκείνοι, ξέρεις, αυτές οι ΜΚΟ και γενικότερα όσοι ξέρανε ήδη αυτό που σου λέω πριν στο πω όμως) να σε βάλουν στο τριπάκι του να σέβεσαι το περιβάλλον γιατί ποτέ δεν ξέρεις αύριο-μεθαύριο αν θα χρειαστεί να σε βάλουν να κάνεις διαδηλώσεις γιατί οι άλλοι (ξέρεις, αυτοί που κυβερνάνε) θα κάνουν καμιά πατάτα του στυλ "ουπς, δοκιμάσαμε ένα νέο είδος ατομικής βόμβας και τώρα πρέπει να αλλάξουμε τον παγκόσμιο χάρτη γιατί η Αφρική βρίσκεται 8 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας".
Αλλά να ξέρεις πως μας κοστίζεις.
21.12.05
Νέα του κώλου
Οι Ταϊβανέζοι βγάλανε ένα νέο σούπερ μηχάνημα για όσους θέλουν κάτι να διαβάζουν όση ώρα είναι στην τουαλέτα.
Το έξυπνα επονομαζόμενο RSStroom Feeder εκτυπώνει τις ειδήσεις ή τα blogs που σας ενδιαφέρουν με το που κάθεστε στη λεκάνη.
Και μάλιστα καταλαβαίνει ποιός χρήστης έκανε login (το πιάσατε έτσι;) από το βάρος του.
Παραθέτω το Δελτίο Τύπου της εταιρίας:
Yi Tien Electronics enters the digital home with rsstroom reader™ personal news delivery system
TAIPEI, December 4, 2005 - Yi Tien Electronics today announced a breakthrough news delivery system for the restroom. At a press conference, Yi Tien Electronics unveiled the rsstroom reader™, an rss reader for the restroom which prints directly to toilet tissue through RapidResolution® inkjet technology. Complete with wireless connectivity, the rsstroom reader™ will print out up to the minute articles from rss 2.0 and atom newsfeeds. Configurable via web browser*, the rsstroom reader™ can be set up to output an unlimited number of feeds in either sequential, alternating, or random mode. Included with the rsstroom reader™ deluxe package is the biometric seat which allows for customized feed output based on the unique features of users. The biometric seat also allows for tracking & printing the progress of your weight-loss regime.
Yi Tien Electronics also announced the future availability of a commercial version of the rsstroom reader™, a more robust model intended for installation in public restrooms. The commercial model allows advertisers to place customized messages targeted to a specific audience through Yi Tien Electronics' online subscription service.
* rsstroom reader™ control panel requires Internet Explorer 6.0 or higher on PC or Mac
Και για όσους νομίζουν ότι κάνουμε πλάκα, ένα link στο BBC:
http://news.bbc.co.uk/1/hi/technology/2917739.stm
20.12.05
Να σας τα π(αρ)ουμε;
Απορία το έχω: Στα κάλαντα πόσα δίνετε;
Η γιαγιά μου μου είπε πως έβαλε ήδη το κρύσταλλο με τα ψιλά (και τα καρύδια (?)) δίπλα στην πόρτα εις αναμονή των μικρών καλαντο-αοιδών, και θέλω να δω πόσα θα δίνατε.
Και δίνετε ανά άτομο; Ανά παρέα;
Επιβραβεύετε όσους εκτός από τρίγωνο έχουν και αρμόνιο, φυσαρμόνικα ή όμποε;
Τιμωρείτε όσους σας ξυπνάν από τις 7 για να σας τα π(ρηξ)ουνε;
Θέλω αριθμούς, όχι σούξου μούξου.
Η γιαγιά μου μου είπε πως έβαλε ήδη το κρύσταλλο με τα ψιλά (και τα καρύδια (?)) δίπλα στην πόρτα εις αναμονή των μικρών καλαντο-αοιδών, και θέλω να δω πόσα θα δίνατε.
Και δίνετε ανά άτομο; Ανά παρέα;
Επιβραβεύετε όσους εκτός από τρίγωνο έχουν και αρμόνιο, φυσαρμόνικα ή όμποε;
Τιμωρείτε όσους σας ξυπνάν από τις 7 για να σας τα π(ρηξ)ουνε;
Θέλω αριθμούς, όχι σούξου μούξου.
42 - η έσχατη απάντηση για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα
Ερευνητές από μια κοινωνία ανώτερων γαλάζιων όντων κατασκευάζουν έναν υπερ-υπολογιστή με το όνομα Νέα Διακυβέρνηση και του ζητούν να δώσει την Έσχατη Απάντηση. Μετά από ενάμιση χρόνο σκέψης, ο υπολογιστής δίνει την απάντηση: Σαράντα δύο.
Ο Βαντζέλ Μεϊμάρ εξανέστη. "Σαράντα δύο; Σε έχουμε βάλει να σκεφτείς εδώ και ενάμιση χρόνο και μόνο αυτό έχεις να μας πεις;"
Η Νέα Διακυβέρνηση απάντησε: "Το έλεγξα πολύ καλά και αυτή είναι πράγματι η απάντηση. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι ποτέ δεν σκεφτήκατε ποια είναι η ερώτηση."
Η Νέα Διακυβέρνηση συμπληρώνει ότι θα σχεδιάσει έναν δεύτερο και ακόμη μεγαλύτερο υπολογιστή, ονόματι Νέα Ελλάδα, τόσο μεγάλο που μερικοί νομίζουν ότι πρόκειται για χώρα. Αυτός ο υπολογιστής θα κατασκευαστεί με σκοπό να διατυπώσει την ερώτηση. Οι γαλάζιοι ερευνητές τρέχουν το πρόγραμμα αλλά δυστυχώς η ερώτηση χάνεται, πέντε λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα διατύπωσής της. Κι αυτό γιατί η Νέα Ελλάδα καταλύεται από τους Ευρωλάνδιους, οι οποίοι αργότερα αποκαλύπτεται ότι συμμετέχουν σε μια συνομωσία κασώνων που φοβούνταν ότι θα έχαναν τις δουλειές τους όταν ο κόσμος θα μάθαινε την απάντηση στο ποιο είναι το νόημα της ζωής.
Καθώς λοιπόν απουσίαζε η πραγματική ερώτηση, οι γαλάζιοι ερευνητές πρότειναν τις εξής πιθανές ερωτήσεις:
1. Πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος;
2. Πόσο πάει το μαλλί;
3. Πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα;
4. Πόσα τάλαρα γυρεύεις;
Οι ερωτήσεις αυτές απορρίφθηκαν μετά πολλών επαίνων, ώσπου στη συνέχεια εμφανίστηκε το πνεύμα του Γεωργίου Μαυρομιχάλη, δολοφόνου του Καποδίστρια, το οποίο σχημάτισε με τη βοήθεια μιας κιμωλίας και ενός μαυροπίνακα την εξής φράση:
"Πόσο τοις εκατό αρκεί για να εκλεγεί ένας δήμαρχος;"
Ο Βαντζέλ Μεϊμάρ ήταν πλέον σίγουρος. Είχε μπροστά στα μάτια του την πραγματική ερώτηση στην οποία αντιστοιχούσε η Έσχατη Απάντηση.
In memory of Douglas Adams and John Capo D' Istria.
Πηγή: Λάσπη
Ο Βαντζέλ Μεϊμάρ εξανέστη. "Σαράντα δύο; Σε έχουμε βάλει να σκεφτείς εδώ και ενάμιση χρόνο και μόνο αυτό έχεις να μας πεις;"
Η Νέα Διακυβέρνηση απάντησε: "Το έλεγξα πολύ καλά και αυτή είναι πράγματι η απάντηση. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι ποτέ δεν σκεφτήκατε ποια είναι η ερώτηση."
Η Νέα Διακυβέρνηση συμπληρώνει ότι θα σχεδιάσει έναν δεύτερο και ακόμη μεγαλύτερο υπολογιστή, ονόματι Νέα Ελλάδα, τόσο μεγάλο που μερικοί νομίζουν ότι πρόκειται για χώρα. Αυτός ο υπολογιστής θα κατασκευαστεί με σκοπό να διατυπώσει την ερώτηση. Οι γαλάζιοι ερευνητές τρέχουν το πρόγραμμα αλλά δυστυχώς η ερώτηση χάνεται, πέντε λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα διατύπωσής της. Κι αυτό γιατί η Νέα Ελλάδα καταλύεται από τους Ευρωλάνδιους, οι οποίοι αργότερα αποκαλύπτεται ότι συμμετέχουν σε μια συνομωσία κασώνων που φοβούνταν ότι θα έχαναν τις δουλειές τους όταν ο κόσμος θα μάθαινε την απάντηση στο ποιο είναι το νόημα της ζωής.
Καθώς λοιπόν απουσίαζε η πραγματική ερώτηση, οι γαλάζιοι ερευνητές πρότειναν τις εξής πιθανές ερωτήσεις:
1. Πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος;
2. Πόσο πάει το μαλλί;
3. Πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα;
4. Πόσα τάλαρα γυρεύεις;
Οι ερωτήσεις αυτές απορρίφθηκαν μετά πολλών επαίνων, ώσπου στη συνέχεια εμφανίστηκε το πνεύμα του Γεωργίου Μαυρομιχάλη, δολοφόνου του Καποδίστρια, το οποίο σχημάτισε με τη βοήθεια μιας κιμωλίας και ενός μαυροπίνακα την εξής φράση:
"Πόσο τοις εκατό αρκεί για να εκλεγεί ένας δήμαρχος;"
Ο Βαντζέλ Μεϊμάρ ήταν πλέον σίγουρος. Είχε μπροστά στα μάτια του την πραγματική ερώτηση στην οποία αντιστοιχούσε η Έσχατη Απάντηση.
In memory of Douglas Adams and John Capo D' Istria.
Πηγή: Λάσπη
19.12.05
Αχ βρε κορίτσι μου...
Ωραίο γκομενάκι είσαι, αλλά μην τα πετάς έτσι και μας αφήνεις μαλάκες.
Είπαμε, το ωραίο είναι αυταπόδεικτο και δε μας χαλάει καθόλου να σε βλέπουμε και γι αυτό ασχολούμαστε με την πάρτη σου (για να θυμόμαστε ότι κι εμείς είμαστε ωραίοι άνδρες), αλλά βρε κορίτσι μου βάλε τη γλώσσα στο νιονιό σου πριν ανοίξεις το στοματάκι σου.
Είπαμε, το ωραίο είναι αυταπόδεικτο και δε μας χαλάει καθόλου να σε βλέπουμε και γι αυτό ασχολούμαστε με την πάρτη σου (για να θυμόμαστε ότι κι εμείς είμαστε ωραίοι άνδρες), αλλά βρε κορίτσι μου βάλε τη γλώσσα στο νιονιό σου πριν ανοίξεις το στοματάκι σου.
17.12.05
16.12.05
Πόσα ναρκωτικά πήρατε σήμερα;
Μια κοπέλα μου είχε πει πως το πρώτο πράγμα που θέλει μια γυναίκα να ακούσει όταν θες τη γνωρίσεις δε χρειάζεται να είναι κάτι έξυπνο ή πρωτότυπο. Ένα απλό γειά σου είναι μια χαρά.
Πάμε σήμερα σε ένα μαγαζί και μια κοπέλα στεκόταν πάνω από το τραπέζι που θέλαμε να κάτσουμε (3 άνδρες). Σερβιτόρα θα είναι, λέω.
Την κοιτάω, χαμογελάω και της κάνω γειά σου.
Με κοιτάει, στραβώνει και μου λέει:
- Άντε στο διάολο, ηλίθιε.
Πάμε σήμερα σε ένα μαγαζί και μια κοπέλα στεκόταν πάνω από το τραπέζι που θέλαμε να κάτσουμε (3 άνδρες). Σερβιτόρα θα είναι, λέω.
Την κοιτάω, χαμογελάω και της κάνω γειά σου.
Με κοιτάει, στραβώνει και μου λέει:
- Άντε στο διάολο, ηλίθιε.
15.12.05
Επειδή Χριστούγεννα έρχονται
... και κάποιοι από σας μπορεί να τη βρίσκετε με το να στριμώχνεστε σε μπουζουκερί, κλαμπερί ή άλλου είδους μουζικερί για να ακούσετε το "χρόνια πολλά" δια στόματος του αγαπημένου σας αηδού, μάθετε τουλάχιστον να το λέτε σωστά το γαμήδι:
(και το o από πάνω έχει τον πιο περίεργο τόνο που έχετε δει ποτέ σας, τον αξάν σερκονφλέξ που είναι σαν παγόδα, αλλά μη με βάζετε να τον ψάχνω βραδιάτικα και θέλω να την πέσω γιατί είμαι πτώμα)
Όπερ σημαίνει κυριολεκτικά "host's table" δηλαδή το τραπέζι του οικοδεσπότη.
Και μεταφορικά σημαίνει εδώ έχουμε στάνταρ μενού και στάνταρ τιμή και άμα είσαι άφραγκος να πας αλλού να φας και ν' ακούσεις μπουζούκια ρε παλιολεχρίτη που μού'μαθες και τι είναι το table d' hote!
Για τους άνεργους, φοιτητές, Δημοσίους Υπαλλήλους και τους πυροσβέστες, εδώ θα βρείτε ένα θαυμάσιο λινκ για να διαβάσετε τον ορισμό σε όσα λεξικά τον έχουν.
table d'hote
και όχι double-dot
και όχι double-dot
(και το o από πάνω έχει τον πιο περίεργο τόνο που έχετε δει ποτέ σας, τον αξάν σερκονφλέξ που είναι σαν παγόδα, αλλά μη με βάζετε να τον ψάχνω βραδιάτικα και θέλω να την πέσω γιατί είμαι πτώμα)
Όπερ σημαίνει κυριολεκτικά "host's table" δηλαδή το τραπέζι του οικοδεσπότη.
Και μεταφορικά σημαίνει εδώ έχουμε στάνταρ μενού και στάνταρ τιμή και άμα είσαι άφραγκος να πας αλλού να φας και ν' ακούσεις μπουζούκια ρε παλιολεχρίτη που μού'μαθες και τι είναι το table d' hote!
Για τους άνεργους, φοιτητές, Δημοσίους Υπαλλήλους και τους πυροσβέστες, εδώ θα βρείτε ένα θαυμάσιο λινκ για να διαβάσετε τον ορισμό σε όσα λεξικά τον έχουν.
13.12.05
Ταινιάρα (με Γ κεφαλαίο)
Για πολλά γούστα και για ιδιαίτερα αρρωστημένες σκηνές και μοναδικές καταστάσεις που θα σας αφυπνίσουν, δείτε το Saw II.
Αν το πρώτο Saw σας άρεσε, σε αυτό θα κτυπιέστε στις θέσεις σας, θα κοπανιέστε καθήμενοι, θα φρικάρετε.
Αλλά θα γουστάρετε.
Αν το πρώτο Saw σας άρεσε, σε αυτό θα κτυπιέστε στις θέσεις σας, θα κοπανιέστε καθήμενοι, θα φρικάρετε.
Αλλά θα γουστάρετε.
Πότε ακριβώς σταματάς να είσαι κομμουνιστής;
Σήμερα πήγα στο The Mall.
Μια χαρά εμπορικό. Πολύ χάσιμο (του χρόνου μου, κυρίως)...
Είδα λοιπόν μια ομάδα 20-30 ανθρώπων με ντουντούκα και πανώ να διαμαρτύρονται γι αυτό το εμπορικό το οποίο εκμεταλλεύεται ο Όμιλος Λάτση, γιατί καθώς λένε πίνει το αίμα των εργαζομένων, δεν δίνει ρεπό κλπ.
Δεν το ξέρω κατά πόσον είσαι έτσι γιατί ως "απόδειξη" μου φέρανε δύο παραδείγματα, το ότι δεν υπάρχουν (λένε) σκαμπώ μέσα στα καταστήματα και το ότι οι σεκιουριτάδες του κτιρίου κάνανε στάση εργασίας την προηγούμενη βδομάδα γιατί κάνανε 12 μέρες χωρίς ρεπό.
Τα λαμβάνω ως αληθή γεγονότα γιατί δεν έχω καμία πρόθεση να θίξω τον κύριο που είχε ντουντούκα και μου πήρε τα αυτιά. Στην τελική, ο καθένας τα δικά του δικαιώματα κοιτάει να προφυλάξει. Και ο Λάτσης και ο Ντουντούκας, όμως ε!
Και το Ντουντούκας το λέω με όλη την καλή διάθεση, απλά γιατί το φυλλάδιο που μοίραζε ήταν ανυπόγραφο, ενώ του Λάτση το όνομα το είπε 10 φορές.
Δεν εξέτασα τελικά το κατά πόσο τα καταστήματα έχουν σκαμπώ, γιατί μου έκανε εντύπωση αυτός ο ισχυρισμός του Ντουντούκα. Δεν ξέρω αν ξεζουμίζουν τους υπαλλήλους τους.
Αλλά -συγγνώμη κιόλας- αυτό δεν έχει να κάνει με το Λάτση. Ο Λάτσης νοικιάζει το χώρο και έχει και μια μικρή Eurobank εκεί μέσα (η οποία επιχείρηση -λένε- να δουλέψει και Σάββατο).
Ο Λάτσης απλά νοικιάζει το χώρο σε 200-300 επιχειρήσεις. Δε νομίζω πως ασχολείται ιδιαίτερα με αυτές τις επιχειρήσεις για το αν θα έχουν σκαμπώ μέσα στο κατάστημά τους ή το αν θα πληρωθούν την υπερωρία τους οι πωλήτριες;
Δηλαδή, συμφωνώ με την αρχή αυτών που λες, αλλά γιατί δε τα λες όπως είναι; Γιατί τα βάζεις με τον Λάτση και όχι με τους καταστηματάρχες και τις αλυσίδες που έχουν ανοίξει μέσα στο The Mall; (Παρακαλώ όποιος θελήσει να σχολιάσει πως είμαι αρχίδης μαλακοκαπιτάλας να το κάνει αφού απαντήσει με επιχειρήματα, ναι;)
Και εφόσον λοιπόν θα έπρεπε να τα βάλεις με τους καταστηματάρχες, θέλω να σε ρωτήσω κάτι:
Πότε, πιστεύεις, σταμάτησε αυτός ο καταστηματάρχης ή ο αλυσιδοκράτορας να είναι κομμουνιστής;
Πάρε έναν τυπάκι που δουλεύει σε ένα μικρό σαντουϊτσάδικο στα 18 του, φτάνει στα 25 να δουλέψει σε σουβλατζίδικο, στα 30 έχει γίνει υπεύθυνος βάρδιας, στα 35 υπεύθυνος καταστήματος όταν λείπει το αφεντικό. Και στα 40 έχει μαζέψει αρκετά λεφτά για να το αγοράσει. Με κόπο, με τρελλή δουλειά, έχοντας στερηθεί τους φίλους και την οικογένειά του για να μπορεί να είναι λίγο πιο άνετος όλα αυτά τα χρόνια, αποκτά δικό του μαγαζί.
Και επειδή είναι δουλευταράς, το μαγαζί πάει καλά. Και σε 2 χρόνια ανοίγει άλλο ένα. Και μετά κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Και σήμερα, στα 60 του, έχει ας πούμε τη μεγαλύτερη αλυσίδας σουβλατζίδικων με 100 καταστήματα.
Αυτός ο άνθρωπος πότε σταμάτησε να είναι κομμουνιστής και έγινε καπιταλιστής; Σε ποια ακριβώς φάση; Όταν έγινε υπεύθυνος; Όταν πήρε το μαγαζί; Όταν τα έκανε 2 ή όταν τα έκανε 5;
Και σκέψου, ότι αυτός ο άνθρωπος είσαι εσύ. Ένας αριστερός που εργάζεται σκληρά και έχεις απαιτήσεις για τη δουλειά που κάνεις (και καλά κάνεις που έχεις απαιτήσεις). Εσύ που σήμερα ξεκινάς να δουλεύεις για το μαγαζί αυτό με όνειρα μια μέρα να κάνεις ένα δικό σου και από ένα να το κάνεις πολυεθνική.
Πότε σταματάς να είσαι αριστερός;
Μια χαρά εμπορικό. Πολύ χάσιμο (του χρόνου μου, κυρίως)...
Είδα λοιπόν μια ομάδα 20-30 ανθρώπων με ντουντούκα και πανώ να διαμαρτύρονται γι αυτό το εμπορικό το οποίο εκμεταλλεύεται ο Όμιλος Λάτση, γιατί καθώς λένε πίνει το αίμα των εργαζομένων, δεν δίνει ρεπό κλπ.
Δεν το ξέρω κατά πόσον είσαι έτσι γιατί ως "απόδειξη" μου φέρανε δύο παραδείγματα, το ότι δεν υπάρχουν (λένε) σκαμπώ μέσα στα καταστήματα και το ότι οι σεκιουριτάδες του κτιρίου κάνανε στάση εργασίας την προηγούμενη βδομάδα γιατί κάνανε 12 μέρες χωρίς ρεπό.
Τα λαμβάνω ως αληθή γεγονότα γιατί δεν έχω καμία πρόθεση να θίξω τον κύριο που είχε ντουντούκα και μου πήρε τα αυτιά. Στην τελική, ο καθένας τα δικά του δικαιώματα κοιτάει να προφυλάξει. Και ο Λάτσης και ο Ντουντούκας, όμως ε!
Και το Ντουντούκας το λέω με όλη την καλή διάθεση, απλά γιατί το φυλλάδιο που μοίραζε ήταν ανυπόγραφο, ενώ του Λάτση το όνομα το είπε 10 φορές.
Δεν εξέτασα τελικά το κατά πόσο τα καταστήματα έχουν σκαμπώ, γιατί μου έκανε εντύπωση αυτός ο ισχυρισμός του Ντουντούκα. Δεν ξέρω αν ξεζουμίζουν τους υπαλλήλους τους.
Αλλά -συγγνώμη κιόλας- αυτό δεν έχει να κάνει με το Λάτση. Ο Λάτσης νοικιάζει το χώρο και έχει και μια μικρή Eurobank εκεί μέσα (η οποία επιχείρηση -λένε- να δουλέψει και Σάββατο).
Ο Λάτσης απλά νοικιάζει το χώρο σε 200-300 επιχειρήσεις. Δε νομίζω πως ασχολείται ιδιαίτερα με αυτές τις επιχειρήσεις για το αν θα έχουν σκαμπώ μέσα στο κατάστημά τους ή το αν θα πληρωθούν την υπερωρία τους οι πωλήτριες;
Δηλαδή, συμφωνώ με την αρχή αυτών που λες, αλλά γιατί δε τα λες όπως είναι; Γιατί τα βάζεις με τον Λάτση και όχι με τους καταστηματάρχες και τις αλυσίδες που έχουν ανοίξει μέσα στο The Mall; (Παρακαλώ όποιος θελήσει να σχολιάσει πως είμαι αρχίδης μαλακοκαπιτάλας να το κάνει αφού απαντήσει με επιχειρήματα, ναι;)
Και εφόσον λοιπόν θα έπρεπε να τα βάλεις με τους καταστηματάρχες, θέλω να σε ρωτήσω κάτι:
Πότε, πιστεύεις, σταμάτησε αυτός ο καταστηματάρχης ή ο αλυσιδοκράτορας να είναι κομμουνιστής;
Πάρε έναν τυπάκι που δουλεύει σε ένα μικρό σαντουϊτσάδικο στα 18 του, φτάνει στα 25 να δουλέψει σε σουβλατζίδικο, στα 30 έχει γίνει υπεύθυνος βάρδιας, στα 35 υπεύθυνος καταστήματος όταν λείπει το αφεντικό. Και στα 40 έχει μαζέψει αρκετά λεφτά για να το αγοράσει. Με κόπο, με τρελλή δουλειά, έχοντας στερηθεί τους φίλους και την οικογένειά του για να μπορεί να είναι λίγο πιο άνετος όλα αυτά τα χρόνια, αποκτά δικό του μαγαζί.
Και επειδή είναι δουλευταράς, το μαγαζί πάει καλά. Και σε 2 χρόνια ανοίγει άλλο ένα. Και μετά κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Και σήμερα, στα 60 του, έχει ας πούμε τη μεγαλύτερη αλυσίδας σουβλατζίδικων με 100 καταστήματα.
Αυτός ο άνθρωπος πότε σταμάτησε να είναι κομμουνιστής και έγινε καπιταλιστής; Σε ποια ακριβώς φάση; Όταν έγινε υπεύθυνος; Όταν πήρε το μαγαζί; Όταν τα έκανε 2 ή όταν τα έκανε 5;
Και σκέψου, ότι αυτός ο άνθρωπος είσαι εσύ. Ένας αριστερός που εργάζεται σκληρά και έχεις απαιτήσεις για τη δουλειά που κάνεις (και καλά κάνεις που έχεις απαιτήσεις). Εσύ που σήμερα ξεκινάς να δουλεύεις για το μαγαζί αυτό με όνειρα μια μέρα να κάνεις ένα δικό σου και από ένα να το κάνεις πολυεθνική.
Πότε σταματάς να είσαι αριστερός;
12.12.05
Εφορία μου, μεγάλη φτωχομάνα
Σήμερα ξεμπέρδεψα από μία δουλειά στην εφορία το πρωί.
Γυρνάω σπίτι και βλέπω επιστολή από την εφορία πως πρέπει να τακτοποίησω τις συγκεντρωτικές καταστάσεις πελατών - προμηθευτών.
Καλά μέχρι εδώ; Καλά.
Το ότι με καλούν όμως στην εφορία μέχρι τις 20/12 για να το κάνω αυτό για τη χρήση 2003 και ότι άμα δεν το κάνω θα υποστώ τις ανάλογες ποινικές κυρώσεις.
Έχοντας λοιπόν μόλις γυρίσει από τη ΔΟΥ Μοσχάτου, ξαναπάω. Και μάλιστα στο ίδιο ακριβώς γραφείο και στον ίδιο ακριβώς υπάλληλο.
- Πάλι εδώ εσύ;
- Μου λείψατε.
- Τι ξέχασες;
- Δεν ξέχασα. Μου ήρθε αυτό.
- Α, το χαρτάκι του Κωτσόβολου.
- Ποιός;
- Είναι η Χριστουγεννιάτικη κάρτα του. Αγόρασες κάτι από τον Κωτσόβολο μέσα στο 2003;
- (ξύσιμο κεφαλιού, φάτσα απορίας)... Τι να σου πω τώρα...
- Πές μου ένα τηλέφωνο κι έφυγες.
Όπερ κι έγινε.
Μου λέγανε πως μπορούν να γίνουν μυστήριοι οι εφοριακοί, αλλά να με απειλήσουν με ποινικές κυρώσεις επειδή αγόρασα μια τηλεόραση όταν ήμουν μισθωτός, ε τι να πω, δε το περίμενα.
ΚΕΠΥΟ, I love you.
Γυρνάω σπίτι και βλέπω επιστολή από την εφορία πως πρέπει να τακτοποίησω τις συγκεντρωτικές καταστάσεις πελατών - προμηθευτών.
Καλά μέχρι εδώ; Καλά.
Το ότι με καλούν όμως στην εφορία μέχρι τις 20/12 για να το κάνω αυτό για τη χρήση 2003 και ότι άμα δεν το κάνω θα υποστώ τις ανάλογες ποινικές κυρώσεις.
Έχοντας λοιπόν μόλις γυρίσει από τη ΔΟΥ Μοσχάτου, ξαναπάω. Και μάλιστα στο ίδιο ακριβώς γραφείο και στον ίδιο ακριβώς υπάλληλο.
- Πάλι εδώ εσύ;
- Μου λείψατε.
- Τι ξέχασες;
- Δεν ξέχασα. Μου ήρθε αυτό.
- Α, το χαρτάκι του Κωτσόβολου.
- Ποιός;
- Είναι η Χριστουγεννιάτικη κάρτα του. Αγόρασες κάτι από τον Κωτσόβολο μέσα στο 2003;
- (ξύσιμο κεφαλιού, φάτσα απορίας)... Τι να σου πω τώρα...
- Πές μου ένα τηλέφωνο κι έφυγες.
Όπερ κι έγινε.
Μου λέγανε πως μπορούν να γίνουν μυστήριοι οι εφοριακοί, αλλά να με απειλήσουν με ποινικές κυρώσεις επειδή αγόρασα μια τηλεόραση όταν ήμουν μισθωτός, ε τι να πω, δε το περίμενα.
ΚΕΠΥΟ, I love you.
10.12.05
Ένα τελείως αντιμαρκετίστικο άρθρο για τα durable goods*
* αγαθά που αγοράζεις για να χρησιμοποιείς συνέχεια, σε αντίθεση με αυτά που αγοράζεις στο supermarket για παράδειγμα.
Αγοράζεις ένα πακέτο software και είναι μέσα στα bugs και τα προβλήματα. Κάθε τρεις και λιγο πρέπει να πάρεις το update, να κατεβάσεις το patch, να ασχοληθείς. Και αν δεν είσαι γνώστης, να προσλάβεις τεχνικό.
Το hardware που στεγάζεται στο ίδιο tower είναι ασύμβατο μεταξύ του και χτυπάει όποτε θυμηθεί.
Η μπαταρία στο UPS σου κρατάει περίπου 1 λεπτό και όχι 7-10 λεπτά που γράφει του κουτί.
Αγοράζεις εκτυπωτή και σου μασάει τις σελίδες.
Το monitor δεν έχει εγγύηση παρά μόνο αν σου καούν 4 pixels, γιατί ως 3 pixels θεωρείται αποδεκτό.
Το κινητό που εμφανίζει προβλήματα όποτε θέλει δε μπορεί να αντικατασταθεί γιατί αυτά τα προβλήματα δεν μπορούν να απαραχθούν από τους τεχνικούς προκειμένου να γίνει διάγνωση.
Το αυτοκίνητο είναι επιρρεπές σε οποιοδήποτε μικροτεχνικό πρόβλημα, το οποίο σου καλύπτει μεν η εγγύηση αλλά κι αυτοί το φτιάχνουν έτσι ώστε να παρουσιάσει 10 προβλήματα στα πέντε πρώτα χρόνια, θα χαλάσουν τα 4 πράγματα μέσα στα πρώτα δύο χρόνια, θα στα φτιάξουν δωρεάν και μετά θα πρέπει να πληρώσεις για να φτιάξεις τα άλλα 6 μόλις λήξει η εγγύηση. Και οι λαμαρίνες είναι φτιαγμένες τόσο λεπτές ώστε να τσαλακώνουν με το παραμικρό χάριν "ασφάλειας", όταν μπορούν πολύ εύκολα να κάνουν το μισό αυτοκίνητο πλαστικό απ' έξω και ανθεκτικό από μέσα για να μην τρέχεις να το βάφεις κάθε φορά.
Το ADSL modem δουλεύει με τον ένα χρήστη των Windows αλλά όχι με τον άλλον, και δεν σώζει τα settings που του έχεις εισάγει.
Ακόμα και τα πιο trendy ρούχα που χρυσοπληρώνεις είναι με τέτοιες ραφές και υφάσματα που θα σου αντέξουν το πολύ για δύο χρόνια. Άλλωστε μετά θα ξαναγοράσεις ρούχα, έτσι δεν είναι μικρέ trendoμαλάκα καταναλωτή;
Τα γυαλιά ηλίου είναι από νέα υπερπροστατευτικά υλικά (καμία σχέση με αυτά που είχαμε πριν 5 χρόνια) για να χαράσσονται πιο εύκολα!
Α όχι, φίλοι κατασκευαστές. Αρκετά μαλάκα με πιάσατε ως τώρα. Από εδώ και πέρα θα κρίνω, θα συγκρίνω και όποτε μου κάνετε μαλακία θα σας κατακρίνω. Και μάλιστα δημοσίως.
8.12.05
Μου κλέψανε το αυτοκίνητο!
Κατεβαίνω από το σπίτι και ψάχνω το κλειδί του αυτοκινήτου στις τσέπες μου. Φορούσα μπουφάν, κολλεγιακό με τσέπες και πεντάτσεπο τζιν, οπότε μου πήρε ώρα να ψάξω όλες τις τσέπες και μετά να τις ξαναψάξω.
Σκέφτομαι πως ξέχασα το κλειδί στο σπίτι οπότε παίρνω το ασανσέρ και ξανανεβαίνω για να το ψάξω. Σήμερα η βόλτα μου είχε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, χαρτιά, σφραγίδες και τέτοια και το κλειδί μπορεί εύκολα να χάθηκε κάπου μέσα σε όλα αυτά (τα Renault δεν έχουν κλειδιά αλλά κάρτες για κλειδί που είναι ιδίαιτερα ευάλωτες σε ανθρώπους-χρυσόψαρα).
Έχω αργήσει να πάω στο χορό, ψάχνω όλο το γραφείο, μετά όλα τα χαρτιά, μετά τα μπλοκάκια. Ξαναψάχνω τσέπες, κοιτάω πίσω από έπιπλα.
Σε μια φάση παγώνω συνειδητοποιώντας ότι τα κλειδιά δεν είναι μέσα στο σπίτι.
Βγαίνω στο μπαλκόνι να δω αν τα βλέπω κάπου κοντά στο αυτοκίνητο. Και βλέπω πως το αυτοκίνητο λείπει. Και όπως κρεμιέμαι από το κάγκελο, μένω κάγκελο.
Μπαίνω μέσα: "Μου κλέψανε το αυτοκίνητο!"
Είναι βέβαια ασφαλισμένο από όλες τις μπάντες, αλλά το να σου κλέψουν το αυτοκίνητο σημαίνει πως μέχρι να το βρούνε ή να μη το βρούνε θα περάσουν 2 μήνες χωρίς αμάξι, δε θα σου δώσουν όλη την αξία, χάνεις ότι έχεις μέσα και μπαίνεις σε μια λούπα τεράστια για να ξαναπάρεις αυτό που είχες.
Και θυμάμαι μέσα ότι είχα μέσα χαρτιά και συμφωνητικά αναντικατάστατα. Πίκρα.
Κάθομαι στο γραφείο. Κοιτάω την οθόνη χωρίς να βλέπω. Σηκώνω το βλέμμα μου μετά από ώρα με την πίεση να χτυπάει κόκκινο και κοιτάω τον κάδο ανακύκλωσης. Τον κοιτάω και νιώθω κάτι να μου έρχεται. Όχι, όχι δεν ήταν εγκεφαλικό.
Ήταν η ανάμνηση ότι πριν από πέντε ώρες το άφησα το αμάξι στο βενζινάδικο για να μου το πλύνουν.
Ρε άστραψε το μάτι μου!
Σκέφτομαι πως ξέχασα το κλειδί στο σπίτι οπότε παίρνω το ασανσέρ και ξανανεβαίνω για να το ψάξω. Σήμερα η βόλτα μου είχε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, χαρτιά, σφραγίδες και τέτοια και το κλειδί μπορεί εύκολα να χάθηκε κάπου μέσα σε όλα αυτά (τα Renault δεν έχουν κλειδιά αλλά κάρτες για κλειδί που είναι ιδίαιτερα ευάλωτες σε ανθρώπους-χρυσόψαρα).
Έχω αργήσει να πάω στο χορό, ψάχνω όλο το γραφείο, μετά όλα τα χαρτιά, μετά τα μπλοκάκια. Ξαναψάχνω τσέπες, κοιτάω πίσω από έπιπλα.
Σε μια φάση παγώνω συνειδητοποιώντας ότι τα κλειδιά δεν είναι μέσα στο σπίτι.
Βγαίνω στο μπαλκόνι να δω αν τα βλέπω κάπου κοντά στο αυτοκίνητο. Και βλέπω πως το αυτοκίνητο λείπει. Και όπως κρεμιέμαι από το κάγκελο, μένω κάγκελο.
Μπαίνω μέσα: "Μου κλέψανε το αυτοκίνητο!"
Είναι βέβαια ασφαλισμένο από όλες τις μπάντες, αλλά το να σου κλέψουν το αυτοκίνητο σημαίνει πως μέχρι να το βρούνε ή να μη το βρούνε θα περάσουν 2 μήνες χωρίς αμάξι, δε θα σου δώσουν όλη την αξία, χάνεις ότι έχεις μέσα και μπαίνεις σε μια λούπα τεράστια για να ξαναπάρεις αυτό που είχες.
Και θυμάμαι μέσα ότι είχα μέσα χαρτιά και συμφωνητικά αναντικατάστατα. Πίκρα.
Κάθομαι στο γραφείο. Κοιτάω την οθόνη χωρίς να βλέπω. Σηκώνω το βλέμμα μου μετά από ώρα με την πίεση να χτυπάει κόκκινο και κοιτάω τον κάδο ανακύκλωσης. Τον κοιτάω και νιώθω κάτι να μου έρχεται. Όχι, όχι δεν ήταν εγκεφαλικό.
Ήταν η ανάμνηση ότι πριν από πέντε ώρες το άφησα το αμάξι στο βενζινάδικο για να μου το πλύνουν.
Ρε άστραψε το μάτι μου!
Κουτσομπολιό
Ο Μπάμπης αρραβωνιάστηκε τη Σοφία και πηδάει την Ξένια.
Κι εγώ σας το λέω επειδή είμαι άνθρωπος ηθικός*
* ηθικός (ουσ.): εκείνος που θέλει ηθική συμπεριφόρα από τον περίγυρο του ή περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχει στις πράξεις τους.
Κι εγώ σας το λέω επειδή είμαι άνθρωπος ηθικός*
* ηθικός (ουσ.): εκείνος που θέλει ηθική συμπεριφόρα από τον περίγυρο του ή περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχει στις πράξεις τους.
6.12.05
Vodafone, TIM, Cosmote κι αυτή η τέταρτη με το περίεργο όνομα
Έντεκα εκατομμύρια λαός κι έχουμε εντεκάμισι εκατομμύρια κινητά.
Πότε θα σταματήσετε να διαφημίζετε νέες συνδέσεις επιτέλους και θα αρχίσετε να διαφημίζετε κάτι για αυτούς που δε θέλουν να αλλάξουν τον αριθμό τους; Άντε πουλάκια μου, να ανέβει λίγο το competition γιατί πολύ καρτέλ μου γίνατε και σκάω πολλά στο κινητό.
Πότε θα σταματήσετε να διαφημίζετε νέες συνδέσεις επιτέλους και θα αρχίσετε να διαφημίζετε κάτι για αυτούς που δε θέλουν να αλλάξουν τον αριθμό τους; Άντε πουλάκια μου, να ανέβει λίγο το competition γιατί πολύ καρτέλ μου γίνατε και σκάω πολλά στο κινητό.
5.12.05
Προς όλες τις ναυτιλιακές
Ο φίλος μου ο Παύλος μόλις τελείωσε από το στρατό.
Μην τον βάζετε τώρα να ψάχνει τις διευθύνσεις σας, να σας στέλνει βιογραφικά, να τρέχει για interviews και τέτοια.
Μιλάμε για τύπο με 2 χρόνια προϋπηρεσία στη μεγαλύτερη γιαπωνέζικη ναυτιλιακή στο Λονδίνο, πτυχίο σε marine engineering και δεύτερο πτυχίο σε maritime, και τα καλύτερα references.
Αρπάξτε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Εγώ για σας το λέω, γιατί αν δεν τον πάρετε θα χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο.
Μην τον βάζετε τώρα να ψάχνει τις διευθύνσεις σας, να σας στέλνει βιογραφικά, να τρέχει για interviews και τέτοια.
Μιλάμε για τύπο με 2 χρόνια προϋπηρεσία στη μεγαλύτερη γιαπωνέζικη ναυτιλιακή στο Λονδίνο, πτυχίο σε marine engineering και δεύτερο πτυχίο σε maritime, και τα καλύτερα references.
Αρπάξτε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Εγώ για σας το λέω, γιατί αν δεν τον πάρετε θα χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο.
Ολυμπί - Ολυμπί - Ολυμπιακέ!
Γυρνάς μετά από μια βόλτα στην Εφορία και στο ΤΕΒΕ και έχεις μια μικρή επανάσταση στα χέρια σου. Δε μιλάω για τις φορές που γυρνάς εξουθενωμένος από τα όσα πέρασες γιατί πάνε αυτά και περάσανε.
Μιλάω για εκείνες τις φορές που έφυγες από εκεί στις τρεις παρά κάτι έχοντας πάει για ένα απλό χαρτί, σε έχουν κάνει να πας βόλτα από όοοοοολα τα γραφεία (όπου πέτυχες και μια πολύ πρώην σου η οποία παντρεύτηκε τώρα εκείνον για τον οποίον σε είχε παρατήσει) και όχι μόνο δε σου δίνουν το χαρτί που θέλεις, αλλά βάσει αυτού του χαρτιού που σου λείπει τώρα εσύ δε μπορείς να κάνεις άλλα 1002 πράγματα εκτός κι αν παρανομήσεις.
Γυρνάς στο σπίτι, παρκάρεις το αμάξι τρώντας τον καθρέφτη σου στον τοίχο σου δίνοντάς του μια νέα λευκή-του-τοίχου χροιά στο κατά τα άλλα πανέμορφο αμαξάκι σου και ενώ βρίζεις θεούς και δαίμονες, πετυχαίνεις ένα θείο σου ο οποίος απλά κάθεται και λιάζεται (συνταξιούχος γαρ) και σου λέει:
- Ρε Γιώργο, πήρα αυτό το κινητό που έχει και φωτογραφίες. Πώς θα βάλω τον Ολυμπιακό να τον βλέπω;
Και πάνω που είσαι έτοιμος να βρίσεις για την εφορία, το ΤΕΒΕ, τον καθρέφτη, τη χαμένη σου μέρα και τις χαμένες επόμενες μέρες καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβεις να κάνεις όλα αυτά που θέλουν (αν καταφέρεις ποτέ να τα κάνεις γενικότερα και δε σε αναγκάσουν να παρανομήσεις ως προείπα) έχεις το θείο Μιχάλη να θέλει τον Ολυμπιακό στο wallpaper.
Ανασυγκρότηση. Σφίξιμο δοντιών. Χαμόγελο.
- Δε γίνεται θείε, πρέπει να έχεις ήδη τον Ολυμπιακό σε φωτογραφία.
- Τον έχω.
Α τότε για φέρε. Φέρνει.
Παίρνεις το κινητό, ψάχνεις στις φωτογραφίες, δε βρίσκεις Ολυμπιακό.
- Πού είναι η φωτογραφία του Ολυμπιακού, θείε;
- Στην εφημερίδα.
Και ενώ τον κοιτάω με το στόμα ανοιχτό, αυτός συνεχίζει να κοιτάει στην οθόνη του κινητού του, το οποίο κρατάω εγώ, για να δει τι θα πατήσω για να δει πώς θα μεταφερθεί η φωτογραφία του Ολυμπιακού από την εφημερίδα (που είναι στο σπίτι του) στο κινητό (που είναι στα χέρια μου).
Ένα δευτερόλεπτο.
Δύο δευτερόλεπτα.
Τρία δευτερόλεπτα.
Τέσσερα δευτερόλεπτά.
- Α, θες να σου φέρω την εφημερίδα;
Μιλάω για εκείνες τις φορές που έφυγες από εκεί στις τρεις παρά κάτι έχοντας πάει για ένα απλό χαρτί, σε έχουν κάνει να πας βόλτα από όοοοοολα τα γραφεία (όπου πέτυχες και μια πολύ πρώην σου η οποία παντρεύτηκε τώρα εκείνον για τον οποίον σε είχε παρατήσει) και όχι μόνο δε σου δίνουν το χαρτί που θέλεις, αλλά βάσει αυτού του χαρτιού που σου λείπει τώρα εσύ δε μπορείς να κάνεις άλλα 1002 πράγματα εκτός κι αν παρανομήσεις.
Γυρνάς στο σπίτι, παρκάρεις το αμάξι τρώντας τον καθρέφτη σου στον τοίχο σου δίνοντάς του μια νέα λευκή-του-τοίχου χροιά στο κατά τα άλλα πανέμορφο αμαξάκι σου και ενώ βρίζεις θεούς και δαίμονες, πετυχαίνεις ένα θείο σου ο οποίος απλά κάθεται και λιάζεται (συνταξιούχος γαρ) και σου λέει:
- Ρε Γιώργο, πήρα αυτό το κινητό που έχει και φωτογραφίες. Πώς θα βάλω τον Ολυμπιακό να τον βλέπω;
Και πάνω που είσαι έτοιμος να βρίσεις για την εφορία, το ΤΕΒΕ, τον καθρέφτη, τη χαμένη σου μέρα και τις χαμένες επόμενες μέρες καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβεις να κάνεις όλα αυτά που θέλουν (αν καταφέρεις ποτέ να τα κάνεις γενικότερα και δε σε αναγκάσουν να παρανομήσεις ως προείπα) έχεις το θείο Μιχάλη να θέλει τον Ολυμπιακό στο wallpaper.
Ανασυγκρότηση. Σφίξιμο δοντιών. Χαμόγελο.
- Δε γίνεται θείε, πρέπει να έχεις ήδη τον Ολυμπιακό σε φωτογραφία.
- Τον έχω.
Α τότε για φέρε. Φέρνει.
Παίρνεις το κινητό, ψάχνεις στις φωτογραφίες, δε βρίσκεις Ολυμπιακό.
- Πού είναι η φωτογραφία του Ολυμπιακού, θείε;
- Στην εφημερίδα.
Και ενώ τον κοιτάω με το στόμα ανοιχτό, αυτός συνεχίζει να κοιτάει στην οθόνη του κινητού του, το οποίο κρατάω εγώ, για να δει τι θα πατήσω για να δει πώς θα μεταφερθεί η φωτογραφία του Ολυμπιακού από την εφημερίδα (που είναι στο σπίτι του) στο κινητό (που είναι στα χέρια μου).
Ένα δευτερόλεπτο.
Δύο δευτερόλεπτα.
Τρία δευτερόλεπτα.
Τέσσερα δευτερόλεπτά.
- Α, θες να σου φέρω την εφημερίδα;
4.12.05
504
Μερικές φορές...
... θες και δε μπορείς να δώσεις.
... μπορείς αλλά δεν προλαβαίνεις.
... προλαβαίνεις αλλά δε βιάζεσαι.
... βιάζεσαι αλλά δε θες να βιαστείς για να μην κάνεις λάθος.
... θες και δε μπορείς να δώσεις.
... μπορείς αλλά δεν προλαβαίνεις.
... προλαβαίνεις αλλά δε βιάζεσαι.
... βιάζεσαι αλλά δε θες να βιαστείς για να μην κάνεις λάθος.
3.12.05
Άλλο να στο λένε...
... κι άλλο να τ' ακούς.
Ατάκες Bush η μία πίσω από την άλλη:
http://www.imgag.com/product/full/ap/3067907/graphic1.swf
Ατάκες Bush η μία πίσω από την άλλη:
http://www.imgag.com/product/full/ap/3067907/graphic1.swf
Μα με αυτόματο;
Είναι λογικό να κάθεται άνθρωπος με πολιτικά έξω από τράπεζα και με ένα αυτόματο στο χέρι; Όχι πείτε μου δηλαδή.
Τάδε συνέβη την Πέμπτη στις 13.30 έξω από το υποκατάστημα της Εθνικής στη Θηβών. Εδώ να σ' έχω... να μην ξέρεις αν γίνεται ληστεία για να περιμένεις λίγο που θα πλακώσουν οι κάμερες και να φτιάξεις λίγο το μαλλί για να φαίνονται καλά οι γωνίες σου στο γυαλί.
(δύο σ' ένα)
Τάδε συνέβη την Πέμπτη στις 13.30 έξω από το υποκατάστημα της Εθνικής στη Θηβών. Εδώ να σ' έχω... να μην ξέρεις αν γίνεται ληστεία για να περιμένεις λίγο που θα πλακώσουν οι κάμερες και να φτιάξεις λίγο το μαλλί για να φαίνονται καλά οι γωνίες σου στο γυαλί.
(δύο σ' ένα)
2.12.05
2005 δεν έχουμε;
Ξέρετε τι μέρα έχουμε; Τι μήνα; Τι χρόνο;
Πόσο τρομακτικό είναι να ακούς από τη βοηθό σου:
Ο υπολογιστής της γράφει την ημερομηνία μπροστά της (έχει δύο γραμμές taskbar και εκτός από το ρολόι φαίνεται και η ημερομηνία). Το κινητό της γράφει την ημερομηνία. Τα πάντα γύρω της της θυμίζουν την ημερομηνία.
Πόσο τρομακτικό είναι να ακούς από τη βοηθό σου:
2005 έχουμε; Ε, 2005 δεν έχουμε;Την κοιτάω με το στόμα ανοιχτό (όχι δε φορούσε ξώβυζο).
Ο υπολογιστής της γράφει την ημερομηνία μπροστά της (έχει δύο γραμμές taskbar και εκτός από το ρολόι φαίνεται και η ημερομηνία). Το κινητό της γράφει την ημερομηνία. Τα πάντα γύρω της της θυμίζουν την ημερομηνία.
Έλα, ξεκόλλα, δε θυμάμαι τώρα, μπερδεύτηκα, πες μου! 2005 δεν έχουμε;Της πήρε δύο λεπτά και ένα τηλεφώνημα να το εξακριβώσει.
Λάντζα, you know?
Πώς λέμε ζητείται άτομο για λάντζα όταν η επιχείρησή μας είναι μεγάλη και έχει ένα κάποιο κύρος;
Ζητείται Προϊστάμενος Τμήματος Εκπλύσεως Σκευών...
Ζητείται Προϊστάμενος Τμήματος Εκπλύσεως Σκευών...
Έχει κι αλλού πορτοκαλιές...
Έμαθα πρόσφατα για κάποιον παλιό γνωστό. Προσωπικά έχω χρόνια να τον δω και αυτά που έμαθα ήταν πράγματα που έγιναν πριν καν τον γνωρίσω. Ας τον πούμε Λουκά. Ο Λουκάς πλέον έχει παντρευτεί την Ελένη μετά από 10 χρόνια σχέσης και έχουνε 3 παιδιά.
Έμαθα λοιπόν πως ο Λουκάς, κάπου στα 6 χρόνια σχέσης με την Ελένη, την είχε πέσει άγρια σε μια γκόμενα, της είχε κάνει ερωτική εξομολόγηση, αυτή τον έφτυσε και τά'φτιαξε με τον κολλητό του Λουκά, ο οποίος τα είχε παλιότερα με την Ελένη.
Και μπαίνω τώρα εγώ στη θέση του καθενός από αυτούς τους ήρωες και αναρωτιέμαι:
Αυτή η θεωρία με τα μισά πορτοκαλάκια ισχύει ακόμα;
Ξέρετε, αυτήν όπου ο καθένας μας είναι σαν μισό πορτοκάλια που ψάχνει σε όλη του ζωή να βρει το άλλο του μισό, το οποίο υπάρχει, είναι κάπου και τον αναζητά.
Και εννοώ: Υπάρχει κανείς πού την πιστεύει;
Υπάρχει κανείς που πιστεύει πως ταιριάζει μόνο με έναν άνθρωπο;
Έμαθα λοιπόν πως ο Λουκάς, κάπου στα 6 χρόνια σχέσης με την Ελένη, την είχε πέσει άγρια σε μια γκόμενα, της είχε κάνει ερωτική εξομολόγηση, αυτή τον έφτυσε και τά'φτιαξε με τον κολλητό του Λουκά, ο οποίος τα είχε παλιότερα με την Ελένη.
Και μπαίνω τώρα εγώ στη θέση του καθενός από αυτούς τους ήρωες και αναρωτιέμαι:
Αυτή η θεωρία με τα μισά πορτοκαλάκια ισχύει ακόμα;
Ξέρετε, αυτήν όπου ο καθένας μας είναι σαν μισό πορτοκάλια που ψάχνει σε όλη του ζωή να βρει το άλλο του μισό, το οποίο υπάρχει, είναι κάπου και τον αναζητά.
Και εννοώ: Υπάρχει κανείς πού την πιστεύει;
Υπάρχει κανείς που πιστεύει πως ταιριάζει μόνο με έναν άνθρωπο;
1.12.05
30.11.05
Πήγαμε κι εμείς στο El Bandoneon, αμέ!
Εμ τι, μόνο ο Πιτσιρίκος θα πηγαίνει;
Πήγαμε κι εμείς και μας άρεσε. Μας τον πιάσανε και μας τον στίψανε βέβαια, αλλά χαλάλι γιατί ο Luis έχει και γαμώ τους χώρους (εκτός απο το ότι χορεύει και γαμώ τους χορούς).
Η άσχημη κοπελίτσα στην υποδοχή δε μας πτόησε καθόλου (αχ καλέ κορίτσι μου, κάνε κάτι βρε συ, είσαι μια ασχήμια σκέτη). Ούτε και οι δύο αρχισερβιτόροι ύψους 1.90 με κορμιά λαμπάδες μας φάνηκαν κάπως.
Το ότι το κάθε τραπέζι είναι μοναδικό με δικό του όνομα, το μίνι-θεατρικό, η μαστίχα στην αρχή, η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι αυτά που μας κερδίζουν. Και η ξανθιά με το κοντό μαλλί και τα καυτά μάτια στο μπαρ δε μας χάλασε καθόλου.
Πήγαμε κι εμείς και μας άρεσε. Μας τον πιάσανε και μας τον στίψανε βέβαια, αλλά χαλάλι γιατί ο Luis έχει και γαμώ τους χώρους (εκτός απο το ότι χορεύει και γαμώ τους χορούς).
Η άσχημη κοπελίτσα στην υποδοχή δε μας πτόησε καθόλου (αχ καλέ κορίτσι μου, κάνε κάτι βρε συ, είσαι μια ασχήμια σκέτη). Ούτε και οι δύο αρχισερβιτόροι ύψους 1.90 με κορμιά λαμπάδες μας φάνηκαν κάπως.
Το ότι το κάθε τραπέζι είναι μοναδικό με δικό του όνομα, το μίνι-θεατρικό, η μαστίχα στην αρχή, η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι αυτά που μας κερδίζουν. Και η ξανθιά με το κοντό μαλλί και τα καυτά μάτια στο μπαρ δε μας χάλασε καθόλου.
29.11.05
Inbox
Τα κατάφερα, έστω και στιγμιαία.
Μεταξύ 13:43:02 και 13:43:06, το Inbox μου περιείχε 0 emails.
Τώρα ξαναπήγαμε στα 7.
Και για όσους δεν κατάλαβαν, τρέχω.
Μεταξύ 13:43:02 και 13:43:06, το Inbox μου περιείχε 0 emails.
Τώρα ξαναπήγαμε στα 7.
Και για όσους δεν κατάλαβαν, τρέχω.
26.11.05
Θα πούμε το μουνί μουνάκι
Το είχατε προσέξει;
Τι διαφορά που κάνει το πού τον βάζεις (τον αστερίσκο)...
Στα πρώτα μας βήματα ως bloggers λέγαμε
μ**νί
και τώρα για να μας διαβάζουνε λέμε
*μουνί*
μ**νί
και τώρα για να μας διαβάζουνε λέμε
*μουνί*
Τι διαφορά που κάνει το πού τον βάζεις (τον αστερίσκο)...
25.11.05
Αρκάς
Αγαπητέ κύριε Αρκά,
Επειδή δεν παίρνω πλέον Κυριακάτικες Εφημερίδες και νιώθω πως κάθε εβδομάδα χάνω τα σημαντικότερα πράγματα, μήπως θα μπορούσατε να μου στέλνετε με email το σκίτσο σας;
Ευχαριστώ.
Επειδή δεν παίρνω πλέον Κυριακάτικες Εφημερίδες και νιώθω πως κάθε εβδομάδα χάνω τα σημαντικότερα πράγματα, μήπως θα μπορούσατε να μου στέλνετε με email το σκίτσο σας;
Ευχαριστώ.
Θερμο-σίφουνας...
Αγαπητή μου γιαγιά,
Ξέρω πως κοιμάσαι με το ένα αυτί τεντωμένο για να ακούσεις πότε θα μπω στο μπάνιο και να πεταχτείς σαν ελατήριο να σβήσεις το θερμοσίφωνα.
Δεν ξέρω πως το κάνεις. Έχεις βάλει κάποιο κύκλωμα στην πόρτα του μπάνιου και κάθε φορά που κλείνει η πόρτα σε ειδοποιεί το ακουστικό bluetooth που έχεις στο αυτί σου; Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι δεν ακούς τίποτα παρά μόνο τον ήχο της πόρτας του μπάνιο που κλείνει.
Θέλω όμως να σε ενημερώσω, όπως έχω πολλές φορές προσπαθήσει να το κάνω στο παρελθόν προφορικά, πως κανένας άνθρωπος δεν έχει πάθει ηλεκτροπληξία κάνοντας μπάνιο με αναμμένο θερμοσίφωνα.
Και επειδή δεν ξέρεις να διαβάζεις, είμαι σίγουρος πώς η γραπτή μου ενημέρωση θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την προφορική.
Ο εγγονός σου.
Ξέρω πως κοιμάσαι με το ένα αυτί τεντωμένο για να ακούσεις πότε θα μπω στο μπάνιο και να πεταχτείς σαν ελατήριο να σβήσεις το θερμοσίφωνα.
Δεν ξέρω πως το κάνεις. Έχεις βάλει κάποιο κύκλωμα στην πόρτα του μπάνιου και κάθε φορά που κλείνει η πόρτα σε ειδοποιεί το ακουστικό bluetooth που έχεις στο αυτί σου; Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι δεν ακούς τίποτα παρά μόνο τον ήχο της πόρτας του μπάνιο που κλείνει.
Θέλω όμως να σε ενημερώσω, όπως έχω πολλές φορές προσπαθήσει να το κάνω στο παρελθόν προφορικά, πως κανένας άνθρωπος δεν έχει πάθει ηλεκτροπληξία κάνοντας μπάνιο με αναμμένο θερμοσίφωνα.
Και επειδή δεν ξέρεις να διαβάζεις, είμαι σίγουρος πώς η γραπτή μου ενημέρωση θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την προφορική.
Ο εγγονός σου.
Καριόλη Martin Sheen
Είπα ότι είσαι απλά καλός ηθοποιός. Αλλά ρε πούστη μου δεν παίζεσαι. Μου το απέδειξες στο τέλος του 2ου κύκλου του West Wing.
Εκεί που σκοτώθηκε η γραμματέας σου και μόλις θα αποκάλυπτες στον κόσμο ότι πάσχεις από σκλήρυνση κατά πλάκας και πώς το έκρυψες στις εκλογές.
Εκεί που μεταφέρεις το πώς ένιωσες σαν παιδί όταν την πρωτογνώρισες και το πόσο είχες δεθεί μαζί της όλα αυτά τα χρόνια μέχρι να γίνεις πρόεδρος.
Εκεί πού τα πήρες με το Θεό όταν άρχισε να σε εκδικείται χωρίς λόγο και διέσχισες τον καθεδρικό ναό μόνο σου με την καταιγίδα να λυσομανάει και να τα βάζεις με το Θεο:
Εκεί που σκοτώθηκε η γραμματέας σου και μόλις θα αποκάλυπτες στον κόσμο ότι πάσχεις από σκλήρυνση κατά πλάκας και πώς το έκρυψες στις εκλογές.
Εκεί που μεταφέρεις το πώς ένιωσες σαν παιδί όταν την πρωτογνώρισες και το πόσο είχες δεθεί μαζί της όλα αυτά τα χρόνια μέχρι να γίνεις πρόεδρος.
Εκεί πού τα πήρες με το Θεό όταν άρχισε να σε εκδικείται χωρίς λόγο και διέσχισες τον καθεδρικό ναό μόνο σου με την καταιγίδα να λυσομανάει και να τα βάζεις με το Θεο:
You're a son of a bitch you know that? She bought her first new car and you hit her with a drunk driver. What, is that supposed to be funny? "You can't conceive nor can I the strangeness of the mercy of God," says Graham Green.Και εκεί που μιλούσες, στο μυαλό σου, με τη νεκρή γραμματέα σου. Και τα πήρες με τα στραβά του κόσμου. Και αποφασίσες πως δε το βάζεις κάτω. Και βγήκες έξω στην βροχή κι έβαλες αποφασιστικά τα χέρια στις τσέπες σου και δήλωσες στον κόσμο "Να πάτε να γαμηθείτε, εγώ θα ξαναβάλω υποψηφιότητα για πρόεδρος".
I think I know who's ass he was kissing there, 'cause I think your're just vindictive. What was Josh Lyman, the warning shot? That was my son, what did I ever do to yours but praise his glory and praise his name?
There's a tropical storm that's gaining speed and power. They say we haven't had a storm this bad since you took out that Tender ship of mine in the North Atlantic last year, sixty-eight crew. You know what a Tender ship does? It fixes the other ships, and, delivers the mail, that's all it can do.
Gracias Tibiago Domine.
Yes, I lied. It was a sin, I've committed many sins.
Have I displeased you, you feckless thug?
Three point eight billion new jobs that wasn't good? Bailed out Mexico, Increased foreign trade, 30 million new acres of land for conservation, put Mendoza on the bench, we're not fighting a war, I've raised 3 children. That's not enough to buy me out of the doghouse?
Hace credam a deo pio? A deo iusto, a deo scico? Cruciatus in crucem. Tuus in terra sertvus, nuntius fui. Officium perfecti. Cruciatus in crucem. Eas in crucem.
(Translation: Am I really to believe that these are the acts of a loving God? A just God? A wise God? To hell with your punishments. I was your servant here on Earth. And I spread your word and I did your work. To hell with your punishments. To hell with you.)
24.11.05
23.11.05
Μωρό μου, κοιμήθηκα με την κολλητή σου
... και όχι μόνο ροχάλιζε, αλλά στον ύπνο φορούσε μόνο το καλτσόν της! :)
22.11.05
S-π(ρ)ιτς Recognition
Ιβανόφειος τύπος πέρασε την πόρτα από την Καλλιθέα.
Το παραπάνω κείμενο ήταν το αποτέλεσμα της "αναγνώρισης φωνής" ενός ελληνικού πακέτου που κυκλοφορεί στην αγορά.
Η αυθεντική πρόταση ήταν "Μου είπανε να πάμε σ'ένα εστιατόριο στην Καλλιθέα."
Στα θετικά του πακέτου αυτού είναι το ότι "Στα θετικά του προγράμματος εκπληκτικό είναι το γεγονός πως, σε αντίθεση με άλλα αντίστοιχα πακέτα ξένων εταιριών, αυτό δεν χρειάζεται να εκπαιδευθεί από το χρήστη."
Στο πρώτο τεστ μάλιστα, η αυθεντική πρόταση ήταν "σκύλος γάτα" και αυτό κατάλαβε "Δεν είδαμε πατάτα".
Πατάτα λοιπόν το πρόγραμα.
Το παραπάνω κείμενο ήταν το αποτέλεσμα της "αναγνώρισης φωνής" ενός ελληνικού πακέτου που κυκλοφορεί στην αγορά.
Η αυθεντική πρόταση ήταν "Μου είπανε να πάμε σ'ένα εστιατόριο στην Καλλιθέα."
Στα θετικά του πακέτου αυτού είναι το ότι "Στα θετικά του προγράμματος εκπληκτικό είναι το γεγονός πως, σε αντίθεση με άλλα αντίστοιχα πακέτα ξένων εταιριών, αυτό δεν χρειάζεται να εκπαιδευθεί από το χρήστη."
Στο πρώτο τεστ μάλιστα, η αυθεντική πρόταση ήταν "σκύλος γάτα" και αυτό κατάλαβε "Δεν είδαμε πατάτα".
Πατάτα λοιπόν το πρόγραμα.
Πολύ persona ο δικός σου
Πολύ δημοσιότητα ξαφνικά ρε γαμώτο (και με χαλάειιιιι)
- Ο GSatelite λέει πως βρήκε κείμενο μου στο City 2006, κάποιο freemag που δεν το έχω ακουστά,
- Ο Bruce μου πήρε συνέντευξη εδώ,
- και ο συνήθης προβοκάτορας, ο Μήτσος ο Καφετζής, έβγαλε δική του βερσιόν της συνέντευξής μου εδώ.
Κρεβατομουρμούρα
Ο κρεβατάς μου είναι καταπληκτικός.
Του πήρε 3 μήνες και 13 μέρες να φτιάξει (βλ. επισκευάσει) το κρεβάτι μου και τελικά μου το έφερε πίσω με λάθος παξιμάδια, χωρίς τα διακοσμητικά του μπιλάκια και χωρίς ξύλινα ποδαράκια (ενώ η μια από τις φορές που τον έβαλα να το πάρει πίσω ήταν επειδή δεν είχε ξύλινα ποδαράκια και το σίδερο μου έγδερνε το παρκέ).
Επαγγελματισμός ε;
Του πήρε 3 μήνες και 13 μέρες να φτιάξει (βλ. επισκευάσει) το κρεβάτι μου και τελικά μου το έφερε πίσω με λάθος παξιμάδια, χωρίς τα διακοσμητικά του μπιλάκια και χωρίς ξύλινα ποδαράκια (ενώ η μια από τις φορές που τον έβαλα να το πάρει πίσω ήταν επειδή δεν είχε ξύλινα ποδαράκια και το σίδερο μου έγδερνε το παρκέ).
Επαγγελματισμός ε;
21.11.05
Μαρία, Μαράκι, Μαριώ
Σήμερα γιορτάζουν οι Μαρίες, ΠΑΛΙ.
Οπότε, αν έχετε κάποια Μαρία που ΔΕΝ θέλετε να πάρετε τηλέφωνο, πείτε της ότι νομίζατε πως γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο.
Αν πάλι έχετε κάποια που θέλετε να πάρετε αλλά γιορτάζει το Δεκαπενταύγουστο.... }:-)
Οπότε, αν έχετε κάποια Μαρία που ΔΕΝ θέλετε να πάρετε τηλέφωνο, πείτε της ότι νομίζατε πως γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο.
Αν πάλι έχετε κάποια που θέλετε να πάρετε αλλά γιορτάζει το Δεκαπενταύγουστο.... }:-)
982139989817728767167612398982139
SMS από την Κατερίνα:
982139989817728767167612398982139989817728765 167612398982139989817728767167612398982139983
817728767167612398982139989817728767167612398
182139989817728767167612398982139989817728768 267612398982139989817728767167612398982139980
517728767167612398982139989817728767167612391
982139989817728767167612398982139989817728761 167612398982139989817728767167612398982139982
817728767167612398982139989817728767167612394
988213998981772876716761239898213998981772876 676123989821399898177287671676121398982139989
217728767167612398982139989817728767167612398
... Για να δεις τι μεγάλο νούμερο είσαι!
982139989817728767167612398982139989817728765 167612398982139989817728767167612398982139983
817728767167612398982139989817728767167612398
182139989817728767167612398982139989817728768 267612398982139989817728767167612398982139980
517728767167612398982139989817728767167612391
982139989817728767167612398982139989817728761 167612398982139989817728767167612398982139982
817728767167612398982139989817728767167612394
988213998981772876716761239898213998981772876 676123989821399898177287671676121398982139989
217728767167612398982139989817728767167612398
... Για να δεις τι μεγάλο νούμερο είσαι!
20.11.05
Μπουρδελοκατάσταση
Διάβασα αυτό και θυμήθηκα.
Στην Καλλιθέα έχει ένα μπουρδέλο (καλά, τρία έχει που ξέρω, αλλά επικεντρωνόμαστε στο ένα τώρα, ναι;) το οποίο κλείνει στις 12 το βράδυ και ανοίγει παρακαλώ στις 10 το πρωί.
Συγγνώμη δηλαδή τώρα, αλλά εσείς τι άλλο συμπέρασμα βγάζετε από το ότι η πρωινή πελατεία είναι μεγαλύτερη από τη μεταμεσονύκτια;
Δηλαδή, με άλλα λόγια, πιο πολλοί πάνε για να γαμήσουνε πρωινιάτικα παρά μετά από ξενύχτι με φίλους, μπύρες, στριπτιτζάδικα.
Τι να πω, περίεργος κόσμος...
Στην Καλλιθέα έχει ένα μπουρδέλο (καλά, τρία έχει που ξέρω, αλλά επικεντρωνόμαστε στο ένα τώρα, ναι;) το οποίο κλείνει στις 12 το βράδυ και ανοίγει παρακαλώ στις 10 το πρωί.
Συγγνώμη δηλαδή τώρα, αλλά εσείς τι άλλο συμπέρασμα βγάζετε από το ότι η πρωινή πελατεία είναι μεγαλύτερη από τη μεταμεσονύκτια;
Δηλαδή, με άλλα λόγια, πιο πολλοί πάνε για να γαμήσουνε πρωινιάτικα παρά μετά από ξενύχτι με φίλους, μπύρες, στριπτιτζάδικα.
Τι να πω, περίεργος κόσμος...
Μαμά Βάσως
Μαμά Βάσως: Τι κάνατε τελικά χτες;
Βάσω: Πήγαμε για καφέ.
Μετά 15 λεπτά.
Μ.Β.: Δε σε ρώτησα, χτες βγήκατε;
Β: Ναι, μαμά, πήγαμε για καφέ.
Μετά μισή ώρα.
Μ.Β.: Δεν ήταν να βγείτε χθες;
Β.: Ένα καφέ πήγαμε να πιούμε...
Μετά από μια ώρα.
Μ.Β.: Πού πήγατε χτες τελικά;
Β.: Σινεμά.
Μ.Β.: Καλέ τι σινεμά, για καφε δε μου είπες πριν;
(Κυρα Δέσποινα, αφενός χρόνια πολλά για αύριο, αφετέρου γειά στα χεράκια σας!)
Βάσω: Πήγαμε για καφέ.
Μετά 15 λεπτά.
Μ.Β.: Δε σε ρώτησα, χτες βγήκατε;
Β: Ναι, μαμά, πήγαμε για καφέ.
Μετά μισή ώρα.
Μ.Β.: Δεν ήταν να βγείτε χθες;
Β.: Ένα καφέ πήγαμε να πιούμε...
Μετά από μια ώρα.
Μ.Β.: Πού πήγατε χτες τελικά;
Β.: Σινεμά.
Μ.Β.: Καλέ τι σινεμά, για καφε δε μου είπες πριν;
(Κυρα Δέσποινα, αφενός χρόνια πολλά για αύριο, αφετέρου γειά στα χεράκια σας!)
Μιχάλη, κλέφτη
Την ατάκα την είπε ο Μιχάλης, αλλά την έχω ξανακούσει:
Κάποτε οι γκόμενες θέλανε τον άνδρα τον λεβέντη.
Τώρα τον θέλουν γιαλαντζί και τον φωνάζουν trendy.
Αυτό με τον ΟΤΕ το πιάσατε ή όχι ακόμα;
Οι καταναλωτές ξεσηκώθηκαν, αντιστάθηκαν και είπαν πως αν δεν πέσουν οι τιμές αυτοί δεν μπαίνουν στο Internet.
Και το βασικότερο είναι πως ήταν ενωμένοι, άρα ισχυροί. Ακόμα και αυτοί που έχουν ADSL, το συζήτησαν το θέμα. Ακόμα και αυτοί που δεν έχουν κάτι να χάσουν ή να κερδίσουν.
Και αυτό είναι κάτι.
Χωρίς βία, χωρίς διαδηλώσεις, χωρίς συγκρούσεις. Αν δεν θέλεις κάτι, απλά επιλέγεις να μη το αγοράσεις.
Κάντο με το σούπερμάρκετ, με τη βενζίνη σου, με την τηλεόρασή σου. Μη βγαίνεις στα παράθυρα και διαμαρτύρεσαι. Απλά οργανώσου και αντιστάσου.
Και το βασικότερο είναι πως ήταν ενωμένοι, άρα ισχυροί. Ακόμα και αυτοί που έχουν ADSL, το συζήτησαν το θέμα. Ακόμα και αυτοί που δεν έχουν κάτι να χάσουν ή να κερδίσουν.
Και αυτό είναι κάτι.
Χωρίς βία, χωρίς διαδηλώσεις, χωρίς συγκρούσεις. Αν δεν θέλεις κάτι, απλά επιλέγεις να μη το αγοράσεις.
Κάντο με το σούπερμάρκετ, με τη βενζίνη σου, με την τηλεόρασή σου. Μη βγαίνεις στα παράθυρα και διαμαρτύρεσαι. Απλά οργανώσου και αντιστάσου.
Comdex 2005
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ!
Φέτος η έκθεση Comdex 2005 δεν παρουσιάζει κανένα απολύτως ενδιαφέρον.
Ακόμα και όσοι πήγατε με την παρήγορη σκέψη πως "τουλάχιστον θα είναι εκεί αυτοί που πουλάνε καραμελωμένους ξηρούς καρπούς λίγο πριν την έξοδο" την πατήσατε καθώς οι εν λόγω κύριοι προτίμησαν να πάνε στην έκθεση Ναυτικό Σαλόνι στο ανατολικό αεροδρόμιο.
Η τιμή για ένα κιλό καραμελωμένα cashews είναι μεν εξωφρενική στα 18 ευρώ αλλά επειδή σιγά μην κάτσετε ποτέ να καραμελώσετε cashews από μόνοι σας, τουλάχιστον πλησιάστε στον πάγκο και δοκιμάστε ένα από κάθε είδος. Φέτος έχουν και συνδυασμούς με σοκολάτα (αν και το δαμάσκηνο σοκολάτα δεν είναι προσεγμένο, θέλει milk chocolate και όχι dark).
Ο τίτλος του post κατά τα άλλα πάντως είναι έγκυρος. :)
Φέτος η έκθεση Comdex 2005 δεν παρουσιάζει κανένα απολύτως ενδιαφέρον.
Ακόμα και όσοι πήγατε με την παρήγορη σκέψη πως "τουλάχιστον θα είναι εκεί αυτοί που πουλάνε καραμελωμένους ξηρούς καρπούς λίγο πριν την έξοδο" την πατήσατε καθώς οι εν λόγω κύριοι προτίμησαν να πάνε στην έκθεση Ναυτικό Σαλόνι στο ανατολικό αεροδρόμιο.
Η τιμή για ένα κιλό καραμελωμένα cashews είναι μεν εξωφρενική στα 18 ευρώ αλλά επειδή σιγά μην κάτσετε ποτέ να καραμελώσετε cashews από μόνοι σας, τουλάχιστον πλησιάστε στον πάγκο και δοκιμάστε ένα από κάθε είδος. Φέτος έχουν και συνδυασμούς με σοκολάτα (αν και το δαμάσκηνο σοκολάτα δεν είναι προσεγμένο, θέλει milk chocolate και όχι dark).
Ο τίτλος του post κατά τα άλλα πάντως είναι έγκυρος. :)
19.11.05
Sometimes I cry
Όσα δε φέρνει μια ταινία, τα φέρνει μια σκηνή.
Χαζοαμερικάνικες ταινίες, κάποιες φορές τα καταφέρνετε.
Χαζοαμερικάνικες ταινίες, κάποιες φορές τα καταφέρνετε.
18.11.05
Συμπτώσεις
Κάποιοι βλέπουν μέσα από τις συμπτώσεις κάτι το οποίο ήταν γραφτό, ή κάτι το οποίο είναι οιωνός. Εγώ πάλι απλά τα βλέπω ως συμπτωσεις, δηλαδή είτε τις εκ των μαθηματικών εξαγόμενες πιθανότητες είτε τις γηγενείς ανωμαλίες αυτών.
Η μεγαλύτερη σύμπτωση ήταν το '95, γυρνόντας από Μαλδίβες προσγειωθήκαμε στη Σαουδική Αραβία για να αλλάξουμε αεροπλάνο και στο transit πετύχαμε φίλους μας από την Κύπρο τους οποίους γνωρίσαμε ένα χρόνο πριν στην Αμερική και οι οποίοι αλλάζανε αεροπλάνο για να πάνε από Κύπρο κάπου προς Άπω Ανατολή.
Για το ότι βρίσκουμε άλλες συμπτώσεις οι οποίες περιορίζονται στα γεωγραφικά σύνορα μιας χώρας ή μιας πόλης, ας μην ασχοληθώ ε;
Η μεγαλύτερη σύμπτωση ήταν το '95, γυρνόντας από Μαλδίβες προσγειωθήκαμε στη Σαουδική Αραβία για να αλλάξουμε αεροπλάνο και στο transit πετύχαμε φίλους μας από την Κύπρο τους οποίους γνωρίσαμε ένα χρόνο πριν στην Αμερική και οι οποίοι αλλάζανε αεροπλάνο για να πάνε από Κύπρο κάπου προς Άπω Ανατολή.
Για το ότι βρίσκουμε άλλες συμπτώσεις οι οποίες περιορίζονται στα γεωγραφικά σύνορα μιας χώρας ή μιας πόλης, ας μην ασχοληθώ ε;
Αγαπητή Βάσω
Όταν ένα κείμενο είναι γραμμένο σε τρίστηλο, διαβάζεται ως εξής:
Διαβάζουμε την πρώτη στήλη, μετά τη δεύτερη, και μετά την τρίτη. Μετά γυρνάμε σελίδα.
Σε καμία, μα καμία, περίπτωση δεν διαβάζουμε την πρώτη στήλη της πρώτης σελίδας για να συνεχίσουμε στην πρώτη στήλη της δεύτερης σελίδας, και μετά της τρίτης σελίδας κ.ο.κ.
Ναι; Μπράβο κωκώνα μου.
Διαβάζουμε την πρώτη στήλη, μετά τη δεύτερη, και μετά την τρίτη. Μετά γυρνάμε σελίδα.
Σε καμία, μα καμία, περίπτωση δεν διαβάζουμε την πρώτη στήλη της πρώτης σελίδας για να συνεχίσουμε στην πρώτη στήλη της δεύτερης σελίδας, και μετά της τρίτης σελίδας κ.ο.κ.
Ναι; Μπράβο κωκώνα μου.
17.11.05
Και είναι ακόμα μεσημέρι...
Το Megane πάει για συναγερμό, το κινητό για αλλαγή (μάπα το καρπούζι), και το σπίτι στο Μενίδι για πούλημα.
Δηλαδή μέσα σε μια μέρα ξέμεινα από αυτοκίνητο, κινητό κι ακίνητο.
Πάλι καλά που μας έμεινε το ευκίνητο γιατί αλλιώς θα το κλείναμε το μαγαζί.
Δηλαδή μέσα σε μια μέρα ξέμεινα από αυτοκίνητο, κινητό κι ακίνητο.
Πάλι καλά που μας έμεινε το ευκίνητο γιατί αλλιώς θα το κλείναμε το μαγαζί.
Πού ζείτε;
Ποιά είναι πιο μεγάλη; Η Γροιλανδία ή η Κίνα;
Δε θυμάστε; Να σας δώσω μήπως ένα χάρτη που έχω πρόχειρο για να συγκρίνετε; Ορίστε νάτος.
Ελπίζοντας λοιπόν πως ξέρετε πού είναι αυτές οι δύο χώρες στο χάρτη, θα δείτε πως έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος, έτσι; (hint για αγεωγράφητους: και οι δύο εμφανίζοντια με σκούρο πράσινο χρώμα στο χάρτη)
Τι θα κάνατε λοιπόν αν σας έλεγα πως στην πραγματικότητα η Κίνα είναι σχεδόν τετραπλάσια σε έκταση από τη Γροιλανδία;
(πηγή: CIA World Factbook: China & Greenland)
Ο λόγος που δεν φαίνονται αυτά στο χάρτη είναι πως οι χάρτες που χρησιμοποιούμε τόσα χρόνια είναι απλά λάθος. Και το λάθος οφείλεται στο ότι είναι τελείως αδύνατον να αναπαραστήσεις μια πεπλατυσμένη σφαίρα πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια χωρίς να επιλέξεις από ποιό σημείο βλέπεις το χάρτη.
Έτσι λοιπόν, ο Γερμανός Mercator, ο οποίος πρώτος έφτιαξε τους χάρτες που χρησιμοποιούμε κατά κόρον σήμερα, επέλεξε να έχει ως κέντρο του την Ευρώπη, κάνοντάς την να φαίνεται πολύ μεγαλύτερη. Δεν είχε κάποιο κακό σκοπό. Άλλωστε τότε η Ευρώπη ήταν το κέντρο τού κόσμου και κάπου έπρεπε να είναι το κέντρο!
Μετά ήρθαν πολλοί ακόμα χαρτογράφοι που επιδίωξαν να διορθώσουν αυτό το λάθος, αλλά τα ονόματά τους και τα έργα τους δεν ξέφυγαν ποτέ από τα σκονισμένα βιβλία της ιστορίας της επιστήμης της χαρτογραφίας.
Τελευταίος ήταν ο Peters, ο οποίος έφτιαξε έναν νέο χάρτη ο οποίος αναπαριστά όσο πιο ακριβέστατα γίνεται τον πραγματικό χάρτη του κόσμου στον οποίον ζούμε.
Μη λιποθυμήσετε. (ανοίγει με κλικ)
Η Αφρική φαίνεται τεράστια ε; Και η Ευρώπη μια σταλιά. Ξέρετε γιατί; Γιατί έτσι ακριβώς είναι.
Το ερώτημα όμως είναι γιατί τόσους αιώνες δεν έχουμε αλλάξει χάρτες. Αυτό ξέρει κανείς να το απαντήσει;
Yeap, you guessed it. Δεν αλλάζουμε τους χάρτες μας γιατί δεν θέλουμε να ξέρει ο κόσμος πως η Αφρική είναι μεγαλύτερη. Δεν θέλουμε ο κόσμος να ξέρει πως είμαστε μια σταλιά. Δεν θέλουμε να συνδέσουνε την εδαφική τους υπεροχή με το ότι τα δύο τρίτα του πληθυσμού πεινάνε.
Και αν αυτό σας φαίνεται κουφό και "αποκλείεται να είναι όλα αυτά μια συνομωσία" τότε πώς θα σας φαινόταν το γεγονός πως ο μόνος λόγος που το βόρειο ημισφαίριο είναι στο πάνω μέρος του χάρτη είναι ο ίδιος: η δημιουργία της εντύπωσης της γεωγραφικό-πολιτικής υπεροχής;
Για προσπαθείστε να εντοπίσετε την Ευρώπη (και πόσο μάλλον την Ελλάδα) αν είχαμε υιοθετήσει αυτόν τον χάρτη του κόσμου:
Δε θυμάστε; Να σας δώσω μήπως ένα χάρτη που έχω πρόχειρο για να συγκρίνετε; Ορίστε νάτος.
Ελπίζοντας λοιπόν πως ξέρετε πού είναι αυτές οι δύο χώρες στο χάρτη, θα δείτε πως έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος, έτσι; (hint για αγεωγράφητους: και οι δύο εμφανίζοντια με σκούρο πράσινο χρώμα στο χάρτη)
Τι θα κάνατε λοιπόν αν σας έλεγα πως στην πραγματικότητα η Κίνα είναι σχεδόν τετραπλάσια σε έκταση από τη Γροιλανδία;
(πηγή: CIA World Factbook: China & Greenland)
Ο λόγος που δεν φαίνονται αυτά στο χάρτη είναι πως οι χάρτες που χρησιμοποιούμε τόσα χρόνια είναι απλά λάθος. Και το λάθος οφείλεται στο ότι είναι τελείως αδύνατον να αναπαραστήσεις μια πεπλατυσμένη σφαίρα πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια χωρίς να επιλέξεις από ποιό σημείο βλέπεις το χάρτη.
Έτσι λοιπόν, ο Γερμανός Mercator, ο οποίος πρώτος έφτιαξε τους χάρτες που χρησιμοποιούμε κατά κόρον σήμερα, επέλεξε να έχει ως κέντρο του την Ευρώπη, κάνοντάς την να φαίνεται πολύ μεγαλύτερη. Δεν είχε κάποιο κακό σκοπό. Άλλωστε τότε η Ευρώπη ήταν το κέντρο τού κόσμου και κάπου έπρεπε να είναι το κέντρο!
Μετά ήρθαν πολλοί ακόμα χαρτογράφοι που επιδίωξαν να διορθώσουν αυτό το λάθος, αλλά τα ονόματά τους και τα έργα τους δεν ξέφυγαν ποτέ από τα σκονισμένα βιβλία της ιστορίας της επιστήμης της χαρτογραφίας.
Τελευταίος ήταν ο Peters, ο οποίος έφτιαξε έναν νέο χάρτη ο οποίος αναπαριστά όσο πιο ακριβέστατα γίνεται τον πραγματικό χάρτη του κόσμου στον οποίον ζούμε.
Μη λιποθυμήσετε. (ανοίγει με κλικ)
Η Αφρική φαίνεται τεράστια ε; Και η Ευρώπη μια σταλιά. Ξέρετε γιατί; Γιατί έτσι ακριβώς είναι.
Το ερώτημα όμως είναι γιατί τόσους αιώνες δεν έχουμε αλλάξει χάρτες. Αυτό ξέρει κανείς να το απαντήσει;
Yeap, you guessed it. Δεν αλλάζουμε τους χάρτες μας γιατί δεν θέλουμε να ξέρει ο κόσμος πως η Αφρική είναι μεγαλύτερη. Δεν θέλουμε ο κόσμος να ξέρει πως είμαστε μια σταλιά. Δεν θέλουμε να συνδέσουνε την εδαφική τους υπεροχή με το ότι τα δύο τρίτα του πληθυσμού πεινάνε.
Και αν αυτό σας φαίνεται κουφό και "αποκλείεται να είναι όλα αυτά μια συνομωσία" τότε πώς θα σας φαινόταν το γεγονός πως ο μόνος λόγος που το βόρειο ημισφαίριο είναι στο πάνω μέρος του χάρτη είναι ο ίδιος: η δημιουργία της εντύπωσης της γεωγραφικό-πολιτικής υπεροχής;
Για προσπαθείστε να εντοπίσετε την Ευρώπη (και πόσο μάλλον την Ελλάδα) αν είχαμε υιοθετήσει αυτόν τον χάρτη του κόσμου:
16.11.05
Λόξυγκας
Σταματάω την κατά τα άλλα πολύ σημαντική ροή των εργασιών μου για να σας πω αυτό:
- Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τι κάνει ο λόξυγκας, αν δηλαδή έχει κάποια χρησιμότητα. (source: BBC)
- Το μεγαλύτερο ρεκόρ λόξυγκα είναι 68 χρόνια. Ναι, συνεχόμενα. (source: Guinness WR)
Ταμπελάκια
Θα ήθελα να γίνει μία ειλικρινής, πλήρη και πανάκριβη έρευνα. Έτσι για το γαμώτο. For koutsobolio's sake...
Μια έρευνα που θα ρωτάει τα πάντα. Από τι ψηφίζετε, ποιες πηδούσατε, τι ομάδα είστε, πόσα βγάζετε μαύρα και πόσα καθαρά. Τα πάντα. Και να απαντούσανε όλοι. Υποχρεωτικά και με το χέρι στην καρδιά.
Τι θα έλεγε άραγε;
Οι εθνικόφρωνες πηδάνε λιγότερο; Και αν όχι, το κάνουν για να μας σώσουν από την υπογεννητικότητα; Οι γυναίκες τους είναι πιο ευχαριστημένες; Και τι φωνάζουν όταν χύνουν; Ζήτω το Έθνος;
Οι Ολυμπιακοί βγάζουν κατά μέσο όρο πιο πολλά ή πιο λίγα από τους ΑΕΚτζήδες; Είχαν καλύτερους βαθμούς στο σχολείο; Όταν οι άλλοι διάβαζαν, οι Γαύροι έβγαιναν ραντεβού με τις γκόμενες τους;
Οι ταξιτζήδες έχουν όντως γαμήσει όσες λένε ότι γάμησαν; Εκείνες το επιβεβαιώνουν; Και αν ναι, τουλάχιστον η κίτρινη φυλή λέει τίποτα στο κρεβάτι ή πήγε τζάμπα η κούρσα;
Άλλες απορίες;
Κοπιάστε να πάρετε ο καθένας το ταμπελάκι του...
Μια έρευνα που θα ρωτάει τα πάντα. Από τι ψηφίζετε, ποιες πηδούσατε, τι ομάδα είστε, πόσα βγάζετε μαύρα και πόσα καθαρά. Τα πάντα. Και να απαντούσανε όλοι. Υποχρεωτικά και με το χέρι στην καρδιά.
Τι θα έλεγε άραγε;
Οι εθνικόφρωνες πηδάνε λιγότερο; Και αν όχι, το κάνουν για να μας σώσουν από την υπογεννητικότητα; Οι γυναίκες τους είναι πιο ευχαριστημένες; Και τι φωνάζουν όταν χύνουν; Ζήτω το Έθνος;
Οι Ολυμπιακοί βγάζουν κατά μέσο όρο πιο πολλά ή πιο λίγα από τους ΑΕΚτζήδες; Είχαν καλύτερους βαθμούς στο σχολείο; Όταν οι άλλοι διάβαζαν, οι Γαύροι έβγαιναν ραντεβού με τις γκόμενες τους;
Οι ταξιτζήδες έχουν όντως γαμήσει όσες λένε ότι γάμησαν; Εκείνες το επιβεβαιώνουν; Και αν ναι, τουλάχιστον η κίτρινη φυλή λέει τίποτα στο κρεβάτι ή πήγε τζάμπα η κούρσα;
Άλλες απορίες;
Κοπιάστε να πάρετε ο καθένας το ταμπελάκι του...
Πληροφορίες
Στα δικαστήρια στη Θεσσαλονίκη έχει δίπλα στην κεντρική είσοδο ένα γραφείο.
Στο γραφείο απ' έξω λέει με μεγάλα γράμματα ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.
Μέσα στο γραφείο έχει έναν υπάλληλο.
Ε, αυτός ο υπάλληλος είναι ΜΟΥΓΚΟΣ.
Και δε σας κάνω πλάκα.
Στο γραφείο απ' έξω λέει με μεγάλα γράμματα ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.
Μέσα στο γραφείο έχει έναν υπάλληλο.
Ε, αυτός ο υπάλληλος είναι ΜΟΥΓΚΟΣ.
Και δε σας κάνω πλάκα.
Ιασωνίδης
Την οδό Ιασωνίδου στη Θεσσαλονίκη την ξέρετε. Ποιός ήταν όμως ο Ιασωνίδης, ξέρετε;
Ο Ιασωνίδης ήταν, λέει, ένας Πόντιος ο οποίος καπου κοντά στο '40 έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος και σε μία προεκλογική συνάντηση με το λαό άρχιζε να υπόσχεται τα πάντα. Τον είχανε στον χαβαλέ μέχρι που κάποιος του φώναξε.
- Θέλουμε παιδεία.
- Και παιδία θα σας κάναμε, όμως τα παιδία δεν είναι θέμα του κόμματος αλλά θέμα του παπλώματος!
* Στα Ποντιακά, όπως και στα αρχαία ελληνικά, παιδία είναι τα παιδιά.
Μόλις μάθω και ποιός ήταν ο Ναυαρίνος, θα σας ενημερώσω...
Ο Ιασωνίδης ήταν, λέει, ένας Πόντιος ο οποίος καπου κοντά στο '40 έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος και σε μία προεκλογική συνάντηση με το λαό άρχιζε να υπόσχεται τα πάντα. Τον είχανε στον χαβαλέ μέχρι που κάποιος του φώναξε.
- Θέλουμε παιδεία.
- Και παιδία θα σας κάναμε, όμως τα παιδία δεν είναι θέμα του κόμματος αλλά θέμα του παπλώματος!
* Στα Ποντιακά, όπως και στα αρχαία ελληνικά, παιδία είναι τα παιδιά.
Μόλις μάθω και ποιός ήταν ο Ναυαρίνος, θα σας ενημερώσω...
15.11.05
Συγγνώμη
Μια μεγάλη συγγνώμη σε κάποιους που κατά καιρούς μπορεί να μην μπόρεσα να εξυπηρετήσω όσο καλά θα ήθελα. Εκείνους που με χρειάστηκαν, με στήριξαν, και δεν τους έφερα τα ποθητά αποτελέσματα.
Άλλαξα.
Και αν μπορώ να σας ξεπληρώσω την υποχρέωση, αφήστε με να το κάνω.
Thanks!
Άλλαξα.
Και αν μπορώ να σας ξεπληρώσω την υποχρέωση, αφήστε με να το κάνω.
Thanks!
Γιατί ρε ξάδερφε;
Πουλάω ένα σπίτι και κατάστημα στο Μενίδι, οπότε με παίρνει τηλέφωνο κάποιος.
- Γειά σου, είμαστε ξαδέρφια. Πόσο πάει το σπίτι;
- Ε; Ποιός είναι;
- Με λένε Πέτρο.
- Από που είμαστε ξαδέρφια, ρε Πέτρο;
- Ο προπάππους σου ήταν ξάδερφος της προγιαγιάς μου.
(Σημείωση: Πολύ πιθανόν να ήταν όντως έτσι και να μην έλεγε μαλακίες ο Πέτρος επειδή ο προπάππους μου έμενε στο εν λόγω σπίτι και υπάρχει πωλητήριο αναρτημένο ακριβώς απ' έξω).
- Εντάξει, ξάδερφε, η τιμή είναι 100.000 ευρώ για το σπίτι και 200.000 το κατάστημα.
- Εντάξει, αυτή είναι τιμή για τους άλλους, για μένα τι θα κάνεις;
- Συγγνώμη;
- Λέω, αυτή η τιμή είναι για τους ξένους, εγώ που είμαι αίμα σου τι τιμή θα πάρω;
- Γιατί να έχω διαφορετική τιμή για σένα;
- Αμ πώς, την ίδια τιμή θα κάνεις στον ξένο και την ίδια στον ξάδερφό σου;
- Για κάτσε ρε συ, τι είπες τώρα; Γιατί δηλαδή να είσαι εσύ αυτός που θα επωφεληθεί από το ότι είμαστε ξαδέρφια και να μην επωφεληθώ εγώ;
- Τι εννοείς;
- Η τιμή για σένα ειδικά είναι 110.000 για το σπίτι και 210.000 για το κατάστημα.
- Τι λες τώρα; Παραπάνω θα ζητήσεις από το αίμα σου;
- Γιατί όχι; Δικό μου το σπίτι, ότι θέλω το κάνω.
- Με δουλεύεις;
- Εγώ ή εσύ; Είναι δυνατόν να μη σε ξέρω ποτέ και να μου λες ότι θες καλύτερη τιμή για το σπίτι επειδή είσαι ξαδερφός μου;
- Μα είμαι!
- Όχι φίλε μου, δεν είσαι. Δεν σε ξέρω. Δε με νοιάζει κι αν είχαμε τον ίδιο πατέρα, αλλά δε μου είσαι τίποτα γιατί απλά δε μπορείς να εμφανίζεσαι όποτε σε συμφέρει για να επωφεληθείς. Η τιμή είναι η ίδια για όλους. Και όταν το χωνέψεις ξαναπάρε με τηλέφωνο.
κλικ.
- Γειά σου, είμαστε ξαδέρφια. Πόσο πάει το σπίτι;
- Ε; Ποιός είναι;
- Με λένε Πέτρο.
- Από που είμαστε ξαδέρφια, ρε Πέτρο;
- Ο προπάππους σου ήταν ξάδερφος της προγιαγιάς μου.
(Σημείωση: Πολύ πιθανόν να ήταν όντως έτσι και να μην έλεγε μαλακίες ο Πέτρος επειδή ο προπάππους μου έμενε στο εν λόγω σπίτι και υπάρχει πωλητήριο αναρτημένο ακριβώς απ' έξω).
- Εντάξει, ξάδερφε, η τιμή είναι 100.000 ευρώ για το σπίτι και 200.000 το κατάστημα.
- Εντάξει, αυτή είναι τιμή για τους άλλους, για μένα τι θα κάνεις;
- Συγγνώμη;
- Λέω, αυτή η τιμή είναι για τους ξένους, εγώ που είμαι αίμα σου τι τιμή θα πάρω;
- Γιατί να έχω διαφορετική τιμή για σένα;
- Αμ πώς, την ίδια τιμή θα κάνεις στον ξένο και την ίδια στον ξάδερφό σου;
- Για κάτσε ρε συ, τι είπες τώρα; Γιατί δηλαδή να είσαι εσύ αυτός που θα επωφεληθεί από το ότι είμαστε ξαδέρφια και να μην επωφεληθώ εγώ;
- Τι εννοείς;
- Η τιμή για σένα ειδικά είναι 110.000 για το σπίτι και 210.000 για το κατάστημα.
- Τι λες τώρα; Παραπάνω θα ζητήσεις από το αίμα σου;
- Γιατί όχι; Δικό μου το σπίτι, ότι θέλω το κάνω.
- Με δουλεύεις;
- Εγώ ή εσύ; Είναι δυνατόν να μη σε ξέρω ποτέ και να μου λες ότι θες καλύτερη τιμή για το σπίτι επειδή είσαι ξαδερφός μου;
- Μα είμαι!
- Όχι φίλε μου, δεν είσαι. Δεν σε ξέρω. Δε με νοιάζει κι αν είχαμε τον ίδιο πατέρα, αλλά δε μου είσαι τίποτα γιατί απλά δε μπορείς να εμφανίζεσαι όποτε σε συμφέρει για να επωφεληθείς. Η τιμή είναι η ίδια για όλους. Και όταν το χωνέψεις ξαναπάρε με τηλέφωνο.
κλικ.
Ξενοδοχείον ο Παράδεισος
Γιώργο, μην πάμε σε αυτά τα ξενοδοχεία. Είναι βρώμικα, φτηνιάρικα, σ' αυτά πάνε οι πουτάνες μόνο. Γιατί με πας σε τέτοιο ξενοδοχείο; Δε μ' αγαπάς;Αυτά ακούει ο καθένας όταν πάει κάποια κοπέλα σε γαμοξενοδοχείο για πρώτη της φορά. Η μόνη διαφορά είναι στο ότι αντί για Γιώργο μπορεί η κοπέλα να πει Γιάννη, Κώστα, Δημήτρη. Κατά τα άλλα όμως το σενάριο είναι το ίδιο.
Επειδή λοιπόν δε θέλαμε να οδηγήσουμε μέχρι το εξοχικό για μισή ώρα, χάσαμε μία ώρα ψάχνοντας το ξενοδοχείο που μας πρότεινε ένας γνωστός. Μια χαρά ξενοδοχειάκι.
Ζητάμε δωμάτιο, μας λέει να πάρουμε το μεσαιωνικό με μόνο 30 ευρώ.
- Δε σφάξανε. Να το πληρώσουμε και παραπάνω και να έχουμε έναν ιππότη με πανοπλία να μας παίρνει μάτι; Όχι κύριε, άμα θέλετε να παίρνετε μάτι θα μας το αφήσετε δωρέαν. Και άμα μας δώσετε και κάνα 50-εύρω δεχόμαστε να μας γυρίσετε και τσόντα.
- Αλλιώς θα πρέπει να περιμένετε 5 λεπτάκια να ετοιμάσουμε το απλό δωμάτιο.
Συνηθισμένος στις πουστίτσες αυτού του τύπου, όπου σου λένε πως θα περιμένεις και ότι θα πάρεις ένα "απλό" δωμάτιο, του λέω πως θα περιμένουμε. Δεν προλαβαίνουμε να κάτσουμε στον καναπέ και μας έδωσε το κλειδί να ανεβούμε.
- Πείτε μόνο ένα όνομα αν θέλετε, γιατί πρέπει να το σημειώσω, μου λέει με το στυλό έτοιμο να γράψει στο βιβλίο επισκεπτών.
- Γιώργος.
Σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτάει:
- Κάτι καλύτερο;
- Παπαδόπουλος.
- Πώς γίνεται, όλη η Σαλονίκη να έχει ένα επώνυμο;
- Δηλαδή, άμα έλεγα Καραμανλής θα ήταν καλύτερα;
Hotel Cafrilonia
Γυρνώντας από τη Θεσσαλονίκη άκουγα Eagles και αναρωτήθηκα:
Ποιός ήταν αυτός ο βαρεμένος που σκέφτηκε να παίξει το δίσκο ανάποδα για να δει τι ακούγεται; Και πόσες χιλιάδες τραγούδια άκουσε για να βγάλει αυτός που εκείνος θεωρεί σατανιστικό μήνυμα;
Ποιός ήταν αυτός ο βαρεμένος που σκέφτηκε να παίξει το δίσκο ανάποδα για να δει τι ακούγεται; Και πόσες χιλιάδες τραγούδια άκουσε για να βγάλει αυτός που εκείνος θεωρεί σατανιστικό μήνυμα;
14.11.05
Χαρακτηριστικές καφρίλες
Θεσσαλονίκη, Παρασκευή βράδυ.
Παρκάρω το Megane στο κέντρο σε ένα αφώτιστο στενάκι (και πάλι καλά που βρήκα). Τρώω ένα μεζεδάκι στο Κρασοδικείο, βγαίνω έξω και το βρίσκω το Megane χαραγμένο στο καπώ και στο πορτ-μπαγκάζ, με κλειδί. Και τι κλειδί. Γαλλικό! Μιλάμε για μια χαρακιά άλλο πράγμα.
Νέο Megane, νέα κλειδιά. :(
Μωρέ άμα τους βρω τους κωλοχαρακτήρες που μου χαράξανε το Megane, θα τους κάνω πόλεμο από τα χαρακώματα που θα εύχονται να είχαν κάνει χαρακίρι! Αχαρακτήριστοι!
10.11.05
Από σήμερα διακοπές
Ναι ρε πάλι. Γιου γκοτ ε πρόμπλεμ γουίθ δατ;
Πετάγομαι για δουλειά στη Θεσσαλονίκη και συνδυάζω το τερπνόν μετά του ωφελίμου (note to self: να κοιτάξω στο λεξικό τι είναι αυτό το τερπνόν, γιατί αν αντί για τερπνόν είναι τεκνόν, θα μας παρεξηγήσουν και δεν κάνει)...
Στο μεταξύ ο χώρος διατίθεται για συνεστιάσεις και πονηρές συνευρέσεις. Δέκα ευρώ την ώρα. Κρατήσεις θέσεων εντός.
Πετάγομαι για δουλειά στη Θεσσαλονίκη και συνδυάζω το τερπνόν μετά του ωφελίμου (note to self: να κοιτάξω στο λεξικό τι είναι αυτό το τερπνόν, γιατί αν αντί για τερπνόν είναι τεκνόν, θα μας παρεξηγήσουν και δεν κάνει)...
Στο μεταξύ ο χώρος διατίθεται για συνεστιάσεις και πονηρές συνευρέσεις. Δέκα ευρώ την ώρα. Κρατήσεις θέσεων εντός.
Ένα τραγούδι δεν ήξερα κι εγώ...
Ακού ένα γαμάτο tango το οποίο κάτι σα να μου λέει.
- Ποιανού είναι αυτό;
- Του Piazzola.
- Δεν τον ξέρω.
Αυτός ο διάλογος έγινε πολύ στα πεταχτά. Σιγά. Και ποιός είναι δηλαδή ο Astor Piazzola για να τον ξέρω; Αυτός με ξέρει;
Πάω στη σχολή χορού. Βάζω το κομμάτι στην Έλενα για να μου πει αν το ξέρει.
- Ναι, ρε αυτό δεν ξέρω, του Piazzola είναι.
Καλά, δε μετράει αυτή, σχολή χορού έχει, κάπου θα τον έχει ακούσει. Μετά όμως στο αμάξι, παίζει το κομμάτι, μπαίνει ο Σωτήρης, το ακούει δε λέει τίποτα.
Παίζουν άλλα 3-4 κομμάτια (πολύ πιο άγνωστα από το πρώτο που είναι το Libertango και έχει μια άλφα αναγνωρισημότητα) και μου κάνει φεύγοντας:
- Ρε μαλάκα, αυτό το CD με τα τραγούδια του Piazzola, θα μου το γράψεις;
Ε ρε πούστη, όλα κι όλα...
Κι ο Σωτήρης τον Piazzola;
- Ποιανού είναι αυτό;
- Του Piazzola.
- Δεν τον ξέρω.
Αυτός ο διάλογος έγινε πολύ στα πεταχτά. Σιγά. Και ποιός είναι δηλαδή ο Astor Piazzola για να τον ξέρω; Αυτός με ξέρει;
Πάω στη σχολή χορού. Βάζω το κομμάτι στην Έλενα για να μου πει αν το ξέρει.
- Ναι, ρε αυτό δεν ξέρω, του Piazzola είναι.
Καλά, δε μετράει αυτή, σχολή χορού έχει, κάπου θα τον έχει ακούσει. Μετά όμως στο αμάξι, παίζει το κομμάτι, μπαίνει ο Σωτήρης, το ακούει δε λέει τίποτα.
Παίζουν άλλα 3-4 κομμάτια (πολύ πιο άγνωστα από το πρώτο που είναι το Libertango και έχει μια άλφα αναγνωρισημότητα) και μου κάνει φεύγοντας:
- Ρε μαλάκα, αυτό το CD με τα τραγούδια του Piazzola, θα μου το γράψεις;
Ε ρε πούστη, όλα κι όλα...
Κι ο Σωτήρης τον Piazzola;
9.11.05
Καραφλό πρόβατο
Ακολουθώντας τον Πρόβατο σε δήλωση που είχε κανει όταν συναντηθήκαμε θα ήθελα να παραθέσω κάτι αντίστοιχο:
Δεν είμαι εγώ καραφλός, εντάξει;
Εσείς έχετε τρίχες!
Ειδησεογραφία
Καθώς οι εξεγέρσεις γύρω από το Παρίσι πίεσαν την κυβέρνηση να ξεπαγώσει το νόμο του '55 για επιβολή απαγόρευσης της κυκλοφορίας στους δρόμους, με ειδοποιούν από το κοντρόλ πως έχουμε μια σημαντική εξέλιξη.
Συνδεόμαστε κατευθείαν με την αίθουσα σύνταξης του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters για να αναδημοσιεύσουμε τη σημαντική αυτή είδηση από τη Γαλλία:
Συνδεόμαστε κατευθείαν με την αίθουσα σύνταξης του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters για να αναδημοσιεύσουμε τη σημαντική αυτή είδηση από τη Γαλλία:
Paris is burning.
8.11.05
Outlook statistics
Από 1η Οκτώβρη μέχρι σήμερα:
Έχω λάβει:
Έχω στείλει:
- 11.015 spam
- 11.077 emails
Αναδυόμενα trends:
- 912 emails με ένα παραλήπτη
- 102 emails με 2-4 παραλήπτες
- 2 emails με 83 παραλήπτες
Καταδυόμενα trends:
- 11 γυναίκες μου έχουν στείλει φωτογραφίες ανδρών-μοντέλων
- μόνο 2 άνδρες μου έχουν στείλει φωτογραφίες γυναικών-μοντέλων
- Κανείς δε μου έστειλε βίντεο-κλιπ από τσόντα
- Κανείς δε μου έστειλε mp3 με τραγούδι
No pain, no gay-n
Η ώρα πάει 4, μόλις τελείωσα το Layer Cake (thanks Καλτσόβρακο και Ελισάβετ), τσαντίστηκα που μεταφράσανε το geezer σε αδερφή, και το σκεφτόμουν βγάζοντας το δισκάκι από το DVD player.
Μεταπήδησα μετά σε ένα άλλο θέμα: Γιατί κατά μέσο όρο οι gay είναι τόσο επιτυχημένοι;
Είμαι διατεθιμένος να συμφωνήσω βέβαια πως ένας αποτυχημένος gay είναι λιγότερο πιθανό να δείξει πως είναι gay, και αυτό μας διαστρεβλώνει λίγο τα αποτελέσματα της κατά τα άλλα επιστημονικής μεταμεσονύκτιας έρευνας, αλλά κάθε απάντηση είναι δεκτή...
Μεταπήδησα μετά σε ένα άλλο θέμα: Γιατί κατά μέσο όρο οι gay είναι τόσο επιτυχημένοι;
- Επειδή αλληλοβοηθιούνται;
- Ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε εμείς με την τρίχα στον κώλο;
- Στροφάρουν περισσότερο γιατί έχουν ωριμάσει νωρίτερα;
- Κάνουν πουστιές σε άλλους για να τους φάνε τη θέση; (το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;)
- Δεν χάνουν τη μισή μέρα τους φαντασιώνοντας πως πηδάνε την Angelina Jolie;
Είμαι διατεθιμένος να συμφωνήσω βέβαια πως ένας αποτυχημένος gay είναι λιγότερο πιθανό να δείξει πως είναι gay, και αυτό μας διαστρεβλώνει λίγο τα αποτελέσματα της κατά τα άλλα επιστημονικής μεταμεσονύκτιας έρευνας, αλλά κάθε απάντηση είναι δεκτή...
7.11.05
Business
Ο Τζακ, καπατσος επιχειρηματιας λεει στον γιο του:
- Θελω να παντρευτεις την κοπελα που διαλεξα για σενα
- Θελω να παντρευτω την κοπελα που θα διαλεξω εγω
- Ναι αλλα προκειται για την κορη του Μπιλ Γκεητς.
- Α.... ε, αμα ειναι ετσι....
Στη συνεχεια ο Τζακ παει στον Μπιλ Γκεητς.
- Εχω ένα εξαιρετικο συζυγο για την κορη σου
- Μα η κορη μου είναι πολύ μικρη για γαμο
- Ναι, αλλα ο νεαρος είναι αντιπροεδρος της World Bank
- Α.... ε, αμα ειναι ετσι....
Τελος ο Τζακ παει στον προεδρο της World Bank.
- Εχω να σας συστησω ένα θαυμασιο νέο για αντιπροεδρο
- Εχω περισσοτερους αντιπροεδρους από οσους χρειαζομαι
- Ναι, αλλα ο συγκεκριμενος είναι γαμπρος του Μπιλ Γκεητς.
- Α.... ε, αμα ειναι ετσι....
Ετσι γινονται οι μπιζνες...
- Θελω να παντρευτεις την κοπελα που διαλεξα για σενα
- Θελω να παντρευτω την κοπελα που θα διαλεξω εγω
- Ναι αλλα προκειται για την κορη του Μπιλ Γκεητς.
- Α.... ε, αμα ειναι ετσι....
Στη συνεχεια ο Τζακ παει στον Μπιλ Γκεητς.
- Εχω ένα εξαιρετικο συζυγο για την κορη σου
- Μα η κορη μου είναι πολύ μικρη για γαμο
- Ναι, αλλα ο νεαρος είναι αντιπροεδρος της World Bank
- Α.... ε, αμα ειναι ετσι....
Τελος ο Τζακ παει στον προεδρο της World Bank.
- Εχω να σας συστησω ένα θαυμασιο νέο για αντιπροεδρο
- Εχω περισσοτερους αντιπροεδρους από οσους χρειαζομαι
- Ναι, αλλα ο συγκεκριμενος είναι γαμπρος του Μπιλ Γκεητς.
- Α.... ε, αμα ειναι ετσι....
Ετσι γινονται οι μπιζνες...
Τσαγγαροδευτέρα
Το Σαββατοκύριακο έφυγε και η Δευτέρα έλυσε κάποιες από τις απορίες μου και ξεδιάλυνε τις σκέψεις μου.
- Είμαι καλά;
Με λένε Γιώργο. :)
- Τι ακριβώς γαμάμε στη φράση "γαμώ το φελέκι μου;"
Η Ασπρη Λέξη με πληροφόρησε τάχιστα με email πως σημαίνει τύχη στα τούρκικα.
- Πού κρύβεται από την Παρασκευή το τηλεκοντρόλ της γκαραζόπορτάς μου;
Εις άγνοιαν όλων των εμπλεκόμενων μερών, κρυβόταν στο φίλτρο της ηλεκτρικής σκούπας του βενζινά που του έδωσα το αμάξι μου να το πλύνει την Παρασκευή. Του κρατούσαν παρέα, ένα κλειδί ασφαλείας, μια κάρτα Dia και ένα hands-free, όλα αγνώστων ιδιοκτητών.
- Πόσοι Πακιστανοί που πλένουν τζάμια χωράνε σε ένα και μόνο φανάρι;
Δώδεκα. Στην κάθοδο της Κωνσταντινουπόλεως, στη συμβολή της με την Ιερά Όδο.
- Ποιός είναι ο Μήτσος ο Καφετζής;
Η Εύη με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει για την ταυτότητα αυτού του ειδεχθούς τύπου και γιατί ασχολείται μαζί μου τόσο πολύ. Της είπα πως δεν αποκλείω να είναι κάποιος γνωστός (μου) ή και κάποιος παπαράτσι που ασχολείται με τους σταρζ. Όλα παίζουν.
- Τι σημαίνει Τσαγγαροδευτέρα;
Η ετυμολογία της λέξεως μου διαφεύγει (καθώς και το αν πρέπει να γράφεται με κεφαλαίο ή με μικρό, όπως η Τσικνοπέμπτη ας πούμε), αλλά η εβδομάδα προδιαγράφεται ιδιαίτερα busy γιατί θα πρέπει όλες μου οι δουλειές να έχουν τελειώσει πριν την Πέμπτη και έχει ήδη φύγει η Δευτέρα.
6.11.05
Λάζαρος Ευγενίδης
Κυριακή μεσημέρι και αντί για εφημερίδες αποφάσισα να εξερευνήσω λίγο πού με βρίσκει ο κόσμος. Και έπεσα πάνω στην (μετα)πτυχιακή εργασία ενός τύπου από το Lancaster, ο οποίος με ανέφερε ως case study.
Αλλά όχι όπως είχε κάνει παλιότερα μια φοιτήτρια στο Texas που ήθελε την επαγγελματική μου γνώμη για το πώς είναι το Internet στην Ελλάδα (φαντάζομαι πως δεν έβαλε direct quotation όταν της απάντησα "σκατά")...
Όοοοχι. Ο Λάζαρος πήρε το μάστερ του με το να κάνει αυτό το blog παράδειγμα στην πτυχιακή του.
Ρε μήπως αντί για το κορμί μου, να δωρίσω το blog μου στην επιστήμη;
Αλλά όχι όπως είχε κάνει παλιότερα μια φοιτήτρια στο Texas που ήθελε την επαγγελματική μου γνώμη για το πώς είναι το Internet στην Ελλάδα (φαντάζομαι πως δεν έβαλε direct quotation όταν της απάντησα "σκατά")...
Όοοοχι. Ο Λάζαρος πήρε το μάστερ του με το να κάνει αυτό το blog παράδειγμα στην πτυχιακή του.
Ρε μήπως αντί για το κορμί μου, να δωρίσω το blog μου στην επιστήμη;
Σεντόνια
Έχει αρχίσει να γράφει τα δικά της σεντόοοοονια, αλλά ως μια γυναίκα που έχει κάτι να πει δύσκολα αντιστέκεται ένας συλλέκτης εμπειριών στον πειρασμό να τη γνωρίσει λίγο καλύτερα.
Αντί καφέ
Αντί για καφέ, μια που έχει γαμάτη μέρα σήμερα και λέμε να πάμε εκδρομή, θα είμαστε διαθέσιμοι όμως για καραόκε.
Όσοι λοιπόν είχατε διάθεση να μας κάνετε σουρπρίζ, ξεχάστε το και πάρτε τηλέφωνο να πείτε ότι θά'ρθετε... :)
Όσοι λοιπόν είχατε διάθεση να μας κάνετε σουρπρίζ, ξεχάστε το και πάρτε τηλέφωνο να πείτε ότι θά'ρθετε... :)
v600i
Οι κινητές μου περιπλανήσεις τελείωσαν. Το πήρα και τώρα θέλω να μου πείτε που θα βρω γαμάτα realtones. Tango anyone?
4.11.05
Ανασχηματισμός
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΟΣ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Στο πνεύμα του ανασχηματισμού, απο σήμερα χρίζω τον κύριο Φώτη Αλεπού υπουργό στο Υπουργείο Διαδιακτυακής Ερεύνης.
Στο Υπουργείο Υγείας και στο στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης ανέλαβαν ήδη καθήκοντα τα δύο αδέρφια από τη Μόσχα, ο μεν πρώτος ως εμπειρογνόμων ενάντια στους ιούς και στις λοιμώξεις, ο δε δεύτερος ως ειδικός φρουρός στο τμήμα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.
Ο κύριος Εξευρενητής Διαδικτύου θα αναλάβει χρέη υφυπουργού, υπό τον κ. Φώτη Αλεπού, και θα τον βοηθάει εκείνος δε μπορεί να εργαστεί σωστά.
Ευχαριστούμε τον κύριο Πέτρο Νόρτον, που κατείχε μέχρι χθες την πρωτοκαθεδρία στο ΥΥ και στο ΥΔΤ, ο οποίος υπηρέτησε την κυβέρνηση επάξια.
ΠΡΟΣ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Στο πνεύμα του ανασχηματισμού, απο σήμερα χρίζω τον κύριο Φώτη Αλεπού υπουργό στο Υπουργείο Διαδιακτυακής Ερεύνης.
Στο Υπουργείο Υγείας και στο στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης ανέλαβαν ήδη καθήκοντα τα δύο αδέρφια από τη Μόσχα, ο μεν πρώτος ως εμπειρογνόμων ενάντια στους ιούς και στις λοιμώξεις, ο δε δεύτερος ως ειδικός φρουρός στο τμήμα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.
Ο κύριος Εξευρενητής Διαδικτύου θα αναλάβει χρέη υφυπουργού, υπό τον κ. Φώτη Αλεπού, και θα τον βοηθάει εκείνος δε μπορεί να εργαστεί σωστά.
Ευχαριστούμε τον κύριο Πέτρο Νόρτον, που κατείχε μέχρι χθες την πρωτοκαθεδρία στο ΥΥ και στο ΥΔΤ, ο οποίος υπηρέτησε την κυβέρνηση επάξια.
BLOGGERS MEETING
Αυτή την Κυριακή, 6 Νοεμβρίου, συναντιόμαστε στο Fridays Αμπελοκήπων.
Στις 17:00 που είναι ακόμα μέρα, είναι δίπλα στο μετρό Αμπελοκήπων.
Η φίλη μου η ΕΜΥ λέει πως θα κάνει καλό καιρό το Σάββατο, το οποίο σημαίνει πως έχετε μια δικαιολογία λιγότερη για να μην έρθετε.
Προτείνω κάτι σε καφέ/γλυκό/σνακ (με μένα ποτέ δε μπορείς να ξέρεις) κατά τις 17:00 για να μην έχει προλάβει να νυχτώσει.
Λέγαμε να είμαστε λίγοι και καλοί αλλά αν επιμένετε να έρθετε δε μπορούμε να σας πούμε όχι, οπότε δηλώστε συμμετοχή με ένα σχόλιο από δω κάτω ή/και με ένα email με το τηλέφωνό σας.
Ήδη έχουν δηλώσει συμμετοχή η Ελίζα (με τα παρελκόμενά της) και η Λίλη που θα φέρει και guest star.
Επίσης, υποσχέσεις δε δίνω, ονόματα δε λέω, αλλά μπορεί να μας κάνει τιμή να έρθει ένας blogger που ποτέ κανείς δεν έχει δει, και όλοι τον πάνε, αρκεί να μην πέσει σε... χειμερία νάρκη! ;)
Για όσους δεν είναι γνώστες, το Fridays Αμπελοκήπων (μα πού ζείτε;) είναι στη γωνία Κηφισίας και Αλεξάνδρας.
Άντε, κι αν μαζευτούμε πολλοί κερνάει ο τυχερός που έχει πιο κοντά γενέθλια!
Στις 17:00 που είναι ακόμα μέρα, είναι δίπλα στο μετρό Αμπελοκήπων.
Η φίλη μου η ΕΜΥ λέει πως θα κάνει καλό καιρό το Σάββατο, το οποίο σημαίνει πως έχετε μια δικαιολογία λιγότερη για να μην έρθετε.
Προτείνω κάτι σε καφέ/γλυκό/σνακ (με μένα ποτέ δε μπορείς να ξέρεις) κατά τις 17:00 για να μην έχει προλάβει να νυχτώσει.
Λέγαμε να είμαστε λίγοι και καλοί αλλά αν επιμένετε να έρθετε δε μπορούμε να σας πούμε όχι, οπότε δηλώστε συμμετοχή με ένα σχόλιο από δω κάτω ή/και με ένα email με το τηλέφωνό σας.
Ήδη έχουν δηλώσει συμμετοχή η Ελίζα (με τα παρελκόμενά της) και η Λίλη που θα φέρει και guest star.
Επίσης, υποσχέσεις δε δίνω, ονόματα δε λέω, αλλά μπορεί να μας κάνει τιμή να έρθει ένας blogger που ποτέ κανείς δεν έχει δει, και όλοι τον πάνε, αρκεί να μην πέσει σε... χειμερία νάρκη! ;)
Για όσους δεν είναι γνώστες, το Fridays Αμπελοκήπων (μα πού ζείτε;) είναι στη γωνία Κηφισίας και Αλεξάνδρας.
Άντε, κι αν μαζευτούμε πολλοί κερνάει ο τυχερός που έχει πιο κοντά γενέθλια!
3.11.05
Σωτήριες καταστάσεις
Το φιλαράκι μου ο Σωτήρης δουλεύει σε συνεργείο όπου κάνουν βελτιώσεις αυτοκινήτων, είναι από αυτούς που βγάζουν τα κωλοπειραγμένα αμάξια.
Χτες λοιπόν ο Σωτήρης έκανε μια στραβή (τιμονιά) χθες και στούκαρε το αυτοκίνητο ενός πελάτη όταν το έβγαλε έξω για να το δοκιμάσει.
Ευτυχώς ο ίδιος δεν έπαθε απολύτως τίποτα, αλλά το αυτοκίνητο υπέστη ζημιά της τάξης των €12.000 και τώρα αναγκάζεται να το αγοράσει. Το μοναδικό πρόβλημα είναι πως ο Στήρης μόλις τελείωσε από φαντάρος και είναι απένταρος, οπότε θα πάρει δάνειο για να αγοράσει το τρακαρισμένο αμάξι.
Είναι μια χαρα παιδί, ενίοτε τα αστεία του δεν είναι πολύ πετυχημένα, αλλά παίρνει την ευθύνη των πράξέων του.
Το ζητούμενο λοιπό είναι: Αν κάποιος έχει να του προσφέρει μια δεύτερη δουλειά για απογεύματα, σφυρίχτε μου.
Κατα προτίμηση όχι παρκαδόρος! :)
Χτες λοιπόν ο Σωτήρης έκανε μια στραβή (τιμονιά) χθες και στούκαρε το αυτοκίνητο ενός πελάτη όταν το έβγαλε έξω για να το δοκιμάσει.
Ευτυχώς ο ίδιος δεν έπαθε απολύτως τίποτα, αλλά το αυτοκίνητο υπέστη ζημιά της τάξης των €12.000 και τώρα αναγκάζεται να το αγοράσει. Το μοναδικό πρόβλημα είναι πως ο Στήρης μόλις τελείωσε από φαντάρος και είναι απένταρος, οπότε θα πάρει δάνειο για να αγοράσει το τρακαρισμένο αμάξι.
Είναι μια χαρα παιδί, ενίοτε τα αστεία του δεν είναι πολύ πετυχημένα, αλλά παίρνει την ευθύνη των πράξέων του.
Το ζητούμενο λοιπό είναι: Αν κάποιος έχει να του προσφέρει μια δεύτερη δουλειά για απογεύματα, σφυρίχτε μου.
Κατα προτίμηση όχι παρκαδόρος! :)
2.11.05
Ο δικός μου τρόπος για να κλείσεις μια δουλειά...
Είσαι αυτός που είσαι. Δεν υποκρίνεσαι. Τα βγάζεις όλα στον αέρα.
Δεν έχεις διχασμένη προσωπικότητα επαγγελματικά και προσωπικά.
Στο κινητό σου ενεργοποιείς το Bluetooth και δίνεις όνομα στη συσκευή σου GeorgeIsYourMan.com.
Δύο χρόνια αργότερα, κάποιος με τον οποίο είχες μιλήσει επαγγελματικά σου στέλνει ένα email και σου λέει: Ήμουν στην Όστρια και έκανα μία αναζήτηση για bluetooth και είδα ένα GeorgeIsYourMan.com. Εσύ ήσουν; Πάμε για καφέ να τα πούμε για τη δουλειά που λέγαμε...
Ο κόσμος είναι πολύ πολύ μικρός.
Δεν έχεις διχασμένη προσωπικότητα επαγγελματικά και προσωπικά.
Στο κινητό σου ενεργοποιείς το Bluetooth και δίνεις όνομα στη συσκευή σου GeorgeIsYourMan.com.
Δύο χρόνια αργότερα, κάποιος με τον οποίο είχες μιλήσει επαγγελματικά σου στέλνει ένα email και σου λέει: Ήμουν στην Όστρια και έκανα μία αναζήτηση για bluetooth και είδα ένα GeorgeIsYourMan.com. Εσύ ήσουν; Πάμε για καφέ να τα πούμε για τη δουλειά που λέγαμε...
Ο κόσμος είναι πολύ πολύ μικρός.
Εμπορική τράπεζα: Το νού σας...
Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η Alpha Bank και το email ήταν σε χάλια ελληνικά.
Σήμερα είναι η Εμπορική και το email είναι στα αγγλικά.
Μην την πατήσετε, ε;
Σήμερα είναι η Εμπορική και το email είναι στα αγγλικά.
Μην την πατήσετε, ε;
Best censors
Αγαπητοί κύριοι του ΕΣΡ,
Μόλις σας τα έχωσα από email και fax.
Το ξέρω πως θα με γράψετε στ' αρχίδια σας, αλλά εκεί ακριβώς θα γράψω κι εγώ εσάς και την απόφασή σας. Εκεί σας γράφω γενικότερα όταν αποφασίζετε εσείς για το καλό το δικό μας όταν θα μπορούσαμε αν διαφωνούμε με κάτι, απλά να αλλάξουμε το σταθμό.
Αυτά τα ηθικοπλαστικά εγώ δε τα καταλαβαίνω. Τώρα μόλις ήμουν έξω στου Ψυρρή, μια περιοχή με ιστορία ενάντια στην καταπίεση, και στο δρόμο τα "άντε γαμήσου ρε πουτανάκι" και τα "ρε μαλάκες, να φάμε καμιά κρέπα" δίναν και παίρναν ανάμεσα στις παρέες.
Σας ενοχλεί; Γιατί; Επειδή προωθεί μια κουλτούρα ζωής με την οποία διαφωνείτε; Επειδή η δική σας ελευθερία είναι καταπιεσμένη; Επειδή ποτέ δεν γουστάρατε αυτό που κάνατε; Επειδή ποτέ δεν κάνατε one night stand; Επειδή εμείς περνάμε καλύτερα από εσάς;
Αν θεωρείτε πως οι βωμολοχίες δεν είναι μέρος της κουλτούρας μας, τότε πλανάστε πλάνη οικτρά. Μαλάκα, πούστη, αρχίδι, πουτάνα, καριόλα, ξεκωλίδι είναι η καθημερινότητα των περισσοτέρων. Ανεξαρτήτως πτυχίων και κουλτούρας.
Όταν τρώει γκολ η εθνική γαμωσταυρίζεις ρε. Όταν το βάζει, νιώθεις σα να σου παίρνει πίπα η Paris Hilton. Αν δε νιώθεις έτσι, τότε έχεις πρόβλημα. Είσαι αποξενωμένος από τα συναισθήματά σου. Ή απλά δεν τα παραδέχεσαι γιατί είσαι κομπλεξικός.
Αν εσείς προτιμάτε να φυτοζωείτε και να εκφράζεστε με το γάντι και να κάνετε επίδειξη δύναμης με το να κλείνετε σταθμούς, γιατί ο καθένας γαμεί ότι και όπως μπορεί, τότε κι εμείς σας έχουμε κλασμένους ρε.
Και είστε τυχεροί που ποτέ δεν άκουγα ποτέ Best και δεν ξέρω ποιός είναι ο Ψαριανός, γιατί τότε πραγματικά θα τα έπαιρνα.
Μόλις σας τα έχωσα από email και fax.
Το ξέρω πως θα με γράψετε στ' αρχίδια σας, αλλά εκεί ακριβώς θα γράψω κι εγώ εσάς και την απόφασή σας. Εκεί σας γράφω γενικότερα όταν αποφασίζετε εσείς για το καλό το δικό μας όταν θα μπορούσαμε αν διαφωνούμε με κάτι, απλά να αλλάξουμε το σταθμό.
Αυτά τα ηθικοπλαστικά εγώ δε τα καταλαβαίνω. Τώρα μόλις ήμουν έξω στου Ψυρρή, μια περιοχή με ιστορία ενάντια στην καταπίεση, και στο δρόμο τα "άντε γαμήσου ρε πουτανάκι" και τα "ρε μαλάκες, να φάμε καμιά κρέπα" δίναν και παίρναν ανάμεσα στις παρέες.
Σας ενοχλεί; Γιατί; Επειδή προωθεί μια κουλτούρα ζωής με την οποία διαφωνείτε; Επειδή η δική σας ελευθερία είναι καταπιεσμένη; Επειδή ποτέ δεν γουστάρατε αυτό που κάνατε; Επειδή ποτέ δεν κάνατε one night stand; Επειδή εμείς περνάμε καλύτερα από εσάς;
Αν θεωρείτε πως οι βωμολοχίες δεν είναι μέρος της κουλτούρας μας, τότε πλανάστε πλάνη οικτρά. Μαλάκα, πούστη, αρχίδι, πουτάνα, καριόλα, ξεκωλίδι είναι η καθημερινότητα των περισσοτέρων. Ανεξαρτήτως πτυχίων και κουλτούρας.
Όταν τρώει γκολ η εθνική γαμωσταυρίζεις ρε. Όταν το βάζει, νιώθεις σα να σου παίρνει πίπα η Paris Hilton. Αν δε νιώθεις έτσι, τότε έχεις πρόβλημα. Είσαι αποξενωμένος από τα συναισθήματά σου. Ή απλά δεν τα παραδέχεσαι γιατί είσαι κομπλεξικός.
Αν εσείς προτιμάτε να φυτοζωείτε και να εκφράζεστε με το γάντι και να κάνετε επίδειξη δύναμης με το να κλείνετε σταθμούς, γιατί ο καθένας γαμεί ότι και όπως μπορεί, τότε κι εμείς σας έχουμε κλασμένους ρε.
Και είστε τυχεροί που ποτέ δεν άκουγα ποτέ Best και δεν ξέρω ποιός είναι ο Ψαριανός, γιατί τότε πραγματικά θα τα έπαιρνα.
1.11.05
Θέλω να δω μια ταινία
Θέλω να έχει ληστεία τράπεζας ή απαγωγή ή δολοπλοκία.
Θέλω να κλείσω όλα τα τηλέφωνα και να την δω με γλυκό κρασί και αλμυρό τυρί.
Έχετε κάτι καλό να προτείνετε;
Θέλω να κλείσω όλα τα τηλέφωνα και να την δω με γλυκό κρασί και αλμυρό τυρί.
Έχετε κάτι καλό να προτείνετε;
31.10.05
#1 Law Abiding Citizen
Παρατηρήστε τη λεπτομέρεια μέσα από το παράθυρο του κυρίου: Ο δρόμος μπροστά του άδειος. Ο δρόμος πίσω του γεμάτος.
Ο κάτοχος του blog θα ήθελε να αποδώσει το μέγιστο βραβείο του πιο υπάκουου πολίτη της χώρας στον ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου υπ' αριθμόν ΥΕΗ 6694 ο οποίος προς ένδειξη πλήρους υποταγής στους νόμους του κράτους καθόταν ως άυπνος φρουρός ανάμεσα στη λωρίδα ασφαλείας (δεξιά) και στην πρώτη λωρίδα με ανοικτή την πόρτα του για πάνω από 45 λεπτά εμποδίζοντας την κίνηση των διερχόμενων οχημάτων από τη Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα στη λωρίδα ασφαλείας σε σημείο όπου γίνονται έργα και το μποτιλιάρισμα μας έκανε να κάνουμε τα 10 χιλιόμετρα σε σχεδόν μια ώρα.
Και αντί ο τύπος αυτός να μπει στη λωρίδα ασφαλείας για να κινηθούμε όλοι πιο γρήγορα, απλά άνοιξε την πόρτα του μη αφήνοντάς μας να περάσουμε γιατί αυτή η λωρίδα είναι για έκτακτη ανάγκη.
Εκτός του ότι άκουσε τα σχολιανά του από τους οδηγούς που εμπόδιζε, κανένας άλλος οδηγός συμμερίστηκε τις απόψεις του. Γιατί; Ήμασταν όλοι παράνομοι;
Φίλε οδηγέ,
όταν πάνω από 1000 οδηγοί περνάνε και σε λένε μαλάκα, μπορεί και να έχουν δίκιο.
Η λωρίδα μπορεί να είναι έκτακτης ανάγκης, αλλά μήπως έτυχε να σκεφτείς πως:
- Το ότι γίνονται έργα και κάποιες λωρίδες κλείνουν είναι ο λόγος που υπάρχουν τα μποτιλιαρίσματα. Σκοπός όλων (και προτίστων των Αρχών, που εσύ νομίζεις πως εξυπηρετείς) δεν είναι να συμφορίσουμε κι άλλο το δρόμο, αλλά να τον αποσυμφορίσουμε! Και αν το κάναμε όλοι, δε θα κάναμε χτες το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη - Αθήνα σε 9 ώρες.
- Μέσα σε αυτή την κίνηση, η περίπτωση να χρειαστούμε ασθενοφόρο για κάποιο δυστύχημα είναι μηδαμινή τη στιγμή που κινούμαστε με μέση ωριαία ταχύτητα τα 10 χιλιόμετρα την ώρα.
- Κάποιοι από αυτούς που εμπόδιζες μπορεί να έχουν άδεια κυκλοφορίας στη λωρίδα ασφαλείας και απλά να μην οδηγάνε ασθενοφόρο ή περιπολικό εκείνη τη στιγμή. Αλλά πού...
- Φράζοντας τη λωρίδα ασφαλείας εσύ ο ίδιος, δε μπορεί να περάσει το περιπολικό, που είναι 100 αμάξια πίσω, καραβλαχάρα μου!
- Και τέλος, μήπως σκέφτηκες το ότι η αριστερή λωρίδα, η οποία δεν ήταν προσβάσιμη σε εμάς απλά και μόνο επειδή είχε σήματα που μας υποδείκνυαν να μη τη χρησιμοποιήσουμε, μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εναλλακτική λωρίδα ασφαλείας αν πραγματικά υπήρχε λόγος; Λέω μήπως το σκέφτηκες;
Και όταν το λαϊκό αίσθημα των χιλίων οδηγών που σε έβριζαν ήταν αντίθετο με το γραμμένο νόμο, έπρεπε να καταλάβεις ποιανού τη μεριά οφείλεις να πάρεις.
Στο τέλος, το λαϊκό αίσθημα επεκράτησε με τη συμβολή κάποιου κυρίου με τζιπ, ο οποίος κάθισε ακριβώς μπροστά από το κάφρο εμποδίζοντάς τον τελείως, και επειδή ο ίδιος είχε κάτσει πολύ δεξιά για τη λωρίδα του, όλοι τον προσπέρασαν από τα αριστερά, ακόμα κι εμείς που ήμασταν στη λωρίδα ασφαλείας.
27.10.05
Φεύγω
... αλλά πριν φύγω, ένα link από ένα site που προωθεί μια ωραία ιδέα για την εξέλιξη του σύμπαντος, η οποία συμφωνεί με τα πιστεύω μου:
http://www.theseventhearth.com/
To link προήλθε από την πολύ δημοφιλή Million Dollar Homepage όπου κάποιος κύριος με μια έξυπνη ιδέα βγάζει από μία σελίδα ένα εκατομμύριο δολλάρια απλά βάζοντας διαφημίσεις.
Καλό τριήμερο, πουλάκια μου!
http://www.theseventhearth.com/
To link προήλθε από την πολύ δημοφιλή Million Dollar Homepage όπου κάποιος κύριος με μια έξυπνη ιδέα βγάζει από μία σελίδα ένα εκατομμύριο δολλάρια απλά βάζοντας διαφημίσεις.
Καλό τριήμερο, πουλάκια μου!
26.10.05
Φεύγεις κι αφήνεις πίσω σου συντρίμια
Ενόψει του εορτασμού της κατεδάφισης του διπλανού μου κτιρίου, θα παίξουμε ένα παιχνίδι:
Βρείτε ποιά φωτογραφία απεικονίζει πραγματικούς κουραμπιέδες και κερδίστε!
Πρωινό κατούρημα
Έχετε κατουρήσει ποτέ όταν αγουροξυπνημένοι καταλάβατε πως αργήσατε να ξυπνήσετε για να πάτε σε μια επείγουσα και σημαντική δουλειά;
Αν ναι, σας έτυχε την ίδια στιγμή να μιλάτε στο τηλέφωνο για να πείτε πως έχει κίνηση και θα αργήσετε ενώ την ίδια στιγμή προσπαθείτε να βάλετε τη μπλούζα σας;
Αν έχετε κάνει και τα τρία αυτά μαζί, τότε θα καταλάβετε και την ερώτησή μου:
Τι απολυμαίνει καλύτερα; Η Κλινέξ ή το Ρολί;
Αν ναι, σας έτυχε την ίδια στιγμή να μιλάτε στο τηλέφωνο για να πείτε πως έχει κίνηση και θα αργήσετε ενώ την ίδια στιγμή προσπαθείτε να βάλετε τη μπλούζα σας;
Αν έχετε κάνει και τα τρία αυτά μαζί, τότε θα καταλάβετε και την ερώτησή μου:
Τι απολυμαίνει καλύτερα; Η Κλινέξ ή το Ρολί;
25.10.05
Όταν (αν ποτέ) μεγαλώσω θέλω να μοιάσω στο Νίκο Δήμου...
Τον διάβαζα πριν από χρόνια και αποφεύγω να τον διαβάζω συστηματικά. Σαν την ταινία που μ' αρέσει και δε θέλω να τη βλέπω συνέχεια για να μην την συνηθίσω.
Μ' αρέσει το πώς σκέφτεται, μ' αρέσει το ότι ο τύπος (γιατί μπορεί να είναι μεγάλος αλλά είναι τύπος) ασχολείται με όλα και έχει άποψη η οποία πάει παραπέρα από το απλά γουστάρω αυτό γιατί έτσι. Και μ' αρέσει ακόμα και όταν δε συμφωνώ μαζί του γιατί είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορείς να κάνεις συζήτηση.
Φωτογραφία, λογοτεχνία, τέχνες, θρησκεία, Ιστορία, τεχνολογία, αυτοκίνητα. Μα πάνω από όλα φιλοσοφία.
Τελευταίο κείμενό του που διάβασα και μ' άρεσε είναι αυτό. Το οποίο είναι ένα απλό και καθημερινό για τον Δήμου.
Οι παλιοί ίσως να λέγανε Εύγε.
Εγώ λέω Respect!
Μ' αρέσει το πώς σκέφτεται, μ' αρέσει το ότι ο τύπος (γιατί μπορεί να είναι μεγάλος αλλά είναι τύπος) ασχολείται με όλα και έχει άποψη η οποία πάει παραπέρα από το απλά γουστάρω αυτό γιατί έτσι. Και μ' αρέσει ακόμα και όταν δε συμφωνώ μαζί του γιατί είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορείς να κάνεις συζήτηση.
Φωτογραφία, λογοτεχνία, τέχνες, θρησκεία, Ιστορία, τεχνολογία, αυτοκίνητα. Μα πάνω από όλα φιλοσοφία.
Τελευταίο κείμενό του που διάβασα και μ' άρεσε είναι αυτό. Το οποίο είναι ένα απλό και καθημερινό για τον Δήμου.
Οι παλιοί ίσως να λέγανε Εύγε.
Εγώ λέω Respect!
Προσοχή πελάτες της Alpha Bank!!
Μόλις κυκλοφόρησε ένα μούφα email το οποίο σας ζητάει να βάλετε τα στοιχεία σας για το web banking της Alpha Bank. Το email φαίνεται να έρχεται από την Alpha Bank (και όχι τυχαία, την τράπεζα με τους μισούς λογαριασμούς web banking στην Ελλάδα).
Μόλις τους ειδοποίησα, αλλά επειδή δε νομίζω να κάνουν κάτι μέχρι το πρωί, το δημοσιεύσω για να μην πιαστεί κανείς κορόιδο. Αν και πιστεύω πως έτσι ανορθόγραφο που είναι και με το ότι το site δεν οδηγεί παρά σε redirection στο site της Alpha Bank (για την ώρα), μάλλον πρόκειται για φαρσέρ ή για κάποιον που δοκιμάζει να δεί πόσοι θα κλικάρουν στο link.
Όπως και να έχει, δεν ξεχνάμε πως μια τράπεζα δε μας ζητάει ποτέ τα στοιχεία μας από το Internet, και ειδικά passwords, PINs και τέτοια πράγματα,ναι;
Το περιεχόμενο του email (με λογότυπο και γραμματοσειρά της Alpha Bank) είναι το εξής:
Μόλις τους ειδοποίησα, αλλά επειδή δε νομίζω να κάνουν κάτι μέχρι το πρωί, το δημοσιεύσω για να μην πιαστεί κανείς κορόιδο. Αν και πιστεύω πως έτσι ανορθόγραφο που είναι και με το ότι το site δεν οδηγεί παρά σε redirection στο site της Alpha Bank (για την ώρα), μάλλον πρόκειται για φαρσέρ ή για κάποιον που δοκιμάζει να δεί πόσοι θα κλικάρουν στο link.
Όπως και να έχει, δεν ξεχνάμε πως μια τράπεζα δε μας ζητάει ποτέ τα στοιχεία μας από το Internet, και ειδικά passwords, PINs και τέτοια πράγματα,ναι;
Το περιεχόμενο του email (με λογότυπο και γραμματοσειρά της Alpha Bank) είναι το εξής:
Αγαπιτέ πελάτη της Ιντερνέτ-Τράπεζας!
Επειδή η κατάσταση με Οnline - Τράπεζες στη χώρα μας είναι σήμερα πολύ δύσκολη, η κυβέπνιση της Ελλάδας παρακάλησέ μας να κάνουμε τον έλεγχο για όλους τους Online - λογαριασμούς της δηκής μας τράπεζας να μάθουμε αν υπάρχουν "λογαριασμοί μιας μέρας", τους οποίους χρησημοποιούν οι εγκληματίες για να αποπλύνονται τα κλεμμένα λεφτά. Δια ταυτα σας παρακαλούμε πολύ σοβαρά να συμπληρώσετε το ερωτηματολόγιο της επιβεβαιώσεις λόγαριασμού στη επίσημη μας Ιντερμετ-σελήδα.
Οι λογαριασμοί, που δε θα επιβεβαιοθούν ως της 27.11.05, θα παγώνονται για ακαθόριστο καιρό πριν γίνει φανερό πως ακριβώς έχουν δημιουργηθεί και εκμεταλευθεί. Ο έλεγχος αυτος είναι επίκαιρος οχι μόνο για ιδιωτικούς μας πελάτες, αλλα για όλους σας.
ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ
Σας ζητούμε συγνώμη για τις ενοχλήσεις που προκύπται απο τη διαταγή της παρούσες εκδήλωσης και ελπίζουμε για την κατανόηση και την βοήθειά σας.
Με σεβασμό,
Υπηρεσία ασφάλειος
Τράπεζα Alpha Bank
24.10.05
Άνθη στα άνθη
Η φίλη μου η Ελευθερία έχει λάβει 4 ανθοδέσμες ανώνυμα από την Παρασκευή μέχρι σήμερα.
Το ανθοπωλείο αρνείται να την ενημερώσει για την ταυτότητα του δράστη.
Όποιος γνωρίζει κάτι για το έγκλημα μπορεί να ρουφιάνεψει στα γνωστά τηλέφωνα και email.
Ο στυγερός εγκληματίας καλείται να παραδοθεί στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα (γιατί εγώ πιστεύω πως είναι blogόφιλος)...
Το ανθοπωλείο αρνείται να την ενημερώσει για την ταυτότητα του δράστη.
Όποιος γνωρίζει κάτι για το έγκλημα μπορεί να ρουφιάνεψει στα γνωστά τηλέφωνα και email.
Ο στυγερός εγκληματίας καλείται να παραδοθεί στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα (γιατί εγώ πιστεύω πως είναι blogόφιλος)...
Θες Άλλο Νίκη;
Το τριήμερο θα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη γιατί έμαθα πως εκεί τα μίνι στην παρέλαση είναι πιο κοντά από τα αθηναϊκά.
Παρακολουθώ στενά τη μόδα για να μείνω ενήμερος για τις νέες τάσεις της. Όσοι συνάδελφοι τρέντουλες πιστεύουν πως έχουν ηθικό χρέος να μελετήσουν από κοντά αυτό το φαινόμενο, ας επικοινωνήσουν. :)
Παρακολουθώ στενά τη μόδα για να μείνω ενήμερος για τις νέες τάσεις της. Όσοι συνάδελφοι τρέντουλες πιστεύουν πως έχουν ηθικό χρέος να μελετήσουν από κοντά αυτό το φαινόμενο, ας επικοινωνήσουν. :)
Πλούταρχος
Τι πανικός ήταν αυτός στον Πλούταρχο;
Ρε πούστηδες, κανείς δε δουλεύει σε αυτή τη χώρα πλέον;
Ρε πούστηδες, κανείς δε δουλεύει σε αυτή τη χώρα πλέον;
23.10.05
Church and the city
Για σήμερα, ημέρα Θεού, σας έχω μια μικρή συλλογή από πονήματα από την Αγία Γραφή.
Την Αγία Γραφή που γράφτηκε από ανθρώπους, επιμελήθηκε από ανθρώπους, διορθώθηκε από ανθρώπους, εκδόθηκε από ανθρώπους, αναθεωρήθηκε από ανθρώπους και τελικά σήμερα πιστεύεται από ανθρώπους.
Ο καλός Χριστιανός λοιπόν πρέπει να είναι αυτός που ζει με το χέρι στην Αγία Γραφή και πιστεύει ότι λέγεται μέσα σε αυτήν. Και λέγοντας ότι εννοούμε τα πάντα, γιατί δε θυμάμαι κάπου να λέει πως μπορείτε να πιστέψετε σε αυτά που εσείς κρίνετε πως πρέπει να πιστέψετε ή να δώσετε βαρύτητα στα τάδε κεφάλαια γιατί αυτά είναι τα SOS και θα πέσουν στις εξετάσεις.
Και σε περίπτωση που δεν έχετε μια Αγία Γραφή πρόχειρη, να σας διαφωτίσω σε κάποια από τα σημεία τα οποία πιστεύει ο καλός ο Χριστιανός.
Πιστεύει λοιπόν πως τα κάτωθι:
Και σκεφτείτε τώρα πως η Αγία Γραφή έχει γραφτεί από τους σοφότερους ανθρώπους του καιρού τους, οι οποίοι πασχίζανε να δημιουργήσουνε κάποιους κανόνες.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί θέλανε να υπάρχουν κανόνες; Γιατί αποφασίσανε πως ο Θεός πρέπει να θέλει έχουμε κάποιους κανόνες; Γιατί κάποιος που τηρεί τις 10 εντολές να πρέπει ας πούμε και να μην εργάζεται την Κυριακή ή να μην ακουμπήσει μια μπάλα του μπάσκετ γιατί θα τον κάνει ακάθαρτο;
Την Αγία Γραφή που γράφτηκε από ανθρώπους, επιμελήθηκε από ανθρώπους, διορθώθηκε από ανθρώπους, εκδόθηκε από ανθρώπους, αναθεωρήθηκε από ανθρώπους και τελικά σήμερα πιστεύεται από ανθρώπους.
Ο καλός Χριστιανός λοιπόν πρέπει να είναι αυτός που ζει με το χέρι στην Αγία Γραφή και πιστεύει ότι λέγεται μέσα σε αυτήν. Και λέγοντας ότι εννοούμε τα πάντα, γιατί δε θυμάμαι κάπου να λέει πως μπορείτε να πιστέψετε σε αυτά που εσείς κρίνετε πως πρέπει να πιστέψετε ή να δώσετε βαρύτητα στα τάδε κεφάλαια γιατί αυτά είναι τα SOS και θα πέσουν στις εξετάσεις.
Και σε περίπτωση που δεν έχετε μια Αγία Γραφή πρόχειρη, να σας διαφωτίσω σε κάποια από τα σημεία τα οποία πιστεύει ο καλός ο Χριστιανός.
Πιστεύει λοιπόν πως τα κάτωθι:
Η ομοσεξουαλικότητα είναι απεχθής.
Λευιτικόν 18:22
Επιτρέπεται σε κάθε πατέρα να πουλήσει την κόρη του στο σκλαβοπάζαρο.
Έξοδος 21:7
Όποιος εργάζεται την ημέρα αργίας (Κυριακή) πρέπει να θανατώνεται.
Έξοδος 35:2
Ακουμπώντας το δέρμα ενός νεκρού γουρουνιού γίνεσαι ακάθαρτος.
Λευιτικόν 11:7
Και σκεφτείτε τώρα πως η Αγία Γραφή έχει γραφτεί από τους σοφότερους ανθρώπους του καιρού τους, οι οποίοι πασχίζανε να δημιουργήσουνε κάποιους κανόνες.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί θέλανε να υπάρχουν κανόνες; Γιατί αποφασίσανε πως ο Θεός πρέπει να θέλει έχουμε κάποιους κανόνες; Γιατί κάποιος που τηρεί τις 10 εντολές να πρέπει ας πούμε και να μην εργάζεται την Κυριακή ή να μην ακουμπήσει μια μπάλα του μπάσκετ γιατί θα τον κάνει ακάθαρτο;
22.10.05
Lord of the rings
Είναι δυο Λαρ'σαίοι και βγαίνουν από το σινεμά, μόλις έχουν δει το Lord of the Rings:
- Ρε συ, ουραία ταινία ήταν αυτήνανε.
- Ναι μουρέ, καλούλα ήταν.
- Ρε γαμώτο, αυτούς ου κουντός όμως πολύ τρέλλα είχιε μ' αυτού του δαχτυλίδ'.
- Ε, είν' του χόμπυ τ'.
- Ρε συ, ουραία ταινία ήταν αυτήνανε.
- Ναι μουρέ, καλούλα ήταν.
- Ρε γαμώτο, αυτούς ου κουντός όμως πολύ τρέλλα είχιε μ' αυτού του δαχτυλίδ'.
- Ε, είν' του χόμπυ τ'.
21.10.05
Κωλάμαξο...
Επειδή το άκουσα να κυκλοφορεί θα ήθελα να διευκρινήσω πως τις φήμες που ακούστηκαν πως ο κάτωθι εικονιζόμενος είμαι εγώ τις λένε οι κακές οι γλώσσες (ξέρετε, αυτές που δεν γλύφουν καλά):
Τι κάνει κουάκ κουάκ στα κεραμίδια;
Οι αντιδράσεις μερικών με εκπλήσσουν. Λες και δεν έχουν ξανακούσει κάτι αστείο.
Έκανε ο Παύλος επέμβαση μηνίσκου στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Ακινησία πλήρης την πρώτη μέρα, αλλά αυτός σηκώνεται για να πάει για ένα τσιγάρο. Έρχεται η νοσοκόμα (γαλονού στο ναυτικό), τον βλέπει, του βάζει τις φωνές, φωνάζει την προϊσταμένη, φωνάζουν και οι δύο μαζί. Φωνάζουν, φωνάζουν, φωνάζουν με τρελλό μίσος για 3-4 λεπτά και καταλήγουν σε κάτι του στυλ:
- Και αν θες να ξαναπάς τουαλέτα να μας πεις να σου φέρουμε μια πάπια!
Πετιέμαι εγώ από δίπλα, που ως τώρα έχω μείνει εκτός καυγά και στην άκρη και ρωτάω πολύ ευγενικά και χαμηλόφωνα:
- Συγγνώμη, να κάνω μια ερώτηση;
Γυρνάνε όλοι τα βλέμματα που τόλμησα να αντιμιλήσω, κι εγώ συνεχίζω:
- Η πάπια που θα του βάλετε είναι σίγουρο πως δεν θα έχει τη γρίπη των πουλερικών;
Πέντε λεπτά κάναμε να τους συνεφέρουμε από τα γέλια.
Έκανε ο Παύλος επέμβαση μηνίσκου στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Ακινησία πλήρης την πρώτη μέρα, αλλά αυτός σηκώνεται για να πάει για ένα τσιγάρο. Έρχεται η νοσοκόμα (γαλονού στο ναυτικό), τον βλέπει, του βάζει τις φωνές, φωνάζει την προϊσταμένη, φωνάζουν και οι δύο μαζί. Φωνάζουν, φωνάζουν, φωνάζουν με τρελλό μίσος για 3-4 λεπτά και καταλήγουν σε κάτι του στυλ:
- Και αν θες να ξαναπάς τουαλέτα να μας πεις να σου φέρουμε μια πάπια!
Πετιέμαι εγώ από δίπλα, που ως τώρα έχω μείνει εκτός καυγά και στην άκρη και ρωτάω πολύ ευγενικά και χαμηλόφωνα:
- Συγγνώμη, να κάνω μια ερώτηση;
Γυρνάνε όλοι τα βλέμματα που τόλμησα να αντιμιλήσω, κι εγώ συνεχίζω:
- Η πάπια που θα του βάλετε είναι σίγουρο πως δεν θα έχει τη γρίπη των πουλερικών;
Πέντε λεπτά κάναμε να τους συνεφέρουμε από τα γέλια.
20.10.05
ΕΠΕΙΓΟΝ
Ξεκίνησα ένα νέο blog με κοινωνικό χαρακτήρα για όσους έχουν κάποιες ευαισθησίες.
http://epeigon.blogspot.com/
Είναι ανοιχτό σε όλους.
Προκειμένου να εξαπλωθεί θα πρότεινα αν κάποιος είναι καλός στο σχεδιασμό γραφικών, αν έχει χρόνο να φτιάξει ένα μικρό κουμπάκι/κορδέλα/κάτι που να το βάλουμε οι άλλοι στις σελίδες μας με ένα απλό link. Πώς είναι το I Power Blogger, κάτι τέτοιο ας πούμε. Επίσης, αν έχετε να προτείνετε κάποιο καλύτερο template, είμαι όλος αυτιά.
http://epeigon.blogspot.com/
Είναι ανοιχτό σε όλους.
Προκειμένου να εξαπλωθεί θα πρότεινα αν κάποιος είναι καλός στο σχεδιασμό γραφικών, αν έχει χρόνο να φτιάξει ένα μικρό κουμπάκι/κορδέλα/κάτι που να το βάλουμε οι άλλοι στις σελίδες μας με ένα απλό link. Πώς είναι το I Power Blogger, κάτι τέτοιο ας πούμε. Επίσης, αν έχετε να προτείνετε κάποιο καλύτερο template, είμαι όλος αυτιά.
Hot pants
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τίποτα δεν μας συμβαίνει απλά. Όλα τα προκαλούμε με τις πράξεις μας. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω μια πρόσφατη ιστορία.
Πρέπει -δηλαδή θέλω- να φορέσω το τζινάκι μου το Replay για να βγω. Έχουν σκάσει κάποια απρόβλεπτα τηλεφωνήματα και η ώρα περνάει.
Ως αποτέλεσμα, αργώ να διαπιστώσω πως το τζινάκι δεν έχει στεγνώσει πλήρως και μη γνωρίζοντας πού είναι το πιστολάκι μαλλιών για να το στεγνώσω (τι να το κάνω το πιστολάκι...) αποφασίζω στα πολύ γρήγορα να το βάλω στο grill για να στεγνώσει.
Στην πορεία θυμήθηκα κάποιο παρόμοιο περιστατικό με αμερικάνα που έβαλε την γάτα της στο φούρνο μικροκυμμάτων για να στεγνώσει και χαμογέλασα με τη δική της ηλιθιότητα.
Απλώνω -στα πολύ γρήγορα λέμε τώρα, έτσι;- μια εφημερίδα που βρήκα εκεί πρόχειρη, ανάβω το grill και απλώνω το τζην φαρδύ πλατύ να στεγνώσει ενώ παίζω κρυφτοκυνηγητό με τη δεύτερη κάλτσα.
Στα δύο λεπτά, όταν η κάλτσα έχει κάνει φτου ξελευτερία για όλους και πήγα και πήρα ένα καινούριο ζευγάρι, πάω να τσεκάρω το τζιν στο φούρνο και το βλέπω να βγάζει καπνούς. Όχι υδρατμούς αλλά καπνούς μαύρους. Κάτι δεν πάει καλά. Το βγάζω έξω, το τινάζω, βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, μήπως σε έκαψα; Κοιτάω από δω, κοιτάω από εκεί, δεν βρίσκω τίποτα εγκαύματα. Από που βγήκαν οι καπνοί λοιπόν; Ένα μυστήριο.
Το φοράω -γρήγορα ντε- και φυσικά τσουρουφλίζομαι απίστευτα όταν το κουμπί με αγγίζει λίγα εκατοστά πιο πάνω από το εργαλείο γιατί το μέταλο εχει διατηρήσει τη θερμοκρασία σερβιρίσματος. Δύο λεπτά ψήσιμο στους διακόσιους πενήντα βαθμούς είναι αυτό, δεν είναι παίξε γέλασε. Με φρέσκο branding και ένα δεύτερο αφαλό από το κάψιμο λοιπόν βγαίνω έξω, περνάω καλά, γυρνάω με παρέα μετά από 4-5 ώρες.
Καθόμαστε λίγο και βγάζω σε μια φάση το τζιν γιατί σεξ με τζιν δεν γίνεται. Μαστιγώνουμε λοιπόν το δελφίνι (μια χαρά ήταν αλλά περιμένω καλύτερη επίδοση την επόμενη φορά που θα είμαστε και οι δύο πιο ξεκούραστοι) και μετά γυρνάει η εν λόγω κορασίδα και μου κάνει:
- Γιώργο, γιατί είναι ο κώλος σου μαύρος;
Φυσικά, τώρα σε φάση μετασεξιακή, δεν είναι και το πιο συνηθισμένο σχόλιο. Όχι δηλαδή πως υπάρχει κάποια φάση στην οποία αυτό το σχόλιο ακούγεται συχνά, αλλά τέλος πάντων όπως και να το κάνεις ρε παιδί μου δεν σε ρωτάνε κάθε μέρα γιατί είναι μαύρος ο κώλος σου.
Εγώ φυσικά δεν την πίστευα, οπότε να μη σας τα πολυλογώ, επειδή δεν υπάρχει πουθενά μέρος σε αυτό το σπίτι όπου μπορεί κανείς να δει τον κώλο του (κοίτα να δεις έλλειψη υποδομής που έχω στο σπίτι μου, δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως θα ήθελα να δω τι χρώμα είναι ο κώλος μου μέσα στη νύχτα), στα επόμενα τρία λεπτά έχω καλέσει το ασανσέρ της πολυκατοικίας που έχει καθρέφτη μπροστά, δεξιά κι αριστερά και κοιτάω τον κώλο μου υπό των φως των απαλών σποτ.
Ευτυχώς κανείς δε με τράβηξε, δυστυχώς όμως διεπίστωσα πως ο λατρευτός, μυώδεις και ολοστρόγγυλος κώλος μου είναι όντως μαύρος με μια μουντζούρα. Και κάπου εκεί αρχίσανε τα αστεία από την κορασίδα του στυλ αράπης σε γάμησε και δεν περίμενες να στεγνώσει και κάτι τέτοια.
Κάνω ένα μπάνιο, την πάω σπίτι της και ξαναγυρνάω στο δικό μου, αλλά συνεχώς σκεφτόμουν τον αράπη που τρύπωσε στον κώλο μου. Κάνοντας ένα backtrack σε όλη μου τη μέρα για να δω που ακούμπησα και βάφτηκα, θυμήθηκα λοιπόν το γκριλάρισμα του τζιν.
Έπιασα το τζιν, το οποίο μπορεί να μην είχε καμία μουτζούρα εξωτερικά αλλά είχε εσωτερικά. Γιατί όταν εγώ ακούμπησα -γρήγορα είπαμε- το μουσκεμένο τζιν στην φρέσκια εφημερίδα, η εφημερίδα απορρόφησε κάποια υγρασία και μούλιασε.
Και οι μαύροι καπνοί που είδα ήταν από το νερό που απορρόφησε η εφημερίδα, το οποίο ήταν υδρατμοί με μελάνι. Και το μελάνι με τους υδρατμούς πότισε το τζιν και έβαψε τελικώς τον κώλο μου.
Γι αυτό όταν σας λέω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως την τύχη σου την φτιάχνεις, να τον ακούτε τον παλιό. Ξέρετε πόσες μαλακίες έχω κάνει για να αποκτήσω τέτοια εμπειρία;
Πρέπει -δηλαδή θέλω- να φορέσω το τζινάκι μου το Replay για να βγω. Έχουν σκάσει κάποια απρόβλεπτα τηλεφωνήματα και η ώρα περνάει.
Ως αποτέλεσμα, αργώ να διαπιστώσω πως το τζινάκι δεν έχει στεγνώσει πλήρως και μη γνωρίζοντας πού είναι το πιστολάκι μαλλιών για να το στεγνώσω (τι να το κάνω το πιστολάκι...) αποφασίζω στα πολύ γρήγορα να το βάλω στο grill για να στεγνώσει.
Στην πορεία θυμήθηκα κάποιο παρόμοιο περιστατικό με αμερικάνα που έβαλε την γάτα της στο φούρνο μικροκυμμάτων για να στεγνώσει και χαμογέλασα με τη δική της ηλιθιότητα.
Απλώνω -στα πολύ γρήγορα λέμε τώρα, έτσι;- μια εφημερίδα που βρήκα εκεί πρόχειρη, ανάβω το grill και απλώνω το τζην φαρδύ πλατύ να στεγνώσει ενώ παίζω κρυφτοκυνηγητό με τη δεύτερη κάλτσα.
Στα δύο λεπτά, όταν η κάλτσα έχει κάνει φτου ξελευτερία για όλους και πήγα και πήρα ένα καινούριο ζευγάρι, πάω να τσεκάρω το τζιν στο φούρνο και το βλέπω να βγάζει καπνούς. Όχι υδρατμούς αλλά καπνούς μαύρους. Κάτι δεν πάει καλά. Το βγάζω έξω, το τινάζω, βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, μήπως σε έκαψα; Κοιτάω από δω, κοιτάω από εκεί, δεν βρίσκω τίποτα εγκαύματα. Από που βγήκαν οι καπνοί λοιπόν; Ένα μυστήριο.
Το φοράω -γρήγορα ντε- και φυσικά τσουρουφλίζομαι απίστευτα όταν το κουμπί με αγγίζει λίγα εκατοστά πιο πάνω από το εργαλείο γιατί το μέταλο εχει διατηρήσει τη θερμοκρασία σερβιρίσματος. Δύο λεπτά ψήσιμο στους διακόσιους πενήντα βαθμούς είναι αυτό, δεν είναι παίξε γέλασε. Με φρέσκο branding και ένα δεύτερο αφαλό από το κάψιμο λοιπόν βγαίνω έξω, περνάω καλά, γυρνάω με παρέα μετά από 4-5 ώρες.
Καθόμαστε λίγο και βγάζω σε μια φάση το τζιν γιατί σεξ με τζιν δεν γίνεται. Μαστιγώνουμε λοιπόν το δελφίνι (μια χαρά ήταν αλλά περιμένω καλύτερη επίδοση την επόμενη φορά που θα είμαστε και οι δύο πιο ξεκούραστοι) και μετά γυρνάει η εν λόγω κορασίδα και μου κάνει:
- Γιώργο, γιατί είναι ο κώλος σου μαύρος;
Φυσικά, τώρα σε φάση μετασεξιακή, δεν είναι και το πιο συνηθισμένο σχόλιο. Όχι δηλαδή πως υπάρχει κάποια φάση στην οποία αυτό το σχόλιο ακούγεται συχνά, αλλά τέλος πάντων όπως και να το κάνεις ρε παιδί μου δεν σε ρωτάνε κάθε μέρα γιατί είναι μαύρος ο κώλος σου.
Εγώ φυσικά δεν την πίστευα, οπότε να μη σας τα πολυλογώ, επειδή δεν υπάρχει πουθενά μέρος σε αυτό το σπίτι όπου μπορεί κανείς να δει τον κώλο του (κοίτα να δεις έλλειψη υποδομής που έχω στο σπίτι μου, δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως θα ήθελα να δω τι χρώμα είναι ο κώλος μου μέσα στη νύχτα), στα επόμενα τρία λεπτά έχω καλέσει το ασανσέρ της πολυκατοικίας που έχει καθρέφτη μπροστά, δεξιά κι αριστερά και κοιτάω τον κώλο μου υπό των φως των απαλών σποτ.
Ευτυχώς κανείς δε με τράβηξε, δυστυχώς όμως διεπίστωσα πως ο λατρευτός, μυώδεις και ολοστρόγγυλος κώλος μου είναι όντως μαύρος με μια μουντζούρα. Και κάπου εκεί αρχίσανε τα αστεία από την κορασίδα του στυλ αράπης σε γάμησε και δεν περίμενες να στεγνώσει και κάτι τέτοια.
Κάνω ένα μπάνιο, την πάω σπίτι της και ξαναγυρνάω στο δικό μου, αλλά συνεχώς σκεφτόμουν τον αράπη που τρύπωσε στον κώλο μου. Κάνοντας ένα backtrack σε όλη μου τη μέρα για να δω που ακούμπησα και βάφτηκα, θυμήθηκα λοιπόν το γκριλάρισμα του τζιν.
Έπιασα το τζιν, το οποίο μπορεί να μην είχε καμία μουτζούρα εξωτερικά αλλά είχε εσωτερικά. Γιατί όταν εγώ ακούμπησα -γρήγορα είπαμε- το μουσκεμένο τζιν στην φρέσκια εφημερίδα, η εφημερίδα απορρόφησε κάποια υγρασία και μούλιασε.
Και οι μαύροι καπνοί που είδα ήταν από το νερό που απορρόφησε η εφημερίδα, το οποίο ήταν υδρατμοί με μελάνι. Και το μελάνι με τους υδρατμούς πότισε το τζιν και έβαψε τελικώς τον κώλο μου.
Γι αυτό όταν σας λέω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως την τύχη σου την φτιάχνεις, να τον ακούτε τον παλιό. Ξέρετε πόσες μαλακίες έχω κάνει για να αποκτήσω τέτοια εμπειρία;
19.10.05
Land of the Free. Η Χώρα του Τζάμπα.
Δείτε αυτό το μικρό βίντεο για να πάρετε μια ιδέα των γεωγραφικών γνώσεων του μέσου Αμερικάνου:
http://loosers.hn.org/www/wwiiol/waronterror.wmv
http://loosers.hn.org/www/wwiiol/waronterror.wmv
Κρασί, Ancona, Θεολόγοι και Κολοκοτρώνης - Part 3
Μέρος τρίτο και τελευταίο: Θεολόγοι και Κολοκοτρώνης
Το πλοίο έφυγε στις εφτάμισι, στην ώρα του.
Παρόλο που το παγωτό με τις 4 μπάλες έκανε την Ελευθερία να μη θέλει να φάει, και παρόλο που κάποιοι πήγανε να δούνε τον Παναθηναϊκό, εγώ βρήκα παρέα για να πάω για φαγητό στο A la carte, το χλιδάτο εστιατόριο του πλοίου. Φανταστείτε κάτι σε φάση piano bar, με απαλή μουσική, πολλά σερβίτσια, κλπ.
Έφαγα ένα καταπληκτικό θαλασσινο μεζεδάκι (ψαρονέφρι) και ήπια ένα μπουκαλάκι Αβαντίς ροζέ.
Παρένθεση: Θα σας τα πρήζω από εδώ και πέρα με το κάθε κρασί που πίνω, πάρτε το απόφαση.
Με το που τελείωσα το φαγητό μου, ήρθαν οι ξενοδοχοεστιάτορες με τις θεούσες. Μόλις είχε τελειώσε το ματς για τους μεν και μόλις είχαν κάνει τα μπανάκια τους και μοστράρανε τα ιταλικά συνολάκια τους οι δε.
Καθώς το δικό μας μπουκαλάκι μόλις τελείωνε παρόλο που οι άλλοι τη βγάλανε κυρίως με cocacola και σόδα (μα που πήγε τόσο κρασί;), μεταπήδησα στην άλλη παρέα.
Το τραπέζι τους όμως δεν είχε πολλές καρέκλες κι έτσι πολύ ευγενικά ρώτησα τους διπλανούς, ένα ζευγάρι 40-κάτι, ολίγον eccentric:
- Να πάρω αυτή την καρέκλα;
- Ναι, βεβαίως.
- Α κάτι ακόμα... Επειδή καμιά φορά μπορεί να γίνω κάπως, αν κατά τη διάρκεια του δείπνου σας τύχει να σας ενοχλήσω, συνηθίστε το!
Και με αυτό, δε τους δίνω πλέον καμία σημασία και έχω αφήσει και αυτούς αλλά και τους δικούς μου με μια έκφραση φρίκης και πανικού στα πρόσωπά τους, ενώ εγώ απλά χάζευα το μενού για δεύτερη φορά -- είπαμε, καταπληκτικό το ψαρονέφρι!
Ενώ εγώ πείραζα το διπλανό ζευγάρι, έτυχε να παρατηρήσω πως ο μεν άνδρας δεν ήταν απλά άνδρας αλλά άνδρακλας με τα όλα του. Αν και καθόταν ήσυχος με ένα κίτρινο t-shirt και πούρο στο στόμα, αυτός ο δίμετρος μακρυμάλλης σαραντάρης με τα μπρατσόνια ενέπνεε κάτι. Και επειδή μέχρι στιγμής δεν είχε πει κουβέντα - σε αντίθεση με την κυρία που γελούσε και απαντούσε σε ότι της έλεγα.
Σε κάποια φάση ανησύχησα μάλιστα γιατί λέω ότι μπορεί να φάμε ξύλο που γελάμε με την κυρία και τι ωραία που τα λέμε, αλλά η κυρία με καθησύχασε πως "είναι καλό παιδί, όπως όλοι οι big guys."
Όσο τους μιλούσα, τόσο καταλαβαίνα πως δεν πρόκειται για κοινούς θνητούς. Η κυρία είχε μια ωραία αξάντ, μυστήριο ντύσιμο, ήταν πανέξυπνη και χειριζόταν τα ελληνικά της πολύ προσεγμένα. Ο κύριος πάλι, με το κίτρινο t-shirt και το μιλιτέρ παντελόνι δε φαινόταν -τελικά- να ενοχλείται καθόλου που ένας άγνωστος καραφλός τύπος του διέκοπτε το κάπνισμα του πούρου. Και να δεις αυτό το τούτο του κάτι μου θυμίζει.
Ρώτησα λοιπόν τη Βασιλική και τον Γιάννη:
- Σας ξέρω από κάπου;
- Εμ, κοίτα να δεις. Ο Γιάννης είναι ο Γιάννης Κολοκοτρώνης. Απόγονος του Θεόδωρου. Εγώ είμαι η Βασιλική.
- Βασιλική κάτι;
- Βασιλική σκέτο.
Βασιλική σκέτο ε; Ρε κάτσε να δεις. Ρε πού την ξέρω. Ρε πού την ξέρω.
- Γλύπτρια..., μου κάνει όταν με βλέπει ότι δυσκολεύομαι να βρω από που ακριβώς την ξέρω.
Και κάπου θυμάμαι πως έχω διαβάσει συνεντεύξεις της για τα μνημειώδη έργα της (πολυκατοικία και βάλε). Πάνω, λοιπόν, που ήθελα να πω κάτι του στυλ πόσο μου άρεσε το τάδε έργο σας για να δείξω ότι τέλος πάντων έχουμε μια κουλτούρα, μια παιδεία, ένα τζάκι τέλος πάντων, η συγκεκριμένη πρόταση μου βγήκε κάπως έτσι:
- Α! Γλύφτρια εεε;
... Και αμέσως μετά, νεκρική σιγή. Ακρα του τάφου σιωπή στο πλοίο βασιλεύει!
(Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το γυρεύει. Τα μάτια η πείνα εμαύρισε, στα μάτια η μάνα μνέει. Γαμώτο τώρα μου βγήκε η κουλτούρα; Που ήταν όταν την ήθελα;)
Να μη σας τα πολυλογώ, όταν έρχεται ο σερβιτόρος να πάρει παραγγελία, παραγγέλνω ένα κρασί για την πάρτη μου (Αβαντίς ροζέ είπαμε ντε) και παραγγέλνει και η παρέα ένα για όλους.
Εκεί πετάγεται ο -γαμώ τα παιδιά- Κολοκοτρώνης και λέει στο σερβιτόρο να βάλει τα κρασιά μας στο δικό του λογαριασμό. Προβάλαμε αντίσταση αλλά μόνο που μας έριξε ένα πλαγιομετωπικό βλέμμα λουφάξαμε και είπαμε ευχαριστώ που δε μας πλάκωσε και στο ξύλο από πάνω.
Τον κοιτούσα λοιπόν τον τύπο στο προφίλ, μιλάμε ρε ίδιος ο Κολοκοτρώνης στο πεντοχίλιαρο. Μόνο η μουστάκα του έλειπε. Και μιλάμε ότι ήταν απόγονός του πέμπτης γενιάς. Αρχιδάτα γονίδια ο Τεό, όχι μαλακίες.
Όταν λοιπόν ήρθε και το δεύτερο μπουκάλι κρασιού μου, η παρέα έχασε τη μπάλα. Παρατηρήθηκαν φαινόμενα όπου το φαγητό τους έβγαινε από τη μύτη από τα γέλια. Το -κατά τα άλλα ήσυχο και αριστοκρατικό- εστιατόριο άδειασε και στην παρέα μας προσθέθηκαν άλλα δέκα άτομα που ήρθαν να δουν τι στο διάλο λέμε και έχουμε σηκώσει τους πάντες πόδι. Οι σερβιτόροι καθόντουσαν από πάνω μας και ξεκωλονόντουσαν στο γέλιο με τις ατάκες.
Η βραδιά συνεχίστηκε στη ντίσκο του πλοίου μέχρι τις 4 το πρωί, όπου -φυσικά- τους είχα αφήσει όλους άναυδος με τις χορευτικές μου φιγούρες. Βοηθάει το γεγονός πως η μία θεούσα ήταν σε διαστάσεις τσιλιβίθρας οπότε την πετούσα στον αέρα για την πλάκα μου. Δεσποινάκι, I love you baby.
Την άλλη μέρα το πρωί είχαμε σεμινάρια οινογνωσίας, και ενώ υποτίθεται πως εγώ ο παλιός τα είχα ξαναδοκιμάσει αυτά τα κρασιά, δε μπορούσα να καταλάβω τίποτα. Ούτε άρωμα, ούτε γεύση είχα. Το μόνο που είχα ήταν μια γλώσσα τσαρούχι από την χθεσινοβραδινή κρασοκατάνυξη.
Η άλλη θεούσα, η Σοφία, άρχισε εκεί να παίζει με τον Δημήτρη. Δεν ξέρω αν έφταιγε το κρασί, ο καθαρός αέρας, η θάλασσα ή το ότι ο Δημήτρης είναι ένας λατίνος εραστής, αλλά εκεί που ο Δημήτρης έπαιρνε με την κάμερα ένα πλάνο τον κόσμο μέσα στο σεμινάριο, η Σοφία τον ρώτησε με νάζι και τσαχπινιά στο μάτι:
- Δημήτρη μου, με πήηηηρες;
Μετά ακολούθησαν κι άλλα σχόλια απείρους κάλους, κατά τη φωτογράφιση του γκρουπ, όπως:
- Σοφία, κοίτα το πουλάκι. Όχι αυτό το πουλάκι!
Αλλά σε γενικές γραμμές κανείς δεν παραφέρθηκε και καί κανένα ρωμαϊκό όργιο δεν έφτασε στα αυτιά μου (ούτε και σε κανένα άλλο μέρος του μαρμαροσμιλεμένου σώματός μου).
Εκεί που πίναμε τον τελευταίο καφέ στο πλοίο, ήρθε και με βρήκε η σοβαρή επιχειρηματίας της παρέας με τα πολλά ξενοδοχεία (μην ανησυχείτε κυρία Τριανταφυλλόπουλου, η ανωνυμία σας είναι εγγυημένη) για να μου πει "τελικά, είσαι γαμώ τα παιδιά". Πολύ το μετάνιωσα που δεν είχα αυτόγραφο να της δώσω, έπρεπε να είχα προνοήσει.
Όταν μας καλέσει στο σπίτι της με τις τρεις της κόρες θα φροντίσω να έχω τυπώσει αυτόγραφα για όλους! Και κρίνοντας από το δείγμα που έφερε μαζί της στην εκδρομή, τη μικρή την κόρη, το δείπνο θα είναι -αν μη τι άλλο- νοστιμότατο!
Το πλοίο έφυγε στις εφτάμισι, στην ώρα του.
Παρόλο που το παγωτό με τις 4 μπάλες έκανε την Ελευθερία να μη θέλει να φάει, και παρόλο που κάποιοι πήγανε να δούνε τον Παναθηναϊκό, εγώ βρήκα παρέα για να πάω για φαγητό στο A la carte, το χλιδάτο εστιατόριο του πλοίου. Φανταστείτε κάτι σε φάση piano bar, με απαλή μουσική, πολλά σερβίτσια, κλπ.
Έφαγα ένα καταπληκτικό θαλασσινο μεζεδάκι (ψαρονέφρι) και ήπια ένα μπουκαλάκι Αβαντίς ροζέ.
Παρένθεση: Θα σας τα πρήζω από εδώ και πέρα με το κάθε κρασί που πίνω, πάρτε το απόφαση.
Με το που τελείωσα το φαγητό μου, ήρθαν οι ξενοδοχοεστιάτορες με τις θεούσες. Μόλις είχε τελειώσε το ματς για τους μεν και μόλις είχαν κάνει τα μπανάκια τους και μοστράρανε τα ιταλικά συνολάκια τους οι δε.
Καθώς το δικό μας μπουκαλάκι μόλις τελείωνε παρόλο που οι άλλοι τη βγάλανε κυρίως με cocacola και σόδα (μα που πήγε τόσο κρασί;), μεταπήδησα στην άλλη παρέα.
Το τραπέζι τους όμως δεν είχε πολλές καρέκλες κι έτσι πολύ ευγενικά ρώτησα τους διπλανούς, ένα ζευγάρι 40-κάτι, ολίγον eccentric:
- Να πάρω αυτή την καρέκλα;
- Ναι, βεβαίως.
- Α κάτι ακόμα... Επειδή καμιά φορά μπορεί να γίνω κάπως, αν κατά τη διάρκεια του δείπνου σας τύχει να σας ενοχλήσω, συνηθίστε το!
Και με αυτό, δε τους δίνω πλέον καμία σημασία και έχω αφήσει και αυτούς αλλά και τους δικούς μου με μια έκφραση φρίκης και πανικού στα πρόσωπά τους, ενώ εγώ απλά χάζευα το μενού για δεύτερη φορά -- είπαμε, καταπληκτικό το ψαρονέφρι!
Ενώ εγώ πείραζα το διπλανό ζευγάρι, έτυχε να παρατηρήσω πως ο μεν άνδρας δεν ήταν απλά άνδρας αλλά άνδρακλας με τα όλα του. Αν και καθόταν ήσυχος με ένα κίτρινο t-shirt και πούρο στο στόμα, αυτός ο δίμετρος μακρυμάλλης σαραντάρης με τα μπρατσόνια ενέπνεε κάτι. Και επειδή μέχρι στιγμής δεν είχε πει κουβέντα - σε αντίθεση με την κυρία που γελούσε και απαντούσε σε ότι της έλεγα.
Σε κάποια φάση ανησύχησα μάλιστα γιατί λέω ότι μπορεί να φάμε ξύλο που γελάμε με την κυρία και τι ωραία που τα λέμε, αλλά η κυρία με καθησύχασε πως "είναι καλό παιδί, όπως όλοι οι big guys."
Όσο τους μιλούσα, τόσο καταλαβαίνα πως δεν πρόκειται για κοινούς θνητούς. Η κυρία είχε μια ωραία αξάντ, μυστήριο ντύσιμο, ήταν πανέξυπνη και χειριζόταν τα ελληνικά της πολύ προσεγμένα. Ο κύριος πάλι, με το κίτρινο t-shirt και το μιλιτέρ παντελόνι δε φαινόταν -τελικά- να ενοχλείται καθόλου που ένας άγνωστος καραφλός τύπος του διέκοπτε το κάπνισμα του πούρου. Και να δεις αυτό το τούτο του κάτι μου θυμίζει.
Ρώτησα λοιπόν τη Βασιλική και τον Γιάννη:
- Σας ξέρω από κάπου;
- Εμ, κοίτα να δεις. Ο Γιάννης είναι ο Γιάννης Κολοκοτρώνης. Απόγονος του Θεόδωρου. Εγώ είμαι η Βασιλική.
- Βασιλική κάτι;
- Βασιλική σκέτο.
Βασιλική σκέτο ε; Ρε κάτσε να δεις. Ρε πού την ξέρω. Ρε πού την ξέρω.
- Γλύπτρια..., μου κάνει όταν με βλέπει ότι δυσκολεύομαι να βρω από που ακριβώς την ξέρω.
Και κάπου θυμάμαι πως έχω διαβάσει συνεντεύξεις της για τα μνημειώδη έργα της (πολυκατοικία και βάλε). Πάνω, λοιπόν, που ήθελα να πω κάτι του στυλ πόσο μου άρεσε το τάδε έργο σας για να δείξω ότι τέλος πάντων έχουμε μια κουλτούρα, μια παιδεία, ένα τζάκι τέλος πάντων, η συγκεκριμένη πρόταση μου βγήκε κάπως έτσι:
- Α! Γλύφτρια εεε;
... Και αμέσως μετά, νεκρική σιγή. Ακρα του τάφου σιωπή στο πλοίο βασιλεύει!
(Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το γυρεύει. Τα μάτια η πείνα εμαύρισε, στα μάτια η μάνα μνέει. Γαμώτο τώρα μου βγήκε η κουλτούρα; Που ήταν όταν την ήθελα;)
Να μη σας τα πολυλογώ, όταν έρχεται ο σερβιτόρος να πάρει παραγγελία, παραγγέλνω ένα κρασί για την πάρτη μου (Αβαντίς ροζέ είπαμε ντε) και παραγγέλνει και η παρέα ένα για όλους.
Εκεί πετάγεται ο -γαμώ τα παιδιά- Κολοκοτρώνης και λέει στο σερβιτόρο να βάλει τα κρασιά μας στο δικό του λογαριασμό. Προβάλαμε αντίσταση αλλά μόνο που μας έριξε ένα πλαγιομετωπικό βλέμμα λουφάξαμε και είπαμε ευχαριστώ που δε μας πλάκωσε και στο ξύλο από πάνω.
Τον κοιτούσα λοιπόν τον τύπο στο προφίλ, μιλάμε ρε ίδιος ο Κολοκοτρώνης στο πεντοχίλιαρο. Μόνο η μουστάκα του έλειπε. Και μιλάμε ότι ήταν απόγονός του πέμπτης γενιάς. Αρχιδάτα γονίδια ο Τεό, όχι μαλακίες.
Όταν λοιπόν ήρθε και το δεύτερο μπουκάλι κρασιού μου, η παρέα έχασε τη μπάλα. Παρατηρήθηκαν φαινόμενα όπου το φαγητό τους έβγαινε από τη μύτη από τα γέλια. Το -κατά τα άλλα ήσυχο και αριστοκρατικό- εστιατόριο άδειασε και στην παρέα μας προσθέθηκαν άλλα δέκα άτομα που ήρθαν να δουν τι στο διάλο λέμε και έχουμε σηκώσει τους πάντες πόδι. Οι σερβιτόροι καθόντουσαν από πάνω μας και ξεκωλονόντουσαν στο γέλιο με τις ατάκες.
Η βραδιά συνεχίστηκε στη ντίσκο του πλοίου μέχρι τις 4 το πρωί, όπου -φυσικά- τους είχα αφήσει όλους άναυδος με τις χορευτικές μου φιγούρες. Βοηθάει το γεγονός πως η μία θεούσα ήταν σε διαστάσεις τσιλιβίθρας οπότε την πετούσα στον αέρα για την πλάκα μου. Δεσποινάκι, I love you baby.
Την άλλη μέρα το πρωί είχαμε σεμινάρια οινογνωσίας, και ενώ υποτίθεται πως εγώ ο παλιός τα είχα ξαναδοκιμάσει αυτά τα κρασιά, δε μπορούσα να καταλάβω τίποτα. Ούτε άρωμα, ούτε γεύση είχα. Το μόνο που είχα ήταν μια γλώσσα τσαρούχι από την χθεσινοβραδινή κρασοκατάνυξη.
Η άλλη θεούσα, η Σοφία, άρχισε εκεί να παίζει με τον Δημήτρη. Δεν ξέρω αν έφταιγε το κρασί, ο καθαρός αέρας, η θάλασσα ή το ότι ο Δημήτρης είναι ένας λατίνος εραστής, αλλά εκεί που ο Δημήτρης έπαιρνε με την κάμερα ένα πλάνο τον κόσμο μέσα στο σεμινάριο, η Σοφία τον ρώτησε με νάζι και τσαχπινιά στο μάτι:
- Δημήτρη μου, με πήηηηρες;
Μετά ακολούθησαν κι άλλα σχόλια απείρους κάλους, κατά τη φωτογράφιση του γκρουπ, όπως:
- Σοφία, κοίτα το πουλάκι. Όχι αυτό το πουλάκι!
Αλλά σε γενικές γραμμές κανείς δεν παραφέρθηκε και καί κανένα ρωμαϊκό όργιο δεν έφτασε στα αυτιά μου (ούτε και σε κανένα άλλο μέρος του μαρμαροσμιλεμένου σώματός μου).
Εκεί που πίναμε τον τελευταίο καφέ στο πλοίο, ήρθε και με βρήκε η σοβαρή επιχειρηματίας της παρέας με τα πολλά ξενοδοχεία (μην ανησυχείτε κυρία Τριανταφυλλόπουλου, η ανωνυμία σας είναι εγγυημένη) για να μου πει "τελικά, είσαι γαμώ τα παιδιά". Πολύ το μετάνιωσα που δεν είχα αυτόγραφο να της δώσω, έπρεπε να είχα προνοήσει.
Όταν μας καλέσει στο σπίτι της με τις τρεις της κόρες θα φροντίσω να έχω τυπώσει αυτόγραφα για όλους! Και κρίνοντας από το δείγμα που έφερε μαζί της στην εκδρομή, τη μικρή την κόρη, το δείπνο θα είναι -αν μη τι άλλο- νοστιμότατο!
Για όσους ενδιαφερόνται, παρόμοια κρουαζιέρα θα ξαναγίνει συντόμως. Μπορεί και μέσα στο Νοέμβριο. Στείλτε μου email για να σας ενημερώσω πότε. Κόστος: 185 ευρώ για 3 μέρες. Επίσης, για όσους ενδιαφέρονται για κρασομαθήματα εν στεριά και όχι εν πλω, το site της σχολής είναι: www.oinosoagapitos.gr |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)