5.12.05

Ολυμπί - Ολυμπί - Ολυμπιακέ!

Γυρνάς μετά από μια βόλτα στην Εφορία και στο ΤΕΒΕ και έχεις μια μικρή επανάσταση στα χέρια σου. Δε μιλάω για τις φορές που γυρνάς εξουθενωμένος από τα όσα πέρασες γιατί πάνε αυτά και περάσανε.

Μιλάω για εκείνες τις φορές που έφυγες από εκεί στις τρεις παρά κάτι έχοντας πάει για ένα απλό χαρτί, σε έχουν κάνει να πας βόλτα από όοοοοολα τα γραφεία (όπου πέτυχες και μια πολύ πρώην σου η οποία παντρεύτηκε τώρα εκείνον για τον οποίον σε είχε παρατήσει) και όχι μόνο δε σου δίνουν το χαρτί που θέλεις, αλλά βάσει αυτού του χαρτιού που σου λείπει τώρα εσύ δε μπορείς να κάνεις άλλα 1002 πράγματα εκτός κι αν παρανομήσεις.

Γυρνάς στο σπίτι, παρκάρεις το αμάξι τρώντας τον καθρέφτη σου στον τοίχο σου δίνοντάς του μια νέα λευκή-του-τοίχου χροιά στο κατά τα άλλα πανέμορφο αμαξάκι σου και ενώ βρίζεις θεούς και δαίμονες, πετυχαίνεις ένα θείο σου ο οποίος απλά κάθεται και λιάζεται (συνταξιούχος γαρ) και σου λέει:

- Ρε Γιώργο, πήρα αυτό το κινητό που έχει και φωτογραφίες. Πώς θα βάλω τον Ολυμπιακό να τον βλέπω;

Και πάνω που είσαι έτοιμος να βρίσεις για την εφορία, το ΤΕΒΕ, τον καθρέφτη, τη χαμένη σου μέρα και τις χαμένες επόμενες μέρες καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβεις να κάνεις όλα αυτά που θέλουν (αν καταφέρεις ποτέ να τα κάνεις γενικότερα και δε σε αναγκάσουν να παρανομήσεις ως προείπα) έχεις το θείο Μιχάλη να θέλει τον Ολυμπιακό στο wallpaper.

Ανασυγκρότηση. Σφίξιμο δοντιών. Χαμόγελο.

- Δε γίνεται θείε, πρέπει να έχεις ήδη τον Ολυμπιακό σε φωτογραφία.
- Τον έχω.

Α τότε για φέρε. Φέρνει.

Παίρνεις το κινητό, ψάχνεις στις φωτογραφίες, δε βρίσκεις Ολυμπιακό.

- Πού είναι η φωτογραφία του Ολυμπιακού, θείε;
- Στην εφημερίδα.

Και ενώ τον κοιτάω με το στόμα ανοιχτό, αυτός συνεχίζει να κοιτάει στην οθόνη του κινητού του, το οποίο κρατάω εγώ, για να δει τι θα πατήσω για να δει πώς θα μεταφερθεί η φωτογραφία του Ολυμπιακού από την εφημερίδα (που είναι στο σπίτι του) στο κινητό (που είναι στα χέρια μου).

Ένα δευτερόλεπτο.
Δύο δευτερόλεπτα.
Τρία δευτερόλεπτα.
Τέσσερα δευτερόλεπτά.

- Α, θες να σου φέρω την εφημερίδα;

3 σχόλια:

Lili είπε...

Επιτελους.








Δεν ξερω για τους αλλους, αλλα εμενα μου ειχαν λειψει οι εξιστορησεις σου με το γνωστο στυλακι σου.

alombar42 είπε...

Δεν ξέρω για σένα, αλλά εδώ και δυο μήνες, σε δύο διαφορετικές εφορίες, δεν μου έδιναν φορολογική ενημερότητα (από μαγκά η μία, από λάθος η άλλη) , παρότι λογιστής, δικηγόρος και ελεγκτής εφορίας (όλοι φίλοι) μου είπαν "μα δεν μπορεί, πες τους οτι θα τους κάνεις μήνυση".
Τελικά στα ΚΕΠ πήρα την ενημερότητα σε 3 λεπτά.
(Θα το σκεφτώ βέβαια πριν χώσω μηνύσεις)

. είπε...

συμφωνώ με τη lili .


εμένα η γιαγιά μου επί 2 χρόνια δε μου τηλεφωνούσε στο κινητό, γιατί πίστευε ότι πρέπει να εχει κινητό για να με πάρει