Πήγαμε κι εμείς στο El Bandoneon, αμέ!

Εμ τι, μόνο ο Πιτσιρίκος θα πηγαίνει;

Πήγαμε κι εμείς και μας άρεσε. Μας τον πιάσανε και μας τον στίψανε βέβαια, αλλά χαλάλι γιατί ο Luis έχει και γαμώ τους χώρους (εκτός απο το ότι χορεύει και γαμώ τους χορούς).

Η άσχημη κοπελίτσα στην υποδοχή δε μας πτόησε καθόλου (αχ καλέ κορίτσι μου, κάνε κάτι βρε συ, είσαι μια ασχήμια σκέτη). Ούτε και οι δύο αρχισερβιτόροι ύψους 1.90 με κορμιά λαμπάδες μας φάνηκαν κάπως.

Το ότι το κάθε τραπέζι είναι μοναδικό με δικό του όνομα, το μίνι-θεατρικό, η μαστίχα στην αρχή, η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι αυτά που μας κερδίζουν. Και η ξανθιά με το κοντό μαλλί και τα καυτά μάτια στο μπαρ δε μας χάλασε καθόλου.