30.1.07

Windows sVista

Μετά από περίπου 20 λεπτά ενδοπαλαμικής ποντικοταλάντωσης με τα νέα Windows Vista, καταλήγω η διαφορά τους με τα Windows XP είναι πως είναι απλά πιο όμορφα. Οπότε αντί να τα εγκαταστήσω, απλά θα κρεμάσω μια μεγάλη ασπρόμαυρη (καλλιτεχνική, πάντα) φωτογραφία ενός γυναικείου κώλου πάνω από το γραφείο για να κοιτάω αυτόν.

29.1.07

Rock DJ

Δεν καταλαβαίνω γιατί στο ραδιόφωνο υπάρχουν παραγωγοί οι οποίοι μιλάνε.

Τους πρωινατζήδες τους καταλαβαίνω. Κάνουν την πλάκα τους, λένε τις μαλακίες τους, σκάμε κάνα χαμόγελο όταν πειράζουν το ραδιογκομενάκι της παρέας, (το οποίο more often than not δεν είναι αποκρουστικό in real life αλλά ένα χαριτωμένο και σπιρτόζικο ξανθάκι).

Τους βραδινατζήδες και μπλαμπλάδες που κάνουν αφιερώσεις ή μιλάνε με ακροατές επίσης τους καταλαβαίνω. Κάποιοι δε θέλουν μόνο λίγα λόγια και πολλή μουσική, αλλά θέλουν να έχουν και κάτι να σκεφτούνε. Η δουλειά τους είναι να μιλάνε, να απαντάνε. Κανένα πρόβλημα.

Αλλά εξηγήστε μου γιατί μιλάνε οι παραγωγοί που έχουν ως μοναδικό σκόπο να παίζουν μουσική; Και μάλιστα, νιώθουν πως πρέπει να μας ενημερώσουν κιόλας σε ότι μαλακία τους κατέβει και πάντα να δείξουν ευαισθησία για το τρέχον θέμα.
- Ναι, βέβαια, η κροκέτα στην Αμερικάνικη πρεσβεία δεν είναι καλό πράγμα, εμείς είμαστε εναντίον της βίας. Έτσι δεν είναι παιδιά; (Ανάλυσης της είδησης σε βάθος λέμε τώρα, έτσι;)

- Δεν πρέπει να λέτε ψέματα σε κανέναν, γιατί δεν είναι καλό και όταν σας ανακαλύψουν θα υπάρξουν συνέπειες. (Έλα! Μου λες αλήθεια;)

- Και μην ξεχνάτε ότι δεν πρέπει να παρκάρετε στο κέντρο της Αθήνας. Εκτός βέβαια αν πάρετε αυτές τις καρτούλες από τα περίπτερα. Εγώ πάντως δυσκολεύτηκα να βρω περίπτερο που να τις πουλάει. Άσε που ο περιπτεράς δεν ήξερε να μου πει πώς να τη χρησιμοποιήσω και αναγκάστηκα να διαβάσω τις οδηγίες. Ταλαιπωρία σας λέω, μη το επιχειρήσετε.
(Άνοιξε ρε φίλε κάνα blog και άσε τα ραδιοκύματα για κάναν άλλον)

Και το σημερινό:
- Η ισπανική κυβέρνηση αποφάσισε να αλλάξει τα νούμερα γυναικείων ρούχων γιατί η ανορεξία είναι μια μεγάαααλη μάστιγα σε όλο τον κόσμο. (Βέβαια, κονταροχτυπιέται για την πρώτη θέση στη λίστα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με τον καρκίνο, τις παθήσεις της καρδιάς και το AIDS).
Δηλαδή προφανώς δεν έχω σχέση με το ραδιόφωνο, και όταν είσαι άσχετος η γνώμη σου είναι ανενημέρωτη, αλλά πείτε μου σας παρακαλώ σε τι σκατά εξυπηρετεί ένας radio DJ να μου θυμίζει τα προφανή ανάμεσα σε δύο τραγούδια;




Δε θυμάμαι σε καμία μπαρότσαρκά μου να σταματάει ο DJ το πρόγραμμα ανάμεσα σε Beyonce και FiftyCent για να ανακοινώσει από το μικρόφωνο:
Ααααχ, τι κακό πράγμα ο πόλεμος. Φτώχεια, πείνα, καταστροφή και νεκροί παντού. Αλήθεια, γιατί να σκοτώνονται οι άνθρωποι;
... Επειδή ίσως κάποιον τσάντισαν;

27.1.07

Ηδική

Οι Έλληνες τη γλώσσα τους με σοφία εποίησαν.

Έχουμε μία γλώσσα με λέξεις που κάποιες πηγές λένε πως περνάνε τα 60 εκατομμύρια σε αριθμό, και φυσικά επιλέγουμε να πιστέψουμε αυτές τις πηγές.

Καμία από αυτές τις λέξεις δεν έχει ακριβώς την ίδια σημασία με κάποια άλλη. Ακόμα και λέξεις που φαίνονται συνώνυμες μπορεί να έχουν διαμετρικά αντίθετη σημασία. Για παράδειγμα, παρόλο που στη νεοελληνική μπορούμε εύκολα να μπερδέψουμε ενα παιδί καλομαθημένο από ένα κακομαθημένο, η διαφορά είναι υπαρκτή, ίσως όχι στη συμπεριφορά του παιδιού αυτή καθαυτή αλλά στον αυτή η συμπεριφορά προήλθε λόγω της πολύ καλής ή αντίστοιχα πολύ κακής ανατροφής του.

Οι μόνες λέξεις που έχω βρει να αποτελούν απόλυτα ταυτόσημες έννοιες είναι η ηθική και η πλαστελίνη.

Και οι δύο λέξεις περιγράφουν κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα εύπλαστο και μπορεί να πάρει οποιοδήποτε σχήμα θέλει ο χρήστης. Μπορεί μάλιστα ο χρήστης να αλλάξει το σχήμα όσες φορές θέλει ανάλογα με τις ανάγκες του, χωρίς να δώσει λόγο σε κανέναν γι αυτές τις αλλαγές, και χωρίς κανένα περιορισμό.

Γιατί αλλιώς, σε ένα κόσμο όπου η λέξη ηθική δεν θα ήταν ταυτόσημη της λέξης πλαστελίνη, δε θα δικαιολογούταν με τίποτα η ευκολία με την οποία αλλάζουμε απόψεις για κάτι ανάλογα με τη γωνία από την οποία το εξετάζουμε.

Η ηθική καταδίκη ενώπιόν μας κάποιου εξαρτάται από το αν μπορούμε εύκολα να ταυτιστούμε με τις φερόμενες ως πράξεις του ή τις πράξεις που εμείς επιλέγουμε να ερμηνεύσουμε προκειμένου να κρίνουμε τα αλλότρια.

Μπορούμε πολύ εύκολα να καταδικάσουμε κάτι το οποίο εμείς δεν θα φανταζόμασταν ποτέ τον εαυτό μας να κάνουμε άσχετα με το αν δεν έχουμε υπάρξει σε παρόμοια κατάσταση, ή κάτι το οποίο εμείς κάναμε πριν πολύ καιρό αλλά τώρα είναι αλλιώς, ή ακόμα και κάτι που κάναμε πρόσφατα αλλά στη δική μας περίπτωση ήταν διαφορετικά τα πράγματα.

Περιέργως μάλιστα, το θέμα της πλαστελίνης ή καλύτερα της πλαστελινικής δικαίωσης θίγεται πάντα στην κουβέντα από αυτόν ο οποίος είναι ο φαινομενικά ριγμένος, γιατί στην τελική εμείς έχουμε ελαφρυντικά:

Εγώ γαμιέμαι στη δουλειά για να βγάλω τα προς το ζειν, άρα εκείνος που βγάζει περισσότερα είτε έχει πατήσει επί πτωμάτων (πράγμα που η δική μου ηθική δε μου επιτρέπει να κάνω τώρα, αλλά ας γίνω εγώ προϊστάμενος και δε θα έχω πρόβλημα να παίρνω φακελάκια γιατί θα έχω και παιδιά και κάπως θα πρέπει να πληρώσω για την εκπαίδευσή τους), είτε είναι τυχερός (γιατί ικανότερος ή εξυπνότερος από μένα αποκλείεται να είναι).

ή

Εγώ δαπανώ πολύ ενέργεια στην καθημερινότητά μου και όταν γυρνάω στο σπίτι είμαι κομμάτια, άρα εκείνη που προλαβαίνει εκτός από εργαζόμενη να είναι και ωραία γκόμενα και να προλαβαίνει να βγαίνει πρέπει να μην είναι καλή στη δουλειά της και να τα φοράει και στον άνδρα της.

...

Ναι, αλλά όταν εγώ τα έφτιαξα με το ναρκομανή που είχε ληστέψει δυο τράπεζες το έκανα επειδή τον αγαπούσα. Εσύ δεν έχεις αγαπήσει πραγματικά, γι αυτό τα λες αυτά. Κι αν θες να ξέρεις, εγώ ποτέ δε θα άφηνα το πρόβλημά του να επηρρεάσει τη ζωή μου ή τη ζωή των παιδιών μας! Πόσο αναίσθητος είσαι για να μην καταλαβαίνεις κάτι τόσο βασικό;

Προτείνω λοιπόν στο λήμμα ηθική στα εννοιολογικά λεξικά να υπάρχει απλη παραπομπή "βλέπε: πλαστελίνη" και η σημερινή έννοιά της να αντικατασταθεί ολοσκερώς με τη λέξη ηδική, προκειμένου να γνωρίζουν οι χρήστες του λεξικού πως πρόκειται για λήμμα με ειδική έννοια υποκειμενικού χαρακτήρα.

Coca Cola Orgasm

Διακόπτουμε την κανονική ροή του προγράμματος μας για να σας αναφέρουμε πως καταλήξαμε πως την κροκέτα στους Αμερικάνους την έριξε ο ΑΒ Βασιλόπουλος.

Το συμπέρασμα αυτό είναι εύκολο να βγει αν αναλογιστεί κανείς η κίνηση που υπήρχε στο ΑΒ Καλλιθέας. Ούτε πόλεμος να γινόταν. Οι διάδρομοι ήταν γεμάτοι από κόσμο που έσπευδαν να προλάβουν μέχρι και το τελευταίο κωλόχαρτο. Είναι προφανές, σας λέω, πως ο μόνος που είχε κάτι να κερδίσει από την όλη υπόθεση είναι ο ΑΒ.

Έψαχνα να βρω καροτσάκι για πέντε λεπτά (είναι καλή ευκαιρία για να μιλήσεις σε οποιαδήποτε κοπελιά φεύγει από το σουπερμάρκετ) και τελικά βολεύτηκα με ένα ξεχαρβαλωμένο καλαθάκι με απομεινάρια από ένα λιωμένο μαρουλόφυλλο.

Κάποια ράφια ήταν άδεια και όλα τα ταμεία είχαν τρελλή ουρά. Όμως ο σκοπός για τον οποίο βρισκόμουν εκεί ήταν σημαντικός και θα έπρεπε να φανώ δυνατός.

Αφού γέμισα το καλάθι με ψωμί, γάλα, γιαούρτια και κάτι ισπανικά σαλαμάκια, τσίμπησα δυο μπουκάλια Diet Coke. Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι έχω πάνω από χρόνο να πιω οποιαδήποτε cola (Coca, Pepsi ή Mecca), αλλά όπως είπα, ο σκοπός ήταν σημαντικός.

Μετά, στα ταμεία, ψάχνοντας για το κατάλληλο είδος καραμέλας, ήταν γονατιστή μπροστά μου μια μελαχροινούλα με ασυνήθιστα μακριά πόδια. Καθώς σηκώθηκε πρόσεξα πως το θαύμα αυτός της φύσης οφειλόταν κυρίως στο ότι η ίδια προσέγγιζε επικίνδυνα το 1,90 και συνοδευόταν από γεροδεμένο κύριο διαστάσεων δέντρου σε συνδυασμό με εκείνη την εντοιχισμένη ντουλάπα που είδα στο ΙΚΕΑ.

Βούτηξα λοιπόν τη γλώσσα μου στο μυαλό. Καθώς ο κύριος δεν έμοιαζε να έχει την ελληνική για πρώτη του γλώσσα και πιθανόν να μην καταλάβαινε το παιχνίδισμα του λόγου μου όταν θα του έλεγα πως η φίλη του έχει καταπληκτικά γονίδια, και επειδή δεν ήθελα να γνωριστώ καλύτερα με το γόνατο ενός κυρίου από οποίο κάθε του γνωριμία τρώει είτε ξύλο (στη χειρότερη) είτε πόρτα (στην πολύ πολύ καλύτερη), πήρα 2 πακετάκια Mentos και στάθηκα στην ουρά θαυμάζοντας τη φαινομενικά ατσάλινη ραφή που είχε κάνει ο δημιουργός του T-Shirt που κατάφερνε και δεν σκιζόταν από την κίνηση των μυών του εν λόγω κυρίου.

Στο δρόμο είχα ενθουσιαστεί τόσο με την ιδέα του επιστημονικού πειράματος που ήθελα να κάνω που χαμογελούσα βλακωδώς.

Φτάνοντας σπίτι παρκάρω όπως-όπως, αφήνω τα ψώνια από το σούπερ-μάρκετ, βγαίνω στη μέση του δρόμου έχοντας ήδη φωνάξει και δυο φίλους για να έχω μάρτυρες και ξεκίνησα.

Ανακάτεψα Coke light με Mentos και το πείραμα δούλεψε: Ένα ηφαίστειο από Coca Cola ξεψύχηκε μέχρι το ύψος μου!

Είναι αλήθεια λοιπόν. Η Coca Cola όχι μόνο γαμάει, αλλά χύνει κιόλας.

26.1.07

Maskara?

So there I am, στην πλατεία του Ψυρρή, να προσπαθώ να πείσω έναν μαλλιά και ένα λιγότερο μαλλιά να μου μάθουν πώς κάνουν ένα κόλπο με μια γυάλινη σφαίρα. Προφανώς, όπως και πολλά ταχυδαχτυλουργικά κόλπα, αυτό σημαίνει πως πρέπει να ξέρει το μυστικό, μετά να αφιερώσεις άπειρες ώρες εξάσκησης στο μάθεις να κάνεις το κόλπο και μετά άλλες τόσες για να το κάνεις με φυσικότητα.

Και -φυσικά- εμένα με ενδιέφερε να μάθω μόνο το μαγικό, να καταλάβω πώς γίνεται η πουστιά, να προσπαθήσω να το κάνω και να αποτύχω και μετά να πω ρε τον πούστη, πρέπει να έχει πολύ ελεύθερο χρόνο στα χέρια του αυτός.

Και αφού λοιπόν οι δύο σχετικά καλοί γυαλοσφαιροκολπίστες δε μου δείχνουν το κόλπο, τους παρατάω και αρχίζω να μιλάω για λίγο με τη μοναδική γυναίκα του γκρουπ. Μία η οποία μάλλον κρύβει τα φυσικά χαρακτηριστικά της φορώντας χαϊμαλιά, χώνει τα μαλλιά της κάτω από μια χοντρή κορδέλα και γενικά θυμίζει ένα μοντέρνο χίππυ.

Έρχεται λοιπόν ο Στάθης, ο οποίος χαζεύει λίγο τους τύπους με τις σφαίρες, κι έρχεται να μιλήσει στην κοπέλα για να ρωτήσει πως το κάνουν. Είναι καλός, καλύτερος από μένα και εκείνη του ανοίγεται πιο εύκολα.

Παρατηρώ το Στάθη, ο οποίος καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να φύγω αλλά ούτε και να του κάνω χαλάστρα, ο οποίος πολύ άνετα παίρνει το τηλέφωνο της κοπέλας και μετά φεύγει. Κι εκείνος μόνος κι εγώ.

Τον πιάνω καθώς φεύγει και μου λέει ότι ήθελε να μου μιλήσει.

Έτσι γνωριστήκαμε.

Τη δεύτερη φορά που τον είδα, ήταν στο σπίτι του. Μένει στην Καλλιθέα και είπαμε να βγούμε καμιά φορά. Η καμια φορά άργησε περίπου ενάμισι μήνα λόγω γιορτών, σχέσεων, blogs και άλλων ασήμαντων πραγμάτων.

Τώρα λοιπόν πέρασα να τον πάρω, αλλα είχε το κινητό του κλειστό οπότε του χτύπησα και μου είπε να ανέβω γιατί ακόμα ετοιμάζεται.

Ανεβαίνω, βλέπω ένα γαμώ τις γκαρσονιερίτσες, όλη με ξύλινο πάτωμα και ενιαίο χώρο, προσεγμένο και καθαρό. Περίμενε, έρχομαι, μου φωνάζει από το μπάνιο, οπότε μπαίνω και περιμένω χαζεύοντας το χώρο: Κρεβάτι, κομοδίνο, τραπεζάκι, ντουλάπα.

Ο Στάθης σε διάφορες φωτογραφίες κολλημένες στην ντουλάπα του. Κρίνοντας από τον ελέφαντα σε μία από αυτές, και την καμήλα σε μια άλλη, θα έλεγα πως ο Στάθης έχει ταξιδέψει αρκετά και στο εξωτερικό.

- Άντε ρε μαλάκα, τι κάνεις τόση ώρα;
- Βάφομαι ρε, τελειώνω.

Νομίζοντας ότι μάλλον μου κάνει πλάκα, αν και τα περίμενα όλα από αυτόν τον τυπο, μένω με το στόμα ανοιχτό όταν χάζεψα από την ορθάνοιχτη πόρτα ένα Στάθη να βάφεται.

- Λίγο από αυτό λέει για να μη φαίνονται τα σημάδια στη μύτη, λίγο για να φαίνεται ίδιο χρώμα το δέρμα μου, λίγο για να φαίνομαι μαυρισμένος, λίγο μάσκαρα για να αναδείξω τα μάτια μου, λίγο ζελέ στο μαλλί και είμαστε έτοιμοι. Δε θα το κάνεις θέμα, έτσι;
- Στάθη, το μαστιγώνεις το δελφίνι;
- Τι εννοείς;
- Το μελώνεις το μελομάκαρονο ρε παιδί μου;
- Ε;
- Ρε παιδί μου, μήπως είσαι λίγο φούστης;
- Όχι ρε μαλάκα, τι λες τώρα;

Σταματάω να μιλάω και κοιτάω δεξιά-αριστερά νευρικά.

- Γιώργο, τι έπαθες;
- Περιμένω.
- Τι πράγμα;
- Να πεταχτεί κάποιος μέσα από τον τοίχο και να μου πει ότι είμαι στην Candid Camera.
- Μαλάκα τι λες τώρα. Ρε, εφόσον πάμε για γκόμενες απλά χρησιμοποιώ ότι χρησιμοποιούν αυτές. Άμα μια μέτρια γκόμενα μπορεί με αυτά να γίνει καλή, εγώ γιατί να μην κάνω το ίδιο; - Ναι αλλά...
- Αλλά τι ρε; Άλλος βάζει το όριο του στην περιοποίηση στο να πάρει ένα Clearasil για να του φύγουν τα σπυράκια. Άλλος στο βάζει στο να πάρει Axe αντί για Noxema. Εσύ μπορεί να το βάζεις στο ζελέ.

Τον κοιτάω καλά-καλά.
- Εντάξει, όχι εσύ προσωπικά. Εγώ το πάντως το δικό μου όριο το βάζω όπου το βάζουν κι εκείνες. Μόνο τα νύχια μου δε βάφω.

Τον ξανακοιτάω με δυσπιστία.
- Ρε σίγουρα δεν τον παίρνεις; Έστω και λίγο;

25.1.07

Λεξικό

Consolation email: (ουσιαστικό) το email που στέλνεις σε κάποια με την οποία επικοινωνείτε από καιρού με email αμέσως αφού σου έστειλε τη φωτογραφία της και δε σου άρεσε. Ουσιαστικά, είναι το τελευταίο email που σκοπεύεις να της στείλεις, για να μη φανεί το πόσο στην πραγματικότητα δεν σε είχε κερδίσει πνευματικά και της έδωσες μια ευκαιρία να σε κερδίσει εμφανισιακά.

Συμβουλή

Πριν κάνετε σεξ με ένα γκομενάκι, δείτε την αδερφή της. Μπορεί να είναι καλύτερη και μετά να χτυπάτε τον κεφάλι σας στον τοιχό.

Μιλάω εκ πείρας (ενός φίλου μου). :-)

24.1.07

and movies are the new books

Είδα το Click, μια χαζοχαζή κωμωδία με ένα ηλιθιοηλίθιο ηθικό δίδαγμα και κατέληξα στο ότι οι ταινίες είναι τα νέα βιβλία.

Προσαρμοσμένα πάντα στις ανάγκες του λαού: πιο γρήγορα, πιο αβασάνιστα, πιο ρηχά, πιο μοντελοποιημένα. Fast food για βιβλιοφάγους δηλαδή. Έχουν και οι ταινίες ένα ηθικό δίδαγμα. Πιο λάιτ, πιο προσπεράσιμο, αλλά αφού αυτό θέμε, αυτό θα πάρουμε.


-update-

Επί του ιδίου σχεδόν θέματος, θυμάμαι τις επιθέσεις κατά της ανακρίβειας του Troy με την Ιλιάδα του Ομήρου.

Και σκέφτομαι πως το Troy είχε μάλλον περισσότερη σχέση με την Ιλιάδα παρά η ίδια η Ιλιάδα με τον επικό τρωικό πόλεμο, ο οποίος μπορεί να έγινε ή και να μην έγινε. Άρα για ποιές ιστορικές ανακρίβειες μιλάμε;

Εγώ πάντως, ως τελείως ανιστόρητος, θα προτιμούσα όλα τα μαθήματα στο σχολείο να διδάσκονταν (και) σε DVD. Το DVD είναι φτηνότερο στην παραγωγή και στη διανομή του, ευκολότερο να γίνει update ως προς τα λάθη του, και πολύ πιο εύκολα θυμάσαι πρόσωπα, μέρη, χρονολογίες και χάρτες που έχεις δει παρά ονόματα που δεν θυμάσαι; Σιγά μην κατάλαβα εγώ ποτέ που υπεγράφη η συνθήκη της Λωζάννης.

Όχι κύριε, ταινία και πάλι ταινία. Να δω το Νεύτωνα να του έρχεται το μήλο στο κεφάλι για να θυμάμαι το νόμο της βαρύτητας. Και να μας δείξουν καμιά τσόντα για να δούμε πώς κάνουμε παιδιά.

22.1.07

Ντροπή!

Είναι ντροπή: http://news.ert.gr/1/285929.asp

Μα μόνο πέντε ευρώ; Που είναι το κράτος; Πού είναι η πολιτεία; Πού είναι τα κανάλια όταν τα χρειάζεσαι;

17.1.07

Aaaaarg!


Θάσος


Είσαι στη Θάσο και θες να νοικιάσεις ένα καλο δωματιάκι για να τη βγάλεις. Βλέπεις αυτή την πινακίδα.

Και φυσικά η μοναδική ερώτηση είναι: τι σημαίνει ARG;

15.1.07

Η ρουκέτα και οι Αμερικάνοι

Κάτι πήρε το αυτί μου πώς κάποιοι κύριοι ρίξανε μια κροκέτα στην αμερικάνικη πρεσβεία (τυροκροκέτα ήταν, πατατοκροκέτα ήταν, θα σας γελάσω), και επειδή ψάχνουμε λέει να βρούμε ποιός την έριξε για να τον κάνουμε να ομολογήσει τη συνταγή λένε πως πρέπει να γεμίσουμε τον τόπο κάμερες.

Και κάποιοι, λέει, εναντιώνονται με αυτό το συμπέρασμα γιατί οι κάμερες βλάπτουν την ελευθερία μας κλπ. Μα τι αηδίες είναι αυτές; Ποιός τα λέει αυτά τα πράγματα;

Για περάστε μια βόλτα από τους Λεχρίτες και μετά ελάτε να μου πείτε ότι οι κάμερες μας βλάπτουν.

10.1.07

Τα μεταξωτά βρακιά...

Μιλάμε για ιδέα, όχι μαλακίες.

Φαντάσου ένα τέτοιο, μια τεράστια τουαλέτα στην πλατεία Κολωνακίου για όλες τις κιουρίες να σκάνε 7-8 ευρώ εισιτήριο για να πουδράρουν τη μύτη τους, να βαφτούν, και για τους κιουρίους να ρίξουν ένα βασιλικό χέσιμο με τις εφημεριδάρες τους.

Και φυσικά, κάθε εταιρία θα ήθελε να δειγματίσει τα νέα αρώματα και καλλυντικά σε όσους έχουν τα μεγάλα πορτοφόλια, οπότε ο ιδιοκτήτης της μεγάλης ενοικιαζόμενης τουαλέτας (αν ήμουν εγώ, θα τη βάφτιζα ToiLet) σίγουρα δε θα δυσκολευτεί να βρει κάποιους οίκους που άνετ θα τα σκάνε σε κομψά μοντελάκια να ψεκάζουν δωρεάν τους πελάτες του.

Τώρα αν σας πω ότι θα χεστεί στο τάληρο, θα μου πείτε ότι το είχατε σκεφτεί και μόνοι σας αυτό, έτσι; Ε, χέστηκα!

IKEA

IKEA (his story)

Αφού έχω επιλέξει έπιπλα από τον κατάλογο του ΙΚΕΑ και πήγα εξοπλισμένος με shopping list, από την οποία τα μισά πράγματα απλά δεν υπήρχαν στις αποθήκες του καταστήματος, και αφού έχω κάνει τα κοννέ μου με τη γυναίκα ενός φίλου για να τσιμπήσω την υπαλληλική έκπτωση του 10%, και τραβολογάω και τη Λίλλιαν η οποία χρησιμεύει για να με κράζει όταν πάω να συνδυάσω φούξια, κόκκινο, μουσταρδί και λαχανί, φτάνω στα ταμεία με ένα καρότσι γεμάτο αηδιούλες και χαριτωμενιές, όπως μια καταπληκτική γυάλινη κανάτα που τώρα χρησιμεύει ως γλάστρα-παύλα-εικαστική-παρέμβαση με κάτι αποξηραμένα μέσα.

Σημείωση προς τον εαυτό μου: Να θυμηθώ να κάνω μικρότερες προτασούλες. Βου και α, βα.

Κατευθύνομαι προς το mini market του IKEA με τα σουηδικά φαγητά. Τρελλαίνομαι για μια συγκεκριμένη πάμφθηνη και πεντανόστιμη μουστάρδα την οποία φέρνει το IKEA μόνο κάθε Χριστούγεννα και αποφασίζω να πάρω πέντε βαζάκια (τα οποία επίσης χρησιμοποιούνται αυτή τη στιγμή για διακόσμηση).

Την προσοχή μου τράβηξαν επίσης και κάτι ενισχυμένα σουηδικά κρασιά. Έχετε διαβάσει ποτέ καταπληκτικές κριτικές για τα σουηδικά κρασιά; Όχι; Δεν είναι τυχαίο! Στερνή μου γνώση...

Εξοπλισμένος με αυτά πάω στο ταμείο του mini market, πληρώνω με κάρτα γιατί με ξεπουπούλιασαν τα έπιπλα και περιμένοντας πειράζω την υπάλληλο.

Σκύβοντας να υπογράψω βλέπω ένα πενηντάλεπτο στο πάτωμα, το οποίο μάλλον είχε πέσει από την επόμενη στη σειρά που ψαχολεύει το πορτοφόλι της. Της λέω πως είναι η τυχερή της μέρα, μου λέει κάτι για hot dog και πάω να φέρω το αυτοκίνητο για να φορτώσω την πραμάτεια μου.

Στο parking την ξαναπετυχαίνω. Την κοιτάω καλύτερα και τη ρωτάω αν θέλει να την πετάξω κάπου. Μου λέει όχι, χαμογελώντας. Θα είναι ντροπαλή, σκέφτομαι.

Φορτώνοντας το αυτοκίνητο, τη βρίσκω πάλι μπροστά μου με το αυτοκίνητό της, και εντελώς κατά σύμπτωση ξεκινάμε την ίδια στιγμή για Αττική Οδό. Φήμες που με θέλουν να έχω ξεχάσει κάνα-δυο έπιπλα στο χώρο φόρτωσης λόγω βιαστικής αναχώρησης δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

Μπαίνοντας στην Αττική Οδό, η Λίλλιαν μου μιλούσε και δεν έδινα καμία σημασία, καθώς σκεφτόμουν πως έπρεπε με κάποιο τρόπο να γνωρίσω το χαμογελαστό κοριτσάκι με το τρακαρισμένο αυτοκίνητο, κι ας έχει τη μαμά της για συνοδηγό.

Αλλά πώς;


-o-o-


IKEA (her story)

Ήμουν σχεδόν έτοιμη για τις γιορτές, αλλά η μητέρα μου ήθελε ντε και καλά να περάσουμε από το IKEA στης Αγίας Άννης και να βεβαιωθούμε πως δεν υπάρχει κάτι που ξεχάσαμε.

Κάναμε το γύρο του μαγαζιού και τελικά δεν αγοράσαμε τίποτα, αν εξαιρέσεις κάτι λιχουδιές από το μικρό μαγαζάκι κοντά στην έξοδο.

Εγώ να είμαι κουρασμένη και να βιάζομαι, η μητέρα μου να γκρινιάζει δίπλα μου που αγοράζω αηδίες, και ένας περίεργος καράφλας μπροστά μου, ο οποίος να επιμένει να πληρώσει με κάρτα για τα πέντε πράγματα που αγόρασε. Τελείωνε, άνθρωπέ μου!

Και όχι και τίποτα άλλο, να έχει πιάσει και το μπλα-μπλα με την υπάλληλο και να μην ξεκολλάνε με τίποτα. Στην κοσμάρα τους. Εκείνη του δίνει να υπογράψει για τη συναλλαγή της κάρτας και εκείνος να της δίνει αυτόγραφο γράφοντας Με αγάπη στο IKEA πάνω από την υπογραφή του!

Πάνω που ήμουν έτοιμη να σκάσω στα γέλια, ο τύπος μίλησε, χωρίς να κοιτάζει κάποιον ή κάτι συγκεκριμένο.

- Σας έπεσε κάτι.

Και εκεί που έψαχνα το σκισμένο 20-ευρω για να πληρώσω, και με μερικά δευτερόλεπτα καθυστέρησης λόγω χρώματος του μαλλιού, καταλαβαίνω ότι απευθύνθηκε σε μένα.

Κοιτάω κάτω, βλέπω μισό ευρώ και το μαζεύω.

- Θά'ναι η τυχερή σας μέρα, μου ξαναλέει ενώ βάζει τα πράγματά του στη σακούλα. Δεν ξέρει τι ποδαρόδρομο έχω κάνει όλη μέρα, προφανώς.

- Τι αγοράζεις τη σήμερον ημέρα με μισό ευρώ; Ακόμα και ένα hot dog στο IKEA κοστίζει 60 λεπτά.
- Αγοράζεις πατατάκι, μου λέει και μου δείχνει κάτι σουηδικά πατατάκια φεύγοντας.

Πληρώνω την ταμεία, που με κοιτάει χωρίς να έχει καμία διάθεση να συνεχίσει το χαβαλέ που έκανε πριν μ' εκείνον.

- Τρελλός!, μου λέει η μητέρα μου, και συνεχίζει: Πήγαινε φέρε το αμάξι, θα σε περιμένω στην έξοδο.

Σκοτάδι έξω, κι εγώ να μη θυμάμαι που έχω παρκάρει. Κάνοντας βόλτες να βρω το αμαξάκι μου, πετυχαίνω ξανά τον τύπο.

- Να σας πετάξω κάπου;
- Όχι, ευχαριστώ, έχω αμάξι.

Έχω, απλά χαζοχαμογελάω επειδή δε το βρίσκω. Και μέχρι να το βρω και να πάω να πάρω τη μαμά, συνειδητοποιώ ότι πήγα και πάρκαρα δίπλα του, εκεί που φόρτωνε το αμάξι του.

Και δεν είναι μόνος του. Είναι με μια κοπελίτσα, και αν είναι και οι δύο όσο φαίνονται, τότε μάλλον για την κόρη του πρόκειται.

Εκεί που πάω να ξεκινήσω με το αμάξι, ξεκινάει κι εκείνος. Ακριβώς την ίδια στιγμή. Με κοιτάει με κάτι μεγάλα μάτια που γυαλίζανε, χαμογελάει και λέει κάτι που δεν άκουσα. Μετά μου κάνει σήμα με το αμάξι να περάσω, σαν να μου έκανε και χάρη!

Κρατήσου Νεφέλη, μη δίνεις σημασία, χαμογέλα και οδήγα, σκεφτόμουν.

Στο δρόμο προς την Αττική Οδό, περίμενα να τον δω να αφήνει ελεύθερα όλα τα άλογα της μηχανής του και να μην τον ξαναδώ. Αλλά παρόλο που δεν τρέχω στο δρόμο, αυτός είναι πίσω μου και πάει σαν κότα.

Τον τσεκάρω στον καθρέφτη μου, ενώ μου έλεγε η μαμά για το εξοχικό και της απαντούσα με μουγκρητά συγκατάβασης, και φαινόταν σαν να σκεφτόταν κάτι σοβαρό.

Λίγο πριν τα διόδια με προσπερνάει χωρίς να μου δώσει καμία σημασία και με μπριζώνει. Δε μπορείς ρε κύριος πριν να μας χαμογελάς και τώρα να μας κάνει τον Κινέζο, εντάξει;

Γκαζώνω κι εγώ λίγο το αυτοκινητάκι μου και τον ακολουθώ, ενώ ετοιμάζω και τα 2,70 ευρώ για τα διόδια.

Εκείνος φτάνει στα διόδια και τον βλέπω να δίνει κάτι στον υπάλληλο, μετά να ξαναδίνει, και να περιμένει. Καλά ρε φίλε, και στα διόδια με Visa θα πληρώσεις και θα με καθυστερήσεις;

Όταν τελικά σηκώνεται η μπάρα, εκείνος φεύγει και εγώ πλησιάζω να πληρώσω. Βγάζω το χέρι μου να πληρώσω και με σταματάει ο υπάλληλος:

- Πλήρωσε για εσάς ο μπροστινός. Περνάτε ελεύθερα.

Δεν πρόλαβα να αφομοιώσω την πληροφορία και έρχεται και το τελειωτικό χτύπημα, που δε θα το ξεχάσω ποτέ:

- Μου είπε μάλιστα να σας δώσω και την κάρτα του, μου λέει και μου δίνει την πιο περίεργη κάρτα που έχω δει ποτέ, με ένα όνομα και κινητό τηλέφωνο μόνο.

Σαν αντανακλαστική κίνηση, για να ξεπεράσω το σοκ από την τόσο γρήγορη εξέλιξη των γεγονότων και για να δω ένα γνώριμο πρόσωπο γυρνάω προς τη μητέρα μου, η οποία έχει την απάντηση έτοιμη.

- Τι σου έλεγα; Τρελλός, παιδί μου, τρελλός!


-o-o-


Heading home (his story)

- Τι πούστης άνθρωπος!

Η Λίλλιαν, η συνοδηγός μου, εκφράζει θαυμασμό και απέχθεια με το ίδιο ακριβώς λεξιλόγιο. Πρέπει να καταλάβεις από τα συμφραζόμενα τι από τα δύο εννοεί.

- Και εσύ τώρα πιστεύεις ότι θα πάρει, ρωτάει.
- Θα πάρει.


-o-o-

Home (her story)

Έχω φτάσει σπίτι και ακόμα το σκέφτομαι: Αυτός είναι τρελλός. Θεόμουρλος. Πού πάω και τους βρίσκω; Χμ, τι να του στείλω; Ένα ευχαριστώ δεν πρέπει να το πω; Διόδια μου πλήρωσε ο άνθρωπος...

Βγάζω το κινητό και του στέλνω: Ένα αυτόγραφο έχει αξία μόνο με αφιέρωση! Σ' ευχαριστώ.



-o-o-o-o-o-o-

Ένα μήνα μετά (our story)

Στις πρώτες μας σχέσεις γιορτάζαμε τον ένα μήνα, γιατί δύσκολα βρίσκαμε κάποιον/α, γιατί είχαμε πολύ ελεύθερο χρόνο και θέλαμε να τον γεμίσουμε, γιατί ψάχναμε κάτι για να κάνουμε τη στιγμή πιο ενδιαφέρουσα.

Με τον καιρό, αγνοήσαμε την επέτειο του μήνα. Κάναμε μεγάλες σχέσεις και μετρούσαμε τις εποχές, τα εξάμηνα, τα χρόνια.

Και τώρα που γίναμε δύστροποι, επιλεκτικοί, απαιτούμε περισσότερα και κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας έχουμε και την έννοια πως ο χρόνος φεύγει και πίσω δε γυρνάει, ξαναγιορτάζουμε τον ένα μήνα.

Γιορτάζουμε το σήμερα, γιατί το αύριο μπορεί να μην έρθει.

8.1.07

Monitor




Τώρα λοιπόν που καταλάβατε όλοι πως τα κείμενά σας τα παίρνουμε και τα κάνουμε ότι θέλουμε και θα μας κλάσετε τ' αρχίδια γιατί είναι public feed και τα περι πνευματικής ιδιοκτησίας δεν ισχύουν (οι γκάου-bloggers δεν έχουν πνευματικά δικαιώματα λέμε γιατί δεν έχουν πνεύμα γιατί άμα είχαν θα βγάζανε κάνα φράγκο), δε σας πειράζει να πάρω τα blogs σας, να τα εκτυπώσω σε κωλόχαρτο ποιότητας ΑΑ και να το πουλάω στα σούπερ μάρκετ, έτσι;

Το μόνο που διαφέρει θα είναι η ποιότητα στα "comments" που θα αφήνουν οι αναγνώστες της νέας αυτής μορφής του blog σας. Αν και μάλλον δε θα απέχει πολύ από τα περισσότερα σχόλια της blogόσφαιρας.

6.1.07

Χάσμα των γενναίων

Είμαι θύμα του καπιταλισμού της τελευταίες 24 ώρες.

Πήγα στη Voda γιατί θυμόμουν ότι έχω μια επιδότηση που δεν έχω χρησιμοποιήσει, και για την οποία φυσικά η Voda δε σε ενημερώνει γιατί σου λέει ότι μπορεί αυτός μετά από 4 χρόνια να έχει ξεχάσει πότε τον επιχορηγούμε.

Πάω εκεί και μου λένε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι έχω μια επιδότηση των 120 ευρώ. Κάνω μια βόλτα στο μαγαζί, βλέπω ένα κινητό που έχει ακριβώς τόσα, τους το δείχνω και ζητάω να μου το τυλίξουνε για το σπίτι.

Πολύ καλή επιλογή, μου λένε, αλλά και πολύ κοινή και ως εκτούτου λυπούμεθα βαθύτατα αλλά δεν έχουμε στοκ της συγκεκριμένης συσκευής. Δείχνω την αμέσως επόμενη κοστο-σχεδιαστικά (πήδηξα μία που δεν βλεπόταν (όχι αυτό δεν ήταν σχόλιο για τη σεξουαλική μου ζωή)) και ούτε αυτή υπάρχει.

Κάπου ανάμεσα στα πού πας ρε Καραμήτρο που θες να βρεις και κινητό αμέσως μετά τις γιορτές και στο να μου μπαίνουν ψύλλοι ότι με δουλεύουνε για να πάρω ακριβότερη συσκευή, τελικά κατέληξε σε ένα μπιζνοτηλέφωνο, σταυρώνοντας τα δάχτυλά μου πως ίσως χρειαστεί και τελικά τα βγάλει τα λεφτά του αν απαντήσω και σε κάνα email μια ώρα αρχίτερα.

Παρόλο βέβαια που το όνειρο κάνω πικνίκ στο πάρκο και παράλληλα κάνω και δουλειά στα πολύ χαλαρά δε το πιστεύω ούτε γι αστείο, όλο και κάπου θα χρειαστεί. Και ως εκ θαύματος ούτε αυτό υπάρχει σε στοκ.

Για να μη τα πολυλογώ (άλλο), αποφάσισα να φανώ τεχνολογικά γενναίος και πήρα τελικά το HTC P3300 το οποίο άμα λάχει ψήνει και καφέ.

Αλλα, γαμώ τον καπιταλισμό σας γαμώ, και το ελεύθερο εμπόριο σας μέσα, γιατί δε μπορείτε όλοι μαζί να φτιάχνετε όλα τα γκατζετάκια για να λειτουργούν όλα μεταξύ τους, που έχω γαμηθεί για να κάνω τα αυτονόητα: να έχει Internet το κινητό μέσω WiFi, να έχει κινητό το laptop μέσω Bluetooth και να μετακομίσω όλα τα contacts μου από το παλιό κινητό χωρίς να μου δείχνει πρώτα το επώνυμο και μετά το όνομα!*

* Σε παλιά εκδοχή αυτού του προβλήματος που δε θυμάμαι πως το έλυσα, το μεγαλύτερο πρόβλημα το είχε η φίλη Μάρα Κούτα, η οποία έγινε Κούτα Μάρα.

Και παρά τη σημερινή λαμπρή εορτή των Φώτων εμένα δε με φώτισε κανείς και ακόμα δεν έχω βρει πώς λειτουργούν αυτά τα τεχνολογικά μαραφέτια. Θα φτάσω 40 και δε θα μπορώ να επικοινωνήσω με το γιό μου όταν θα παίζει Playstation 7.

5.1.07

Be yourself

Be your self. Ή αλλιώς γίνε ράφι, για να μείνεις στο ράφι.

Το απλά να είσαι ο εαυτός σου είναι η πιο ηλίθια συμβουλή που έχω ακούσει από άντρα σε άντρα, από φίλο σε φίλο, από αδερφό σε αδερφό προκειμένου να κατακτήσεις την καρδιά και άλλα πιο ηδονοφόρα όργανα μιας γυναίκας.

Δηλαδή ρε φίλε, τι πα να πει να είναι ο εαυτός σου;

Είναι ο άλλος το ίδιο με σένα για να πάει και να είναι ο εαυτός του; Ο εαυτός του άλλου μπορεί να είναι να νιώθει ανασφάλεια δίπλα σε οποιαδήποτε γυναίκα δεν μοιάζει με τη Τσέσυ Παπουτσή από φόβο μήπως και πει κάτι που θα τον μειώσει στα μάτια της και τελικά του χαλάσει την πιθανότητα (αυτή την πιθανότητα που υπάρχει μόνο στο δικό του σύμπαν, και ποτέ στο δικό της) να του ρίξει μια δεύτερη ματιά, κι αυτή καθώς ψάχνει το σερβιτόρο για να πληρώσει και να φύγει άρον-άρον.

Ή ο άλλος μπορεί να είναι ένας ενοχλητικός φαφλατάς που δε το βουλώνει με τίποτα και πιστεύει πως αν δεν αναφέρει 4 φορές το τρίπτυχο τζιπ-βίλλα-κότερο δε θα του κάτσει η γκόμενα (αγνοώντας παντελώς το ότι τις τελευταίες 87 φορές που έπαιξε τη μικρή του εσωτερική κασετούλα αναφέροντας το τρίπτυχο δε του έκατσε καμία εκτός από την κόρη του απέναντι, η οποία πλέον δε του μιλάει).

Για να μη σου πω ότι μπορεί να πέσεις στη φάση του psycho εν δυνάμει βιαστή ο οποίος στην καλύτερη θα πάρει το τηλέφωνο της κοπέλας από τη φίλη της ασκώντας ψυχολογική βία, θα την παίρνει τηλέφωνο κάθε φορά που περνάει τρόλλευ από την Πατησίων και θα τη στήνει από δίπλα της και κάτω από το σπίτι της για να την πετύχει 'τυχαία' στο δρόμο.

Και φυσικά άφησα για το τέλος την καλύτερη κατηγορία μουρλαμένων, οι οποίοι πιστεύουν πως τελικά οι γυναίκες είναι πουτάνες, συμπέρασμα το οποίο ξεζούμισαν από την εμπειρία της μιάμισης σχέσης (η Ρούλα η κομμώτρια δε μετράει γιατί μιλούσε στο κινητό κατά τη διάρκεια του σεξ και του έλεγε να μη της μιλάει πρόστυχα γιατί ακούει η φίλη της η Τζίνα στο τηλέφωνο).

Έμφαση φυσικά σε αυτό το παράδειγμα έχει η λέξη τελικά, γιατί δείχνει πως αρχικά ο πεπατημένος (αυτός που την πάτησε ντε) είχε άλλη γνώμη, όπως ας πούμε ότι οι γυναίκες δεν είναι πουτάνες, αλλά μετά από ώριμη σκέψη και πολλούς μήνες αγαμίας (η Ρούλα δε μετράει είπαμε) κατέληξε στην τελική του γνώμη, η οποία θα ριζώσει στο μυαλό του και δε του τη βγάζεις με τίποτα. Αφού κι όταν σου εύχεται "και στα δικά σου, με ένα καλό κορίτσι" τελειώνει τη φράση του από μέσα του με το "ποιός το έχασε για να το βρεις εσύ;".

Οπότε λοιπόν, αντί να είσαι ο εαυτός σου, μάγκα, αν δεις πως ο εαυτός σου μάλλον δεν έχει πολλή πέραση στις γκόμενες (Ανώνυμοι σχολιαστές όλου του κόσμου ενωθείτε) τότε γίνε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό σου.

Μπορεί να εκπλαγείς.

4.1.07

Shallow man

Μωρό μου,

Με έχεις παρεξηγήσει. Δεν είμαι τόσο ρηχός όσο νομίζεις. Τα δεκτικά σαρκώδη χείλη σου, το πλούσιο στητό σου στήθος, ο πεταχτός κώλος σου, και η λεπτή μεσούλα σου μ' αρέσουν όχι επειδή είμαι ρηχός αλλά επειδή ψάχνω κάτι καλό σε βάθος.

Διάβασε μωρό μου να δεις.

1.1.07

Shit!

Πρώτη μέρα του χρόνου και πάτησα σκατά.

Ένας γνωστός με ρώτησε τι στόχους έβαλα για το 2007. Θυμήθηκα πως κάποτε το έκανα αυτό. Και μετά θυμήθηκα πως δεν θέλω να κυνηγάω προκαθορισμένους στόχους. Όχι τώρα τουλάχιστον.

Νομίζω πως για φέτος απλά θα προσπαθήσω να αποφύγω τις πολλές κακοτοπιές. Αρκετά σκατά πάτησα για φέτος.